انجام مطالعات باستان شناسی در ۲۴ منطقه آذربایجان غربی
تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۸۶۰۵۴
جلیل جباری در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه سال گذشته ۲۲ منطقه تحت کاوش و مطالعات باستان شناسی قرار گرفت، افزود: این برنامه شامل ۱۴ برنامه باستان شناسی در شهرستان پیرانشهر و چایپاره بود.
وی ادامه داد: امسال نیز ۲۴ منطقه تحت مطالعات قرار می‌گیرد که از این تعداد ۱۹ برنامه گمانه زنی تعیین حریم در شهرستان‌های سلماس، ارومیه، میاندوآب، مهاباد، خوی، چالدران و سردشت است که پس از اتمام محوطه‌ها و تپه‌های تاریخی در معرض خطر تعیین حریم می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جباری از بررسی حوضه آبگیر سد چپرآباد اشنویه خبر داد و عنوان کرد: با بررسی این حوضه ۱۳ محوطه تاریخی شناسایی شده و در ادامه این اقدام ۴ محوطه نیز در حال مطالعات کاوش نجات بخشی در حوضه سد کانی سیب هستیم.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی گفت: تا پایان سال ۴ برنامه کاوش باستان شناسی در استان اجرایی می‌شود و همزمان با این طرح چهارمین فصل کاوش‌های نجات‌بخشی در حوضه رودخانه زاب پیرانشهر آغاز شده است.
بزرگترین مطالعات کاوش‌های نجات بخشی در محوطه تاریخی پیرانشهر انجام می‌شود
جباری ادامه داد: مطالعات و پژوهش‌های باستان‌شناسی در حوضه رودخانه زاب پیرانشهر از سال ۹۵ تاکنون اجرایی شده و در شهریور ماه چهارمین فصل کاوش‌های نجات‌بخشی با پژوهش بر روی بیش از ۱۰ محوطه تاریخی در این شهرستان آغاز شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی اضافه کر: قدیمی‌ترین بقایای کشف شده در این محدوده نشان می‌دهد این محدوده در دوران ماقبل از تاریخ مسکونی بود و سابقه سکونت و حضور انسان در این پهنه به حدود ۳۰ هزار سال پیش برمی‌گردد.
جباری افزود: بیشترین تمرکز مطالعات در محوطه تاریخی دو روستای سوغانلو و کاسه‌گران متمرکز شده و ۱۰ تیم باستان‌شناسی از طرف اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان و پژوهشکده باستان‌شناسی به انجام مطالعات در این محدوده اقدام به خواهند کرد.
وی با اشاره به اینکه این مطالعات یکی از بزرگترین کاوش‌های نجات‌بخشی در تاریخ باستان‌شناسی کشور محسوب می‌شود، تصریح کرد: با مطالعه بیش از ۳۰ فصل از محوطه‌های تاریخی حوضه رودخانه زاب، اکنون مطالعات ارزشمندی در حوزه باستان‌شناسی جنوب دریاچه ارومیه در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.
جباری به راه‌اندازی موزه پیرانشهر برای نمایش دستاوردهای باستان‌شناسی حوضه رودخانه زاب اشاره کرد و گفت: تلاش خواهد شد تا دستاوردهای این کاوش‌ها در نمایشگاهی با این مضمون به نمایش دربیاید.
کد خبر 5023287منبع: مهر
کلیدواژه: میراث فرهنگی آذربایجان غربی باستان شناسی ویروس کرونا شیراز بازگشایی مدارس بوشهر آمار کرونا گرگان محرم 99 شهرکرد انتخابات مجلس شورای اسلامی توهین به پیامبر کرمانشاه انتخابات مرحله دوم مجلس یازدهم شیوع کرونا مجلس شورای اسلامی کاوش های نجات بخشی باستان شناسی محوطه تاریخی نجات بخشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۸۶۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییات کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران اعلام شد
آفتاب‌‌نیوز :
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
حسین سرحدی ـ عضو هیأت علمی دانشگاه زابل ـ که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.
او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.
باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.
سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.
منبع: خبرگزاری ایسنا
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است