به نقل از «اقتصاد آنلاین»

جلوگیری از خروج ارز از کشور با ایجاد کارخانجات اسید فسفریک و کودهای فسفاته

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۳۱۷۹۹

به گزارش  اقتصادآنلاین، «اردشیر سعدمحمدی» در مراسم امضای تفاهم‌نامه تولید اسید فسفریک و کودهای فسفاته با بیان این‌که شرکت مس 250 میلیون یورو برای ایجاد کارخانجات تولید اسید فسفریک و کودهای فسفاته سرمایه‌گذاری خواهد کرد، گفت: در حال حاضر قیمت اسید فسفریک در دنیا 650 دلار در تن و قیمت کودهای شیمیایی فسفاته نظیر DAP حدود  350 دلار در تن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

لذا با احداث کارخانجات مذکور ایجاد ارزش افزوده، کمک به تامین پایدار نیاز حدود 1.5 میلیون تنی کشاورزان به انواع کودهای شیمیایی که عمدتا از طریق واردات تامین می‌شد، جلوگیری از خروج صدها میلیون دلار ارز بابت واردات انواع کودهای شیمیایی و ایجاد اشتغال پایدار اتفاق خواهد افتاد.

عصر امروز در جلسه‌ای با حضور «کاظم خاوازی»، وزیر جهاد کشاورزی، «جعفر سرقینی»، سرپرست وزارت صنعت، معدن و تجارت، «خداداد غریب‌پور» رئیس هیئت‌عامل ایمیدرو و دکتر سعدمحمدی، مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران تفاهم‌نامه همکاری مشترک فی‌مابین وزارت صمت و کشاورزی در زمینه تولید اسید فسفریک و کودهای فسفاته و تضمین خرید امضا شد.

مدیرعامل شرکت مس در این مراسم همچنین با اشاره به این‌که برای تولید کود فسفاته مورد استفاده کشاورزان نیاز به تبدیل اسید سولفوریک به اسید فسفریک و همچنین خاک فسفات است، ادامه داد: با توجه به تولید یک‌میلیون و 610 هزارتن اسید سولفوریک در دو منطقه سرچشمه و خاتون‌آباد توسط شرکت ملی صنایع مس ایران و نیاز کشور برای تولید کودهای فسفاته به منظور استفاده در زراعت و کشاورزی این تفاهم‌نامه امضا شد تا بتوانیم در مرحله اول تبدیل اسید سولفوریک را به اسید فسفریک و در مرحله بعد تولید کود فسفاته را انجام دهیم.

سعدمحمدی افزود: میزان سرمایه‌گذاری لازم برای کارخانه تولید اسید فسفریک 100 میلیون یورو و میزان سرمایه‌گذاری در کارخانه تولید کودهای فسفاته SSP، TSP و DAP حدود 150 میلیون یورو است. در مجموع 250 میلیون یورو توسط شرکت ملی صنایع مس ایران در این زمینه سرمایه‌گذاری خواهد شد.

مدیرعامل شرکت مس با بیان این‌که مدت زمان ساخت کارخانه اسید فسفریک 24 ماه است گفت: مراحل اولیه طراحی این کارخانه در منطقه بندرعباس انجام گرفته است و اسید سولفوریک از کرمان به بندرعباس منتقل می‌شود که برای حمل این اسید سولفوریک به بندرعباس با استفاده از 100 دستگاه واگن ریلی مخصوص حمل اسید سولفوریک و 200 دستگاه ایزوتانک سرمایه‌گذاری‌های لازم صورت گرفته است.

وی تاکید کرد: در بندرعباس نیز برای ذخیره سازی حدود 120 هزار تن اسید سولفوریک تاسیسات تخلیه، ذخیره‌سازی و بارگیری، بیش از 600 میلیارد تومان سرمایه گذاری شده است که این پروژه نیز آماده افتتاح  و بهره‌برداری است. تحویل خاک فسفات نیز توسط شرکت خدمات حمایتی کشاورزی در منطقه بندرعباس انجام خواهد شد.

سعدمحمدی با بیان این‌که شرکت مس برای تولید کود فسفاته سالانه نیاز به یک میلیون و 200 هزار تن خاک فسفات خواهد داشت، افزود: با تضمین وزارت جهاد کشاورزی در زمینه تامین خاک و همچنین برنامه‌ریزی جهت توزیع کود، ما خواهیم توانست از واردات سالانه یک میلیون تن کودهای فسفاته به کشور جلوگیری کنیم و حتی برنامه برای صادرات مازاد کود هم داریم که از این طریق امیدواریم بتوانیم اتفاق بزرگی برای کشور رقم بزنیم.

پربیننده ترین بیش از ۱۳هزار طرح نیمه‌تمام در کل کشور وجود دارد نقطه امید سرمایه‌گذاری‌ها بخش معدن و صنایع معدنی است/ معدن به درستی پیشران اقتصاد کشور است رشد تولید فولاد در کشور ۱۰درصد بالاتر از میانگین جهانی تعلل در معرفی وزیر صمت قابل بخشش نیست اسماعیلی: با انتخاب وزیر زنجیره فولاد تعیین تکلیف می‌شود

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کود شیمیایی قیمت مس فلزات گرانبها فسفر شرکت مس قیمت طلا قیمت لوازم خانگی سهام عدالت تولید اسید فسفریک اسید سولفوریک سرمایه گذاری میلیون یورو تولید کود شرکت مس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۳۱۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟

نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدم‌های مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او می‌تواند او را از تحقق وعده‌هایش بازدارد.

به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار می‌رود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت می‌کند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملی‌گرای هندی و فرسایش نهاد‌های دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان می‌آورد.

هند نارندرا مودی تجربه‌ای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند می‌تواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی می‌تواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند می‌تواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.

هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریع‌ترین نرخ رشد را در میان کشور‌های بزرگ دارد. داده‌‎های جدید نشان می‌دهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روش‌های جدیدی نمایان می‌شود. شرکت‌های آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمت‌های جهانی را تغییر می‌دهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.

اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه می‌یابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محور‌های این رشد "برنامه عظیم زیرساخت‌"هاست که بازار واحد گسترده‌ای را به‌هم پیوند می‌دهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه می‌کند. برخی از این زیرساخت‌ها، چون پرداخت‌های دیجیتال، بازار‌های سرمایه مدرن و بانک‌ها نیز نامشهود هستند. همه این‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.

محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکت‌های فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کرده‌اند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکت‌های بین المللی عرضه می‌کنند. اما باوجود پردیس‌های فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح می‌دهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صد‌ها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداخت‌های انتقالی دیجیتال دریافت می‌کنند. داده‌های جدیدی نشان می‌دهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی می‌کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.

اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفق‌ترین سیاست‌های او از دستورالعملی استفاده می‌کند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب مانده‌ها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی می‌گویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکت‌های بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسب‌وکار‌ها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد.

بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده می‌کند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد می‌کند.

از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راه‌ها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعه‌ای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر می‌گیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز می‌تواند به نوبه خود در سایر بخش‌ها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهره‌وری کلی را افزایش می‌دهد و رفاه هدفمند می‌تواند به کسانی که عقب مانده‌اند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهر‌های شمالی پرجمعیت را به سمت شهر‌های جنوبی و غربی فراهم کند.

با این معیار‌های برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایده‌‎هایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکت‌ها از مودی می‌ترسند می‌تواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهر‌ها و کشاورزی نیاز به همکاری دولت‌های محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمی‌شوند، و همینطور گروه‌های اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.

سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش می‌دهد، او باید انگیزه‌های استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاست‌های شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعده‌های خود را محقق نخواهد کرد.