تهدید به خودکشی روی برج ترامپ! / کلاهی برای کرونا (تصاویر)
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۸۷۶۸۷
به گزارش جام جم آنلاین ، آنچه در ادامه می آید مروری بر جالب ترین تصاویر دنیای پیرامون ماست:
«کلاه ایمنی هوشمند» برای شناسایی بیماران کرونایی. دو افسر مالزیایی در متروی شهری کوالالامپور پایتخت مالزی از کلاه هایی ویژه استفاده می کند که می تواند دمای بالای بدن افراد را تشخیص بدهد.
ثبت یک لحظه فوق العاده.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طوفان اخیر در لوییزانای آمریکا. یک خیابان به طور کامل زیر آب رفته است.
حفاری دوم در تلاش برای یافتن و شناسایی قربانیان کشتار نژادی تولسا در سال 1921 و فاش کردن خشونت هایی که منجر به کشته شدن صدها نفر و نابودی جمعیت آن منطقه شد. اینجا تولسا واقع در اوکلاهامای آمریکاست. کارگران بالاخره یک گور دسته جمعی را پیدا کردند.
مردی خود را از برج ترامپ در شیکاگو با یک طناب آویزان و تهدید کرد اگر نتواند با رییس جمهور حرف بزند طناب را می برد و خود را به پایین پرتاب میکند. البته او در نهایت مجاب به این شد که خودکشی نکند.
کنسرت در حباب. کرونا تغییرات شگفت انگیزی در رویدادهای موسیقی به وجود آورده است.
اعتراضات در بلاروس اوج گرفت. هزاران شهروند در اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری به خیابان های مینسک آمدند.
صدها معترض خشمگین اهل جمهوری چک به خیابان ها آمدند تا نسبت به محدودیت های قرنطینه ای این کشور در پی پاندمیک کرونا و ورشکست شدن برخی از بخش های اقتصادی اعتراض کنند و البته از سوی پلیس ضدشورش با گاز اشک آور هدف قرار گرفتند.
کشف تصویر یک گربه بر روی دامنه تپه ای در کشور پرو. گفته می شود این تصویر 2 هزار و 200 سال قدمت دارد که البته باستان شناسان و محققان در حال تحقیق بر روی آن هستند.
لحظه ای شگفت آور که یک ماهی گیر استرالیایی در رودخانه کاترین واقع در ویکتوریا به طور کاملا اتفاقی به جای ماهی یک کروکودیل صید می کند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کرونا ویروس شیوع عکس جهان چک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۸۷۶۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بندبازی مرگبار برای تحصیل
تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است که چون ندارند، دانشآموزان کمسن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقهای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان میداد حوادث مرگباری جانشان را تهدید میکند. در روستای کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی میکنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبیاش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمیگردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جامجم میگوید، چون مدرسه ندارند، بچهها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری کورکچ بروند. پلیکه تائی در موردش توضیح میدهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانشآموزان با دو دست طناب بالای سرشان را میگیرند و زیر پایشان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدنشان را تحمل میکند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری که کلی زمان میبرد:«بچهها پنج روز در هفته به مدرسه میروند و پنج دقیقه طول میکشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرقشدگی تهدیدشان میکند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقهای به مدرسه میرسند، در غیر این صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول میکشد تا به مدرسه برسند.»دانشآموزان چارهای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچکترها باید اول تمرین حفظ تعادل کنند، چون زیرپا و بالای دستشان سیم و طنابی استکه دائم تکان میخورد. تائی یک بار شاهد سقوط دختربچهای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یکدفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچهای را دیدم که به رودخانه سقوط کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچهای به رودخانه سقوط کند، ممکن است هیچکس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار استکه دانشآموزان روستای کورکچ به آن مدرسه میروند. جدگال میگوید: دانشآموزانیکه از کورکچ میآیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید میشود قوز بالا قوز: «از بچهها میپرسم چرا دیر به مدرسه میآیید، میگویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچههای پایه اول خیلی میترسند. بعضی از بچهها دو سه سال سنشان بالاتر میرود و بعد به مدرسه میروند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل میکنند.»
به دنبال آرزوها
دو دانشآموزیکه پنج روز در هفته از روی پل معلق رد میشوند، کنار تائی ایستادهاند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خندههای ریز امیرحسین و معاوذ را میشنوم.
امیرحسین نمیترسی از روی پل رد بشی؟
چرا میترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره.
تو که اینقد میترسی چطوری میری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه.
چرا؟
چون میخوام دکتر بشم.
معاوذ تو هم میترسی؟
آره خیلی.
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمیخوام زندگیام مثل اونا بشه.
تو میخوای چیکاره بشی؟
معلم.
آرزوت چیه؟
دلم میخواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.