آیا ارتباطی میان سرماخوردگی و مصونیت در برابر ویروس کرونا وجود دارد؟
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۲۹۰۵۹
به گزارش باشگاه خبرنگاران، ویروس کرونا از زمان ظهور خود تاکنون میلیونها نفر را در جهان مبتلا کرده و بیش از ۸۲۰ هزار تن را به کام مرگ برده است. این ویروس پیچیده با علائم مختلفی در مبتلایان بروز میکند و در برخی موارد حتی مبتلایان هیچ علامتی نداشته و به اصطلاح یک ابتلای خاموش دارند. این امر مسئله را برای محققان و پزشکان بغرنجتر کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از جمله علائم رایج این بیماری سرفه خشک، بدن درد، تب و در مواردی اسهال و استفراغ است که بسیار شبیه به علائم سرماخوردگی و آنفلوآنزاست از این رو برخی از محققان انگلیسی بر آن شدند تا ارتباطی میان سرماخوردگی و بیماری کووید ۱۹ بیابند.
در همین راستا ۱۷ دانشمند انگلیسی به رهبری دانشگاه بیرمنگام گردهم آمده و تلاش دارند تا به برخی سوالات مهم در این زمینه از جمله اینکه آیا ارتباطی میان سرماخوردگی و ویروس کرونا وجود دارد و آیا افرادی که دچار سرماخوردگی میشوند میتوانند از ابتلا به ویروس کرونا مصون باشند یا خیر؟
این تیم تحقیقاتی به درخواست موسسه تحقیقات و نوآوری انگلیس و موسسه ملی تحقیقات بهداشتی این کشور برای مطالعه در این باره گماشته شدهاند.
کشف چگونگی تعامل ویروس کرونا با سیستم ایمنی راهی برای کنترل پاندمیپروفسور کریس ویتی رئیس NIHR در این باره گفت: درک چگونگی پاسخ سیستمهای ایمنی بدن ما به کووید ۱۹ برای حل برخی از سؤالات مهم را در مورد این بیماری جدید از جمله اینکه آیا افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند، مصونیت دارند؟ و این که چه مدت طول میکشد؟ و چرا برخی به شدت تحت تأثیر قرار میگیرند، پاسخ میدهد.
یافتن پاسخی مناسب و قانع کننده برای سوالات ذکر شده، میتواند کشف بزرگی در این زمینه باشد؛ دانشمندان سعی دارند درک بهتری از پاسخهای مختلف ایمنی بدن به کووید ۱۹ به ویژه پاسخ سلول T که در افراد جوان و سالمتر فعال است، بدست آورند.
محقق برجسته پروفسور پل ماس گفت: چیزهای زیادی وجود دارد، ما هنوز باید در مورد چگونگی تعامل کروناویروس جدید با سیستم ایمنی بدن خود بیاموزیم و این فرصت بینظیری برای پاسخگویی به این سوالات کلیدی و تسریع در کنترل پاندمی است.
پروفسور ویلهلم شوابل از دانشگاه کمبریج و همکارانش بر روی آنتی بادیها تمرکز کردهاند و اینکه میزان پروتئینها در بین افرادی که بیماری آنها شدید بوده نسبت به کسانی که ابتلای خفیف به ویروس کرونا داشتهاند، چگونه است. آنتی بادیها پروتئینهای تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت هستند و به گونهای ساخته میشوند که در صورت حمله مجدد ویروس به بدن، آن را شناخته و مورد هجوم قرار میدهد؛ اما نگرانی که در این مورد وجود دارد این است که آنتی بادیهای کووید ۱۹ در بهبودیافتگان، طولانی مدت نیست و امکان ابتلای مجدد افراد بعید نیست.
به گفته محققان بیشتر بیمارانی که تحت مراقبتهای ویژه قرار دارند، دارای سطح بالایی از آنتی بادی نسبت به ویروس کرونا هستند، اما آنچه هنوز مشخص نیست، مفید بودن این آنتی بادیهاست.
سومین مطالعهای که به رهبری دانشگاه ادینبورگ انجام شده به طور خاص روی بیمارانی است که بر اثر ابتلا به ویروس کرونا جان باختند. بسیاری از قربانیان نه به علت ویروس، بلکه به دلیل حملات قلبی، سکته مغزی، نارسایی ریه و طوفان سیتوکین جان خود را از دست دادهاند و در واقع سیستم ایمنی بدن کمک میکند تا بدن به ویروس کرونا واکنش نشان دهد. مطالعه بر روی پرونده جان باختگان میتواند سوالات کلیدی بسیاری را پاسخ داده و مسیر را برای مراقبت بهتر از بیماران و توسعه درمانهای جدید هموار کند.
منبع: اکوفارس
کلیدواژه: ویروس کرونا آنتی بادی ها سیستم ایمنی ایمنی بدن کووید ۱۹
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۲۹۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای نابودی ویروسها پنجره را باز کنید
پژوهشگران میگویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید (CO۲) به این معنی است که ویروسها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده میکنند، بنابراین باز کردن پنجره میتواند یک راه موثر برای کم کردن ویروسهای معلق در هوا باشد.
کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروسهای معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست؛ بنابراین باز کردن پنجره میتواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروسهای تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیشبینی شده بود، باشد.
به نقل از انای، با ظهور کووید-۱۹، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه میتواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.
اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروسهای تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانیتری در فضاهای بسته باقی میمانند. آنها میگویند پای کربن دی اکسید در میان است.
آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول میگوید: ما میدانستیم که ویروس عامل کووید-۱۹ موسوم به SARS-CoV-۲ مانند سایر ویروسها، از طریق هوایی که تنفس میکنیم، پخش میشود، اما این مطالعه نشاندهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق میافتد و مهمتر اینکه چه کاری میتوان برای متوقف کردن آن انجام داد.
کربن دی اکسید (CO۲) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO۲ تأثیر میگذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروسهای تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO۲ به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.
در اینجا ما باید کمی عمیقتر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء میگیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بیکربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بیکربنات به گاز CO۲ تغییر میکند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO۲ در محیط قرار میگیرد.
از آنجایی که تصور میشود PH محرک عفونتپذیری ویروسهای معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی میکنند که آیا غلظت CO۲ محیط بر پایداری ویروسهای موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر میگذارد یا خیر.
در شرایط همهگیری کووید-۱۹ از مانیتورهای سنجش CO۲ برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود ۴۰۰ قسمت در میلیون (ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO۲ میتواند از ۲۰۰۰ ppm بیشتر شود و در محیطهای شلوغتر از ۵۰۰۰ ppm بالاتر رود.
پژوهشگران با تغییر غلظت CO۲ در هوا بین ۴۰۰ ppm و ۶۵۰۰ ppm، ارتباط بین غلظت CO۲ و مدت زمانی که ویروسهای موجود در هوا عفونی میمانند را تأیید کردند.
در مقایسه با CO۲ معمولی جو که حدود ۵۰۰ ppm است، افزایش متوسط در CO۲ از ۴۰۰ ppm به ۸۰۰ ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویههای ویروس SARS-CoV-۲ از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایتپذیری بین ۸۰۰ و ۶۵۰۰ ppm مشاهده نشد.
افزایش غلظت CO۲ عمیقاً بر سرایتپذیری SARS-CoV-۲ در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید ۳۰۰۰ ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروسها پس از ۴۰ دقیقه تقریباً ۱۰ برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.
هادرل میگوید: این رابطه روشن میکند که چرا رویدادهای اَبَرپخشکننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-۲ احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO۲ هنگامی که با قطرات برهمکنش میکند مانند یک اسید عمل میکند. این باعث میشود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.
خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.
هادرل میگوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج میکند و هم باعث میشود قطرات هواپخش برای ویروس سمیتر شوند.
با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO۲ جو که دانشمندان اقلیم پیشبینی میکنند در دهههای آینده به بیش از ۵۵۰ ppm افزایش یابد، پژوهشگران میگویند یافتههای آنها پیامدهای گستردهتری دارد.
هادرل میگوید: بنابراین، این یافتهها پیامدهای گستردهتری نه تنها در درک ما از انتقال ویروسهای تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همهگیریهای آینده را تشدید کند، دارد.
وی افزود: دادههای مطالعه ما نشان میدهد که افزایش سطح CO۲ در جو میتواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروسهای تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی میمانند، همزمان باشد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک