بررسی سریال‌های شبکه نمایش خانگی؛ حیات خلوت دارندگان
تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۷۹۲۷۳
خبرگزاری میزان- شبکه نمایش خانگی با ورود سریال‌هایی کم‌مایه و بی‌محتوای که با مثلث‌های عشقی و داستان‌های خانوادگی پر زرق و برق همراه است، مشکلات و حاشیه‌های مختلفی را را رقم زده است و تبدیل به یک حیاط خلوت برای دارندگان پول‌های مشکوک شده است. تاریخ انتشار: 10:04 - 26 مرداد 1399 - کد خبر: ۶۴۷۱۳۶
خبرگزاری میزان - روزنامه کیهان نوشت: سریال‌های شبکه نمایش خانگی را می‌توان امروز مصداق بارز ولنگاری فرهنگی و اقتصادی دانست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اغلب سریال‌هایی که طی یک دهه اخیر در شبکه نمایش خانگی منتشر شدند، به افراط در نمایش‌اشرافی‌گری و قبح شکنی در روابط زن و مرد پرداخته‌اند. اغلب سازندگان این محصولات به ظاهر فرهنگی، برای رسیدن به سود مالی، به سمت استفاده از کلیشه‌های پیش پا افتاده و کپی‌برداری از سریال‌های ماهواره‌ای رفته‌اند. در همین زمینه با برخی از کارشناسان فرهنگی و سینمایی به گفتگو پرداختیم:
لزوم تغییر مدیریت
هوشنگ توکلی، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: در دوران مدیریت جواد شمقدری بر سازمان سینمایی، با اهدافی، چون غیرانحصاری شدن ساخت سریال و همچنین فراهم کردن فرصت کار و تولید سریال برای هنرمندان، سریال سازی در شبکه نمایش خانگی فعال شد. اما متأسفانه مدیریت این عرصه بعدا به دست افرادی افتاد که این فضا را تخریب کردند.
وی افزود: مدیران شبکه نمایش خانگی، یک جریان پولساز و صرفا اقتصادی را به این عرصه وارد کردند و موجب شدند تا سریال‌های شبکه نمایش خانگی از نظر اقتصادی بحرانی شوند. این مدیران، طوری اقدام کردند که موجب انحراف در شبکه نمایش خانگی شدند و آن را به جای بدی کشاندند. طوری که با اینکه در چهل و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم و این انقلاب پر از درخشش و دستاورد بوده‌اما هیچ اثری از انقلاب، در این سریال‌ها دیده نمی‌شود.
توکلی درباره راه اصلاح سریال سازی در شبکه نمایش خانگی، تصریح کرد: به نظر من تنها راه اصلاح شبکه نمایش خانگی، تعویض مدیریت است و باید مدیران کنونی این عرصه کنار گذاشته شوند.
مصداق نفوذ سازمان یافته
محمد محمدی، کارشناس رسانه و فعال فرهنگی گفت: برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی، نه تنها از نظر محتوایی بلکه از نظر ساختاری و فنی هم بسیار ضعیف و سطح پایین هستند؛ طوری که گویی کپی بی‌کیفیت سریال‌های ترکی هستند! یکی از اهداف این جریان، تضعیف صداوسیما بود؛ موضوعی که از سوی مدیرکل سابق شبکه نمایش خانگی به طور رسمی و علنی اعلام شد. اما مشکل این سریال‌ها فراتر از این هستند و شاهد تولید سریال‌هایی در این فضا هستیم که از مشکلات اخلاقی و فرهنگی رنج می‌برند و گویی نظارتی بر آن‌ها نیست.
وی افزود: بنده معتقدم که پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و آزمون و خطا‌های مختلف در عرصه مدیریت فرهنگی، دیگر با‌اشتباه و خطا مواجه نیستیم، بلکه با نفوذ مواجهیم. اتفاقی که رهبر معظم انقلاب از ۳۰ سال قبل تاکنون همواره نسبت به آن هشدار داده بودند؛ ایشان در یکی از بیاناتشان از «نفوذ سازمان یافته» سخن گفتند. یکی از مصداق‌های بارز نفوذ سازمان یافته، همین سریال‌های شبکه نمایش خانگی هستند؛ در این عرصه، روابط پشت پرده بسیار زیاد است و افراد به گونه‌ای سازمان‌دهی شده‌اند که خروجی‌اش، سریال‌های سخیف است که برخی از آن‌ها به شدت در پی قبح‌شکنی هستند.»
این کارشناس فرهنگی، تصریح کرد: با وجود نفوذ فرهنگی و ابتذال شدید و همچنین حضور صاحبان پول‌های مشکوک در تولید سریال‌های شبکه نمایش خانگی، معتقدم که قوه قضائیه باید به این عرصه ورود کند؛ واقعا جای بررسی دارد که چرا به سریال‌هایی مجوز تولید و انتشار داده می‌شود که کپی دست چندم از سریال‌های مبتذل شبکه‌های ماهواره‌ای هستند؟ بودجه این سریال‌ها از کجا تامین می‌شود و افرادی که برای ساخت این گونه سریال‌ها برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌کنند، چه اهداف و نقشه‌هایی دارند؟
عباس اسماعیل گل، روزنامه نگار و فعال رسانه‌ای گفت: شبکه نمایش خانگی تبدیل به یک حیاط خلوت برای دارندگان پول‌های مشکوک شده است. در کنار آن دستمزد‌ها در نمایش خانگی بالاتر رفته و تعادل دستمزد‌ها در بین بازیگران از بین رفته است.
وی افزود: داستان برخی سریال‌های شبکه نمایش خانگی در دو خط قابل تعریف است، ولی تا ۳۰ قسمت کش پیدا می‌کنند. سریال‌هایی که روی سریال‌های ترکیه‌ای را سفید کرده‌اند و از ابتذال فراتر رفته‌اند و از عشق مثلثی به عشق مربعی رسیده‌اند!
بیشتر بخوانید: کدام سریال‌ها در محرم ۹۹ روی آنتن می‌روند؟انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: نمایش خانگی سریال های شبکه نمایش خانگی شبکه نمایش خانگی سریال هایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۷۹۲۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرده جدیدی از شبکه نمایش‌های خانگی؛ آیا حرف اول و آخر را پول می‌زند؟
پرده‌ای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت یک مدیر به اهالی هنر است و البته پرسشی جدی در حوزه اقتصاد صنعت نمایش‌های خانگی و تعاملشان با هنرمندان و مخاطبین: آیا حرف اول و آخر را پول می‌زند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو-سیدرضا میرجعفری، اظهارات یکی از مدیران پخش فیلم شبکه نمایش خانگی که در بخشی از آن به هزینه‌های تولید پروژه در یکی از مجموعه‌ها اشاره می‌کند پشت پرده‌های جدیدی را در این صنعت را رو می‌کند که مورد توجه همه فعالین رسانه و فرهنگ قرار گرفته‌است.
این اظهارات واکنش گسترده‌ای نیز در بین اهالی فرهنگ و هنر و به خصوص هنرمندان داشته‌است چرا که این مدیر تابع بازار با مقایسه صنف هنرمندان با سایر صنوف آن‌ها را بی‌اخلاق و غیرمتعهد نامیده‌است.
پرسشی که از این دست مدیران برای افکار عمومی مطرح می‌شود این است که همقطارانش قبل از ورود به این عرصه چقدر با منطق اقتصاد کار فرهنگی آشنا بوده‌اند؟ و در سال آغاز کار هم چشم‌اندازی از آنچه امروز از آن گلایه می‌کنند داشته‌اند؟
شبکه نمایش خانگی که امروز بر سر آن جنجال شده یکی از اولین پلتفرم‌های پخش کننده محتواهای سرگرمی از جمله سریال از این دست بوده که در سال 92 یا 93 تأسیس شده و آن سالها نیز به شدت تورم در کشور رقم بالایی را نشان می‌دهد و از نحوه سرمایه‌گذاری کلان روی آن هیچگونه اسناد شفافی وجود ندارد و از همین رو معلوم نیست این بنگاه‌های اقتصادی زیان ده هستند یا بازدهی لازم را دارند؟ و خود این ماجرا باعث ابهامی بزرگ در افکار عمومی و اظهار نظرهای زیادی در این مورد شده‌است.
پرده‌ای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت مدیر به اهالی هنر است که وقتی مصاحبه کننده از وی در مورد اظهاراتش می‌پرسد آیا از حمله خود به هنرمندان و بایکوت شبکه خانگی مورد بحث نمی‌ترسی؟ پاسخ می‌دهد: «چنین نگرانی‌هایی ندارد چون مساله این افراد فقط پول است و اگر پول باشد هرکاری می‌کنند.» البته از این قبیل اظهارات از طرف مدیران اقتصادی در حوزه‌های دیگر هنر مانند موسیقی هم شنیده‌بودیم و این ماجرا مسبوق به سابقه است که البته هیچگاه باعث موضع گیری عملی فعالین این عرصه نشد و آب هم از آب تکان نخورد.
طیف واکنشی هنرمندان اما به این ماجرا متفاوت است، برخی واکنش‌های تندی به این ماجرا داشتند مثلا همایون اسعدیان در واکنشی تند اظهار داشته است: «قیاس به نفس می‌فرمایید جناب شانه‌ساز. «حداقل برای منی که در دو پروژه با شما کار کردم و چیزهای بسیاری از شما دیدم این حرف‌ها باعث تاسف است. همایون اسعدیان عضو کوچک این سینما تا زمانی که شما در نماوا حضور داشته باشید در هیچ سمتی با این مجموعه همکاری نخواهم کرد.» یا مازیار میری نیز در واکنشی صریح گفت:«تا زمانی که ایشان رسما از اهالی سینما عذرخواهی نکنند از تمام پروژه‌هایی که قرار به همکاری با این پروژه داشتم رسما انصراف می‌دهم.» رضا کیانیان هم کار را به شکایت از این مدیر نمایش خانگی از طرف انجمن صنفی بازیگران سینمای ایران کشاند که البته مشخص نیست این امر امکان پذیر است یا خیر؟ البته باید منتظر ماند و دید این کشمکش بین هنرمندان و اصحاب این حوزه با این مدیر شبکه نمایش خانگی و البته اظهارات این چنینی چه خواهد شد؟
اینکه واکنش‌ها در این مورد تا کجا ادامه دار خواهد شد؟ موضوعیست که باید برایش صبر کرد اما در مقابل این طیف افرادی هستند که یا هنوز واکنشی نشان ندادند یا محافظه کارانه‌تر با مسئله برخورد کرده‌اند مثلا از نرگس آبیار که پروژه او در این گفت‌وگوی کوتاه نام برده شد هیچ واکنشی سر نزد یا اسماعیل عفیفه که تهیه‌کننده مجموعه «جنگل آسفالت» در همین نمایش خانگی است، با لحنی واکنش نشان داد که نه‌تنها بوی قطع همکاری نمی‌داد، بلکه خیلی متواضعانه بود و مشخص بود صرفا برای دلخوشی عوامل سریال بیان شده است. عفیفه در بخشی از این واکنش در اینستاگرامش نوشت: «علی‌رغم بالا و پایینی که هر پروژه دارد صمیمانه و همراه با اعتماد متقابل مشغول کاریم.»
همه این فضا و آنچه امروز به عنوان یک مسئله رسانه‌ای و دست به دست می‌شود ماجرایی پیچیده به اندازه گره‌های کور یک ماجراست و حجم واکنش‌ها نیز گویای همین است اما آنچه هنوز در فضای افکار عمومی مبهم خواهد ماند فضای غیر شفاف مالی، عدم تنظیم‌گری و رگولاتوری به مفهوم عام و این پرسش با پاسخ‌های مبهم است که چرا دخل و خرج این حوزه مشخص نیست؟ و آیا واقعا در حوزه فرهنگ پر آسیب حرف اول و آخر را پول می‌زند؟ یا موضوعات دیگری هم مطرح است؟
وقتی می‌توان این موضوع را بهتر درک کرد که خود را با این پرسش مواجه کنیم چرا در همه این سالها اقتصاد صنعت سینمای ایران سوای از سرمایه‌گذاری‌های دولتی و بعضا خصوصی سوداگرانه کوچکتر و به سهم شبکه‌های نمایش خانگی اضافه می‌شود چنانچه با فاصله‌ای کوتاه یا حتی همزمان با اکران فیلم روی پرده نقره‌ای به نوعی وادار به اکران آنلاین در این شبکه‌ها می‌شوند؟
آیا زور همین هنرمندان به ستوه آمده طیف اول به مدیران ناآشنای فرهنگی که به قول خودشان حرف اول و آخر را پول می‌زند می‌رسد یا ماجرا با چند بیانیه و شکایت صوری خاتمه خواهد یافت؟
خودکشی یک پزشک دیگر؟/ جزئیاتی بیشتر از درگذشت متخصص بیمارستان شریعتی