میزان دستیابی زنان به مشاغل مرتبط با دانش و تخصصشان تا چه اندازه بوده است؟
تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۶۳۸۶۹
ساختار فرهنگی و سیاست‌گذاری عمومی در جامعه ما به صورتی شکل یافته است که زنان مطالبه‌گری را بر اساس تجربه خود، امری بی‌فایده می‌بینند، زیرا پیوسته مطالبه‌گری آنان در راستای احقاق حق داشتن شغل متناسب با تحصیلات و کسب جایگاه‌های شغلی در رده‌های بالای مدیریتی و اجرایی، بی‌پاسخ مانده است.
به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ از اندرونی‌های قاجاری تا ترکیب اندرونی و بیرونی که جامعه برای زنان ساخته است و زنان آن را حفظ کرده یا گسترش داده‌اند بیش از یک قرن و نیم در تاریخ اجتماعی جامعه ایرانی می‌گذرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روند گذار از منزل‌گزینی‌ها تا ورود به دنیای دانش‌آموزی و تخصص‌ستایی در ایران با فرایند مدرنیزاسیون در دهه ۲۰ شمسی آغاز شد و بعد از انقلاب اسلامی به اوج و شکوفایی خود رسید. در این سال‌ها زنان پیوسته در محیط اجتماعی پذیرفته شده‌اند. اما نکته حائز اهمیت در گذار قطعی از اندرونی به بیرونی این است که میزان دستیابی زنان به مشاغل مرتبط با دانش و تخصصی که برای آن آموزش دیده‌اند تا چه اندازه بوده است. آیا زنان ایرانی توانسته‌اند ضمن دستیابی به اشتغال، مطالبه‌گران دست‌یابنده به مناصب رده‌بالایی در عرصه‌های سیاست و مدیریت کلان باشند یا در سطوح خرد فرهنگی و مشاغل رده‌پایین یا خدماتی محبوس مانده‌اند؟
زنان هم‌چنان در میان چرخ‌دنده‌های کار مانده‌اند
باید گفت روند تغییرات بهرهمندی از زنان در عرصه کار و اشتغال در ایران روندی مطابق با اقتضای عصر ارتباطات نبوده است. در عصر ارتباطات، اگرچه نه به‌کل، کار به مقدار شایان توجهی جنسیت‌زدایی شده است و در بیشتر مشاغل اجرایی و مدیریتی در سطح نهادهای اجتماعی، زنان چنان‌که از جامعه مدرن انتظار می‌رود توانسته‌اند به مشاغلی درخور تخصص خود وارد شوند و تخصص آنان ترجیح بیشتری از جنسیت آنان در گزینش شدن داشته است. این رویداد مدرن در جامعه در حال گذار ایران هنوز اجرایی نشده است. زنان کمابیش در میان چرخ دنده‌های کار جنسیت‌زده آسیب می‌بینند. این سرگردانی اگرچه از پیامد‌های در حال گذار بودن جامعه ایران است، کند بودن روند تغییرات در این عرصه در مقایسه با شتاب تغییرات در سایر حوزه‌های زندگی نشان از نوعی بینش فرهنگی به زنان دارد.
ساختار فرهنگی و سیاست‌گذاری عمومی در جامعه ما به صورتی شکل یافته است که زنان مطالبه‌گری را بر اساس تجربه خود، امری بی‌فایده می‌بینند، زیرا پیوسته مطالبه‌گری آنان در راستای احقاق حق داشتن شغل متناسب با تحصیلات و کسب جایگاه‌های شغلی در رده‌های بالای مدیریتی و اجرایی، بی‌پاسخ مانده است.
مردگرایی در حوزه اشتغال به‌ویژه در رده‌های بالای شغلی نظیر ریاست، مدیرعاملی، شورای سیاست‌گذاری و ... شیوه رایج و غالب پذیرش اجتماعی است. زنان برای پذیرش‌گیری در حوزه اشتغال با مانع فرهنگی روبه‌رو هستند. توانمند‌شدن زنان یا ناتوانی آنان یک برساخت اجتماعی است. یعنی از سوی جامعه ساخته می‌شود هم‌چنان که سیاست‌گذاری‌های عمومی برای انتصاب افراد در مشاغل مختلف اجتماعی از رده‌های بالا تا پایین نیز یک برساخت اجتماعی است.
هدر رفتن ظرفیت بالقوه‌ای که می‌توانست شگفت‌انگیز باشد
تناقض میان شتاب‌گیری سایر تغییرات اجتماعی و کند بودن تغییرات درباره سیاست‌گذاری‌های عمومی که کاهش جنسیت‌زدگی در کار نیز از این جمله است، اصلاحات نقص‌های سیستمی در توزیع جایگاه‌های شغلی مطابق با شایسته‌سالاری را با چالش روبه‌رو کرده است، چالشی که در بلندمدت به تنش و آسیب اجتماعی در حوزه زنان تبدیل شده است.
آیا می‌شود جامعه‌ای را جامعه سالم دانست در حالی که بخش اعظمی از نیروی انسانی ماهر و متخصص آن در جایگاه متناسب خود ایفای نقش نمی‌کنند؟ هدر رفتن ظرفیت‌های بالقوه‌ای که می‌توانند شگفتی بیافرینند در همه طول تاریخ بخشی از تاوانی بوده است که جوامع بابت سیاست‌گذاری‌های نادرست و کم‌دقتی‌های سیاست‌گذاران در شناخت جامعه خود و نیاز آن با توجه به موجودیت نیروی انسانی خود پرداخته‌اند. اندیشمندان هنگام توجه به توانمندی‌های مدیریتی زنان در بیرون از منزل، از یک سو به ورود طیف گسترده زنان به بازار کار و از سوی دیگر به تبعیض علیه زنان در اشغال پست‌های مدیریتی و موقعیت‌های قدرتمند سازمانی اشاره می‌کنند.
اگرچه اشتغال زنان در خارج از خانه را می‌توان به عنوان مدرک وقوع تغییر در نظر گرفت، ایجاد فرصت‌هایی که آنها بتوانند قابلیت‌های مدیریتی خود را به نمایش بگذارند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زنان در کسب پست‌های مدیریتی از تبعیض‌های چندگانه رنج می‌برند. آمار‌های موجود نشان می‌دهند کمتر از ۵ درصد از رؤسا، شرکت‌ها و مسئولان پست‌های رده‌بالا در سازمان‌های بین‌المللی به زنان تعلق دارد.
نگاه فرهنگی مانع جذب در مشاغل فراجنسیتی شده است
دور ماندن سیاست‌گذاری عمومی از تشخیص، اصلاح و تغییر به موقع نیاز‌های نیروی انسانی و زدودن جنسیت‌گرایی از کار و حکم‌فرما کردن همسان‌گزینی جنسی با محوریت توانمندی در تخصص سبب شده است سیاست‌گذاران داخلی مطابق با تغییرات جهانی عصر ارتباطات، نیاز بومی و ملی جامعه به حضور زنان در مشاغل حساس تأثیرگذار را از نظر دور بدارند و حتی در مشاغلی نظیر اشتغال فرهنگی در آموزش عالی و تخصیص جایگاه استادی، سهم بسیار ناچیزی برای زنان در نظر آورند. این در حالی است که مشاغلی نظیر استادی و ایفای نقش‌های آموزشی امری کاملا فراجنسیتی است، اما متأسفانه نگاه فرهنگی کلی جذب نیروی انسانی در مشاغل مختلف بر این نقش اجتماعی نیز سایه افکنده است.
در شرایطی که در فرهنگ عمومی جامعه از زنان به عنوان اولین پرورش‌دهندگان یک نسل یاد می‌شود، زنانی که تخصص شایسته‌ای دارند با نگاه سیاست‌گذاری عمومی به‌روزنشده از جذب برابرانه در سیستم آموزش عالی باز نگه داشته می‌شوند. پژوهشگران متعددی راهکار‌های متفاوتی برای رفع موانع در مسیر برابرانه‌ترسازی اشتغال زنان پیشنهاد می‌کنند، اما آیا می‌توانید سرچشمه همه راهکار‌ها را در جایی به‌جز لزوم اصلاحات در اندیشه‌ورزی فرهنگی بدانید؟ ظرفیت‌های بالقوه زنان متخصص این جامعه زمانی به کار خواهد آمد که فرهنگ اجتماعی بینش خود به چگونگی سیاست‌گذاری برای کاهش تناقض‌های ایجادشده در تغییرات اجتماعی گسترده را اصلاح کند.
زنان بخش گسترده‌ای از نیروهای انسانی و انرژی‌های پیش‌برنده هستند که هم‌چنان در سیستم سرگردان سیاست‌گذاری‌های اشتغال جنسیت‌زده و نامساعد با تخصص، آسیب می‌بینند. واقعیت اجتماعی اکنون این جامعه در عرصه اشتغال این است که زنان متخصص و توانمند در حاشیه نگه داشته شده‌اند. راه برون‌رفت از این انسداد سیاست‌گذاری و پذیرش اجتماعی توانمندی زنان است که خودبه‌خود اصلاحات فرهنگی را در پی خواهد داشت. هدایت جوامع در مسیر دستیابی به صلح، مردم‌سالاری و توسعه پایدار مستلزم به‌کارگیری کل استعداد، تجربه و تبحر زنان در همه سطوح تصمیم‌گیری است.
منبع: شهرآرا نیوز
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: زنان زنان شاغل سیاست گذاری عمومی سیاست گذاری نیروی انسانی مطالبه گری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۶۳۸۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دستمزدم برای «فسیل» هم به اندازه ارقامِ انجمن فیلمنامه‌نویسان نبود!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،هفته گذشته بیانیه صنفی انجمن فیلمنامه‌نویسان خانه سینما منتشر شد که در آن علیرغم اذعان به کم بودن دستمزدهای پیشنهادی نویسندگان برای سال پیش‌رو، قیمت‌های پایه برای نگارش فیلمنامه سینمایی و تلویزیونی اعلام شد.
به گزارش ایرنا،در این بیانیه دستمزد نوشتن یک فیلمنامه کامل سینمایی ۵۰۰ میلیون تومان و بالاترین رقم بود. دستمزد نگارش هر قسمت سریال تلویزیونی ۸۰ میلیون تومان و جالب آن‌که این رقم برای هر قسمت سریال نمایش خانگی، ۱۲۰ و ۱۵۰ میلیون تومان اعلام شده بود. به بهانه این بیانیه و ارقام اعلام شده با حمزه صالحی، نویسنده و فیلمنامه‌نویس فسیل و بسیاری از فیلم‌های کمدی چند سال اخیر به گفت‌وگو نشستیم.
صالحی در واکنش به قیمت‌ها و درصد تحقق آن برای نویسندگان گفت: با توجه به اینکه رقم دستمزد برای کارگردان‌ها و بازیگرها افزایش پیدا کرده طبیعتا قیمت نوشتن فیلمنامه هم باید افزایش پیدا کند. اگر دو سال پیش قیمت نوشتن یک فیلمنامه ۷۰ میلیون تومان بود برای شرایط فعلی طبیعتا باید بیشتر باشد اما من فکر نمی‌کنم اعداد اعلامی جدید هم محقق شود.در فیلمنامه‌نویسی مجوزی نداریم و هر کس اراده کند می‌تواند فیلمنامه بنویسد
صالحی ادامه داد: واضح است که ما سازوکار درستی نداریم. در دنیا مبلغ دستمزد برای فیلمنامه‌نویس، یک درصدی از قیمت پروژه است؛ مثلا در ترکیه بین ۷ تا ۱۱ درصد پروژه را به فیلمنامه اختصاص می‌دهند اما اینجا این‌گونه نیست.
بدون سازوکار درست، ارگان‌ها و دفاتر خصوصی این ارقام را جدی نمی‌گیرند
نویسنده فیلم بخارست با بیان آن‌که با اعلام ارقام از سوی انجمن مخالف نیست، توضیح داد: من مخالف این نیستم که عدد اعلام شود اما مکانیسم اجرایی برای محقق کردن آن نداریم. باید تکلیفی به ارگان‌ها اعلام شود و دفاتر خصوصی سازوکاری داشته باشند تا ملزم شوند این عدد را رعایت کنند. تا وقتی که هیچ تکلیفی به عهده ارگان‌ها یا تهیه‌کننده نباشد با شما چانه می‌زنند و آن عدد را دریافت نمی‌کنید.در پلفترم ژانر اجتماعی اقبال بیشتری دارد اما عددی که برای دستمزد نوشتن هر اپیزود در پلتفرم‌ها هم اعلام شده احتمال خیلی ضعیفی دارد که محقق شود مگر برای پروژه های خاص و تاریخی
این نویسنده در پاسخ به اینکه چرا این اتفاق بیشتر برای نویسنده‌ها در سینما رخ می‌دهد، افزود: کارگردان باید مجوز بگیرد تا نامش به عنوان کارگردان یک اثر ثبت شود ولی در فیلمنامه‌نویسی مجوزی نداریم و هر کس اراده کند می‌تواند فیلمنامه بنویسد.
او ادامه داد: از این رو در بازار قیمت‌شکنی اتفاق می‌افتد و اگر میزان دریافتی شما عدد بالایی باشد با شما کار نمی‌کنند چراکه قیمت‌های خیلی پایین‌تری وجود دارد. قیمت را نصف می‌کنند و با یک فیلمنامه‌نویس دیگر کار می‌کنند.
نویسنده فیلم انفرادی با اشاره به نقش انجمن فیلمنامه‌نویسان گفت: در کانون فیلمنامه تعامل وجود دارد و مشکل از سوی آنها نیست. کانون باید برای ارشاد مکانیسمی تعریف کند تا این را یک تکلیف برای ارگان‌ها و دفاتر بداند. حتی نه برای سقف قیمت اما حداقل برای کف دستمزد یک عددی تعیین شود.
صالحی بیانیه منتشرشده را فاقد دسته‌بندی دانست و ادامه داد: در این بیانیه حتی آثار از نظر ژانری دسته‌بندی نشده‌اند و کسوت و سابقه نویسنده دسته بندی نشده است. مشکل اجرایی همین است که یک عدد برای تمام شرایط اعلام می‌شود؛ در صورتی که شرایط فیلمنامه اجتماعی و کمدی زمین تا آسمان فرق می‌کند.در این بیانیه حتی آثار از نظر ژانری و کسوت و سابقه نویسنده، دسته بندی نشده اند. در صورتی که شرایط فیلمنامه اجتماعی و کمدی زمین تا آسمان فرق می‌کند
وی افزود: من هم اگر فیلمنامه اجتماعی بنویسم با قیمت کمتری این کار را می‌کنم چراکه سینمای اجتماعی، سینمای حمایتی است. همه می‌دانیم که بودجه تهیه‌کننده برای چنین آثاری، مانند فیلم کمدی نیست، حتی بازیگری که برای فیلم کمدی ۳ میلیارد پیشنهاد می‌دهد برای فیلم اجتماعی با ۶۰۰ یا ۷۰۰ میلیون تومان هم کار می‌کند.
او با اشاره به وضعیت متفاوت در پلتفرم‌ها، دسته‌بندی دستمزدها را مهم دانست و افزود: در پلفترم، ژانر اجتماعی اقبال بیشتری دارد آنجا می‌توان این نسبت را برعکس کرد یا به هم نزدیک کرد اما عددی که برای دستمزد نوشتن هر اپیزود در پلتفرم‌ها هم اعلام شده احتمال خیلی ضعیفی دارد که محقق شود مگر برای پروژه‌های خاص و تاریخی.
فیلمنامه اجتماعی با ۵۰ تا ۷۰ میلیون خرید و فروش می‌شود
نویسنده تگزاس۲ با بیان اینکه ارقام اعلام شده حتی به فیلم‌های کمدی هم تعلق نمی‌گیرد، گفت: در ژانر کمدی شاید من جزو کسانی باشم که دستمزد مناسب‌تری دریافت می‌کنم اما این قیمتی که اعلام شده حتی به من هم تعلق نمی‌گیرد. دستمزد نوشتن فیلمنامه اجتماعی خیلی از این کمتر است و در جریانم که با ۵۰ یا ۷۰ میلیون فیلمنامه اجتماعی خرید و فروش می‌شود.
صالحی در نهایت با اشاره به پرفروش‌ترین فیلم سینمای ایران پس از انقلاب یعنی فسیل که نوشتن فیلمنامه آن برعهده خودش بوده، گفت: در پروژه فیلم فسیل با فروش میلیاردی که داشت هم قیمت نگارش سال گذشته، به من تعلق نگرفت. من خیلی وقت است با آقای عامریان کار می‌کنم و رویه ایشان به این ترتیب است که وقتی فیلمی می‌فروشد، خودشان یک هدیه در نظر می‌گیرند.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902941
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد