روماتیسم مفصلی با افزایش ریسک ابتلای دیابت نوع ۲ ارتباط ندارد
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۰۹۷۱۸
نتایج مطالعه جدید نشان میدهد افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در مقایسه با افراد مبتلا به سایر انواع آرتروز با احتمال کمتر ابتلا به دیابت نوع ۲ مواجه هستند.
به گزارش ایمنا، مطالعه محققان دانشگاه هاروارد بر روی حدود ۴۵۰ هزار نفر نشان میدهد افراد مبتلا به آرتروز مفصلی با خطر بالای ابتلا به دیابت نوع ۲ مواجه نیستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محققان دریافتند خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در مقایسه با افراد مبتلا به فشارخون بالا و پوکی استخوان ۲۴ تا ۳۵ درصد کمتر است.
«سئو یانگ کیم»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره میگوید: اگر چه التهاب سیستماتیک با افزایش ریسک بیماری قلبی عروقی نظیر دیابت مرتبط است، اما دادههای ما نشان میدهد آرتروز مفصلی به خودی خود بیمار را در معرض ریسک بالا ابتلاء به دیابت قرار نمیدهد.
محققان معتقدند نتایج این مطالعه، نقش التهاب را در شروع بیماری دیابت نوع ۲ زیر سوال میبرد. چرا که مطالعه سال ۲۰۱۸ نشان داده بود که شیوع بیماری دیابت در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی ۴۰ درصد بیشتر است.
بیماری روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است. در افراد مبتلا به این بیماری، سیستم ایمنی به اشتباه به سلولهای خود بدن با مواد شیمیایی التهابی حمله میکند.
بنا بر گزارش مهر، التهاب مزمن ناشی از روماتیسم مفصلی نه تنها بر مفاصل تأثیر میگذارد، بلکه به سایر سیستمهای بدن نظیر پوست، چشمها، ریهها، قلب و عروق خونی نیز تأثیر میگذارد.
کد خبر 439579منبع: ایمنا
کلیدواژه: دیابت روماتیسم خطرات درد مفاصل تحقیقات جدید بیماری درمان بیماران شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق روماتیسم مفصلی افراد مبتلا دیابت نوع ۲
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۰۹۷۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ژنتیک و قرارگیری در معرض آفت کش ها خطر پارکینسون را افزایش می دهد
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، تحقیقات جدید ژنتیکی اکنون افرادی را که ممکن است آسیب پذیرترین وضعیت را در این رابطه داشته باشند نشان میدهد.
تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی ۸۰۰ بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار میکنند، بررسی کردند.
محققان خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلاء به این بیماری در معرض ۱۰ آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال ۱۹۷۴ در معرض این بیماری بودند.
آنها انواع ژنهای مرتبط با لیزوزومها، بخشهایی از سلولها که ضایعات سلولی را تجزیه میکنند، تقویت کردند.
دکتر «برنت فوگل»، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی، توضیح داد که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدتهاست با ظهور پارکینسون مرتبط است.
این مطالعه نشان داد که انواع مرتبط با فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفت کشها قرار داشتند بیشتر بود.
به نظر میرسد که این گونههای ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان میدهد که دفع نابهنجار ضایعات در سلول میتواند یکی از دلایل زمینهای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن طولانی در معرض آفت کشها رخ میدهد.
همانطور که ترکیبات سمی- از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدتها با پارکینسون مرتبط است- در سلولهای مغز ساخته میشوند، میتوانند در آنچه که به نام اجسام لویی در بافتها شناخته میشوند، نیز تشکیل شوند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع جسم لویی یکی از مشخصههای پارکینسون در مغز است.
فوگل در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «این مطالعه از این فرضیه حمایت میکند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژنهایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند.»
وی افزود: «به صورت روزانه، این گونهها تأثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفت کشها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به ابتلاء به بیماری پارکینسون شوند. به این حالت تعامل ژن-محیط زیست گفته می شود».
فوگل گفت: «دادههایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان میدهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماریها تأثیر میگذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازهگیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی بهطور خاص در معرض خطر است، نداریم».
کد خبر 6090455