آیا رسانه‌ها در افزایش آمار خودکشی نقش دارند؟
تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۸۲۲۷۸
ایسنا/خراسان رضوی خودکشی یک نگرانی عمده بهداشت عمومی و موضوعی موردتوجه عموم است. خودکشی اغلب در رسانه‌های عمومی و ادبیات، چه داستانی و چه غیرداستانی به تصویر کشیده می‌شود.
به گزارش سوسایتی او آتر، حساسیت‌ها و خطراتی مرتبط با پوشش موضوعات خودکشی و خودآزاری وجود دارد. این گزارش با مشورت انجمن نویسندگان تهیه‌شده است تا پوشش این مباحث، اطلاعات مفیدی را به نویسندگان و ناشران ارائه دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هدف از این راهنمایی، جلوگیری رسانه‌ها از پوشش مضامین خودکشی و خودآزاری نیست. هدف، ارائه اطلاعات مبتنی بر شواهد و اطلاعات مفید برای کمک به نویسندگان است تا از محتوای مضر جلوگیری کنند.
حقایقی در مورد خودکشی
هر سال در انگلیس به‌طور تقریبی ۶۰۰۰ نفر بر اثر خودکشی از بین می‌روند و بسیاری از افراد نیز اقدام به خودکشی می‌کنند. مردان سه برابر بیشتر احتمال دارد نسبت به زنان خودکشی کنند.
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است به ازای هر نفری که در سراسر جهان بر اثر خودکشی از بین می‌رود، ممکن است ۲۰ نفر دیگر نیز اقدام به خودکشی کنند(سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۱۹).
رفتار خودکشی بسیار پیچیده است و به ندرت می‌توان این عمل را به یک دلیل واحد نسبت داد. این پیچیدگی باید در تصاویر خودکشی منعکس شود. به عنوان مثال اگر بگوییم که رفتار خودکشی به دنبال رویدادی مجزا مانند از دست دادن شغل یا شکست یک رابطه رخ داده، غیرواقعی خواهد بود.
عوامل خطرزای زیادی برای خودکشی وجود دارد و اغلب افراد در بیش از یک گروه، در معرض خطر قرار دارند. عوامل خطرزا می‌تواند شامل عوامل اقتصادی(مانند رکود اقتصادی)، زندگی در جوامع محروم، مشکلات بهداشت روان، سوءمصرف الکل و مواد مخدر، قرار گرفتن در معرض خودکشی یا خودآزاری(خانواده و دوستان) و سابقه ضربه یا سوءاستفاده باشد.
خودکشی یک عمل افراطی و بالقوه قابل پیشگیری است. بهتر است از هرگونه پیشنهادی در مورد رفتار خودکشی که یک واکنش طبیعی قابل درک یا پاسخ اجتناب‌ناپذیر در برابر بحران روزمره است، خودداری شود.
حقایقی در مورد خودآزاری
در انگلیس زنان جوان بیشتر از مردان جوان احتمال دارد که به خود آسیب برسانند. اکثر جوانانی که به خودآزاری بدون قصد خودکشی می‌پردازند، شاید اقدام به خودکشی نمی‌کنند. سابقه قبلی خودآزاری، قوی‌ترین پیش‌بینی کننده اقدام به خودکشی و خودکشی در آینده است و اغلب رفتاری تکراری است.
در انگلیس بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۴ افزایشی در تعداد افرادی که گزارش کردند به خود آسیب رسانده‌اند، به ویژه بین زنان جوان ۱۶ تا ۲۴ سال، وجود داشت.
به تصویر کشیدن خودآزاری در رسانه‌ها، به ویژه با مخاطبان جوان، از نظر ابتلا خطرات زیادی به همراه دارد. برای محافظت از افرادی که مستعد ابتلا به این رفتار هستند، توجه به جزئیاتی که گنجانده‌شده و چگونگی پوشش آن مهم است.
اثر "ورتر"
بخش قابل‌توجهی از تحقیقات که در طول ۶ دهه گذشته در سراسر جهان انجام شده است، انواع خاصی از تصاویر رسانه‌ای خودکشی را با افزایش در میزان خودکشی پیوند می‌دهد.
طبق شواهد این تحقیق، خوانندگان ممکن است با شخصیت‌های ادبیات (واقعی و داستانی) یکی شوند، به‌خصوص اگر کاریزماتیک (توانایی مسحور کردن) پرزرق‌وبرق عاشقانه و قابل آرمان‌گرایی باشند. از طریق یک پدیده معروف به "سرایت اجتماعی"، یک تصویر خودکشی، می‌تواند الگویی برای رفتار تقلیدی باشد. این اثر مسری ناشی از ترکیبی از غم و اندوه، خیال‌اندیشی خودکشی و همانندسازی افراطی با فرد یا شخصیتی که مرده و یا شرایطی که تحت آن جان خود را می‌گیرند یا اقدام به خودکشی کردند، باشد.
ابتدایی‌ترین نمونه شناخته‌شده سرایت خودکشی ناشی از رسانه‌ها، مربوط به رمان آلمانی با عنوان "غم و اندوه ورتر جوان "، نوشته یوهان ولفگانگ فون گوته است که اولین بار در سال ۱۷۷۴ منتشر شد.
این رمان داستانی از عشق یک طرفه‌ای است که در آن شخصیت اصلی، ورتر تصمیم می‌گیرد زندگی خود را پایان دهد. پس از انتشار این رمان، شواهدی از خودکشی‌های تقلیدی در آلمان مشاهده شد. بسیاری از مرگ‌ومیرها، مردانی بودند در سنین مشابه "ورتر" و حتی به سبک مشابه باشخصیت او لباس پوشیده بودند. این امر باعث شد که این کتاب در آلمان، دانمارک و ایتالیا ممنوع شود.
حوزه‌های اصلی خطر که در شواهد تحقیق روشن‌شده‌اند شامل شرح مفصلی از اقدامات خودکشی است، به‌خصوص مواردی که روش‌های خودکشی را توصیف می‌کنند، محتویاتی عاشقانه که ناخواسته رفتار خودکشی را جلوه می‌دهند و پوشش افراطی خودکشی هستند.
افرادی بیشتر مستعد ابتلا به این اثر مسری از طریق تصاویر خودکشی در رسانه‌ها هستند که با مشکلات روحی روانی روبرو شدند و یا افراد جوان و افراد داغدار به‌خصوص کسانی که به خاطر خودکشی داغدار شده‌اند.
اثر "پاپا گنو"
مدارک تحقیقی کمتری معروف به اثر "پاپا گنو" نیز وجود دارد که نشان می‌دهد تصاویر حساسی از افرادی که نمایانگر تسلط بر بحران خودکشی هستند، می‌توانند اثر محافظتی داشته باشند. پوشش توصیف یک فرد یا شخصیتی که به دنبال کمک است و به‌جای اقدام به خودکشی، سختی‌ها را پشت سر می‌گذارد، می‌تواند یک دلیل محکم برای دیگران باشد که درواقع امکان‌پذیر است. این محتوا با کاهش نرخ خودکشی مرتبط بوده است.
کار ساماریتنز (Samaritans موسسه خیریه ثبت‌شده باهدف ارائه پشتیبانی عاطفی از هر کس که در پریشانی عاطفی بسر می‌برد برای مقابله با خود یا کسی که در معرض خطر خودکشی در سراسر انگلستان و ایرلند قرار دارد این کمک اغلب از طریق تلفن صورت می‌پذیرد.) در این زمینه با تحقیق هدایت می‌شود و بر حمایت از پوشش ایمن و آگاه از خودکشی تمرکز دارد. آنچه ما از این تحقیق درک می‌کنیم این نیست که نباید رسانه‌ها خودکشی را پوشش دهند، آنچه مهم است نحوه پوشش آن است.
ملاحظات کلی هنگام نگارش در مورد خودکشی و خودآزاری
ازنظر سن، جنس و وضعیت اقتصادی - اجتماعی، بیشترین گروهی که در معرض خطر خودکشی در انگلیس قرار دارد، مردانی در پایین‌ترین طبقه اجتماعی در اواسط سال‌های زندگی خود هستند. در انگلیس، مردان سه برابر بیشتر از زنان براثر خودکشی از بین می‌روند. در گزارش ما (مردان و خودکشی؛ چرا مسئله‌ای اجتماعی است؟) اطلاعات بیشتر در مورد موضوعات تاثیرگذار بر مردان موجود است.
طیف وسیعی از عوامل زمینه‌ای روان‌شناختی، موقعیتی، اجتماعی و فردی وجود دارد که می‌توانند بر خطر خودکشی شخص تاثیر متقابل داشته و اثرگذار باشند. انتقال این پیچیدگی در هرجایی از نقشه‌های مربوط به خودکشی مفید است اگر از توضیحات ساده گرایانه که اقدام به خودکشی یا مرگ را به یک رویداد واحد نسبت می‌دهند، اجتناب شود.
داستان‌های امیدوارکننده و داستان‌های احساسی در مورد بهبودی که تسلط بر بحران را به تصویر می‌کشند، می‌توانند مشوق خوانندگانی باشند که شاید در سکوت، رنج می‌برند و برای دستیابی به کمک، آنان را یاری خواهند کرد. این موارد می‌توانند به‌عنوان اطمینان خاطری عمل کنند تا احساسات خودکشی را بتوان حل‌وفصل کرد و از آن گذشت، به‌ویژه اگر شخصیت به دنبال کمک باشد وزندگی را انتخاب کند.
نشان دادن هرگونه "پاداش" به دنبال مرگ یا اقدام به خودکشی می‌تواند ناخواسته، ایده دستیابی به چیزی را که تصور نمی‌شود در زندگی امکان‌پذیر باشد، از طریق مرگ رواج دهد. به‌عنوان‌مثال داستان‌هایی که والدین جداشده را نشان می‌دهند که در پی اقدام به خودکشی فرزندشان دوباره به هم رجوع کرده‌اند یا داستان‌هایی که به مردم تلقین می‌کنند به خاطر اعمالشان بازخواست می‌شوند، نظیر زورگویانی که شرمنده هستند و آنان را وادار می‌کنند تا از رفتار خود احساس تاسف کنند. به همین ترتیب، توصیف مرگ از طریق خودکشی، به‌عنوان رهایی و آزادی فرد از مشکلات خود در زندگی یا تامین آرامش می‌تواند این ایده را آرمانی کند و می‌تواند باعث شود یک فرد آسیب‌پذیر باور کند که مرگ با خودکشی می‌تواند مشکلاتی که در زندگی با آن‌ها روبروست را برطرف کند.
جوانان نسبت به تاثیر رسانه‌ها مستعدتر هستند و بیشتر از رفتار خودکشی تقلید می‌کنند در نتیجه توصیه می‌شود از نمایش افراطی خودکشی اجتناب شود، زیرا این امر می‌تواند رفتار را آرمانی جلوه دهد و ناخواسته آن را در افرادی که ممکن است آسیب‌پذیر باشند، ترویج کند.
نمایش روش‌های خودکشی
نتایج تحقیقات نشان می‌دهند تصاویری که خودکشی را آسان، سریع، آرام و یا بدون درد نشان می‌دهند، می‌تواند بر تصمیم شخص برای اقدام به خودکشی تاثیر بگذارند.
باید مراقب بود تا از به تصویر کشیدن یک اقدام خودکشی به‌عنوان کاری که می‌توان به‌سرعت از آن بهبود پیدا کرد، اجتناب شود. برای مثال توصیف شخصیتی که طی چند ساعت یا چند روز پس از اقدام، به زندگی عادی برمی‌گردد.
از معرفی روش‌های جدید یا غیرمعمول خودکشی یا خودآزاری در افکار عمومی اجتناب کنید. شواهد نشان می‌دهند که چنین تصویری می‌تواند منجر به افزایش استفاده از روش‌های جدید شود. بهتر است از به تصویر کشیدن روش‌های خودکشی جدید یا غیرمعمول خودداری شود.
در هر تصویری از خودکشی یا اقدام به خودکشی، بهتر است تا حد امکان جزئیات کمتری در مورد روش بکار رفته نشان داده شود. به‌عنوان‌مثال، اگر شخصیت بیش‌ازحد دارو مصرف کرده باشد، توصیه می‌شود نوع یا مقدار قرصی که مصرف‌شده است را ذکر نکنید.
همچنین توصیه می‌شود از ارائه جزئیات در مورد چگونگی دستیابی به وسایل خودکشی (به‌عنوان‌مثال ابزار یا مواد مخدر) خودداری شود. به‌عنوان‌مثال توصیف یک ابزار خاص که به‌راحتی و به‌صورت آنلاین به‌دست‌آمده است.
زبان
اصطلاحات و عباراتی که هنگام توصیف رفتار خودکشی به کار می‌رود، مهم هستند، زیرا بعضی از اصطلاحات می‌توانند باعث ماندگاری آن شوند و مردم را از صحبت کردن و درخواست کمک دلسرد کنند. با توجه به این موضوع موارد زیر را توصیه می‌کنیم.
عباراتی که باید استفاده شوند:
خودکشی
خودکشی اقدام شده
جان خود را گرفته
قصد خودکشی
فرد در معرض خطر خودکشی
درگذشت یا مرگ در اثر خودکشی
پایان دادن زندگی خود
عباراتی که نباید استفاده شوند:
مرتکب خودکشی شدن
فریاد برای کمک
اقدام به خودکشی
خودکشی "موفق" یا "ناموفق"
قربانی خودکشی
"همه‌گیری"، "شور" یا "کانون" خودکشی
مستعد خودکشی
جستجوگر خودکشی
اکنون در صلح
نکات اضافی برای توجه
بهتر است در نظر بگیرید که چگونه کتابی حاوی مطالب خودکشی تبلیغ می‌شود. لطفا اطمینان حاصل کنید که ناشران و رسانه‌های خبری از دستورالعمل‌های رسانه‌ای ساماریتنز آگاه باشند.
همچنین باید به هر تصویری که استفاده می‌شود، به خصوص در صفحات و جلد کتاب توجه شود. به‌عنوان‌مثال، بهتر است از نشان دادن مکان‌ها یا وسایل خودکشی خودداری شود. این به محدود کردن هرگونه خطری کمک خواهد کرد.
اعلام منابع مناسب پشتیبانی به خوانندگان مانند دفتر خدمات ساماریتنز، در انتهای قسمتی که شامل خودکشی یا خودآزاری است، جهت تشویق افراد برای جستجوی کمک، می‌تواند مفید باشد. همچنین می‌تواند شامل هرگونه مطالب تبلیغاتی برای ترویج بازار کتاب باشد.
همچنین استفاده از هشدارهای محرک در ابتدای کتاب و مطالب تبلیغاتی می‌تواند کمک‌کننده باشد.
اگرچه این‌یک موارد امنیت کامل نیست، اما به خوانندگان نسبت به خودکشی و محتوای خودآزاری هشدار می‌دهد، به آنان امکان انتخاب می‌دهد که آیا خواندن کتاب برای آنان مناسب است یا خیر، به‌خصوص اگر تحت تاثیر مسائل قرار بگیرند، (به‌عنوان‌مثال کسانی که ناامید شدند یا کسانی که تجربه احساس خودکشی یا اقدام به خودکشی درگذشته دارند).
جوانان در رابطه با مباحث خودکشی و خودآزاری مخاطب آسیب‌پذیر و خاص هستند. خودآزاری و افکار خودکشی در بین نوجوانان رایج است. جوانان بیشتر مستعد ابتلا به خودکشی و بیشتر از سایر گروه‌های سنی تحت تاثیر آنچه در رسانه‌ها می‌بینند و می‌شنوند، هستند و رفتار آنان اغلب خود به خودی است و بیشتر ازنظر عاطفی اشباع هستند. شاید جوانان به‌طور کامل خودکشی را درک یا احساس نکنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی خودکشی اقدام به خودکشی خودآزاری اقدام به خودکشی عنوان مثال رفتار خودکشی نشان می دهند خودداری شود رسانه ها معرض خطر خطر خودکشی اثر خودکشی رفتار خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۸۲۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درگیری شدید دولت و مجلس بر سر گزارش‌های مرکز پژوهش‌ها
رسانه رسمی مجلس در یادداشتی نوشت: خبرگزاری ایرنا در اقدام اخیر خود حتی پا را فراتر نهاده و هدف اصلی خود از این رویکرد را عیان کرده است، یعنی تلاش برای دخالت در فرایند انتخاب رئیس مجلس.
به گزارش انتخاب، اختلاف بین دولت و مجلس به رسانه‌های این دو قوه نیز کشیده شده است. بعد از حملات اخیر رسانه‌های دولت به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، حال سایت خانه ملت نیز وارد فاز پاسخگویی شده است.
خانه ملت، خبرگزاری رسمی مجلس در پاسخ به حمله خبرگزاری دولت به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نوشت: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با بیش از ربع قرن فعالیت به جایگاهی رسیده که گزارش‌ها و اظهارنظرهای آن، به‌عنوان مرجعی مستقل از نگاه‌های جناحی و سیاسی، محل استناد گزارش‌های اثرگذار کشور قرار می‌گیرد. چه بسا در دوره‌های مختلف مجلس، نگاه کارشناسی این مرکز حتی خلاف نظر رئیس یا اعضای هیئت‌رئیسه یا اکثریت نمایندگان مجلس بوده است که این خود بیانگر استقلال فکری این مرکز بوده است. این بعد کارشناسی و استقلال در طول سال‌ها انباشت تجربۀ علمی به دست آمده است.
در ادامه آمده است؛ اما این دیدگاه مستقل و کارشناسی گاه به مذاق برخی خوش نیامده و انتقاد‌هایی غیرکارشناسی و غیرعلمی را برانگیخته است. با نگاهی به رویکرد رسانه‌های دولت‌های گذشته نیز این انتقاد‌های غیرکارشناسی دیده می‌شود و می‌توان شواهد آن‌ها را در بایگانی‌های اینترنتی پیدا کرد. اکنون نیز همچون گذشته، به نظر می‌رسد این انتقاد‌ها در پایان دورۀ عملکرد مجلس یازدهم شدت بیشتری هم پیدا کرده است، رویکردی که با رگه‌های مغرضانه و سیاسی‌کاری‌های جانب‌دارانه به‌دنبال تخریب این نهاد و حتی دخالت در فرآیند ادارۀ آن است.
طی هفته‌های اخیر، و پس از انتشار گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس در حوزه‌های مختلف، برخی رسانه‌های داخلی تیتر‌هایی بی‌دقت از این گزارش‌ها استخراج کردند و گاه رسانه‌های فارسی‌زبان معاند برداشت‌هایی مغرضانه از آن گزارش‌ها به مخاطبان خود ارائه کردند. پس از بازنشر این مطالب در فضای رسانه‌ای، رسانه‌های دولت، همچون ایرنا و ایسنا، سراسیمه و آشفته به‌جای توجه به اصل گزارش، خوانش آن و داشتن رویکرد حل مسئله، حمله به مرکز پژوهش‌های مجلس را در دستور کار خود قرار دادند.
نمونۀ بارز این گزارش‌ها و بازی‌خوردن رسانه‌های دولت را می‌توان در موارد زیر به عینه مشاهده کرد:
۱. یکی از این موارد، انتشار گزارش «بررسی مفهوم هزینه‌های کمرشکن سلامت و سیاست‌هایی برای محافظت مالی» توسط مرکز پژوهش‌های مجلس بود. یک روز پس از انتشار این گزارش، برخی رسانه‌ها آن را بازنشر و دستمایۀ خبرسازی خود کردند. وزارت بهداشت نیز، در اقدامی شتاب‌زده، جوابیه‌ای نسبت به این گزارش داد.
فردای آن روز هم، خبرگزاری ایرنا به‌طور ناصواب مصاحبه‌هایی علیه مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر کرد، ناصواب از آن جهت که نگاهی به آمار استنادشده در این گزارش نشان می‌داد دورۀ مورد مطالعه به‌کلی مربوط به بازۀ زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ است و عملکرد حوزۀ سلامت در دولت قبل بررسی شده است. حتی آمار و مستندات این گزارش نیز از دل آمار مرکز ملی آمار ایران استخراج شده است که مرکزی است ذیل سازمان برنامه و بودجه و معاونت ریاست جمهوری.
۲. در نمونه‌ای دیگر، مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی منتشر کرد با عنوان «بررسی وضعیت گردشگری داخلی از منظر دسترس‌پذیری برای اقشار مختلف جامعه و ارائۀ بسته تقنینی». پس از انتشار، برخی رسانه‌های داخلی و رسانه‌های معاند با تیتر «حذف سفر از سبد خانوار» برای این گزارش خبر ساختند. این تیتر عصبانیت خبرگزاری ایسنا و وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را هم برانگیخت و بهانۀ هجمه علیه این مرکز شد.
درحالی‌که در هیچ کجای این گزارش مستند، اشاره‌ای به «حذف سفر از سبد خانوار» یا حتی مضمون آن نشده است. بلکه باز هم این گزارش براساس آمار مرکز ملی آمار ایران نگاشته شده بوده و حتی بالاتر از آن: این آمار مربوط به سال‌های پیش از ۱۴۰۰ بوده. این نشان می‌دهد یک نفر در رسانه‌های دولت حتی صفحۀ چکیدۀ این گزارش را نخوانده است تا پس از آن دست‌به‌قلم شود و علیه مرکز پژوهش‌ها بنویسد.
۳. در دوره‌های مختلف فعالیت مرکز پژوهش‌های مجلس، مرسوم است که در زمان بررسی بودجه در مجلس شورای اسلامی گزارش‌های کارشناسی این مرکز در حوزه‌های مختلف ارائه شود تا نمایندگان با افق دید بازتری در تصویب بودجه تصمیم بگیرند. در سال جاری نیز، این گزارش‌ها به‌صورت مستمر تهیه و منتشر شدند. پس از انتشار یک گزارش با عنوان «بررسی بخش دوم لایحۀ بودجۀ سال ۱۴۰۳ کل کشور (۱۰): بودجۀ حامی فقرا (ظرفیت‌های فقرزدایی لایحۀ بودجه)» برخی اطلاعات گزارش از گزند تیترسازی همان رسانه‌های در امان نماند.
این رسانه‌ها با استناد اشتباه به این گزارش از گسترش فقر در جامعه خبر دادند، درحالی‌که در همان ابتدای گزارش اشاره شده است که رویکرد انقباضی بودجه کسری تراز عملیاتی بودجه را کاهش می‌دهد و به همین دلیل تورم را کاهش و وضعیت فقر را در کشور بهبود می‌بخشد. اما باز هم رسانه‌های دولت این گزارش را نخواندند و دست به قضاوت‌های نابجا زدند. یا مثال دیگر، گزارشی که در آن به رشد محرومیت‌زدایی به‌دلیل اقدامات دولت اشاره شده بود. البته که این نمونه‌ها منحصر به همین چند مثال نیست، اما، چون مجال آن نیست آن را موکول به وقتی دیگر می‌کنیم.
خبرگزاری ایرنا نیز در رویکرد سیاسی خود تیترخوانی را به خوانش دقیق گزارش ترجیح داده و در آخرین اقدام خود نوشته است «گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس دربارۀ لایحۀ بودجۀ ۱۴۰۳ و سایر موضوعات اقتصادی به مذاق رسانه‌های آن سوی آب خوش آمده. گویا این مرکز به محلی برای تهیۀ گزارش‌های منفی علیه وضعیت اقتصادی و اجتماعی ایران تبدیل شده و هیچ اقدام مثبتی در کشور صورت نمی‌گیرد که به چشم مسئولان مرکز بیاید».
درحالی‌که نگاهی حتی نه‌چندان عمیق به گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس نشان از توجه به نقاط و اقدامات مثبت دولت دارد و اگر نقدی صورت گرفته، راهکار‌ها و پیشنهاد‌هایی برای رفع آن‌ها پیشنهاد شده است. گفتنی است تاکنون بیش از ۶۰۰ نامۀ راهبری برمبنای گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس به دولت محترم و دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های مختلف ارسال شده و در آن‌ها راهکار‌هایی برای رفع مشکلات ارائه شده است.
آیا دولت محترم آن‌قدر از عملکرد خود مطمئن است که سایر نهاد‌ها و مراکز پژوهشی را به دروغ‌گویی و سیاه‌نمایی متهم می‌کند؟ آیا شایسته نیست حتی اگر نقدی کارشناسی هم به دولت وارد شد، با نگاه علمی و کارشناسی و به‌دور از همهمه‌های رسانه‌ای به آن پرداخته شود؟ یا اگر نگاه انتقادی و غیرواقع‌بنیانه ازسوی رسانه‌های داخلی و معاند خارجی با استناد به گزارشی علمی یک مرکز صورت گرفت، بهتر نیست به‌جای تأختن به آن مرکز علمی از دل همان گزارش در حمایت از عملکرد دولت سخن گفت و جواب رسانه‌ها را به‌صورت رسانه‌ای داد؟ اگر تاب و تحمل نقد کارشناسانه هم در دولت وجود ندارد، پس اساساً چگونه باید متوجه مشکلات شد؟ واقعاً رسانه‌های دولت تفاوت تخریب و نقد کارشناسانه را از یکدیگر تشخیص نمی‌دهند؟
رسانه‌های دولتی در این هجمه به غیرمستندبودن آمارها در گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس اشاره می‌کنند، درحالی‌که این آمارها برگرفته از مرکز ملی آمار ایران است و تمامی روش‌ها و رویکرد‌ها روشی علمی و پژوهشی دارد. خبرگزاری دولت.
خبرگزاری ایرنا در اقدام اخیر خود حتی پا را فراتر نهاده و هدف اصلی خود از این رویکرد را عیان کرده است، یعنی تلاش برای دخالت در فرایند انتخاب رئیس مجلس. این خبرگزاری نوشته است «انتظار می‌رود با تشکیل مجلس جدید و تغییر مدیریت مرکز پژوهش‌های مجلس، این نهاد تحقیقاتی به وظیفۀ اصلی خود بازگردد و مجدداً به بازوی مشورتی نمایندگان مجلس برای بررسی لوایح و طرح‌ها تبدیل شود. برای فعالیت‌های سیاسی، فضای کافی در کشور وجود دارد و نیازی به آلوده‌کردن مرکز پژوهش‌ها نیست».
بد نیست رسانۀ محترم دولت نگاهی به قانون اساسی و اصل استقلال قوا بیندازد. به نظر می‌رسد این رسانه در جایگاهی نیست که بتواند برای تعیین مدیران مجلس تکلیف تعیین کند یا آرزو‌های خود را در رسانه‌ای که از بودجۀ عمومی ارتزاق می‌کند بیان کند. این تلاش حتماً مخالف مشی و تأکید‌های رئیس‌جمهوری محترم است و اگر کسانی در ایرنا یا گوشه‌وکنار دولت چنین فکری را در سر می‌پرورانند بهتر است نگاهی به فرمایش‌های داهیانۀ رهبر معظم انقلاب بیندازند.
در آخر باید عنوان کرد که رسانه‌های دولت بهتر است به‌جای حاشیه‌سازی‌هایی که بازنمایی منفی برای جامعه دارد و بازیچۀ دست رسانه‌های معاند قرار می‌گیرد، در راستای هم‌افزایی و همدلی به‌منظور پیشبرد اهداف متعالی کشور به‌ویژه بهبود معیشت مردم گام برداریم و موضوعات فرعی را ارجح بر موضوعات اصلی کشور ندانیم.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند