طلاق به خاطر ولخرجی‌های همسر
تاریخ انتشار: ۱۱ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۴۵۲۴۸
اگرچه در هر گوشه از راهروی طبقه دوم دادگاه خانواده همهمه‌ای برپا بود، اما صدای مشاجره لفظی میان زوج جوان بیشتر از سایرین به گوش می‌رسید. مرد جوان رو به همسرش با صدای بلند گفت: پول ندارم. نداشتن می‌دونی چیه؟ پول ندارم بفهم. زن جوان هم بدون اندکی شرم از نگاه سنگین آدم‌هایی که حالا بیشتر از قبل به آنها نگاه می‌کردند فریاد زد: پول نداری نباید ازدواج می‌کردی! یک نفر به این مرد حالی کنه که وقتی نمی‌تونستی مخارج زندگی همسرت را تأمین کنی، مجرد می‌موندی!
چند دقیقه‌ای این کشمکش ادامه داشت تا اینکه منشی دادگاه آنها را به داخل شعبه فراخواند؛ مهیار.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آنها پس از ورود به شعبه بازهم جر و بحث‌شان را ادامه دادند تا اینکه قاضی پرونده آنها را به آرامش دعوت کرد و گفت: با جر و بحث مشکلتان حل نمی‌شود. یک به یک توضیح دهید تا ببینم مشکلتان چیست؟
مهیار بدون هیچ تعللی گفت: من ۲۵ سال دارم و یکسال است که با ستاره ازدواج کرده‌ام. در این یکسال به اندازه ۱۰ سال سختی کشیده‌ام چراکه دو شیفت کار می‌کنم، اما نمی‌توانم مخارجی که این زن انتظار دارد را تأمین کنم. در نهایت هم او باید آبروی من را ببرد و دستش جلوی پدرش دراز باشد. آقای قاضی اگر من کار نمی‌کردم انتقاد او وارد بود، اما دیگر نمی‌توانم که ۳ شیفت کار کنم. نه تفریحی دارم و نه استراحتی، چون این زن در طول یکسال به اندازه چند سال ولخرجی کرده است و در آخر هم من را به‌خاطر آنکه نتوانستم خواسته‌های عجیب و غریبش را فراهم کنم مورد شماتت قرار می‌دهد. دیگر خسته شده‌ام و توان ادامه زندگی با این زن و افکارش را ندارم. در ادامه قاضی به ستاره نگاهی کرد و گفت: حرفهای همسرت را قبول داری؟ ستاره پاسخ داد: من و مهیار پس از چند ماه آشنایی، ازدواج کردیم. حالا هم یک سال از ازدواج‌مان می‌گذرد که ۶ ماه از آن فقط دعوا کردیم. این مرد توان اداره زندگی و خواسته‌های من را ندارد. وقتی وسیله‌ای برای خانه یا لباسی می‌خرم مدام از من انتقاد می‌کند که نباید خرید کنم. مگر او وظیفه ندارد همسرش را از نظر مالی تأمین کند.
من در خانواده‌ای بزرگ شدم که هرچه می‌خواستم پدرم برایم تهیه می‌کرد. اگر مهیار نمی‌توانست خواسته‌های من را تأمین کند قبل از ازدواج باید فکرش را می‌کرد نه اینکه پس از ازدواج ادای آدم‌های زحمتکش را در بیاورد و بعد هم من برای خرید کردن همیشه استرس داشته باشم و...
در این هنگام مهیار حرف ستاره را قطع کرد و گفت: قرار نیست هزینه ولخرجی تو را هم تأمین کنم. تو اصلاً بلد نیستی قناعت کنی و...
ستاره جواب داد: اگر از پس خرج و مخارج زندگی بر نمیای از پدرت کمک بگیر. خانواده ات که وضعیت مالی خوبی دارند.
مهیار روبه قاضی کرد و گفت: من مستقل هستم و در حدی که خودم بتوانم هزینه کنم خرج می‌کنم و دوست ندارم غرورم را با گرفتن پول از خانواده‌ام خراب کنم. ستاره گفت: وقتی غرورت از حفظ کردن من و زندگیت با ارزش‌تره پس ما نمی‌تونیم باهم زندگی‌مان را ادامه دهیم. آقای قاضی حکم طلاق ما را صادر کنید. پس از آن قاضی هر دو را به آرامش دعوت کرد و گفت: صورتجلسه را امضا کنید. دو هفته دیگر رأی شما را صادر می‌کنم...
امیرحسین صفدری، کارشناس خانواده
زوج‌های جوان باید واقعیت زندگی را بپذیرند
مهم‌ترین و اصلی‌ترین مشکل این زوج این است که هنوز بین زندگی مجردی و زندگی متأهلی تفکیک قائل نشده‌اند. باید واقعیت زندگی خود را بپذیرند و نیاز‌های زندگی‌شان را بر اساس میزان درآمد خودشان برآورده کنند. پول نگرفتن پسر از پدر در مواقع غیر ضروری کاری منطقی است چراکه این مسأله می‌تواند استقلال پسر را مخدوش کند. البته اگر این زوج واقعیت‌های زندگی را درک کنند و خواسته هایشان را بر اساس میزان درآمدشان تنظیم کنند مشکلات‌شان حل شده و از جدایی زود هنگام جلوگیری می‌کنند.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: طلاق ولخرجی دادگاه پارسی خبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۴۵۲۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این پز اجتماعی میلیون ها تومان برای افراد آب می خورد | سگ گردانی و درآمد میلیونی داگ واکرها
همشهری آنلاین _ فاطمه عسگری‌نیا: زندگی با سگ‌ها! سبک زندگی جدیدی که خیلی‌ها به تقلید از زندگی اروپاییان و پز اجتماعی در برابر دوست و فامیل آن را انتخاب کرده و البته حسابی هم گرفتار شده‌اند. از هزینه‌های مراقبت بهداشتی و خورد و خوراک این زبان‌بسته‌ها که بگذریم گردش و تفریح این سگ‌ها هم امروز برای صاحبان‌شان حسابی درد سرساز شده است. به‌طوری‌که خیلی اوقات ترجیح می‌دهند فردی را برای انجام این کار استخدام کنند و بابتش هم هزینه‌های هنگفتی را پرداخت کنند.
دنیا، یک سگ کوچک از نژاد پامرانین دارد، اما به قول خودش در طول ۲۴ ساعت شبانه‌روز نمی‌تواند آنطور که باید از سگش مراقبت کند: «صبح‌ها ساعت ۶ از خانه بیرون می‌زنم و ساعت ۸ شب به خانه می‌رسم. در ۴ ساعت باقیمانده مجبورم کارهای منزل را انجام دهم و فرصتی برای رسیدگی به لاکی ندارم. به‌خاطر همین مجبورم از داگ واکرها کمک بگیرم.»
او قبل از اینکه ازداگ واکرها برای این کار کمک بگیرد سری به پانسیون‌های نگهداری از سگ‌ها زده، اما قیمت‌های بالا پشیمانش کرده است: «پانسیون‌ها صرفا ۸ ساعت در روز کار نگهداری از سگ‌ها را انجام می‌دهند که قیمت‌های‌شان از ۲۰۰ هزارتومان تا ۶۰۰ هزار تومان متغیر است این در حالی است که ۸ ساعت برای من که یک کارمند هستم از لحاظ زمانی کافی و از لحاظ قیمتی ممکن نیست!»
داگ واکری؛ شغلی که دنیا از آن صحبت می‌کند این روزها طرفدارهای زیادی دارد، چراکه درآمدش در کنار زمان اندک کار، حسابی برای‌شان جذاب است. البته انجام این شغل شرط و شروطی هم دارد که مهم‌ترینش حسن رفتار با حیوانات و دوستی با آنهاست. برای گفت‌وگو با این افراد به یکی از بوستان‌های تهران سر زدیم.
درآمد میلیونی از سگگردانیتیپ و ظاهرش مرتب و منظم است. قلاده چارلی (سگی از نژاد شیتزو) را به‌دست گرفته و پابه‌پای او در بوستانک محله می‌چرخاند. با اینکه قد و قواره بزرگی ندارد، اما اغلب مردم و بچه‌ها از چارلی می‌ترسند، به‌خاطر همین سعی می‌کند کمتر در میان جمع حاضر شود. به بهانه نزدیکی با سگی که به همراه دارد با او گپ و گفت می‌کنم و مشخص می‌شود او صاحب چارلی نیست فقط یک «داگ واکر» است. البته این اسم پرطمطراق خارجی‌ها برای افرادی مانند پیمان است. ایرانی‌ها به او و همکارانش سگ‌گردان می‌گویند: «۲ سال پیش در بخش خدمات یک شرکت کامپیوتری کار می‌کردم. حقوق پایه‌ام حقوق وزارت کاری بود. هیچ مزایای دیگری هم نداشت. ساعات کار گاهی تا ۱۲ ساعت در روز هم طول می‌کشید و این رسما باعث می‌شد تمام روزم از دست برود. یک روز به پیشنهاد عموی یکی از همکارانم که مسافر خارج از کشور بود و خبر داشت خانه مجردی دارم و تنها زندگی می‌کنم قرار شد یک هفته مسئولیت نگهداری سگش را قبول کنم. ابتدا این پیشنهاد را آن زمان به‌خاطر رودربایستی قبول کردم، اما وقتی رقم پیشنهادی برای نگهداری از سگ را متوجه شدم با انگیزه بیشتری این کار را قبول کردم؛ به ازای ۲ هفته ۱۵ میلیون تومان! تنها مسئله‌ای که برای صاحب سگ مهم بود امنیت جا و اطمینان از غذای او بود که به نحو احسن انجامش دادم.» بعد از این قصه مزه مراقبت گران از سگ حسابی زیر زبان پیمان رفت به‌طوری‌که به‌گفته خودش دیگر بی‌خیال شغلش شد و از آن تاریخ یک داگ واکر حرفهای شده است. او حالا روزی یک ساعت چارلی را برای گردش و تفریح بیرون می‌آورد و به ازای هر ساعت ۳۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند؛ ماهی ۷ میلیون‌و ۲۰۰ هزار تومان به غیر از جمعه‌ها که تعطیل است. آن‌هم فقط در ازای نگهداری از یک سگ: «کارم را دوست دارم. هم فال است هم تماشا. هر ماه مسئولیت گردش و تفریح روزانه ۳ سگ را برعهده دارم.»
دانشجو هستمبنی هم سگی از نژاد مالیتز است. تر و تمیز و آراسته با کفش‌ها و لباسهایی که حکایت از شرایط زندگی او در یک خانواده متمول می‌دهد. اما کسی که قلاده او را به‌دست گرفته و در بوستان مشغول همراهی او در قدم زدن است پسرکی ساده پوش است که خود را سعید معرفی می‌کند. اطلاعات زیادی درباره سگ‌ها ندارد می‌گوید: «صاحب این سگ یک مرد جوان است که به‌خاطر شرایط شغلی و ماموریت‌های مداوم فرصت گردش او را ندارد. من فقط روزی یک ساعت هر روز صبح بنی را برای تفریح، بازی و البته دستشویی کردن به پارک می‌آورم.» سعید دانشجوست و چون پیدا کردن شغل پاره وقت برای او سخت است تن به این کار داده است: «نسبت به ساعت کاری که دارد درآمدم بد نیست، اما هنوز نتوانسته‌ام آنطور که باید با سگ‌ها ارتباط برقرار کنم.»
انگل‌پراکنی در معابر و بوستان‌های شهریهمینطور که با ما مشغول گپ و گفت است بنی هم در گوشه و کنار پارک می‌چرخد ضمن اینکه از فرصت استفاده و در فضای باز بوستان دستشویی می‌کند؛ رفتاری که دیدنش خانواده‌های دیگر را آزرده‌خاطر می‌سازد. چرا که معتقدند سگ‌گردان‌ها بی‌محابا سگ‌های خود را در فضای بوستان‌ها و پیاده‌راه‌ها رها می‌کنند و باعث آلودگی فضای تفریح بچه‌ها و سلامت خانواده‌ها می‌شوند. یکی از شهروندانی که این صحنه را می‌بیند، می‌گوید: «متأسفانه عده‌ای با گرداندن سگ‌های خود در فضای شهری، به‌خصوص بوستان‌ها، موجب انگل‌پراکنی در شهر می‌شوند.» به‌گفته این شهروند متأسفانه در کشور ما هیچ قانونی برای سگ‌گردانی در معابر عمومی وجود ندارد و همین مسئله باعث شده تا صاحبان سگ‌ها الزامی برای جمع‌آوری مدفوع رهاشده سگ خود در خیابان و بوستان‌های شهر ندارند. این در حالی است که در کشورهای اروپایی این‌طور نیست و قانونی برای محدود کردن این رفتارها وجود دارد.
قانونگذار وارد شودبا توجه به اینکه ژیاردیا، لارو مهاجر پوستی، اکینوکوکوس و اشریشیاکلی تنها چند نمونه از بیماری‌های باکتریایی بسیار خطرناک هستند که از طریق مدفوع سگ‌ها به انسان منتقل می‌شود باید به نگرانی مردم درباره رهاسازی مدفوع سگ‌ها در معابر شهری و محل زندگی انسان‌ها حق داد و به فکر چاره‌ای برای حل این مشکل بود.
نگهداری از سگ و سبک زندگی جدیدی که عده‌ای از روی چشم‌وهم‌چشمی دنبال ترویج آن در شهرها هستند موجب تولید مشاغل کاذب و درآمدهای ناشی از آن شده است، علاوه بر این نه‌تنها چالش‌های اقتصادی و اجتماعی را پیش روی این افراد قرار داده که موجب نگرانی‌هایی برای به خطر انداختن بهداشت و سلامت افراد جامعه شده است؛ موضوعی که مدت‌هاست زنگ خطرش در جوامع شهری به‌صدا درآمده و نیازمند توجه قانونگذاران است.
کد خبر 847543 برچسب‌ها درآمد خبر مهم سگ بدون صاحب
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»