تولد عروسک ها در «آنجـلیک»
تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۸۱۰۳۸
همشهری آنلاین _ مرضیه موسوی : کارگاه کوچک آنجیلک گرچه روزگار سختی را پشت سر می‌گذارد اما صدای چرخ‌های خیاطی از آن به گوش می‌رسد و دست‌های فرز و ماهر زنان نقش صورت این عروسک‌ها را رنگ می‌زنند. کرونا تعدادی از افراد شاغل در این کارگاه را روانه خانه کرده تا از راه دور سفارش‌ها را دنبال کنند و کم شدن سفارش مشتری‌ها، رونق گذشته را از این کارگاه گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدرس دانشگاه است و رشته تخصصی‌اش گرافیک. اشتغال زنان یکی از دغدغه‌های مهم اوست. به همین دلیل سال ۱۳۹۰ کارگاه عروسک‌سازی آنجیلک را راه‌اندازی کرد؛ عروسک‌هایی که خیلی زود با استقبال شهروندان مواجه شد و از کودکان و نوجوانان تا گروه‌های بزرگسال خواهانش شدند. پرتوی‌نیا می‌گوید: «سال‌ها تجربه کار در محیط‌های مختلف، مرا با سختی‌های اشتغال زنان روبه‌رو کرد. من می‌دیدم که زنان سخت‌تر از مردان می‌توانند شغلی را از آن خود کنند یا در محیط‌های شغلی با مشکلات و دردسرهای زیادی مواجه هستند. به همین دلیل تصمیم گرفتم کارگاه عروسک‌سازی دایر کنم و علاوه بر آموزش، تعدادی از زنان را در این کارگاه مشغول به کار کنم. نخستین کارگاه در خانه شخصی‌ام دایر شد. جمعی از زنان در همین کارگاه خانگی آموزش دیدند و مراحل مختلف کار را دست گرفتند.» کارگاه خیلی زود گسترش پیدا کرد و به تعداد زنانی که در آن مشغول به کار بودند اضافه شد. از آغاز راه‌اندازی کارگاه تاکنون بیش از ۳۰ نفر در آن، فعالیت و تعدادی هم بعد از مدتی آموزش و کار، تجربه‌های تازه‌ای را آغاز کرده‌اند. پرتوی‌نیا می‌گوید: «کار ما در کارگاه با ساخت عروسک آغاز شد. همه روند تولید این عروسک در کارگاه و توسط کارآموزان انجام می‌شود. بعد از آن هم با گسترش فعالیت‌ها، دوخت کیف و آلبوم و کارهای دستی دیگر را آغاز کردیم. آنچه برای من اهمیت داشت این بود که زنان بتوانند با امنیت خاطر در این کارگاه کار کنند. کارها خوب پیش می‌رفت تا اینکه کرونا همه چیز را دگرگون کرد.»
حمایت‌ها برداشته شدندبا شیوع کرونا کارگاه برای مدتی تعطیل شد و عروسک‌ها در خانه کارآموزان ساخته می‌شدند. مدتی است که دوباره درهای کارگاه، باز و چند نفری از خیاطان در آن مشغول به کار شده‌اند. آنچه بیش از تعطیلی کارگاه و کار از راه دور روی معیشت زنان کارگاه تأثیر گذاشته کم شدن سفارش و میزان خرید است. مؤسس کارگاه می‌گوید: «از سال گذشته تا به حال میزان فروش ما کمتر از نصف شده. بسیاری از فروشگاه‌های بزرگ که بیشترین فروش ما را داشتند امروز دیگر از ما خرید نمی‌کنند یا میزان خریدشان بسیار کمتر شده. دلیلش هم کم شدن تقاضای مشتری است. این روزها مردم با مشکلات اقتصادی و معیشتی زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. تأمین کالاهای ضروری روزانه دغدغه اصلی مردم است و دیگر مجال خرید عروسک و کیف و صنایع‌دستی ندارند. از طرفی تا پیش از این در مراکز کوثر که وابسته به شهرداری‌ها هستند، فضای رایگان در اختیار کارگاه‌های کارآفرینی قرار داده می‌شد. اما مدتی است که برای اجاره این کارگاه‌ها هم باید پول زیادی پرداخت کرد. این یعنی اندک حمایتی که در گذشته وجود داشت هم برداشته شده و بسیاری از کارگاه‌ها با وضعیت امروز توجیه اقتصادی برای ادامه دادن ندارند. این موضوع نه تنها مشکل من، بلکه بسیاری از کسب و کارهای خرد و کارآفرینی‌هایی است که به زحمت خود را سرپا نگه داشته‌اند.»
قطع شدن اینترنتجدا از فروش محصول در فروشگاه‌ها و شهرکتاب‌ها، فضای مجازی به معرفی عروسک‌ها و دست سازه‌های این کارگاه کمک زیادی کرده است؛ فرصتی که استفاده از آن هزینه زیادی برای کارآفرینان ندارد و می‌تواند آنها را به‌صورت مستقیم با مشتریان و سفارش‌دهندگان روبه‌رو کند. اما حال و روز ناخوش اینترنت طی چند ماه گذشته بلای جان کارگاه کوچک آنجیلک شده و دردسرهایی هم برای این کارگاه به وجود آورده است: «از پاییز سال گذشته قطعی اینترنت و از دسترس خارج شدن اینستاگرام دردسرهای زیادی برای ما ایجاد کرده. حقیقت این است که این فضا به کسب و کارهای زیادی کمک کرده تا بتوانند محصول خود را به مشتری معرفی کنند و رونق بگیرند. اما قطع شدن اینترنت در ماه‌های گذشته باعث شد تا ما نتوانیم سفارش‌های ثبت شده را به موقع به مشتری تحویل دهیم و برای رضایت مشتری مجبور به پرداخت خسارت و هزینه در این زمینه شدیم. هر بار خبر تازه‌ای از قطع شدن اینترنت و کم شدن سرعت آن می‌شنویم خواب خوش از سرمان بیرون می‌رود. این موضوع کسب و کارهای زیادی را تحت تأثیر قرار داده است.»
بیکاری از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است
چراغ کارگاه آنجیلک امروز با حضور ۹ نفر از اعضای این کارگاه روشن نگه داشته شده است؛ به امید روزهایی که رونق دوباره به این کارگاه کوچک برگردد و سفارش مشتریان وقت سر خاراندن برای آنها باقی نگذارد. «معصومه نصیری» ۸ سال در این کارگاه خیاطی می‌کند. او می‌گوید: «من به‌عنوان زنی که باید معیشت خانواده را تأمین کنم روزهای سختی را پشت سر می‌گذارم. هزینه‌های زندگی آنقدر این روزها بالا رفته که به سختی از عهده روزمره خودم بر می‌آیم. حتی یک روز بیکاری برای من کابوس بزرگی است که نمی‌توانم آن را جبران کنم. آن هم در حالی که ۲ فرزند جوان دارم و هرکدام از آنها خواسته‌هایی از من دارند.» او از فشاری می‌گوید که کارآفرینان تحمل می‌کنند و سختی‌هایی که بالاخره آنها را از ادامه مسیر منصرف می‌کند و باعث بسته شدن در کارگاه‌ها می‌شود: «در این کارگاه از نزدیک می‌بینم که کارآفرین با چه مشکلاتی مواجه است؛ وقتی همه حمایت‌ها از کارآفرینان، برداشته و هزینه‌های زیادی به آنان تحمیل می‌شود یا مجبور به کوچک کردن کارگاه می‌شوند یا تعطیلی آن. در حالی که در اغلب این کارگاه‌ها زنان سرپرست خانوار مشغول به کار هستند و بیکاری ضربه بزرگی به آنها می‌زند. اخیراً از یکی از دوستانی که سال‌های گذشته با هم در کارگاهی مشغول به کار بودیم شنیدم که شاید کارگاه خیاطی‌شان تعطیل شود. تصور بیکاری این زنان برایم بسیار تلخ و دردناک است؛ همان‌طور که ممکن است این بیکاری دیر یا زود گریبان من و دیگر زنان سرپرست خانوار را هم بگیرد.»
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله هنر مشغول به کار کارگاه ها عروسک ها کم شدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۸۱۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«در پا به ماه» نسخه نپیچیدیم بچه‌دار شوید/ تولد ۲۰ نوزاد را دیدیم
امیرحسین اسیوند کارگردان مستند «کر کوهستان» از مجموعه مستند «پا به ماه» درباره این اثر به خبرنگار مهر گفت: «کر کوهستان» اولین سوژه و اولین قسمت از فصل دوم مجموعه «پا به ماه» است. این مستند روایتگر قصه زوجی از عشایر است که در انتظار تولد فرزند خود، با مسایل و مشکلاتی مواجه هستند.
این کارگردان مطرح کرد: از آنجایی که من پیش از این چند مستند در منطقه بازُفت استان چهار محال بختیاری ساخته بودم، از طریق ارتباطاتی که داشتم و آدم‌های محلی که می‌شناختم، با زوج سوژه «کر کوهستان» آشنا شدم. در آن مقطع مادری که سوژه این مستند بود، قرار بود ۱۰ روز دیگر زایمان کند، به همین دلیل ما زودتر راهی محل زندگی آنها شدیم تا با این خانواده آشنا شویم. روزی که به آنجا رسیدم، حوالی ساعت ۲ بعد از ظهر بود که متوجه شدیم درد زایمان این خانم آغاز شده است. در همین شرایط کار ساخت مستند را آغاز کردیم و توانستیم مقداری تصویر بگیریم. البته از این دست موارد پیش‌بینی نشده در همه قسمت‌های این مجموعه مستند داشته‌ایم.
اسیوند ادامه داد: در «کر کوهستان» مسیر رسیدن به محل زندگی این زوج بسیار سخت بود؛ مسیری که در طی آن ما باید از رودخانه عبور و در ادامه یازده کیلومتر در دامنه کوه حرکت می‌کردیم تا به محل زندگی آنها برسیم چون سوژه ما جزو عشایر بودند. ضمن اینکه محل استقرار آنها حتی برق نداشت و ما امکاناتی برای کپی کردن راش‌ها نداشتیم. همین موضوع فرایند ساخت اثر را سخت می‌کرد اما خداراشکر زن و شوهری که سوژه «کر کوهستان» بودند همکاری خوبی با ما داشتند.
این کارگردان با اشاره به اتفاقات پیش‌بینی‌نشده در طول ساخت این مستند بیان کرد: ما یک شب مشغول فیلمبرداری بودیم که یکی از آشنایان این زوج وارد محل فیلمبرداری شد و به ما گفت اجازه کار ندارید. با توجه به اینکه این زن و شوهر آدم‌های ساده‌ای بودند این شخص مدام به آنها می‌گفت چرا اجازه می‌دهید از زندگی شما تصویر بگیرند. آن شب بسیار سخت بود. ما کار را رها کردیم. فردای آن روز اما توانستیم از طریق بهیار و افرادی که می‌شناختیم مسأله را به صورت رفاقتی حل کنیم. این خانواده با آنکه راضی بودند اما گویا نمی‌توانستند جلوی آن شخص چیزی بگویند. مسایل این چنینی زیاد داشتیم و «پا به ماه» جزو مجموعه مستندهایی است که تولید سختی داشت.
این کارگردان عنوان کرد: هرچند محل زندگی این زوج یک راه سخت و صعب‌العبور داشت اما این موضوع برای این خانواده مسأله خیلی غریب و پیچیده‌ای نبود یعنی برای این زن عشایر، اینکه بخواهد یک مسیر خیلی طولانی را برای زایمان طی کند، سخت نبود. چون به طور کلی ماهیت زندگی عشایری همین است و بر اساس همین سختی‌ها پیش می‌رود. با این حال حضور گروه فیلمسازی هم باعث می‌شد آنها احساس تنهایی نکنند و به آنها قوت قلب می‌داد. البته بر اساس آنچه شنیدیم، متوجه شدیم به دلیل همین راه سخت و برای انتقال یک زن دیگر به بیمارستان به منظور زایمان، یک‌بار بالگرد آمده بود اما این خانواده نخواستند این اتفاق بیفتد و سوژه ما خودش خواست تا این مسیر سخت را طی کند و به بیمارستان برسد.
اسیوند با اشاره به مسأله فرزندآوری اظهار کرد: در این مستند ما نمی‌خواستیم درباره فرزندآوری سفیدنمایی کنیم و بگوییم همه چیز خیلی عالی است، پس به زودی صاحب فرزند شوید! ما همه می‌دانیم شرایط اقتصادی خوب نیست اما به هر حال فرزندآوری وجه مهمی از امید به زندگی است. یعنی اینکه انسان به نسل خود ادامه دهد و فرزندی به دنیا بیاورد بارقه‌ای از امید و روشنی را در زندگی ایجاد می‌کند.
وی افزود: ما در طول ساخت این مجموعه مستند تولد بیست بچه را از نزدیک دیدیم؛ لحظه‌ای که پدر و مادر برای اولین بار بچه را می‌دیدند یا آن لحظه‌ای که پدر برای اولین بار با بچه روبه‌رو می‌شد، ما با دیدن ذوق و احوال خوب والدین متوجه می‌شدیم چقدر حس جذابی دارند. باید بگویم وقتی مستند «همیشه با هم» به‌عنوان یکی از قسمت‌های این مستند پخش شد علی‌رغم اینکه فکرش را هم نمی‌کردم، اما پیام‌ها و کامنت‌های بسیاری مبنی‌بر این داشتم که می‌گفتند چقدر این لحظات جذاب و شیرین است. آن‌هایی که نمی‌توانستند صاحب فرزندی شوند، می‌گفتند کاش ما هم می‌توانستیم این لحظات را تجربه کنیم.
این مستدساز در ادامه تأکید کرد: ما نمی‌خواستیم نسخه‌ای بپیچیم و به مردم بگوییم بروید و صاحب فرزند شوید بلکه ما با یک درام و بر اساس واقعیتی که در زندگی وجود دارد، خواستیم لحظاتی را که خیلی‌ها در زندگی از نزدیک ندیده‌اند، به تصویر بکشیم تا شاید برایشان ملموس شود.
اسیوند در پایان درباره فرم ساده این مستند اظهار کرد: قصه و سوژه «کر کوهستان» آنقدر جذاب و شیرین بود که نخواستیم چیز پیچیده‌ای به ماجرا اضافه کنیم، ما فقط سعی کردیم گروه، داستان و سوژه را هدایت کنیم، کناری بایستیم و اتفاقات را مشاهده کنیم. مثلاً آن سکانسی که این مادر با بچه خود با کلک (نوعی قایق) به روستا و آن زندگی عشایری برمی‌گردد برای من بی‌نظیر بود، چون خانواده‌ای را می‌دیدم که به اصالت خود و جایی که به آن تعلق داشتند به همراه یک کودک برمی‌گشت؛ کودکی که قرار بود یک زندگی دیگر را در آنجا آغاز کند.
این مستند که به تازگی روی آنتن شبکه دو سیما رفته در جشنواره فیلم مستند «سینماحقیقت» نیز حضور داشته است.
کد خبر 6090646
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»