به نقل از «اکوفارس»

کشف اثر گمشده مجسمه‌سازِ محبوبِ هیتلر پس از ۷۵ سال

تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۹۳۹۷۵

به گزارش روزنامه هنر چاپ لندن، یک مجسمه مرمرین از یک سَر بزرگتر از معمول اثر آرنو برکر (Arno Breker) هنرمند محبوب آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی، به صورت اتفاقی از باغ موزه کونستهاوس در دالم برلین کشف شد. احتمال می‌رود این مجسمه ۷۵ سال پیش به دست سربازان آمریکایی در این محل دفن شده باشد.

این مجسمه که Romanichel نام دارد، در سال ۱۹۴۰ ساخته شده و یکی از آثار معروف برکر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همراه با این تندیس یک مجسمه مرمرین دیگر نیز کشف شد که به گفته دوروتی شون (Dorothea Schöne) رئیس موزه کونستهاوس دالم، هنوز شناسایی نشده است. شون می‌گوید سبک مجسمه دوم، مشابه Romanichel است و گمان می‌رود آن هم به دست برکر ساخته شده باشد.

به نقل از بیانیه این موزه آلمانی، از آنجایی که هر دو تندیس آسیب دیده‌اند احتمال این هست که پیش از دفن شدن ضربه خورده باشند. این تندیس‌ها در جریان یک عملیات عمرانی و به صورت کاملا اتفاقی کشف شدند.

شون در این باره می‌گوید:

این یک کشف کاملا تصادفی بود. در حال ساختن مسیرهای جدید بودیم و برای این کار معمولا به حفر بیشتر از ۵۰ سانتی‌متری زمین نیازی نیست اما تصمیم گرفتیم همزمان آبراه را نیز تعویض کنیم. مجسمه‌ها درست زیر این سازه بودند.

تندیس Romanichel که از زمان جنگ جهانی دوم مفقود شده بود، تصویری از چهره یک مرد از اقلیت‌های قومی سینتی و روما (کولی‌ها) را نشان می‌دهد که برکر در دهه ۲۰ میلادی در پاریس ملاقات کرد و  پس از آن چندین بار آن را به تصویر کشید.  

کارگاه برکر، از شعبه حکومت نازی تا موزه

باغ موزه کونستهاوس دالم سال ۲۰۱۵ در محل کارگاه سابق برکر تاسیس شد. این کارگاه در فاصله سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۲ برای این مقام دولت نازی ساخته شده بود تا سفارشات هنری مربوط به طراحی دوباره امپراطوری آلمان را انجام دهد.

برکر با آلبرت اشپیر (Albert Speer) معمار ارشد هیتلر همکاری می‌کرد تا چشم انداز رهبر نازی‌ها برای تبدیل برلین به ژرمانیا را محقق کند. ژرمانیا شهری با معماری جاودان بود که با شکوهی نظیر بابل و رم باستان، شایسته پایتختی جهان باشد.

اما جنگ جهانی دوم پیشبرد این نقشه‌ها را متوقف کرد و قبل از این که حملات هوایی سال ۱۹۴۳ کارگاه را غیرقابل استفاده کند، برکر تنها مدت کوتاهی توانست در آن کار کند. پس از جنگ، این ساختمان به دست سربازان شوروی اشغال شد و از سال ۱۹۴۵ به مدت یک سال دفتر ارتش آمریکا بود. آن دسته از آثار برکر که هنوز در این بنا بودند به محلی در نزدیکی کارگاه منتقل شدند.

آنطور که در بیانیه موزه کونستهاوس دالم آمده است: منطقی به نظر می‌رسد که تصور کنیم نیروهای اشغالگر آمریکایی در زمانی که مشغول پاکسازی کارگاه بودند این دو تندیس را در این نقطه دفن کرده باشند.

تندیس‌های کشف شده از امروز تا ۱۵ ژانویه ۲۰۲۱ (۲۶ دی ۹۹) در این باغ موزه به نمایش گذاشته می‌شود.

* ایرنا

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: کشف شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۹۳۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستندی درباره مادری که دو بازیگر نقش دو دختر گمشده اش را بازی می کنند

همشهری آنلاین: اگر مستندبین حرفه‌ای هستید یا حتی اگر تنها با مستندهای حیات وحش که از تلویزیون پخش می‌شود آشنایی دارید، پیشنهادهایی که در اینجا برای شما داریم می‌تواند حسابی سر ذوق تان بیاورد.

تاریخچه وحشت عامیانه

کارگردان: کی‌یرلا جانیس

سال ساخت: ۲۰۲۱

اگر از خوره‌های ژانر وحشت هستید و شب‌ها تا یک فیلم ترسناک نبینید خواب‌تان نمی‌برد، این مستند را از دست ندهید. دوستداران ژانر وحشت به زیروزبر این ژانر توجهی وسواس‌گونه دارند و سبک‌ها، زیرگونه‌ها و تکنیک‌های فیلم‌های این ژانر را به دقت بررسی می‌کنند. وحشت عامیانه یا وحشت فولکلور یکی از زیرگونه‌های ژانر وحشت در سینما و ادبیات است که از عناصر عامیانه برای وحشت‌آفرینی استفاده می‌کند. این مستند کاوشی در تاریخچه وحشت عامیانه از پیدایش آن به واسطه گسترش‌اش در تلویزیون بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ تا احیای آن در دهه گذشته است.

فریدا

کارگردان: کارلا گوتیرز

سال ساخت: ۲۰۲۴

فریدا کالو، نقاش مکزیکی، بین سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۵۴ زندگی کرد و با اینکه زندگی نسبتا کوتاهی داشت، اما به دلیل هنجارشکنی‌هایش یکی از چهره‌های مهم هنر معاصر به شمار می‌رود. چهره فریدا برای کسانی هم که با تاریخ هنر و نقاشی آشنایی ندارند آشناست چراکه فریدا خودنگاره‌های زیادی از خود کشیده بود. فریدا پس از تصادفی سخت در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شروع به نقاشی کرد و دردهای خودش، هم‌جنسانش و ملتش را روی بوم آورد. زندگی پرماجرای فریدا تا به حال موضوع چند مستند و فیلم داستانی بوده. این مستندانیمشین هم نگاهی به زندگی این نقاش برجسته مکزیکی دارد.

چهار دختر

کارگردان: کوثر بن هنیه

سال ساخت: ۲۰۲۳

روزی دو دختر بزرگ‌تر الفه، زنی تونسی که مادر ۴ دختر است، ناپدید می‌شوند. کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی، از بازیگران حرفه‌ای دعوت می‌کند تا نقش دو دختر غایب را بازی کنند. برای الفه که غم غیاب دخترانش را بر دوش می‌کشد، حضور بازیگرانی در نقش آنها به معنی سر باز کردن زخم‌های دل و جانش است. بن هنیه موقعیتی بدیع را شکل داده و تجربه‌ای منحصربه‌فرد را در برابر دوربین ایجاد کرده که سویه‌های عاطفی و روانی مختلفی دارد. این مستند که برداشت‌هایی را از امید، طغیان، خشونت، خواهری و… عرضه می‌کند، سوال‌هایی اساسی را درباره شالوده جوامع ما به بحث می‌گذارد.

کد خبر 848052 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سینمای مستند تلویزیون - مستند مادر