دانشمندان در تلاشند که کابوس‌های شما را بخوانند و تغییر دهند

به گزارش خبرآنلاین، این اولین چیزی بود که او هنگام صبح که از خواب برخاست، وقت صبحانه مطرح کرد. ما کمی در مورد آن صحبت کردیم و من از او پرسیدم که اگر او را گرفتار کرده بودند ، فکر می‌کند که پاها از او چه می‌خواستند؟

او پاسخ داد: «مرا گاز بگیرند.»

من پرسیدم: «با چی؟»

که این باعث خنده او شد اما نه به حدی که خواب را به معلمش که او را مجبور به کشیدن تصویر خوابشان و سپس صحبت درباره آن کرده بود، تعریف نکند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از آن این ترس محو شد ولی خاطره اش همچنان باقی ماند.

احمقانه یا نه، کودکانه یا نه، پاهای دونده، روز بعد باعث پریشانی او شد. در مورد کابوس‌ها، معمولاً آن‌ها راجع به نوعی پرخاشگری جسمی، یک تصادف جدی، یک بیماری یا تعقیب است.

کابوس‌ها همچنین ممکن است شامل شخصی باشد که به دیگران آسیب برساند. پروفسور مایکل شرل، محقق خواب در انستیتوی مرکزی سلامت روان در مانهایم آلمان می‌گوید: «انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند. ما برای زنده ماندن خود به گروه‌مان وابسته‌ایم و نقض قوانین آن گروه می‌تواند به معنای محرومیت باشد.» شریدل می‌گوید: «فکر می کنم آن کابوس‌ها به این اهمیت اشاره می‌کنند.»

برای همه ما بهتر خواهد بود اگر کابوس‌ها در وهله اول وجود نداشته باشند اما تعجب آور است که آنها وجود دارند و کار خودشان را انجام می‌دهند. اگر مغز، خواب‌هایمان را که گاهی پوچ و بی‌معنا هستند و گاهی هم ترسناک هستند، مانند یک فیلم پخش کند، جای تعجب نیست که به عنوان یک فیلم فوق‌العاده ترسناک انتخاب می‌شوند اما باز هم سوالاتی وجود دارد: چرا شما یک شب خواب می‌بینید و شب دیگر نه؟ چرا برخی از مردم بیش از دیگران از آن‌ها رنج می برند؟

محققان مدت‌ها است که برای پاسخ به این سؤالات تلاش می‌کنند و در سال‌های اخیر موفق به کشف حداقل برخی از رازها شده‌اند. از این گذشته، آن‌ها در حال توسعه روش‌های جدید و غالباً پیشرفته‌ای را برای مشاهده مغز خواب در هنگام پخش کابوس ها و حتی خواندن برخی از عناصر خاص داستان یا حداقل تصاویر هستند. حتی ممکن است راهی برای قدم گذاشتن و تغییر روایت کابوس وجود داشته باشد - تحریک مغز است که به خواب‌بیننده اجازه می‌دهد که کنترل تجربه را بدست آورد، در حالی که هنوز در خواب است.

براساس مطالعه سال ۲۰۱۷ شرکت کنندگان در UK که در روانشناسی اجتماعی و اپیدمیولوژی روانپزشکی منتشر شده است، حدود ۵٪ از کل جمعیت حداقل یک بار در هفته کابوس را تجربه می‌کنند که برای واجد شرایط بودن به عنوان یک اختلال قابل تشخیص کافی است. براساس یک مطالعه مستقر در هنگ کنگ که در مجله Sleep منتشر شده است، سهم بیشتری از جمعیت ۳۰ تا ۵۵ درصد — به طور متوسط ​​یک کابوس در ماه می‌بینند و انجمن پزشکی خواب آمریکا گزارش می‌دهد که حدود ۸۵٪ از ما حداقل کابوس گاه به گاه را گزارش می‌کنیم، یافته‌ای که توسط مطالعات متعدد تأیید شده است.

بیشر بخوانید

کابوس‌های مرد بیمار همسرش را به کشتن داد/پزشکی قانونی: قاتل اسکیزوفرنی دارد

اگر در خوابیدن مشکل دارید، این ۷ ماده غذایی را نخورید!

کابوسها از کجا می آیند

بذر کابوس‌های آینده ممکن است در اوایل زندگی کاشته شود. در دوره ای که به عنوان دوره «فراموشی نوزادی» شناخته می‌شود که از بدو تولد تا حدود سه و نیم سال به طول می‌انجامد و آن زمانی از زندگی است که در طی آن عملاً هیچ خاطره ماندگاری شکل نمی‌گیرد. اگرچه کودک در طول آن دوره حساس، ممکن است شاهد سوء استفاده جسمی، خشونت خانگی یا قرار گرفتن در دوران مراقبت از فرزند بدون داشتن دلبستگی مداوم دچار آسیب دیدگی چشمگیر شده و همچنین دچار اختلال در فراموشی می‌شود. این می‌تواند منجر به آن چه روانشناس توره نیلسن، از دانشگاه مونترال، در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده در Frontiers of Neurology ، فرضیه استرس شتاب (SAH) را نامیده است، شود. ایده SAH این است که سختی زودهنگام از این نوع می‌تواند باعث افزایش مهارت‌های حاکم بر ترس و مدیریت بحران شود - که برای کودک مفید است اما با هزینه‌ای طولانی مدت همراه است.

روانشناس و محقق رویا، لوئیز-فیلیپ مارکیک از دانشگاه مونترال که نیلسن به عنوان مشاور پایان نامه داشت، می‌گوید: «این ضربه منجر به تغییرات مغزی می‌شود که به کودک کمک می‌کند تا در کوتاه مدت با شرایط  تطبیق پیدا کند اما آن‌ها ممکن است کابوس‌ها را بعداً در زندگی تسهیل کنند.»

مطابق فرضیه SAH، ضربه ناشی از آن نباید از حالت عادی خارج باشد. صرف تولد خواهر و برادر در دوره فراموشی نوزاد، می‌تواند کسی را مستعد دیدن کابوس کند.

منبع: time

۴۷۲۱۲

کد خبر 1421336

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: خواب کابوس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۷۸۵۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان معمای حفره غول پیکر قطب جنوب را حل کردند

ایتنا - دانشمندان معمای چگونگی شکل‌گیری یک حفره بزرگ در یخ دریای قطب جنوب را که برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ کشف شد حل کردند.
برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ سوراخ نادری در آب بدون یخ، به نام پلی‌نیا polynya، کشف شد اما پس از مدتی تا سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ناپدید یا بسته شد. در سال ۲۰۱۷ باز شدن دوباره این سوراخ دانشمندان را مجبور کرد برای کشف حقیقت در مورد رمز و راز تشکیل این دهانه جستجو کنند.

به گزارش دیلی میل بریتانیا، محققان دانشگاه ساوتهمپتون دریافتند که علت آن در واقع ترکیبی از جریان‌های آب اقیانوس، بادها و افزایش سطح نمک در آب است که منجر به ذوب شدن یخ‌های دریا می‌شود.

دانشمندان این کشف را در دهه ۱۹۷۰ به نام کوه زیر آب در دریای ودل نامگذاری کردند.

پلی‌نیاها معمولاً در یخ‌های دریایی که در نواحی ساحلی قطب جنوب یافت می‌شوند، هر ساله تشکیل می‌شوند، اما برای آن‌ها غیرعادی است که صدها مایل دورتر در اقیانوس باز، جایی که دریا در عمق هزاران فوتی است، تشکیل شوند.

آدیتیا نارایانان، محقق فوق دکتری در دانشگاه ساوتهمپتون و محقق اصلی این مطالعه گفت: «پلی‌نیا مائودریس در دهه ۱۹۷۰ زمانی که ماهواره‌های سنجش از دور که می‌توانستند یخ دریا را بر فراز اقیانوس جنوبی ببینند برای اولین بار به فضا پرتاب شدند، کشف شد.

در طول زمستان‌های متوالی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ ادامه یافت، و اقیانوس‌شناسان در آن زمان تصور می‌کردند که این یک رویداد سالانه خواهد بود، اما از دهه ۱۹۷۰، این اتفاق فقط به صورت پراکنده و برای دوره‌های کوتاه مدت رخ داده است.

آدیتیا افزود: «۲۰۱۷ اولین باری بود که از دهه ۱۹۷۰ چنین پلی‌نیای بزرگ و با عمر طولانی را در دریای ودل دیدیم.»

محققان با استفاده از نقشه‌های یخ دریا، داده‌های حیوانات دریایی برچسب‌گذاری‌شده و یک مدل اقیانوسی تولیدشده توسط کامپیوتر، چگونگی شکل‌گیری پلی‌نیا را تا این اندازه دور از ساحل کشف کردند.

نتایج نشان داد که جریان در حال حرکت در اطراف کوه Maud Rise در زیر آب در دریای Weddell، گرداب‌های متلاطم ایجاد می‌کند، یک جریان معکوس، که نمک را به سطح دریا منتقل می‌کند، فرآیندی به نام انتقال Ekman رخ می‌دهد آب با زاویه ۹۰ درجه نسبت به باد باعث می‌شود نمک با حرارت روی سطح مخلوط شود و یخ را ذوب کند.

آلبرتو ناورا گاراپاتو، نویسنده و استاد دانشگاه ساوتهمپتون، می‌گوید: «انتقال اکمن عنصر کلیدی گم شده‌ای بود که برای افزایش تعادل نمک و حفظ اختلاط نمک و گرما به سمت آب‌های سطحی ضروری بود.»

محققان حدس می‌زنند که طوفان‌های قطبی که از منطقه عبور می‌کنند می‌توانند باعث افزایش حمل و نقل اکمن شده و نمک بیشتری را به سطح زمین بیاورند، اما آن‌ها توضیح دادند که تحقیقاتشان قادر به تأیید این نظریه نیست.

اکنون محققان هشدار می‌دهند که polynya می‌تواند تأثیر منفی بر اقیانوس‌ها داشته باشد و به افزایش ۰.۳ اینچی سطح آب دریاها از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ کمک کند.