کهکشانی شگفتانگیز در صورت فلکی ماهی پرنده
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۴۸۵۸۷
NGC 2442 ساختاری شگفتانگیر، دیدنی و زیبا به وسعت ۷۵ هزار سال نوری دارد که به عنوان بخشی از یک کهکشان مارپیچی میلهای بههمریخته در صورت فلکی جنوبی "ماهی پرنده" دیده میشود.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، میتوک (Meathook) یک کهکشان مارپیچی میلهای از شکل افتاده است که با حدود ۱۱۰ هزار سال نوری وسعت، در صورت فلکی جنوبی "ماهی پرنده" واقع در فاصله ۵۶ هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این مارپیچ ناهموار دو بخش دارد؛ از قسمت جنوب غربی دربردارنده NGC 2442 و از شمال شرقی شامل NGC 2443 میشود. میتوک بهطور کلی دارای دو بازوی مارپیچی از جنس گرد و غبار است که از یک نوار مرکزی برجسته بیرون آمده و به آن ظاهری قلابماننده بخشیده است. این خطوط گرد و غبار شامل خوشههای ستارهای جوان است و به رنگ آبی دیده میشوند.
مناطق تشکیلدهنده ستارههای مایل به سرخ نیز هستهای از نورهای مایل به زرد را در اطراف جمعیت ستارگان سالخوردهای به وجود آوردهاند که در مرکز کهکشان قرار دارند. علاوه بر این کهکشان مذکور با HIPASS J0731-69 مرتبط است که یک ابر گازی میان کهکشانی از جنس هیدروژن اتمی و عاری از هرگونه ستاره محسوب میشود و به احتمال زیاد به سختی از NGC 2442 جدا شده است.
NGC 2442 که به نامهای LEDA 21373،ESO 59-8 و IRAS 07365-6924 نیز شناخته میشود، دارای ۷۵ هزار سال نوری وسعت است، از کهکشانهای کمنور محسوب میشود و بنا بر دادههای موجهای رادیویی، در یک ابر گازی عجیب قرار دارد که در طیف موجهای نوری قابل رؤیت نیست. علاوه بر این در قسمت شرقی آن گرد و غبارهای میانستارهای گستردهای دیده میشود.
این کهکشان در سال ۲۰۱۵ میزبان یک انفجار بزرگ ابرنواختر معروف به SN 2015F بود که توسط یک ستاره کوتوله سفید ایجاد شد، تا ماههای متوالی میدرخشید و امکان مشاهده آن از روی زمین و تنها با در دست داشتن یک تلسکوپ کوچک معمولی وجود داشت. کوتولههای سفید، مراحل پایانی عمر ستارگان محسوب میشوند و از شگفتانگیزترین و زیباترین اجرام آسمانی هستند که از آنها بهعنوان معمای کهکشانی یاد میشود.
پایان عمر یک ستاره به تودهای بستگی دارد که به آن به دنیا آمده است. در زمان مرگ، ستارگانی که جرم زیادی دارند ممکن است به عنوان سیاهچالهها یا ستارههای نوترونی زندگی خود را به پایان برسانند و ستارههایی با جرم کم یا متوسط تبدیل به یک کوتوله سفید شوند. این ستارهها همچون خورشید با تلفیق هیدروژن درون هستههای خود به هلیوم زندگی میکنند؛ همجوشی هستهای هیدروژن به هلیوم باعث ایجاد فشار خارجی میشود.
کوتوله سفید کهکشان NGC 2442 بخشی از یک سیستم ستارهای دودویی بود (سیستمی ستارهای که در آن دو ستاره دور مرکزی واحد در گردش هستند) که جرم ستاره همگروه خود را بلعید و درنهایت به دلیل دریافت حجم بالایی که توان کنترل آن را نداشت، توازن و تعادل این کهکشان بر هم خورد و باعث فروپاشی همجوشی هستهای آن شد؛ این امر سرانجام به ایجاد یک انفجار ابرنواختری شدید منتهی شد.
کد خبر 440210منبع: ایمنا
کلیدواژه: نجوم ابر نواختر غبار ستاره ای فضا تلسکوپ فضایی تلسکوپ هابل رادیو تلسکوپ اجرام آسمانی ستاره فضایی کهکشان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق هزار سال نوری ستاره ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۴۸۵۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چشمهای کیهانی که فضا را با موادی معادل ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید آلوده میکند
جرم جریان گاز حاصل از انفجارهای کیهانی ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید ما است.
در مطالعهای که اخیراً منتشر شده است، محققان مرکز بینالمللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) نقشهای با وضوح بالا از انفجارها در NGC ۴۳۸۳ را نشان دادند. آنها توضیح دادند که ستارگان در بخش مرکزی کهکشان منفجر میشوند و باعث تشکیل ابرهای عظیم و انتشار گازها و عناصر شیمیایی سنگین در مقادیر زیاد میشود.
این انفجار به غیر از هیدروژن، جریان خروجی بسیاری از عناصر سنگین مانند گوگرد، نیتروژن و اکسیژن را در فضا پخش میکند.
آدام واتس، نویسنده اصلی این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز بینالمللی تحقیقات نجوم رادیویی، گفت: اینها ابزارهای اساسی برای سیاراتی مانند زمین، و زندگی آنگونه که ما میشناسیم، هستند.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ در خوشه کهکشانی باکره، یکی از نزدیکترین خوشههای کهکشانی به کهکشان راه شیری قرار دارد.
تیم تحقیقاتی مرکز بین المللی نجوم رادیویی با استفاده از دادههای MAUVE Surveyor، یک ماهواره فرابنفش که ستارگان Virgo و دیگر صورتهای فلکی را مطالعه میکند، نقشه با وضوح بالا را تهیه کرد. این نقشه فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه جریان گاز در یک کهکشان مجاور به دانشمندان میدهد.
گازها از NGC ۴۳۸۳ با سرعتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۴۴۷۰۰۰ مایل در ساعت) فوران میکنند.
این جریان گاز به قدری عظیم است که ۲۰۰۰۰ سال طول میکشد تا به انتهای ابر گازی برسد.
واتس گفت: پیدا کردن جریانهایی مانند این مورد بسیار نادر است، بنابراین هر بار که یک جریان جدید پیدا میکنیم، اطلاعات جدیدی به دست میآوریم که میتوانیم از آنها برای درک فیزیک آنچه در حال رخ دادن است استفاده کنیم.
به گفته دانشمندان، این نوع خروجیها زمانی اتفاق میافتد که یک کهکشان به سرعت تعداد زیادی ستاره جدید را تشکیل دهد و این همان چیزی است که در مرکز NGC ۴۳۸۳ اتفاق افتاد.
اندکی پس از شکل گیری، بزرگترین ستارهها به شدت منفجر میشوند و ابرنواخترها را تشکیل میدهند.
چنین انفجارهایی گاز را از درون کهکشان میبرد و باعث میشود که به بیرون جریان یابد.
واتس خاطرنشان کرد: گاز خارج شده از نظر عناصر سنگین بسیار غنی است، که به ما بینشی منحصر به فرد از فرآیند پیچیده اختلاط هیدروژن و فلزات در گاز جاری میدهد.
علاوه بر این، از آنجایی که این گاز سوخت خام برای تشکیل ستارههای جدید است، حذف آن توسط جریان خروجی روند تشکیل ستاره را کند میکند. این باعث میشود که جریان گاز عامل مهمی در تعیین سرعت و دورههایی باشد که طی آن یک کهکشان میتواند به شکل گیری ستارهها ادامه دهد.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ یکی از معدود کهکشانهایی است که دانشمندان از طریق آن توانسته اند عناصر شیمیایی موجود در جریان خروجی را اندازه گیری کنند.
منبع: Interesting Engineering
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم