حرامزاده خودمانی
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۲۰۳۰۷
به گزارش افکارنیوز،
به لطف نظام ناموزون حاکم بر جهان در غمبارترین شرایط نیز همیشه چیزی برای خندیدن پیدا میشود. آخرین نمونه آن میتواند نامه پنجشنبه گذشته یکی از مدیران یونیسف در تقدیر از عربستان سعودی باشد. «هنریتا فور» مدیر اجرایی صندوق کودکان ملل متحد(یونیسف) در نامهای به «مرکز امداد و اقدامات بشردوستانه ملک سلمان» نقش پادشاهى سعودى براى اقدامات بشردوستانه در حمایت از کودکان یمن را ستود! این تقدیر وقتی جالبتر میشود که بدانیم یونیسف دو سال پیش طی گزارشی درباره وضعیت کودکان یمن در جنگی که عربستان به این کشور تحمیل کرده نوشت: «در هر ده دقیقه یک کودک در یمن جان میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در جریان جنگ سوریه این اتفاق به شکل دیگری تکرار شد. از سال 2013 آمریکا بارها «بشار اسد» را به استفاده از تسلیحات شیمیایی متهم کرد؛ ادعایی که هر بار از طرف دولت سوریه رد میشد. آمریکاییها حتی توانستند پای سازمان ملل را هم به میان بکشند. اگرچه شواهد موجود درباره استفاده ارتش سوریه و تروریستهای مخالف دولت سوریه از این تسلیحات به یک اندازه برابر بود اما سازمان ملل متحد گزارشهایی در محکومیت استفاده بشار اسد از سلاحهای شیمیایی منتشر کرد. البته آمریکا و به تبع آن سازمان ملل در موارد دیگر هرگز این اندازه بشردوست ظاهر نشدند! آنها در طول جنگ هشتساله عراق علیه ایران نه تنها نگران استفاده صدام حسین از سلاحهای شیمیایی نبودند بلکه طبق اسناد سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(CIA) که سال 2013 منتشر شد آمریکا بهعنوان یکی از اعضای شورای امنیت سازمان ملل مواد اولیه ساخت تسلیحات شیمیایی را در اختیار رژیم بعث عراق میگذاشت. آنها در تمام مدت جنگ از حملات شیمیایی صدام علیه ایران باخبر بودند اما برخلاف احساس مسئولیتشان درباره دولت سوریه، کوچکترین تلاشی برای محکومیت صدام حسین و رژیم بعث عراق صورت نمیگرفت. 26 آگوست 2013 وقتی «فارین پالیسی» از «ریک فرانکونا»(وابسته نظامی آمریکا در بغداد طی جنگ هشتساله عراق علیه ایران) پرسید عراق شما(آمریکا) را از حملات شیمیایی به ایران مطلع میکرد؛ فرانکونا پاسخ داد: «عراقیها هرگز به ما نگفتند که از گاز اعصاب استفاده میکنند؛ مجبور هم نبودند که بگویند چون ما خودمان میدانستیم.» آمریکا حتی از تصویب قطعنامههایی که این حملات را محکوم میکردند نیز ممانعت کرد. در واقع صدام حسین تا وقتی همسو با منافع آمریکا پیش میرفت هرگز شامل دغدغههای حقوقبشری آمریکا و سازمانهای بینالمللی نشد چون یک مهره خودی بهحساب میآمد.
این ماجرا در آمریکای لاتین به مراتب مضحکتر است. جایی که «لوئیس پوسادا کاریلس» پس از چندین بمبگذاری و عملیات تروریستی توانست در ایالات متحده مؤسسهای بشردوستانه تأسیس کند! کاریلس یکی از عوامل اصلی بمبگذاری در هواپیمای مسافربری کوبا در سال 1976 بود، حادثهای که منجر به کشتار ۷۳ نفر شد. او همچنین به اعتراف خودش در مصاحبه با روزنامه نیویورکتایمز در انفجارهای زنجیرهای هتلهای هاوانا که به مرگ یک ایتالیایی منجر شده بود دست داشته است. کاریلس مدتی نیز برای سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(CIA) کار میکرد. همین ارتباط دوستانهاش با آمریکا سبب شد تا به این کشور پناهنده شود و در کمال تعجب بنیادی مدنی و انساندوستانه به نام «بنیاد ملی کوبا - آمریکا» را پایهگذاری کرد. دولت ایالات متحده بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲، از طریق موقوفه ملی دموکراسی(NED) تأمین مالی بنیاد ملی کوبا - آمریکا را برعهده داشت. گروهی مخالف کاسترو که در حومه شهر میامی مستقر بودند. اینکه چطور میشود از تروریستی بدسابقه مثل کاریلس با کارنامه بمبگذاریهای متعدد در اماکن غیرنظامی، چهرهای بشردوستانه ارائه داد را احتمالا فقط مقامات آمریکایی میتوانند پاسخ دهند. اگرچه پاسخ این سؤال مثل همیشه تکراری است؛ کاریلس نیز مثل صدام حسین، ملک سلمان و بسیاری افراد دیگر در دایره دوستان آمریکا قرار داشت.
«افراین ریوس مونت» دیکتاتور نظامی گواتمالا نیز یکی دیگر از این افراد بود. اکثر منابع در نقش او برای کشتار بیش از دویست هزار نفر از مردم گواتمالا هیچ تردیدی ندارند؛ اتفاقی که به نسلکشی گواتمالا معروف شد. سال 1996 کارگروهی با عنوان «شفافسازی تاریخی» تحت نظر سازمان ملل برای تحقیق درباره این نسلکشی تاریخی تشکیل شد. گزارشی که این کارگروه پس از مدتها تحقیق و بررسی در سال 1999 منتشر کرد عمق فاجعه را نشان میداد: «ایالات متحده طی وحشیانهترین درگیری مسلحانه در آمریکای مرکزی یعنی جنگ داخلی 36 ساله گواتمالا، به نظامیان گواتمالایی که مرتکب «نسلکشی» مایاها شده بودند پول و آموزش داده است.» این کارگروه آموزش افسران گواتمالایی در فنون ضد شورش توسط ایالات متحده آمریکا را عاملی اساسی ذکر کرد که «در طول درگیریهای مسلحانه، تأثیر قابل توجهی در نقض حقوق بشر داشته است.» با این حال نه تنها هیچ محکومیت بینالمللی متوجه مقامات آمریکایی و دیکتاتور نظامی گواتمالا نشد بلکه «رونالد ریگان» رئیسجمهور وقت ایالات متحده در ستایش او گفت: «من میدانم که رئیسجمهور ریوس مونت مردی با شخصیتی کامل و متعهد است. میدانم او میخواهد کیفیت زندگی را برای همه گواتمالاییها بهبود ببخشد و عدالت اجتماعی را ارتقا دهد. دولت من هر کاری که بتواند برای حمایت از تلاشهای مترقی وی انجام خواهد داد.» مقامات آمریکایی درگیر این کشتار نیز هیچ وقت محاکمه نشده و حتی ارتقا پیدا کردند. «الیوت آبرامز» که اکنون بهعنوان «مسئول پرونده ایران» از سوی کاخ سفید معرفی شده است آن روزها یکی از مقامات ارشد وزارت خارجه آمریکا بود که کاملاً از دیکتاتور نظامی گواتمالا و جوخههای ترور تحت امر او حمایت میکرد. «استفن مایلز» مدیر اجرایی گروه «پیروزی بدون جنگ» درباره سابقه ننگآور آبرامز میگوید: «دوره کاری آبرامز در قبال السالوادور، گواتمالا، نیکاراگوئه و پاناما مملو از بدترین وسوسههایی است که سیاست خارجی آمریکا به خود دیده است، یعنی جنگطلبی، نقض گسترده حقوق بشر و حمایت از رژیمهای خودکامه.» قطعنامهها و تحریمهای حقوق بشری سازمانهای بینالمللی هیچ وقت گریبان دیکتاتورهای مورد حمایت آمریکا را نگرفت چون همه آنها خودی تلقی میشدند.
قوانین بشردوستانه این سازمانها برای غیرخودیها نوشته شده بود؛ برای شخصیتها و کشورهای مستقلی که حاضر به زندگی زیر سایه آمریکا نمیشدند. فرانکلین روزولت سیودومین رئیسجمهور آمریکا جمله مشهوری درباره «آناستازیو ساموزا» دیکتاتور نیکاراگوئه که از قضا او هم مورد حمایت ایالات متحده بود، دارد: «او شاید حرامزاده باشد، اما حرامزاده خودمان است.»
سید محمدعماد اعرابی
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: یونیسف عربستان جنگنده های سعودی حقوق بشر حقوق بشر عربستان یونیسف جنگنده های سعودی ایالات متحده سازمان ملل بین المللی صدام حسین ملل متحد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۲۰۳۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وال استریت ژورنال: سازمانهای اطلاعاتی آمریکا پوتین را در مرگ ناوالنی دخیل ندانستند
نشریه آمریکایی از نتیجهگیری سازمانهای اطلاعاتی آمریکا درباره اینکه ولادیمیر پوتین نقشی در مرگ مخالف سرشناس دولتش در ماه فوریه گذشته نداشته است، خبر داد.
به گزارش ایسنا، روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» امروز (شنبه) در گزارشی نوشت سازمانهای اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیدهاند که «احتمالا» ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه دستور قتل «آلکسی ناوالنی»، مخالف سیاسی سرشناس دولتش را که ماه فوریه گذشته در زندانی نزدیک به قطب شمال جان باخت، صادر نکرده است.
ناوالنی به عنوان چهره برجسته اپوزیسیون روسیه و مخالف سرسخت ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه ۱۶ فوریه ۲۰۲۴ در زندانی که حبس خود را سپری میکرد، درگذشت؛ مرگی که به گفته مقامات روسیه به دلیل وجود لخته خون به صورت ناگهانی و در زمان هواخوری اتفاق افتاد. الکسی ناوالنی در حالی که در زمان فوتش ۴۷ سال سن داشت در سال ۲۰۲۱ به دلیل حمایت مالی و تحریک افراط گرایی در روسیه به زندان افتاد و در زمان مرگ در حال گذراندن حکم مجازات بیش از ۳۰ سال حبس خود بود. حامیان او مدعی شدهاند ولادیمیر پوتین دستور به قتل او داده و اسناد و مدارکی در حمایت از این ادعا ارائه خواهند کرد.
همچنین جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا نیز در واکنش به فوت ناوالنی ادعا کرد پوتین مسئول مرگ وی است اما کرملین در واکنش به این رخداد هر گونه ارتباط دولت روسیه با این مرگ را رد کرد.
روزنامه وال استریت ژورنال در گزارش خود با اشاره به منابعی که نامشان فاش نشد نوشت به باور سازمانهای اطلاعاتی آمریکا مرگ ناوالنی به دستور مستقیم پوتین صورت نگرفته است.
در گزارش این نشریه نوشته شده این سازمانها «به رغم وجود شرایط مشکوک برای مرگ این رهبر مخالفان روسیه» ارزیابی کردند این احتمال که پوتین خواستار کشته شدن ناوالنی بوده باشد کم است.
وال استریت ژورنال تصریح کرد «افراد مطلع به موضوع» گفتند سازمانهای اطلاعاتی مهم آمریکا شامل سازمان اطلاعات مرکزی (سیا)، دفتر مدیر اطلاعات ملی، و واحد اطلاعاتی وزارت امور خارجه آمریکا همگی بر این باور هستند.
بر اساس این گزارش کارمندان ناوالنی اعلام کرده بودند که او در زمان مرگش احتمالا در آستانه نوعی تبادل زندانی و آزاد شدن بوده و منابع اطلاعاتی آمریکایی نتیجهگیری کردند که پوتین در چنین موقعیتی مرگ ناوالنی را نمیخواست.
در این گزارش نوشته شد که با وجود این نتیجهگیری، متحدان ناوالنی این ارزیابی را قبول نداشته و هنوز مصر هستند که کرملین در پشت مرگ او است.
پوتین ماه گذشته میلادی مرگ ناوالنی را «غمانگیز» خوانده و گفت که او حاضر شده بود این مخالف سرشناس دولتش را در یک عملیات تبادل زندانی به غرب تحویل دهد با این شرط که او دیگر هرگز به روسیه برنگردد. متحدان ناوالنی تایید کردند که مذاکراتی بر سر این عملیات برگزار شده بود.
انتهای پیام