واکاوی شخصیت و اندیشه‌های آیت‌الله محمدعلی تسخیری(ره)
تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۰۲۸۷۶
رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در وبینار «شخصیت و اندیشه‌های آیت‌الله محمدعلی تسخیری(ره)» در مسکو، ایشان را از شخصیت‌های تأثیرگذار در جهان اسلام توصیف کرد که با تسلط چندجانبه بر متون اسلامی و ادبیات عرب، توانست بابی را در گفت‌وگو با شخصیت‌های مهم جهان فراهم کند.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، به مناسبت چهلمین روز درگذشت حضرت آیت‌الله تسخیری، با همکاری مجموعه نهادهای فرهنگی مستقر در روسیه و با مدیریت رایزنی فرهنگی ایران در فدراسیون روسیه، وبینار «شخصیت و اندیشه‌های آیت‌الله محمدعلی تسخیری(ره)» با شرکت شخصیت‌های برجسته و چهره‌های دینی و فرهنگی روسیه و ایران برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سخنرانان این وبینار دو ساعت و نیمه با واکاوی شخصیت و اندیشه‌های این شخصیت بزرگ، سهم او را در توسعه مناسبات فرهنگی و دینی ایران و روسیه قابل ستایش توصیف و تلاش‌های او را در ایجاد فضای گفت‌وگو در بین ادیان ستایش کردند.
در این وبینار که از طریق یوتیوب پخش شد، سخنرانان زوایای گوناگون اندیشه و شخصیت آیت‌الله تسخیری را واکاوی کردند.
در آغاز این وبینار، جلالی، سفیر ایران در فدراسیون روسیه آیت‌الله تسخیری را شخصیت جامع الاطرافی توصیف کرد که تشنه حقیقت و در پی جستجوی حقیقت بر قلوب جستجوگران حقیقت تأثیرگذار بود.
وی مطالبه بزرگ این مرد بزرگ را توجه به مقوله گفت‌وگو، چه در میان مسلمانان چه در میان پیروان دیگر ادیان توصیف کرد.
قهرمان سلیمانی، رایزن فرهنگی کشورمان در روسیه در سخنان خود، آیت‌الله تسخیری را یکی از پیشگامان تقریب و گفت‌وگوی ادیان دانست و او را معلم نسل خود در این عرصه خواند که آموزه‌های وی بر نسلی از جوامع مختلف تأثیر مثبت داشته است.
آیت‌الله تسخیری یکی از بزرگترین رجال دینی در سطح جهان بود
الیاس اوماخنف، معاون شورای فدراسیون روسیه در سخنان خود، مطرح کرد: آیت‌الله تسخیری اعتقاد داشت که تنها گفت‌وگوی تمدنها در عصر حاضر می‌تواند مؤثر باشد و از همکاری‌های مشترک خود و آیت‌الله تسخیری در برگزاری برنامه‌هایی در این حوزه یاد کرد و اندیشه و تفکر این مرد بزرگ را ظرفیتی بزرگ در ترویج همزیستی دانست.
راویل عین الدین، رییس شورای مفتیان و رییس اداره دینی مسلمانان روسیه برگزاری این وبینار را در بزرگداشت شخصیت و اندیشه آیت‌الله تسخیری تکریم و او را دوست واقعی مسلمانان روسیه توصیف کرد که در ایجاد ارتباط بین مسلمانان روسیه و ایران نقش بسزایی داشت.
وی افزود: ایشان یکی از بزرگترین رجال دینی در سطح جهان بود که از سال‌های نخست شکل گیری تشکل‌های مربوط به مسلمانان روسیه با آنان ارتباط داشت و این دوستی سالها ادامه داشت و دو بار نشانه عالی مسلمانان روسیه را دریافت کرد.
فئوفان متروپلیت قازان و تاتارستان و رییس بخش روسی گفت‌وگوهای دینی ایران و روسیه با یادآوری سی سال تجربه کار مشترک با آیت‌الله تسخیری از استعداد و قابلیت‌های چند وجهی شخصیت آیت‌الله تسخیری یاد کرد و او را گنج جهان اسلام دانست.
وی گفت: ایشان با همه دانش عمیق و تجربه‌ای که داشت از هنر توجه به سخنان برخوردار بود و هنر شنیدن سخن دیگران را نیاز زمانه حاضر توصیف کرد. پایندی ایشان به عمق گفت‌وگوهای دینی شایسته ستایش بود و در این باب نمونه بود و مشکلات جسمی تا سال‌های آخر هم مانع او در نشر گفت‌وگوی دینی نبود.
ابوذر ابراهیمی‌ترکمان، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سخنان خود، آیت‌الله تسخیری را یکی از شخصیت‌های مهم و تأثیرگذار در جهان اسلام توصیف کرد که با تسلط چندجانبه بر متون اسلامی و ادبیات عرب، توانست بابی را در گفت‌وگو با شخصیت‌های مهم جهان فراهم کند.
وی اظهار کرد: آیت‌الله تسخیری در گفت‌وگوهای خود همواره به مفاهمه و گفت‌وگوی دو جانبه می‌اندیشید و در کنار پایبندی به اصول، گفت‌وگوی با طرف مقابل را با احترام ادامه می‌داد و این امر باعث محبوبیت ایشان در جوامع مختلف می‌شد.
ابراهیمی‌ترکمان یادآور شد: نکته دیگر آنکه، ایشان در گفتگو تعادل داشت، نه به افراط علاقه‌ای داشت و نه به تفریط؛ آیت‌الله تسخیری خیرخواهی و محبت را سرلوحه کار خود قرار داده بود.
سخنران بعدی این وبینار، دیمیتری سافانف، دبیر همکاری‌های بین ادیان اداره روابط خارجی کلیسای ارتدکس بود که ضمن قرائت نامه ایلاریون از تجربه طولانی خود در همکاری با آیت‌الله تسخیری سخن گفت.
وی اظهار کرد: ایمان واقعی به خداوند او را تبدیل به شخصیت الهی کرده بود و در سیمای آیت‌الله تسخیری، این موضوع کاملا روشن بود.
حجت‌الاسلام والمسلمین حمید شهریاری، دبیرکل مجمع تقریب مذاهب اسلامی در سخنرانی خود گزارشی از زندگی علمی و مبارزاتی آیت‌الله تسخیری بیان کرد و از التزام واقعی ایشان نسبت به تقریب مذاهب و وحدت جهان اسلام و پرهیز از تفرقه، مشاجره، نزاع و بدزبانی سخن گفت.
وی در ادامه، خاطرنشان کرد: اخلاق و منش آیت‌الله تسخیری نمونه‌ای ارجمند و درس آموز بود.
قرآن در زندگی آیت‌الله تسخیری تبلور یافته بود
نفیع الله عشیرف، رییس اداره دینی بخش آسیایی روسیه سخنران بعدی بود. وی از آشنایی بیست ساله خود با آیت‌الله تسخیری و همکاری خود به عنوان عضوی از اعضای مجمع تقریب مذاهب اسلامی سخن گفت.
وی یادآور شد: مسیری که ایشان پیمود برگرفته از قرآن، سنت، پیامبر و آموزه‌های دینی بود و از حمایت معنوی خداوند برخوردار بود. او با اندیشه‌های قرآنی زندگی کرد و بر اساس آموزه‌های قرآنی همه مسلمانان را برادر می‌دانست.
سخنران بعدی، آندری فلیپف، مدیر اجرایی انستیتو مطالعات فرهنگها و تمدنها بود. وی مطرح کرد: آیت‌الله تسخیری در زُمره قدیمترین همکاران ما و دارای روحی باز و گسترده بود و علاقه‌مندان به گفت‌وگو با ایشان در میان جوانان زیاد بودند. در جهان امروز که جامعه مصرفی است و خواسته‌ها و ارزش‌های خود را بر جوامع تحمیل می‌کند، بحران اساسی فقدان معنویت و دینداری است و بشر مبنایی ندارد تا به کمک آن آینده‌ای را برای زندگی ترسیم کنیم. گفتمانی که آیت‌الله تسخیری برگزید تلاش برای به منصه ظهور رساندن ارزش‌های جوامع مختلف بود.
نوری محمدزاده، استاد دانشگاه دولتی داغستان مطالعه، میراث فکری آیت‌الله تسخیری را کاری لازم دانست زیرا او در خصوص ارزش‌های واقعی قرآنی کار می‌کرد. او با بهره گرفتن از دانش دینی و فکری خود مسائل امروز خاور میانه را پیش بینی می‌کرد.
آرتور سلیمانف، رییس دانشگاه اسلامی اوفا به نمایندگی از طلعت تاج الدین مفتی اعظم روسیه سخنران بعدی بود. وی با تسلیت درگذشت آیت‌الله تسخیری، فعالیت گسترده ایشان را در مسیر اخوت اسلامی و برقراری روابط صمیمانه بین ادیان و اقوام مختلف توصیف کرد و روابط صمیمانه بین مفتی اعظم روسیه و ایشان را یادآور شد و آن را اقدامی در تلاشی گروهی برای عملی کردن آموزه‌های دینی دانست.
حجت‌الاسلام والمسلمین اکبری جدی، رییس مرکز اسلامی مسکو با بیان اینکه این کنفرانس ادای دینی به آیت‌الله تسخیری و کوشش‌های اوست، بیانات مقام معظم رهبری که از ایشان به عنوان عالم مجاهد یاد کرد را نشان دهنده مقام علمی ایشان دانست.
رابطه راه رستگاری با فطرت انسانی از دیدگاه آیت‌الله تسخیری
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدمهدی تسخیری، برادر روانشاد آیت‌الله تسخیری و رییس مرکز گفت‌وگوی ادیان و فرهنگ‌های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با اشاره به نیم قرن مجاهده آیت‌الله تسخیری، از تلاش ایشان برای شنیدن سخنان دیگران و همزیستی مسالمت آمیز یاد کرد.
وی افزود: آیت‌الله تسخیری راه رستگاری بشر را را بازگشت به فطرت انسانی می‌دانست. از دیدگاه ایشان انسان موجودی با توانمندی‌های مختلف است که با بهره گیری از اراده می‌تواند در بالاترین و پایین ترین سطح وجود حرکت کند.
حجت‌الاسلام تسخیری تأکید کرد: آیت‌الله تسخیری با شناخت این موضوع، بخش الهی وجود خود را بارور کرد و در مسیر اهداف عالی که مورد خواست ادیان الهی است، حرکت کرد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: آيت الله تسخيري سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی آیت الله تسخیری شخصیت و اندیشه مسلمانان روسیه حجت الاسلام جهان اسلام گفت وگوی گفت وگو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۰۲۸۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بهترین فیلم های وسترن با بازی «لی ون کلیف»؛ از Beyond the Law تا The Grand Duel
بیش از سه دهه از آخرین نفس‌هایی که لی ون کلیف فقید کشید می‌گذرد، اما او یکی از مشهورترین و دوست داشتنی ترین بازیگرانی است که در آمریکا و ایتالیا (جایی که بسیاری از وسترن‌های اسپاگتی خود را در آنجا بازی کرده است) در لوکیشن های فیلمسازی قدم زده است.
به گزارش روزیاتو، ون کلیف پرکار و مشهور بود، به طور میانگین هر سال حدود سه فیلم بازی می کرد و بر خلاف دیگر بازیگران قدیمی هالیوود که بیشتر نقش قهرمان یا نقش منفی داستان را بازی می‌کردند، یک بازیگر متنوع الکار بود که همیشه از انتخاب تمامی بخش های طیف اخلاق استقبال می کرد.
ون کلیف پس از خدمت به عنوان خدمه سونار در طول جنگ جهانی دوم، به هالیوود پیوست. او با رضایت تمام نقش های مکمل را پذیرفت تا اینکه در سال ۱۹۶۵ زمانی که سرجیو لئونه برای فیلم چند دلار بیشتر (For a Few Dollars More) او را انتخاب کرد، اتفاق بزرگ دوران حرفه ایش رخ داد و به شهرت رسید.
از آنجا به بعد، مسیر حرفه ای لی ون کلیف همواره رو به جلو بود و هر روز بر اعتبار و شهرت این بازیگر افزوده می شد. این بازیگر مشهور در طول دوران حرفه ای درخشان خود در بیش از ۵۰ فیلم وسترن بازی کرد، بنابراین کسانی که می‌خواهند کل فیلم شناسی این بازیگر را ببینند، کار دشواری در پیش دارند.
با این حال، چند فیلم وسترن لی ون کلیف وجود دارد که هر کسی که طرفدار ژانر وسترن یا این بازیگر است حتماً باید آن ها را تماشا کند. بدین بهانه، در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ مورد از بهترین فیلم های وسترن لی ون کلیف آشنا کنیم.
ادغام ژانرها در صنعت فیلمسازی رایج است، اما ترکیب ژانرهای رزمی و وسترن زیاد اتفاق نمی افتد. خوشبختانه، تب کونگ فو در اوایل دهه ۷۰، کارگردان ایتالیایی، آنتونیو مارگریتی را به تلاش برای ساخت چنین تلفیقی تشویق کرد.
در نتیجه این تلاش ها بود که فیلم The Stranger and the Gunfighter متولد شد. در این فیلم، یک جنگسالار تشنه ثروت، هو چیانگ (لو لیه) را مجبور می‌کند تا به غرب قدیم برود، تا گنج متعلق به عموی مرده‌اش را پیدا کند، در غیر این صورت خانواده‌اش را خواهد کشت. زمانی که چیانگ به آمریکا می‌رود، مجبور می‌شود با قاتل عمویش، داکوتا (ون کلیف) متحد شود که البته اتحادی از روی رضایت نیست.
به عنوان یک استاد هنرهای رزمی در سرزمینی پر از ششلول بند، چیانگ بدون شک در این فیلم شبیه یک ماهی در خارج از آب است، اما او هنوز هم به لطف کمک های داکوتا موفق می شود خارج از زیستگاه طبیعی خود زنده بماند.
پیوند و همکاری غیرمنتظره بین این دو چیزی است که فیلم را به اوج جذابیتش می رساند. رویدادها بین نبرد تن به تن رزمی و تیراندازی‌های به سبک سنتی در حال تغییرند که احساس خوشایند خاصی ایجاد می‌کنند. طرح داستان به همان اندازه که خلاقانه است بامزه نیز هست.
برای مثال، مشخص می شود که عموی چیانگ قبل از مرگ، مسیر مایکل اسکافیلد در سریال فرار از زندان را رفته و نقشه گنج را بر روی بدن چهار معشوقه‌اش نقاشی کرده است. بنابراین چیانگ و داکوتا مجبور می شوند این چهار زن را پیدا کنند، اما وادار کردن آن ها به نشان دادن نقاشی های پشت شان برای نقشه خوانی، کار راحتی نیست.
در فیلم Beyond the Law، کارگردان جورجیو استگانی یک انتقال غافلگیرکننده از راهزن به کلانتر را به مخاطبان ارائه می دهد. یک سارق حرفه ای و کاربلد، کادلیپ (ون کلیف)، که ترجیح می‌دهد بدون خشونت دزدی کند، پس از اینکه گروه دیگری از راهزنان را از دزدی از دلیجانی باز می دارد که خودش قصد سرقت از آن را داشت، به شکل غیرمنتظره ای خود را در سمت مجریان قانون می‌بیند.
شجاعت کادلیپ نشان کلانتری را برایش به ارمغان می‌آورد، اما او متوجه می‌شود که این شغل بسیار سخت‌تر از آن چیزی است که انتظار داشت.
تماشای فیلم وسترن Beyond the Law بسیار خوشایند است زیرا بیشتر شخصیت محور است تا اکشن یا طرح محور. مخاطبان اغلب وارد ذهن کادلیپ می‌شوند و از این که او به چه چیزی فکر می‌کند یا قرار است چه کاری انجام دهد مطلع می شوند.
به لطف این رویکرد، تشخیص مهارت های بازیگری برتر ون کلیف ساده تر می شود. در اینجا بارها شاهد نگاه خیره تند و تیز همیشگی ون کلیف با چشمان ترسناک، پوزخند کینه توزانه و حرف زدن آرام و دقیق او هستیم.
با خشونت محدود، این فیلم برای تشریح مضمون اخلاق نیز زمان می گذارد. کادلیپ دائماً با انتخاب‌های سختی روبرو می‌شود، مانند اینکه آیا به همکاران سابق خود دستبند بزند و یا از پولی که وظیفه نگهبانی آن را بر عهده دارد، مقداری کش برود یا نه. به نوعی، او همیشه انتخاب درستی می کند، اما این انتخاب هرگز آسان نیست.
گوردون داگلاس بزرگ، که کار خود را به عنوان یک کودک بازیگر آغاز کرد، از تست کردن لذت می برد. در فیلم Barquero، او با موفقیت لی را متقاعد کرد که یک بار دیگر نقش یک شخصیت خوب و مهربان را بازی کند و نتایج فوق العاده ای بدست آمد.
در اینجا، لی نقش تراویس، اپراتور یک کشتی مسافربری را بازی می کند که مردم را از طریق رودخانه از آمریکا به مکزیک منتقل می کند. وقتی متوجه می شود که یک دسته راهزن خطرناک در راه هستند، با خود عهد می بندد که به این گروه اجازه ندهد از رودخانه رد شوند. بنابراین یک درگیری پرتنش ایجاد می شود.
فیلم وسترن Barquero حدود ۱۱۵ دقیقه زمان دارد و از این مقدار ۱۰۰ دقیقه صرف زمینه سازی برای رویارویی نهایی می شود. خب، تماشاگران به دلیل مناظر زیبا، از این زمینه سازی سینمایی طولانی خسته نخواهند شد. کل طرح داستان بر جغرافیا تکیه دارد. نماهایی از رودخانه، سواحل و اطراف این لوکیشن ها همه به شکل زیبایی به تصویر کشیده می شوند.
طرح داستان نیز بسیار خوش ساخت است، و هیچ انتخاب غیر منطقی وجود ندارد. تراویس کاملاً حق دارد که به خاطر شغلش به عنوان اپراتور کشتی بدخلق و عنق باشد، زیرا می داند که رهبر دیوانه دسته راهزنان پس از عبور از رودخانه، ساکنان شهر مجاور را قتل عام خواهد کرد.
البته این یک نمایش ارتش یک نفره هم نیست. تراویس چند نفر را نیز دارد که به او کمک می کنند، به‌ویژه شخصیت سرسخت و بددهان ماونتن فیل، که حتی شخصیت شرور داستان را به چالش می کشد که گلوله های بیشتری به سمت او شلکی کند. او پس از برخورد یک گلوله، با لحنی تمسخر آمیز و دیوانه وار می گوید: “یک گلوله کار من را نمی سازد، پسر.” خوشبختانه، تراویس در نهایت به این خونریزی ها پایان می دهد.
اولین قسمت از سه گانه ساباتا اثر جیانفرانکو پارولینی، تماماً درباره توطئه و فساد است. در اینجا، کلیف نقش یک جایزه بگیر را بازی می کند که وظیفه دارد سارقانی را که ۱۰۰,۰۰۰ دلار از پول ارتش ایالات متحده را دزدیده اند، شکار کند. برای این ماموریت ۵,۰۰۰ دلار به او وعده داده شده است.
در کمال تعجب، مشخص می شود که برخی از مقامات فاسد شهر این سرقت را سازماندهی کرده اند تا بتوانند از این پول برای خرید یک قطعه زمین ارزشمند که برای توسعه راه آهن اختصاص داده شده، استفاده کنند. وقتی آن را بفروشند، ۱۰ برابر ثروتمندتر می شوند. قابل درک است که ماموریت شخصیت اصلی داستان مانعی برای نقشه های آن هاست، بنابراین آن ها عهد می کنند که او را بکشند.
اکثر شخصیت‌های وسترن شیوه استفاده از اسلحه را به خوبی می دانند، اما ساباتا بدون شک یکی از ماهرترین جایزه بگیران ژانر وسترن است. در طول فیلم، انبوهی از مهاجمان برای دستگیری او فرستاده می شوند، اما او بدون هیچ زحمتی و بدون نیاز به نزدیک شدن بیش از حد به آن ها، حسابشان را می رسد. او بسیار دقیق هدف می گیرد و چشمان باریک کلیف همه چیز را باورپذیر می کند.
از نظر شخصیت، ساباتا همچنان جذاب است زیرا عامدانه بد اخلاقی و بی اخلاقی را انتخاب یم کند. از آنجایی که او یک ضدقهرمان است، عهد می‌کند که پس از کشف توطئه، پول دزدیده شده را برای خودش نگه دارد. بخش زیادی از اعتبار این فیلم نیز به پارولینی باز می گردد. او برای منحصر به فرد ساختن فیلمش، در باب سلاح های استفاده شده توسط شخصیت ها خلاقیت به خرج می دهد.
این همان جایی است که اولین بار اسلحه بانجو (تفنگ پنهان شده در یک آلت موسیقی) ظاهر می شود. سالها بعد، این سلاح پس از بیرون کشیده شده توسط ال ماریاچی (آنتونیو باندراس) در فیلم Desperado دوباره محبوب شد.
پس از یک دهه خدمت به عنوان دستیارِ سرجیو لئونه، سرانجام جیانکارلو سانتی به تنهایی کار خود را آغاز کرد و فیلم وسترن The Grand Duel را ساخت. از بخت خوشش، او هنوز یکی از اسباب بازی های مورد علاقه استادش را داشت که با آن بازی کند.
لی ون کلیف در این فیلم در نقش کلانتر کلایتون بازی می کند، مرد قانونی که معتقد است یک فراری متهم به کشتن یک سرمایه دار، در واقع بی گناه است. از آنجایی که او از آن دسته کلانترهایی نیست که شاهد وقوع بی عدالتی باشد، تصمیم می گیرد که از این فراری بی گناه محافظت کند، در حالی که جایزه بگیران عرصه را بر او تنگ می کنند.
تا آنجایی که بحث فیلم هایی در مورد مردی در حال فرار در میان باشد، فیلم دوئل بزرگ با برخی از بهترین های این عرصه رقابت می کند. نیمه اول فیلم پر اکشن است، در شرایطی که کلانتر و متهم بیگناه با جایزه بگیرانی که به دنبال پول هستند و حاضر به گفتگو در مورد بی گناهی نیستند، مبارزه می کنند.
تماشای مرد متهم به شکلی ویژه ای جذاب است، جایی که او از یک بام به پشت بام دیگر می پرد و حتی در هنگام تیراندازی، پشتک وارو می زند. قسمت دوم فیلم نیز مانند یک فیلم پلیسی روایت می شود، جایی که کلیتون تلاش دارد تا بفهمد قاتل واقعی کیست.
این طرح و اکشن داستان با یک موسیقی فوق العاده از آهنگساز برنده اسکار آینده، لوئیس انریکز باکالوف ترکیب می شود. این موسیقی متن آنقدر خوب است که کوئنتین تارانتینو از آن برای Kill Bill: Volume 1 نیز استفاده کرد.
Big Gundown یک وسترن با تماشای ضروری برای علاقمندان به ژانر وسترن به ویژه در ژانر فرعی زاپاتا (فیلم های وسترن در مورد مکزیک و انقلاب این کشور در دوران غرب وحشی) است که بهترین مکزیک و غرب قدیمی را به تصویر می کشد.
در اینجا، یک سرمایه دار راه آهن، جاناتان کوربرت (کلیف) فعال سیاسی- هفت تیرکش را با وعده حمایت مالی از کمپین سیاسی اش وسوسه کرده، و او را مأمور می کند تا یک قانون شکن مکزیکی به نام کوچیلو را شکار کند.
این سرمایه دار بانفوذ ادعا می کند که کوچیلو یک متجاوز، قاتل و یک مرد تماماً نفرت انگیز است، و کوربرت به عنوان فردی که برای رفتار خوب ارزش قائل است، به سرعت کلت خود را برمی دارد و شروع به جستجوی این مرد شرور می کند.
این وسترن مورد تحسین منتقدان با غافلگیری قهرمان داستان و تماشاگران، اثرگذار است. در ابتدا، به نظر می رسد که همه چیز یک مسابقه و ماموریت آسان است. کوچیلو به عنوان یک شخصیت کودن به تصویر کشیده می شود و کوربرت سابقه بسیار خوبی در برابر مردانی مانند او دارد.
با این حال، کوچیلو ثابت می کند که یک فراری بدقلق و استاد در قال گذاشتن است. او قبل از اینکه حقیقت را برای کوربرت فاش کند، از تله های او دوری می کند. داماد الکلی سرمایه دار مقصر واقعی جنایت مورد نظر است و کوچیلو قربانی دیگری از یک دسیسه چینی کلاسیک است. پس از آن مناسبات تغییر می کند و اکنون فیلم صاحب دو قهرمان و دو شرور می شود.
برای هرکسی که مشتاق است ببیند شخصیت های منفی تاوان گناهانشان را می پردازند، ده‌ها وسترن انتقام‌جویی فوق العاده وجود دارد، و Death Rides a Horse یکی از بهترین‌هاست.
این فیلم به کارگردانی جولیو پترونی در مورد هفت تیرکش جوانی به نام بیل است که در حال آماده شدن برای شکار و کشتن قانون شکنانی است که ۱۵ سال قبل خانواده اش را قتل عام کرده اند. او به زودی با یک تبهکار به نام رایان (ون کلیف) که به تازگی با قید وثیقه از زندان آزاد شده است، برخورد می کند، کسی که اتفاقاً بخشی از دارودسته ای بوده که آن جنایت را انجام داده است.
با این حال، رایان برای خودش بهانه ای می تراشد و اصرار می کند که اعضای گروهش برای او دسیسه چیده و او در واقع بیل را نجات داده است. شخصیت های فیلم در مورد به زبان آوردن دیالوگ بسیار مقرون به صرفه عمل می کنند، اما این موضوع اصلاً چیز بدی نیست.
حدود ۲۰ دقیقه طول می کشد تا رایان دهانش را باز کند و در این مدت، به طور مداوم به تماشاگران یادآوری می شود که نگاه خیره ون کلیف تا چه اندازه جذاب و مسحور کننده است.
علاوه بر این، در این فیلم وسترن تاکید زیادی بر کار دوربین وجود دارد. کلوزآپ های متعددی از چهره های غبار گرفته و زوم های غیرمنتظره زیادی در این فیلم وجود دارد. چیزی که فیلم کم دارد طرح منطقی است، اما اکشن داستان این نقص را جبران می کند.
برای مثال، هرگز به شکلی قانع کننده توضیح داده نمی‌شود که چرا این گروه به خانه خانواده بیل حمله کرده و هرگز چیزی به سرقت نبردند، اما این چیزی است که به راحتی فراموش می‌شود، به ویژه اینکه شلیک مداوم گلوله ها به شما فرصت نمی دهد به این موضوع فکر کنید.
فیلم وسترن روز خشم ساخته تونینو والری قبل از تبدیل شدن به یک درام در مورد دشمنی، به‌عنوان یک داستان در باب راهنمایی و مربیگری آغاز می‌شود. اسکات، رفتگر شهر که از اینکه به عنوان یک احمق دیده می شود، خسته شده است، عهد می بندد که نحوه استفاده از سلاح را یاد بگیرد.
وقتی یک هفت تیرکش به نام تالبی (ون کلیف) وارد شهر می شود و تصمیم می گیرد تیراندازی را به او یاد دهد، اوضاع برای اسکات آسان تر می شود. متأسفانه، زمانی که اسکات با مرد دیگری دوست می شود، این رابطه از بین می رود، که منجر به رویارویی پر تنشی در پایان بین دو دوست سابق می شود.
تماشای تبدیل شدن اسکات از یک شخصیت ضعیف که توسط هر مردی در شهر مورد تحقیر قرار می گیرد به یک هفت تیرکش خبره، الهام بخش است. انعطاف پذیری و سختکوشی او از صفحه نمایش بیرون می زند و بیننده را ترغیب می کند که برایش دل بسوزاند.
از سوی دیگر، تالبی به عنوان ابزاری استفاده می شود برای توضیح اینکه سوء استفاده چگونه عمل می کند. او خود نقشه ای می کشد تا به صدر قدرت در شهر برسد، اما در حالی که این کار را می‌کند، مرد دیگری با کاشتن ایده‌هایی در سر اسکات، علیه او نقشه می‌کشد.
بنابراین، داستان تالبی به عنوان یک داستان هشدار دهنده عمل می کند. او به آنچه که آرزویش را داشت می‌رسد، اما نمی تواند شاگردش را کنار خود نگه دارد. در نهایت این موضوع به سقوط او منجر می شود.
لی ون کلیف با بازیگران زیادی کار کرد، اما همکاری‌های او با کلینت ایستوود به یاد ماندنی‌تر است. در فیلم For a Few Dollars More، او نقش سرهنگ مورتیمر، کهنه سربازی را بازی می کند که در جستجوی قانون شکنی به نام ال ایندیو است. او خیلی زود با یک هفت تیرکش ماهر به نام مانکو (ایستوود) که به دنبال همان مرد است برخورد می کند.
آنها به جای رقابت برای جایزه، موافقت می کنند که با هم کار کنند. آنچه در ادامه می‌آید یک داستان حماسی شگفت‌انگیز است که بسیار هیجان‌انگیزتر از سانجوروی آکیرو کوروساوا است (فیلم اصلی که سرجیو لئونه این فیلم را از آن اقتباس کرده است).
«هنگامی که دو شکارچی به دنبال یک طعمه می روند، معمولاً در نهایت از پشت به یکدیگر شلیک می کنند». این یکی از دیالوگ های مشهور سرهنگ مورتیمر در فیلم است که پایه و اساس همکاری بین دو شخصیت اصلی را ایجاد می کند.
از آنجا به بعد، کشتار رخ می دهد. مورتیمر و مانکو به نقاط قوت یکدیگر تکیه می کنند، در حالی که دومی کارهای جسورانه انجام می‌دهد و اولی از موهبت هوشیاری بالای خود برای پشتیبانی از شریکش استفاده می کند.
جدای از آن، فیلم مملو از صحنه هایی است که مطمئناً در ذهن بیننده می مانند. چه ون کلیف باشد و چه ایستوود که به سمت کلاه یکدیگر تیراندازی کنند، چه این دو در حال شلیک به سیب هایی روی درخت باشند، همه چیز سرگرم کننده و هیجان انگیز است. علاوه بر آن، فهرست بلندبالایی از سرسپردگان شروری وجود دارد که با لباس های شیک مقابل این دو قرار می گیرند. برای لئونه، یک فرد شرور باید زشت باشد، بنابراین چهره های ترسناک در اینجا کم نیست.
آخرین قسمت از سه گانه دلار به طور گسترده ای بهترین وسترن تمام دوران شناخته می شود. داستان خوب، بد، زشت حول محور سه مرد است که به دنبال طلای متعلق به نیروهای کنفدراسیون هستند که در یک قبرستان مخفی دفن شده است.
یکی از آن ها شخصیت ون کلیف، چشم فرشته ای، یا همان شخصیت بد داستان است. او به عنوان یک سرباز قدیمی که اکنون مزدور است به مخاطب معرفی می شود، کسی که حاضر است تا زمانی که دستش به گنج برسد، ز هیچ زورگویی و کشتاری دریغ نکند.
همه چیز در مورد خوب، بد و زشت شایسته ستایش است. تنش، کار با دروبین، موسیقی، دیالوگ، اکشن و روایت عالی، همه با هم ترکیب شده و فیلمی بی عیب و نقصی را خلق کرده اند. ون کلیف، کلینت ایستوود و الی والاش در طول فیلم در بهترین فرم خود باقی می مانند و بازی های آن ها با موسیقی شگفت انگیز انیو موریکونه بزرگ تکمیل می شود.
سوت زدن و دل دلی کردن لحن فیلم را تعریف می کند، در حالی که استفاده از سازهایی مانند فلوت و اوکارینا به تقویت خطر و تنش کمک می کند. در مجموع، این فیلم تاثیر زیادی بر ژانر وسترت و به طور کلی سینما داشت.
رویارویی نهایی به سبک دوئل مکزیکی در بسیاری از فیلم‌ها و تولیدات دیگر تقلید شده است، در حالی که الگوی شل دادن به یک داستان حول سه شخصیت با دیدگاه‌های اخلاقی متضاد نیز چندین بار در پروژه های سینمایی دیگر استفاده شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»