اولین سیستم بینایی بیونیک آماده آزمایش روی انسان است
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۴۳۶۶۷۳
دانشمندان استرالیایی که بیش از ۱۰ سال است روی توسعه سیستم بینایی بیونیک کار می‌کردند، هم‌اکنون خود را برای آزمایش روی انسان آماده می‌کنند. به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان استرالیایی چندین سال است که فناوری‌ای را طراحی کرده‌اند که با دور زدن آسیب اعصاب بینایی کار می‌کند. آنها بعد از آزمایش‌های موفقیت‌آمیز روی حیوانات، حال می‌خواهند بینایی را به نابینایانی که غیرقابل درمان هستند، برگردانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چندین گروه تحقیقاتی مختلف در سرتاسر جهان سعی در توسعه یک سیستم بینایی بیونیک ایمن و کاملا فعال دارند. برخی از آنها هم‌اکنون در چشم بیماران کاشت شده‌اند و برخی از آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نه تنها بینایی را به افراد نابینا برگردانده‌اند، بلکه دید فوق بشری برای آنها فراهم آورده‌اند. با این حال سیستم بینایی بیونیک «جناریس» که توسط محققان دانشگاه موناش در استرالیا توسعه یافته، نخستین ابزار از این نوع توصیف شده و مناسب برای افرادی است که اعصاب بینایی آنها آسیب دیده است. در این نوع نابینایی، اعصاب آسیب دیده، مانع انتقال سیگنال‌ها از شبکیه به مرکز بینایی مغز می‌شوند.
این سیستم شامل هدست سفارشی می‌شود که دوربینی داخل آن تعبیه شده است. علاوه براین، یک فرستنده بی‌سیم، پردازنده بینایی و نرم‌افزار و سخت‌افزار پردازش اطلاعات بصری به همراه یک صفحه شامل قطعات کاشی شکل مربعی مجهز به الکترود‌هایی در این هدست وجود دارند که به نازکی مو هستند و در مغز کاشته می‌شوند.
این سیستم به شکلی کار می‌کند که دوربین صحنه را ضبط می‌کند و آن را به پردازنده بصری به اندازه گوشی هوشمند منتقل می‌کند. این داده‌ها به نوبه خود به صورت بی‌سیم به کاشی‌های مربعی شکل منتقل می‌شوند که اندازه آن فقط ۹ در ۹ میلی‌متر است و مدار پیچیده‌ای دارد که قادر به تبدیل داده‌ها به پالس‌های الکتریکی مغز است. این پالس‌های الکتریکی مغز را تحریک می‌کنند تا با یک الگوی بصری با ترکیب ۱۷۲ لکه نور، تصویر ایجاد کند.
محققان در این مورد می‌گویند: می‌توانیم چندین کاشی را برای پوشش نواحی مغز کاشت کنیم، زیرا هر کاشی تعدادی از الکترود‌ها به وسعتی به اندازه خود را پوشش می‌دهند. در هر ایمپلنت یک سیم‌پیچ گیرنده بی‌سیم وجود دارد که نیاز به کابل را مرتفع کرده است. در ماه ژوئیه، این سیستم بینایی روی سه گوسفند آزمایش شد و در مغز آنها کاشت شد و حدود ۲ هزار و ۷۰۰ ساعت اطلاعات بینایی آنها پردازش شد؛ بدون اینکه هیچ اثر سوئی در آنها مشاهده شود.
این آزمایش یکی از اولین آزمایش‌های طولانی مدت سیستم بینایی کاشت شده روی مغز به شمار می‌رود که بافت مغز به راحتی آن را قبول می‌کند و هیچ اثر سوئی بر سلامتی ندارد. این تیم پژوهشی به دنبال نتایج امیدوار کننده کاشت سیستم بینایی بیونیک روی گوسفندها، حال خود را برای اولین آزمایش‌های بالینی آماده می‌کنند و تائیدیه‌های لازم را نیز گرفته‌اند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: اعصاب بینایی دستاورد جدید محققان سیستم بینایی بیونیک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۴۳۶۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تشخیص چند دقیقه‌ای سرطان با یک قطره خون
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینرینگ، دانشمندان چینی آزمایشی طراحی کرده‌اند که برای تشخیص سرطان به کمتر از ۰.۰۵ میلی متر خون خشک شده نیاز دارد. محققان در این روش از فناوری هوش مصنوعی استفاده می‌کنند.
غربالگری برای شناسایی نشانگر‌های خاص خون به عنوان یک روش احتمالی برای تشخیص زودهنگام سرطان شناخته شده است. اما سرطان‌هایی مانند پانکراس، روده بزرگ و معده، آزمایش‌های دقیق خونی برای تشخیص ندارند. در این مطالعه ذکر شده است، بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان با نرخ بالایی از تشخیص اشتباه بیماری روبرو هستند. از این رو نیاز فوری و مبرمی به ابزارهای تشخیصی با دقت و قیمت مقرون به صرفه وجود دارد. حالا سوالی که مرح می‌شود این است این آزمایش جدید تا چه اندازه می‌تواند کمک کننده باشد؟
بر اساس گفته‌های محققان، این آزمایش می‌تواند حدود ۸۲ تا ۱۰۰ درصد از مواقع سرطان بیمار را تشخیص دهد. این آزمایش در عرض چند دقیقه، تفاوت بین بیماران مبتلا به سرطان و افراد بدون سرطان را نشان داد. تمرکز آنها بر روی سرطان‌های پانکراس، معده یا روده بزرگ بود.
آنها این مدل را مورد آزمایش قرار دادند و میزان تأثیرگذاری آن را در تفاوت قائل شدن بین اهداکنندگان خون افراد مبتلا به سرطان و بدون سرطان تفاوت ایجاد کند. سپس آن را با آزمایش‌های سنتی مبتنی بر خون مایع مقایسه کردند. نتایجی که به دست آوردند به آنها نشان داد که نقاط خون خشک شده نیز در تشخیص بسیار مؤثر هستند. در مورد سرطان پانکراس، آنها توانستند ۸۱.۲ درصد از موارد را تشخیص دهند. در مورد نمونه‌های خون مایع، این میزان ۷۶.۸ درصد بود.
ارزیابی محققان نشان داد که اجرای این ابزار در مناطق کمتر توسعه‌یافته می‌تواند نسبت تخمینی موارد تشخیص نشده سرطان را کاهش دهد. به عنوان مثال، این روش برای غربالگری سرطان در سطح جمعیت مناطق روستایی چین می‌تواند موارد تشخیص داده نشده را ۲۰ تا ۵۰ درصد کاهش دهد. به ویژه زمانی که صحبت از سرطان‌های معده و روده بزرگ است.
چائویوان کوانگ، که در این مطالعه دخیل نبوده است، گفت: این آزمایش سرطان برای مدت زمان طولانی مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. به گفته او، ما هنوز سال‌ها فاصله داریم تا بتوانیم این آزمایش را به بیماران ارائه دهیم.
لکه‌های سرم خشک (DSS) نمونه‌های کوچکی از سرم هستند که خشک شده‌اند که معمولاً در آزمایش‌های تشخیصی مختلف استفاده می‌شود. در مورد تشخیص سرطان، استفاده از نقاط خون خشک می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. دلیل آن در تجزیه نشانگر‌های حساس و مقدار خون اغلب ناکافی برای نتایج قابل اعتماد است.
بنابراین، محققان پیشنهاد می‌کنند که از نانوذرات معدنی برای بهبود تشخیص سرطان استفاده کنند. به طور خاص، تمرکز بر روی طیف‌سنجی جرمی پیشرفته (NPELDI MS) است که نتایجی قابل اعتماد و با حساسیت بهتر ارائه می‌دهد. این شامل کاربرد نانوذرات معدنی برای افزایش تمرکز انتخابی و غنی‌سازی ترکیبات متابولیک از نمونه‌ها است. با این حال، سازگاری طیف‌سنجی جرمی پیشرفته با تجزیه و تحلیل نقاط خشک هنوز تأیید نشده است
آنها بر اساس مدل یادگیری ماشینی که ایجاد کردند، دریافتند که نمونه‌های سرم خشک نشانگر‌های بیولوژیکی مهم را حفظ می‌کنند که برای بهبود دقت تشخیصی حیاتی است. این مدل‌های ماشینی نوعی هوش مصنوعی هستند که از الگوریتم‌هایی برای مثال برای تشخیص سرطان استفاده می‌کنند.
کوانگ گفت: این یک شروع عالی است، اما به دلایل زیادی به آزمایش‌های بیشتری نیاز است. به عنوان مثال، آنها فقط چند صد نمونه را آزمایش کردند و همچنین مدل یادگیری ماشینی را روی افرادی که قبلاً به سرطان مبتلا بودند آزمایش کردند. به این معنی که باید تأیید شود که چگونه به عنوان یک ابزار تشخیصی واقعی کار می‌کند.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»