خواب زمستانی برخی مدارس در تابستان کرونایی
تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۷۸۵۱۶
مدارس امسال به استقبال کلاس های خالی رفته اند.حالا دیگری خبری از زنگ تفریح و هیاهوی دانش آموزان در حیاط مدرسه نیست. تنها صدای پرندگان است که از لابه لای درختان به گوش می رسد.سکوت و غربت عجیبی فضا را احاطه کرده و من بعد از ورود به مدرسه خیره به انتهای سالنی خالی از دانش آموزان، کلاس ها را یکی بعد از پشت سر می گذارم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خواب زمستانی مدرسه‌ها در تابستان کرونایی
آموزش و حضور فرزندان در محیط های آموزشی اصلی‌ترین دغدغه این روزهای بسیاری از خانواده هاست. مدیران مدرسه‌ها هم، هر کدام به نوعی به شرایط جدید واکنش نشان داده اند؛ تعدادی از آنها برنامه‌ریزی و تمهیدات لازم را در نظر گرفته اند؛ برنامه مشخصی برای کلاس‌های حضوری و آنلاین دارند و سعی کرده‌اند تعادل خوبی میان آنها برقرار کنند. روزهایی در هفته را برای رفع اشکال با تعداد محدود و گروه بندی شده در نظر گرفته‌اند تا هم برخی خلاهای آموزشی کلاس‌های آنلاین را پر و هم به نوعی ارتباطی میان دانش آموزان و معلم برقرار کرده باشند. برخی مدارس سعی کرده اند خلاقیت هایی متناسب با شرایط جدید به خرج دهند تا حد امکان بتوانند دانش آموزان را به سر شوق آورند. مثلا روز مشخصی را به عنوان روز معارفه مشخص کرده اند و دانش آموزان بر حسب مقطع خود با حفظ فاصله اجتماعی با معلمان خود آشنا شده اند تا ارتباط بهتری هم در فضای آنلاین میان آنها برقرا باشد.
برخی دیگر از مدرسه‌ها اما انگار هیچ برنامه مشخصی برای رویارویی با شرایط جدید ندارند و با وجود آگاهی از ادامه دار بودن کرونا، استفاده مناسبی از ایام تعطیلی مدرسه‌ها برای برنامه‌ریزی نبرده اند. همین مدرسه‌ها هم اتفاقاً زمینه‌ساز سردرگمی خانواده‌ها شده اند.
مثل مادری که سراسیمه و ناراحت دست دو کودک خود را گرفته و از مدرسه خارج می‌شود. او از برخورد نامناسب و سرد مدیر و معلمان گلایه دارد که باعث می‌شود پس از این مدت طولانی خانه نشینی بچه‌ها انگیزه بالایی برای شروع دوباره فعالیت آموزشی نداشته باشند. او معتقد است که اتکای صرف به آموزش آنلاین کافی نیست و دانش آموز باید با معلم خود ارتباط و آشنایی بیشتری داشته باشد.
آموزش آنلاین با سرعت پایین اینترنت
کمی آن طرف تر صدایی از داخل راهرو به گوش می رسد. مردی میانسال که بدون فرزند و تنها برای گرفتن کتاب به مدرسه مراجعه کرده و از سرعت پایین اینترنت جزیره انتقاد دارد که اجازه نمی‌دهد آموزش آنلاین به نحو مطلوب انجام شود. او می‌گوید بهتر بود قبل از شروع مدرسه‌ها ابتدا مشکل سرعت اینترنت در جزیره کیش حل می شد. او همچنین به موضوع آموزش والدین اشاره کرد و گفت که مدرسه‌ها و بیشتر از همه آموزش و پرورش باید برای ایجاد برنامه‌های آموزشی به والدین درزمینه بهره مندی بیشتراز کلاس‌های آنلاین و استفاده درست فرزندانشان ازفضای مجازی تلاش کنند؛ مخصوصاً برای آن دسته از والدینی که از سواد بالایی در حوزه فضای مجازی برخوردار نیستند. او همچنین پیشنهاد داد تا مدرسه‌ها جلسه هایی را با تعداد مشخصی از والدین برگزارکنند تا در آن از نحوه عملکرد معلمان در فضای مجازی و مشکلات پیش آمده صحبت شود؛ مشکلاتی مانند برگزاری امتحانات درزمان نامناسب توسط معلمان.
در گوشه‌ای از حیاط یک مدرسه دیگر، مادری مشغول صحبت با فرزندش است. او موافق برگزرای کلاس‌های آنلاین است اما در عین حال کلاس‌های حضوری را نیز یک ضرورت می داند. او می‌گوید حضور دانش آموزان در مدرسه حتی برای یک ساعت در هفته لازم است تا بچه‌ها بپذیرند که دوران تعطیلی تمام و فصل آموزش آغاز شده. همچنین باعث می‌شود تا تعامل خوبی میان معلم و هم‌کلاسی‌ها ایجاد شود. در ادامه مادر دیگری خسته از گرمای تابستان کیش کیف فرزندش خود را بر دوش می کشد. او به زیاد شدن بار آموزشی والدین در ایام کرونا اشاره می‌کند و اینکه گرفتاری آنها اجازه نمی‌دهد کیفیت آموزش مانند سابق باشد. از طرفی فرزندان کوچک‌تر تمایل چندانی به نشستن مداوم بر سر کلاس‌های آنلاین ندارند و والدین باید پا به پا آنها را همراهی کنند. او هم معتقد است که حضور ولو یک هفته در روز دانش آموزان در مدرسه، از منزوی شدن آنها جلوگیری می کند.
همان‌طور که در مقطعی پیام‌های بهداشتی و مراقبتی در حوزه سلامت اولویت و نیاز جدی افکارعمومی بود، اکنون با فرارسیدن موعد آموزش و بازگشایی مدارس، آموزش خانوده ها در خصوص مواجهه با شرایط جدید یک ضرورت به حساب می آید. آموزش آنلاین اقتضائات و توانمندی‌های خاص خود را می طلبد. آموزش وپروش شاید امسال نه فقط در برابر دانش آموزان که در برابر والدین هم مسئولیت بیشتری دارد.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ویروس کرونا مدارس کیش بازگشایی مدارس ویروس کرونا مدارس کیش بازگشایی مدارس اخبار کنکور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۷۸۵۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کلاس این آقا معلم در مدرسه تشکیل نمی شود
به گزارش همشهری آنلاین دست شاگردانش را می‌گیرد و راهی کوچه‌ها می‌شود تا راه و رسم مراوادات اجتماعی، خرید کردن، آداب مشتری‌مداری، احترام به محیط زیست و هر مفهوم دیگری را که در کتاب می‌خوانند، تجربه کنند. برای درس جغرافیا هم راهی کوه و چشمه و غارهای اطراف شهر می‌شوند و خط به خط کتاب را از طبیعت می‌آموزند. ولدبیگی که دکترای جامعه‌شناسی سیاسی دارد، معتقد است جامعه ما شهروندان مفید می‌خواهد، نه شهروند مهم و لازم است شهروندان مفید سواد زندگی را بدانند و نه فقط سواد مدرسه‌ای را. ولدبیگی سابقه ۲۵ ساله تدریس دارد و ۱۵ سالی می‌شود که شیوه تدریسش باعث شده تا دانش‌آموزان برای حضور در کلاسش روزشماری کنند.
ساعت‌های درس مطالعات اجتماعی (مدنی، جغرافیا، تاریخ) اغلب برای بچه‌ها کسل‌کننده است، اما دانش‌آموزان پاوه دوست دارند شما معلم‌شان باشید. آوازه روش تدریس‌تان هم بین خانواده‌ها حسابی گل کرده‌است. ساعت مطالعات اجتماعی در کلاس شما چطور می‌گذرد؟
از ۱۵ سال پیش پروژه آموزشی با عنوان «از سواد مدرسه‌ای تا سواد زندگی» را شروع کردم. در این طرح سعی کردم هر درس و موضوع کتاب را که تدریس می‌کنم، بخش عملی و نمود اجتماعی را با بچه‌ها تجربه کنم تا آنان با مفاهیم مورد نیاز برای یک زندگی عملی در خانه و جامعه آشنا شوند. به عنوان مثال هفته گذشته بچه‌های روستای نوریاب در شهرستان پاوه استان کرمانشاه درسی درباره بازار، خرید، مصرف، تولید و توزیع داشتند. برای توضیح این درس یک ساعت در روستا گشت زدیم. به نانوایی سر زدیم و درباره اهمیت قرار دادن نان در کیسه پارچه‌ای از نانوای قدیمی روستا نکاتی را یاد گرفتند. بعد از آن به مغازه «کاک خدارحم» سر زدیم و درباره آداب خرید صحبت کردیم. دقایقی هم با دستفروش دوره‌گرد گذراندیم و درباره احترام به مشاغل نکاتی را گفتم و دست آخر هم به کتابخانه روستا سر زدیم و راه و روش به امانت گرفتن کتاب را مرور کردیم. قصدم از بیان این مثال این است که بگویم دانش‌آموزان نیازی جدی به فراگیری اصول اولیه در چگونگی برقراری یک ارتباط صحیح با فروشندگان، نحوه یک خرید سالم‌تر برای خانواده‌هایشان و برقراری ارتباطی صحیح با دیگر شهروندان دارند. در طول سال بچه‌ها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا می‌شوند.
این روش تدریس در روستا راحت‌تر است یا در شهر؟
هر یک مزایای خود را دارد. در روستا که تعداد کلاس‌ها و شاگردها کمتر است، کلاس راحت‌تر اداره می‌شود. برای درس جغرافیا آسان‌تر به کوه‌ها و چشمه‌ها و غارهای اطراف می‌رسیم، اما در شهر هم موقعیت‌های دیگری برای کلاس عملی درس‌های اجتماعی داریم. دانش‌آموزان را به نهادهایی مثل هلال‌احمر، شهرداری و ثبت احوال می‌برم تا مثلا برای درس شناسنامه به خوبی بدانند در ثبت احوال چه می‌گذرد.
هزینه این رفت و آمدها چگونه است؟
در این سال‌ها تا به حال یک ریال نه از دانش‌آموزان و نه آموزش و پروش گرفتم. من و بچه‌های کلاس همه میسرها را با پای پیاده می‌رویم. دانش‌آموزان از نشستن چند ساعته بر روی نیمکت‌های سرد گریزانند. تدریس باید با روش خلاقانه باشد. دانش‌آموزان هم پژوهشگران کوچک هستند.
این‌طور که پیداست حسابی برای کلاس شما آمادگی دارند.
بچه‌ها با خودشان یک لقمه نان و پنیر و یک قمقمه آب دارند و کفش مناسب می‌پوشند. کلاس عملی ما حدود ۳ ساعت طول می‌کشد. تا به حال هم هیح حادثه‌ای رخ نداده، چون بچه‌ها این روش تدریس را دوست دارند.
در برف و سرمای استخوان‌سوز کرمانشاه که امکان گردش علمی وجود ندارد، تدریس چطور پیش می‌رود؟
با توجه به موضوع درس از افرادی دعوت می‌کنم به کلاس بیایند. مثلا یک فرد خیر به کلاس آمد و درباره اهمیت نیکوکاری تجربه خودش را با بچه‌ها سهیم شد. برای جذابیت درس تاریخ، آن را از خانواده بچه‌ها شروع می‌کنم و بعد به ایران و جهان می‌رسیم. مثلا بچه‌ها شجره‌نامه خودشان را تا ۷ جد مادری و پدری از خانواده می‌پرسند و درخت زندگی درست می‌کنند. در طول سال بچه‌ها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا می‌شوند.
ماجرای موزه مردم‌شناسی که از سوی دانش‌آموزان برپا شد را برایمان بگویید.
در درس تاریخ کلاس هفتم موضوعی درباره موزه و میراث فرهنگی داریم. از قبل به بچه‌ها گفته بودم از خانواده و فامیل و آشنا اشیای قدیمی، پوشاک، ابزار کشاورزی، دوربین‌های قدیمی و هر وسیله‌ای که عمر بیش از ۵۰ سال دارد را به امانت برای برپایی موزه به مدرسه بیاورند و خودشان یک موزه مردم‌شناسی دایر کنند. حدود ۸۰۰ قطعه جمع‌آوری شد و اسفند سال پیش موزه‌ای در مدرسه شهدای ۲۰ خرداد به مدت ۲ هفته برپا کردیم. حدود ۱۲۰۰ دانش‌آموز از مدارس پاوه و باینگان، فرهنگیان بازنشسته و اولیای دانش‌آموزان هم از این موزه بازدید کردند. بعضی وسایل قدمتی بیش از ۳ قرن داشت. قرار است با همکاری رئیس آموزش و پرورش پاوه این موزه به شکل دائمی در یک مکان فرهنگی به نام موزه مردم‌شناسی پاوه دایر شود. فعلا وسائل موزه هم که امانت بود به دست دانش‌آموزان بازگشته‌است.
با توجه به تحصیلات‌تان چرا معلمی را به تدریس در دانشگاه ترجیح دادید؟
ساخت جامعه بهتر در دست همین دانش‌آموزان است. شهروندانی که بتوانند سالم و متعهد زندگی کنند. برای من مهم نیست کدام شاگردم دکتر یا مهندس شده، دوست دارم شاگردانم را در هر موقعیتی به عنوان یک شهروند مفید در جامعه ببینم.
بیشتر بخوانید:
دانش‌آموزان این استان چگونه به ادامه تحصیل جذب می‌شوند؟
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند