پارس جنوبی ناجی ایران در شرایط تحریم

نمی‌شود از افزایش تولید بنزین، پالایشگاه ستاره خلیج فارس، صادرات بنزین و فرآورده‌های نفتی، افزایش صادرات گاز، گازرسانی روستایی، گازرسانی شهری، بهبود محیط زیست، کاهش مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها سخن گفت اما از پارس جنوبی و کارهایی که برای توسعه آن انجام شد، سخن نگفت. پارس‌ جنوبی اکنون ناجی ایران در شرایط تحریم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ظرفیت برداشت گاز از این میدان مشترک در هفت سال اخیر از ۲۸۰ میلیون مترمکعب به ۷۰۰ میلیون مترمکعب در روز رسیده است.

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا به نقل از شانا، توسعه میدان مشترک‌گازی پارس جنوبی‌ که سال ۶۷ کشف شد، سال ۷۶ با امضای قرارداد فاز ۲ و ۳ پارس جنوبی با شرکت‌های توتال، گازپروم و پتروناس مالزی به‌طور رسمی وارد فاز اجرایی شد؛ قطر شریک ایران در این میدان مشترک، کارش را اما از سال ۱۹۹۰ (۱۳۶۹) آغاز کرده بود. انتظار برای نخستین برداشت ایران از این میدان پنج سال به درازا کشید و  بهمن ماه ۱۳۸۱ ایران برداشت ۵۶.۶ میلیون مترمکعب گاز از این میدان را جشن گرفت. توسعه پارس جنوبی اما پس از این تاریخ روی غلتک افتاد. عسلویه شهریورماه سال ۷۶ زمین بکر و موات بود.

بهمن ۱۳۷۶ پای نخستین شرکت ایرانی به توسعه میدان گازی پارس جنوبی باز شد؛ پتروپارس. شرکت ملی نفت ایران بهمن ماه ۱۳۷۶ و در قالب قرارداد بیع متقابل با شرکت پتروپارس برای توسعه فاز یک این میدان مشترک گازی قرارداد امضا کرد. پتروپارس توانست آبان‌ماه سال ۱۳۸۳ کار خود را در این فاز به پایان برساند. هفت سال مدت زمانی است که نخستین شرکت ایرانی برای توسعه فاز یک این میدان صرف کرد و برداشت از این میدان را ۲۸.۳ میلیون مترمکعب در روز افزایش داد. ایران تا پایان سال ۸۴ توانایی برداشت روزانه ۱۴۰ میلیون مترمکعب گاز از پارس جنوبی را داشت.

پارس جنوبی در تاریخ توسعه خود رکوردهای بی‌نظیری از توسعه تا نصب سکو، از راه‌اندازی تا بهره‌بردای ثبت کرد؛ اما امضای ۶ قرارداد فازهای ۱۳، ۱۴، ۱۹ و ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی موسوم به ۳۵ ماهه در ۲۵ خردادماه ۱۳۸۹ و  افتتاح هم‌زمان پنج فاز ۱۷و ۱۸، ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ در ۲۷ فروردین ماه ۹۶ فراموش شدنی نیستند. از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ پنج فاز دیگر پارس جنوبی عمیاتی شد و در مجموع ۱۰ فاز از ۲۵ فاز تعریف شده پارس جنوبی تا پایان سال ۹۲ به بهره برداری رسید بود. رؤیای ایرانیان در برداشت برابر گاز با قطر اما در سال ۹۲ هنوز دست‌نیافتی بود.  

توسعه فازهای پارس جنوبی با روی کار آمدن دولت یازدهم با شتاب بیشتری ادامه یافت. اولویت‌بندی فازها سبب شد تا یک سال پس از آغاز به کار دولت یازدهم، فاز ۱۲ پارس جنوبی تکمیل شود و در اسفندماه ۱۳۹۳ به بهره‌برداری برسد. پس از آن با شتاب در روند توسعه پارس جنوبی، فازهای ۱۵ و ۱۶ در دی‌ماه ۱۳۹۴ به بهره‌برداری رسید. فازهای ۱۷و ۱۸، ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ به صورت هم‌زمان در ۲۷ فروردین ماه ۱۳۹۶ به‌طور رسمی افتتاح شد و رؤیای ایرانیان در برداشت برابر گاز با قطر محقق شد، همچنین ۲۶ اسفندماه ۱۳۹۷ پالایشگاه فازهای ۱۳و ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی عملیاتی شد. در سال ۹۸ نیز ۶ سکوی پارس جنوبی نصب و چهار سکو از این تعداد در مدار تولید قرار گرفت که مربوط به فازهای ۱۴ و ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی بوده است.

توسعه پارس جنوبی اما در سال ۹۹ ادامه یافت، در این سال طلسم توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی به‌عنوان آخرین فاز این میدان مشترک در یازدهمین روز اردیبهشت ماه با آغاز عملیات بارگیری جکت سرچاهی سکوی ۱۱B شکسته شد. حسن روحانی، رئیس جمهوری نیز نخستین روز خردادماه فرمان عملیات نصب جکت نخستین سکوی این فاز را صادر کرد تا به این ترتیب عملیات توسعه این فاز به‌طور رسمی در سال ۹۹ آغاز شود. انتظار می رود تولید اولیه از این سکو تا ابتدای سال آینده محقق شود. از دیگر اقدام‌ها در پارس جنوبی در این سال وارد مدار شدن سومین سکوی تولید فاز ۱۳ پارس جنوبی در ۳۱ خردادماه بود، حالا تنها یک سکو از این فاز برای راه اندازی باقی مانده است که انتظار می‌رود تا پایان امسال در مدار قرار گیرد. توسعه پالایشگاه فاز ۱۴ نیز به‌عنوان آخرین پالایشگاه این میدان مشترک روند توسعه خود را می‌گذراند و طبق برنامه قرار است نخستین ردیف آن تا اوایل سال ۱۴۰۰ عملیاتی شود.

پرونده توسعه بخش نخست پارس جنوبی کم کم در حال بسته شدن است و هم اکنون باید برای بخش دوم آن که همانا حفظ و نگهداشت تولید است تلاش کرد و برنامه‌های تدوین شده را به مرحله اجرا رساند. آنگونه که محمد مشکین فام، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس عنوان کرد بخش دوم توسعه این میدان به مراتب مهمتر از بخش نخست است. پارس جنوبی بدون تردید بخش مهمی از تاریخ صنعت ایران در آینده خواهد بود که تنه به تنه بزرگ‌ترین رویدادهای تاریخ صنعت نفت ایران در ۱۰۰ سال گذشته خواهد زد. پیمانکاران و سازندگان زیادی در کلاس درس پارس جنوبی، بین‌المللی شدند.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: پارس جنوبی گاز نفت و گاز پارس میدان مشترک میلیون مترمکعب پارس جنوبی توسعه فاز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۲۹۳۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/