به نقل از «ایسنا»

شهادت مظلومانه «سبط اکبر»

تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۵۷۳۸۶

ایسنا/اصفهان در روز ۲۸ صفر سال ۴۹ هجری، حضرت امام حسن(ع) مظلومانه با توطئه معاویه به شهادت رسیدند.

امام حسن(ع) فرزند بزرگ امام علی (ع) و نوه رسول خدا در نیمه رمضان سال سوم هجری متولد شد. در دوران حیات رسول مکرم اسلام، امام از محبت و نوازش ایشان بهره مند بود. حضرت رسول(ص) حسن و برادرش را فرزندان خویش می دانست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دعاهای پیغمیر اسلام در حق حسنین فراتر از محبت و دوست داشتن خویشاوندی بود. ایشان آن بزرگواران را محور حق و عدل و اسلام راستین معرفی می کردند.

بر اساس نص صریح آیه مباهله فرزندان حسن و حسین فرزندان پیغمبرند، خلفای عباسی مثل هارون الرشید اصرار داشتند ائمه شیعه را فرزندان ابوطالب و نه فرزند پیامبر بدانند. امام حسن(ع) در میان اصحاب کسا نیز قرار داشت و این ویژگی ها اعتبار معنوی خاصی به او می بخشید. یک سال بعد از مباهله آن حضرت در ۸ سالگی پدر بزرگ خویش حضرت محمد(ص) را از دست داد.

از زندگی امام حسن(ع) در دوران خلفا اطلاعات زیادی در دست نیست. آن حضرت از سن ۷ تا ۳۰ سالگی را در دوران خلافت خلفای سه گانه گذراند، طبیعتا امام به شیوه پدرش عمل می کرد و همانگونه که حضرت علی(ع) در فتوح عهد خلفا شرکت نداشت به فرزندانش نیز اجازه نمی داد در فتح ایران و روم مشارکت داشته باشند. در یکی از منابع از حضور امام حسن در فتح گرگان یاد شده است که نمی تواند صحیح باشد چرا که وقتی پدر آن حضرت در فتوح شرکت نداشت اجازه هم نمی داد فرزندانش در جنگ شرکت کنند به علاوه اینکه فتح نهایی گرگان مربوط به سال ها بعد از شهادت آن امامان و در عهد خلافت «سلیمان بن عبدالملک» و به دست سردار یمانی سفاک طرفدارِ او یعنی «یزیدبن عبدالملک» صورت گرفت.

در دوران خلافت امام علی(ع) فرزندش حسن در زمینه های مختلف فعال بود. نخستین ماموریت مهم و جدی ایشان اعزام وی به کوفه جهت یاری گرفتن از مردم آن شهر بر ضد پیمان شکنان جمل بود. امام همراه «عماربن یاسر» به کوفه رفته و مردم را به یاری خلیفه وقت برانگیختند.

خلافت و صلح امام حسن(ع)

دوران خلافت ۷ ماهه امام حسن(ع) در واقع ادامه نافرمانی های کوفیان از علی(ع) بود. مردم کوفه در اواخر دوران حکومت امام علی(ع) و دوران کوتاه خلافت امام حسن(ع) یا به قاعدین پیوسته بودند و یا از اشراف قبایل نظیر اشعث بن قیس کندی اطاعت می کردند. همچنین تعداد زیادی از سرداران مخلص امام در نبردهای داخلی جهان اسلام به شهادت رسیده بودند و از آن طرف معاویه با درایت و تدبیر عمده نخبگانی مثل «مغیره بن شعبه» و کسانی مانند او را با زر و زور و تزویر به سمت خویش جذب کرده بودو بر تمام شامات و مصر سیطره یافته بود و با فرستادن سواران نظامی غارتگر در قلمرو حکومتی امام حسن(ع) آرامش و امنیت را بر هم می زد و زمینه را برای استقرار و استحکام تسلط خود بر کل جهان اسلام فراهم می کرد.  

امام حسن که به خوبی با توطئه ها و اهداف معاویه آشنا بود چندبار برای جنگ با سپاه معاویه آماده شد، اما نیرنگ های معاویه تمامی نداشت. معاویه با دادن وعده های دهن پر کن به سرداران سپاه امام تعدادی از آنان را توانست اغفال کند به طوری که با پیوستن این سرداران به سپاه معاویه، بسیاری از سپاهیان امام با ناامیدی پراکنده شدند. امام حسن(ع) که از سستی و نگرانی نیروهای کم تعدادش مطلع بود برای آنان سخنرانی کرد و گفت که مایل نیست آنان را وادار به جنگ و کاری کند که مایل به آن نیستند.

خوارج حاضر در سپاه برآشفتند و یکی از آنان گفت حسن کافر شد همان گونه که قبل از آن پدرش کافر شده بود. یکی از آنان در ساباط مدائن غافلگیرانه به امام(ع) حمله کرد و ضربتی بر ران پای آن بزرگوار زد و مصدومش کرد. یاران امام ایشان را برای معالجه به منزل «سعدبن مسعود ثقفی» حاکم مدائن بردند. در این شرایط عبیدالله بن عباس یمی از فرماندهان نامدار امام حسن (ع) فریب معاویه را خورد و با نصف نیروهای آن حضرت، شبانه به معاویه پیوست. با اقدامات جاسوسان معاویه اوضاع بیشتر بر هم خورد و به همین سبب امام ناچار شد درخواست مکرر معاویه مبنی بر صلح را بپذیرد و خلافت را با شرایطی به پسر ابی سفیان واگذارد.

آنچه باعث شد امام حسن(ع) درخواست صلح معاویه را بپذیرد بیش از همه سستی کوفیان بود. امام اعتقاد راسخی به نبرد با فاسقان داشت، اما با این شرایط هیچ امیدی برای پیروزی نبود. بعد از عهدنامه صلح، معاویه از حسن بن علی خواست فرماندهی جنگ با خوارج را بر عهده بگیرد. برای معاویه مهم بود که به مردم نشان دهد نوه رسول خدا با اوست و زیر نظر وی سمت و منصبی را پذیرفته است. امام حسن(ع) در پاسخ به این درخواست معاویه گفت «اگر نیرویی داشتم با خود تو می جنگیدم» و درخواست معاویه را رد کرد.

دوران امامت امام حسن(ع) پس از واگذاری خلافت به معاویه تا صفر سال ۴۹ هجری قمری به طول انجامید. ایشان پس از انعقاد قرارداد صلح به مدینه رفت و در آن شهر به راهنمایی و هدایت شیعیان پرداخت. امام در این ۸ سال بارها اموال خویش را در راه خدا به مستمندان، فقرا و ایتام بخشید و بارها با پای پیاده از مکه عازم زیارت مدینه شد.

شهادت امام حسن(ع) در ۲۸ صفر سال ۴۹ هجری حزن انگیز بود. آن حضرت در منزلش هم امنیت نداشت و همسر ایشان «جعده» دختر «اشعث بن قیس کندی» با توصیه معاویه امام را مسموم کرد. معاویه به جعده پیشنهاد داده بود که ۱۰۰ هزار درهم پاداش به وی خواهد داد و او را به همسری یزید (خلیفه آینده جهان اسلام) در می آورد. بعد از شهادت امام نیز به بخشی از وعده اش عمل کرد و پول را فرستاد، اما درباره همسری یزید به دختر اشعث پیغام داد که من جان یزید را دوست دارم و تو را به همسری او در نمی آورم. پیکر مطهر امام را غریبانه در قبرستان بقیع به خاک سپردند.

از نسل امام حسن(ع) در قرن دوم هجری حکومتی در آفریقا به نام «ادریسیان» تاسیس شد که حدود دو قرن دوام داشت و نفوذ خیلی زیادی در بین مردم عرب و بربر مغرب داشت. در قرن سوم و ابتدای چهارم حکومت علویان طبرستان از نسل امام حسن(ع) در طبرستان ایران شکل گرفت و باعث رواج بیشتر شیعه در مناطق شمالی ایران شد.

*منابع

-عباسی، علی اکبر(1393): تاریخ امامان شیعه، انتشارات جهاد دانشگاهی، اصفهان.

- شهیدی، سید جعفر(۱۳۸۳): تاریخ تحلیلی اسلام، مرکز نشر دانشگاهی، تهران.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: شهادت امام حسن مجتبی ع استانی سیاسی دلایل صلح امام حسن ع با معاویه امام حسن ع آن حضرت امام ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۵۷۳۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تاریخ شهادت امام جعفر صادق(ع) ۱۴۰۳ + زندگینامه و احادیث

25 شوال مصادف با شهادت امام جعفر صادق (ع) و تعطیل رسمی است.

به گزارش ایمنا، امام جعفرصادق (ع)، ششمین پیشوای شیعیان جهان و فرزند امام محمد باقر (ع) هستند.

تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم شمسی برابر با شنبه ۱۵ اردیبهشت سال ۱۴۰۳‌ است. تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم قمری برابر با ۲۵ شوال سال ۱۴۴۵ است. تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم میلادی برابر با ۴ می سال ۲۰۲۴ است. زندگینامه امام جعفر صادق (ع)

امام جعفر صادق (ع) ششمین پیشوای شیعیان جهان در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد. نام مبارکشان «جعفر» و مشهورترین کنیه آن حضرت «ابوعبدالله»، و مشهورترین لقبشان، «صادق» است. پدر ایشان امام باقر (ع) و مادرش ام فروه است. امام صادق (ع) در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید. دوران امامت ایشان مصادف با اواخر حکومت بنی‌امیه و اوایل حکومت بنی‌عباس بود. سرانجام در سال ۱۴۸ هجری قمری منصور دوانیقی به‌وسیله انگوری که آن را به زهر آلوده کرده بود، امام صادق (ع) را مسموم و به شهادت رساند. ایشان در سن شصت و پنج سالگی به شهادت رسید و پیکر پاکش را در قبرستان بقیع کنار قبر پدرش امام محمدباقر (ع) به خاک سپردند.

مهمترین القاب امام جعفر صادق (ع)

امام صادق (ع) القاب زیادی داشت که مهم‌ترین و معروف ترین آنها صادق به معنی راستگو است. از آنجا که امام ششم در گفتار و رفتار راستگو بود لقب صادق را به ایشان داده اند. از دیگر لقب‌های امام جعفرصادق (ع) می‌توان طاهر، صابر و فاضل را نام برد.

احادیث امام جعفر صادق (ع)

بیشترین احادیث از امام صادق (ع) نقل شده است، اولین علت این امر مربوط به شرایط خاص زمان امامت ایشان و دومین دلیل این است که ایشان از دیگر امامان بیشتر عمر کردند و به همین علت ایشان را شیخ الائمه نیز می‌نامند. همچنین فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به امام جعفر صادق (ع) است، زیرا بخش عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ایشان است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچیک از ائمه نقل نگردیده است. برخی از احادیث ایشان عبارتند از:

چه دعایی به آسمان می‌رود

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: کُلُّ دُعَاءٍ یُدْعَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّمَاءِ حَتَّی یُصَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هر دعایی که از خدای عزوجل خواسته می‌شود، به آسمان راه ندارد “مستجاب نمی‌شود” تا اینکه بر محمد و آل محمد #صلوات فرستاده شود.

منبع: کافی، ج ۲، ص ۴۹۳

آرامش در زندگی

امام صادق علیه السلام طی حدیثی درباره آرامش در زندگی می‌فرمایند:

فَوْتُ اَلْحَاجَةِ خَیْرٌ مِنْ طَلَبِهَا مِنْ غَیْرِ أَهْلِهَا وَ أَشَدُّ مِنَ اَلْمُصِیبَةِ سُوءُ اَلْخُلُقِ مِنْهَا.

برآورده نشدن نیاز نیکوتر از خواهش آن از نااهل است؛ و سخت‌تر از گرفتاری، بدخلقی و صبر نکردن بر آن گرفتاری است.

منبع: تحف العقول، جلد ۱، صفحه ۳۵۹

روزی که همه آرزو می‌کنند کاش زائر حسین علیه السلام بودند

امام جعفر صادق علیه السلام در روایتی در خصوص زیارت حرم امام حسین علیه السلام می‌فرمایند:

عبدالله الطحان، عن أبی عبدالله علیه السلام قال: سمعته یقول: ما من أحد یوم القیامه إلاّ و هو یتمنّی أنّه زوار الحسین بن علی (علیهما السلام) لما یری لما یصنع بزوار الحسین بن علی من کرامتهم علی الله.

هیچکس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کند، ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می‌بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند.

منبع: وسایل الشیعه، جلد ۱۴، صفحه ۴۲۴

کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند

امام صادق علیه السلام درباره کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند فرموده‌اند:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدِهِ نِعْمَةً یُحِبُّ أَنْ یَرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّی إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق.

خداوند زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده‌ای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکاری کند، جلوی در حیاط خود را جاروکند، حتی روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند.

منبع: ارشادالقلوب، جلد ۱، صفحه ۱۹۵

توصیه کوتاه امام صادق علیه السلام به شیعیان

امام جعفر صادق علیه السلام در توصیه‌ای کوتاه و ماندگار به شیعیان فرموده‌اند همچنان که خداوند دستور داده برای هم برادرانی نیکوکار باشید.

تَواصَلوا و تَبارُّوا و تَراحَموا و کُونُوا إخوَةً بَرَرَةً کَما أمَرَ کُمُ اللّه.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: با یکدیگر پیوند داشته باشید و به هم نیکی کنید، و با یکدیگر مهربان باشید و همچنان که خداوند به شما دستور داده است، برادرانی نیکوکار باشید.

منبع: اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۱۷۵

برای دعا هیچگاه دیر نیست

امام جعفر صادق علیه السلام در حدیثی پیرامون اینکه برای دعا هیچ گاه دیر نیست می‌فرمایند:

عنْ مُیَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام. قَالَ قَالَ لِی یَا مُیَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ یَسْأَلْ لَمْ یُعْطَ شَیْئاً فَسَلْ تُعْطَ یَا مُیَسِّرُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ بَابٍ یُقْرَعُ إِلَّا یُوشِکُ أَنْ یُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ.

میسر بن عبدالعزیز روایت کرد که امام جعفر صادق علیه السلام به من فرمود: ای میسر دعا کن و نگو کار از کار گذشته است، زیرا نزد خدای متعال جایگاهی هست که جز با دعا به آن نتوان رسید، اما اگر بنده‌ای دهان خود را ببندد و از خدا درخواست نکند، چیزی به او داده نمی‌شود پس دعا کن تا به تو ارزانی شود. ای میسر هیچ دری کوبیده نمی‌شود مگر اینکه روزی به روی کوبنده آن باز می‌شود.

منبع: کافی، ج ۲، ص ۴۶۶

پاداش قرض دادن

امام جعفر صادق علیه السلامدر خصوص پاداش قرض دادن در زندگی می‌فرمایند:

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه: مَنْ أَقْرَضَ مُؤْمِناً قَرْضاً یَنْتَظِرُ بِهِ مَیْسُورَهُ کَانَ مَالُهُ فِی زَکَاةٍ وَ کَانَ هُوَ فِی صَلَاةٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ حَتَّی یُؤَدِّیَهُ إِلَیْهِ.

امام جعفر صادق علیه السلام از پیامبر صلوات الله علیه روایت کرد که فرمود: هرکس به مؤمنی قرضی بدهد تا هنگام توانایی به او بازگرداند؛ گویی مال خود را صدقه داده و تا زمانی که قرض گیرنده آن مال را به او بازگرداند، فرشتگان بر او درود می‌فرستند.

منبع: ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شیخ صدوق، ص ۱۳۸

پاداش عیادت مؤمن

امام جعفر صادق علیه السلام درباره پاداش عیادت مؤمن می‌فرمایند:

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: أَیُّمَا مُؤْمِنٍ عَادَ مُؤْمِناً فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی مَرَضِهِ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً مِنَ الْعُوَّادِ یَعُودُهُ فِی قَبْرِهِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: اگر مؤمنی برای رضای خدای عزوجل به عیادت مؤمن دیگر برود، خداوند فرشته‌ای از فرشتگان عیادت کننده بر او می‌گمارد که در قبر به عیادت او بیاید و تا روز قیامت برای او طلب آمرزش کند.

منبع: کافی، ج ۳، ص ۱۲۰

سه چیز که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد

امام جعفر صادق علیه السلامدر خصوص سه کار ایمنی‌بخش در زندگی می‌فرمایند:

عن أَبی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: ثَلَاثٌ لَا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیْ‌ءٌ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْکَرْبِ وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ وَ الشُّکْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ.

امام جعفر صادق علیه السلامفرمود: سه چیزند که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد:

۱. دعا هنگام اندوه

۲. طلب آمرزش هنگام گناه

۳. شکر هنگام برخورداری از نعمت.

منبع: کافی، ج ۲، ص ۹۵

سه کار نجات بخش

امام جعفر صادق علیه السلامدرخصوص سه کار نجات بخش برای انسان فرموده است:

عنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ الْمُنْجِیَاتُ ثَلَاثٌ إِطْعَامُ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءُ السَّلَامِ وَ الصَّلَاةُ بِاللَّیْلِ وَ النَّاسُ نِیَام.

امام جعفر صادق علیه السلامفرمود: نجات دهندگان سه چیزند:

غذا دادن، بلند سلام کردن، خواندن نماز شب زمانی که مردم در خوابند

کد خبر 747745