«نجلا» به فصل دوم می‌رسد؟

ایران اکونومیست-حسین امیرجهانی با اشاره به موقعیت‌های داستانی که می‌توانست به دیده شدن بیشتر «نجلا» منجر شود تأکید کرد از آنجایی که قرار بود سریال حال و هوایی حسینی(ع) داشته باشد، از جنجال دوری کرده‌اند.

حسین امیرجهانی نویسنده سریال تلویزیونی «نجلا» که در دهه پایانی صفر روی آنتن شبکه سه رفت و پخش آن یکشنبه شب همین هفته به پایان رسید درباره نگارش فصل دوم این سریال، گفت: تصمیم درباره ادامه نگارش سریال در اختیار سازمان صداوسیما و مدیران است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همان زمانی که سریال را می‌نوشتیم می‌دانستیم که در متن و اجرا اتفاقات خوبی رخ خواهد داد و با استانداردهایی که در ذهن مخاطب وجود دارد هماهنگ است.

همان ابتدا ایده‌هایی برای فصل دوم «نجلا» مطرح شد

وی ادامه داد: مخاطب به دنبال قصه ساده‌ای است که آن را بفهمد و همان زمان حدس می‌زدم مخاطب بپسندد و با آن ارتباط بگیرد. صحبت‌هایی هم با مدیران انجام شد و ایده‌هایی برای فصل جدید هم مطرح شد؛ ایده و موقعیت‌های داستانی‌ای که خیلی به لحاظ زمانی فاصله‌ای هم با این فصل ندارد.

امیرجهانی درباره ظرفیت ساخت فصل دوم سریال اظهار کرد: برای جذب مخاطب، ساخت فصل دوم از یک سریال منطقی‌تر است تا اینکه بخواهید پروژه‌ای دیگر را از صفر شروع کنید.

این نویسنده درباره اینکه چقدر برای نگارش متن زمان صرف کرده است، گفت: اواسط ماه رمضان و اردیبهشت ماه بود که ایده نگارش این سریال مطرح شد و از آن زمان تا خود تولید سریال وقت صرف شد.

وی درباره اینکه زمان بیشتر چقدر می‌توانست به بازنویسی و کیفیت متن سریال کمک کند، بیان کرد: قطعاً من هر چقدر جلوتر می‌رفتم ایده‌های جذابی به ذهنم می‌رسد که نیاز به برگشت به عقب و کاشت موقعیت‌های داستانی بود ولی این امکان را نداشتیم. البته بازنویسی‌هایی هم داشتیم ما یک سیناپس اولیه نوشتیم بعد دیالوگ‌ها نوشته شد و درنهایت روتوش می‌شد.

این نویسنده با اشاره به متن‌هایی که پیش از این نوشته است، اظهار کرد: من در «بر سر دوراهی» گاهی سر صحنه سکانس‌هایی را می‌نوشتم اما اینجا اینگونه نبود. این قصه کشش زیادی هم داشت و ظرفیت ادامه دادنش وجود دارد اما ما آن را بی دلیل کش ندادیم. مردم هم در بازخوردهایی که می‌دادند، معتقد بودند سریال بی جهت و به اصطلاح آب بسته نشده و کار از ریتم قابل قبول و تندی برخوردار است.

به دلیل فشردگی زمان، قسمت‌هایی را کنار گذاشتیم

وی درباره فضای اربعین که پیش از این درباره سریال اطلاع رسانی شده بود و کمتر در قصه از آن بهره گرفته شد، عنوان کرد: به دلیل فشردگی زمان، قسمت‌هایی را کنار گذاشتیم، چهار قسمت از قصه ما در مسیر کربلا می‌گذشت که به دلیل همین نبود زمان و همچنین نبود مجوز فیلمبرداری در کربلا آن قسمت‌ها را کنار گذاشتیم. نیمه دوم کار ما جاده‌ای بود و موقعیت‌هایی تصویر می‌شد که کاراکترها در موکب‌های مختلف با قصه‌ها و موقعیت‌های متفاوتی مواجه بودند یا زمانی که مردم پنهانی به کربلا می‌رفتند.

در زمان پخش تا دقیقه نود نمی‌دانستیم مجوز حضور در کربلا را پیدا می‌کنیم یا خیر. قسمت پایانی سریال قصه دیگری داشت و پایان بندی را با توجه به محدودیتی که داشتیم در دقیقه پایانی بازنویسی کردیم
نویسنده «نجلا» درباره تصویربرداری در کربلا نیز گفت: ما برای این قصه کربلای سال ۵۸ را لازم داشتیم که حرم امام حسین (ع) نسبت به آن زمان خیلی تغییر کرده است. از طرف دیگر در زمان پخش تا دقیقه نود نمی‌دانستیم مجوز حضور در کربلا را پیدا می‌کنیم یا خیر. قسمت پایانی سریال قصه دیگری داشت و پایان بندی را با توجه به محدودیتی که داشتیم در دقیقه پایانی بازنویسی کردیم.

وی با اشاره به چالش‌های تولید سریال اظهار کرد: در شرایط حاد کرونا بازیگران این سریال از خودگذشتگی کردند، حضورشان فداکارانه بود و در سکانس‌های شلوغی مثل بازار حضور پیدا کردند و خدا را شکر امام حسین (ع) هم عنایت کرد و اتفاق حادی نیفتاد.

این نویسنده که پیش از این نویسندگی سریال‌هایی چون «تنهایی لیلا» و «پدر» را داشته است در واکنش به سکانس‌های جنجالی این سریال‌ها درباره اینکه چگونه در سریال «نجلا» سراغ آن صحنه‌های حاشیه‌ای نرفته است، گفت: در سکانس سریال «تنهایی لیلا» که مرد دستانش را به خاطر گناه نکردن می‌سوزاند، می‌دانستیم این اتفاق حاشیه ایجاد می‌کند اما در این سریال نخواستیم از این حواشی برای دیده شدن استفاده کنیم چون «نجلا» تم مذهبی داشت و کار امام حسینی (ع) بود.

وی اضافه کرد: من نخواستم سریال «نجلا» به هر روشی دیده شود وگرنه خیلی موقعیت داشتیم که سکانس‌هایی بنویسم که در فضای مجازی وایرال شود. نمی‌خواستیم سریال دچار حاشیه شود. حتی نخواستیم از ماجرای نماینده آبادان استفاده کنیم و با حاشیه دیده شویم چون انتقادات نماینده آبادان این امکان را می‌داد که ما هم دامن بزنیم و مثل پاس گل بود. من هم بلدم این کار را انجام دهم و از حواشی به نفع خود استفاده کنم.

وی که در نویسندگی سریال «پدر» نیز با حامد عنقا همکاری داشته است درباره صحنه جنجالی پریدن شخصیت پسر از پنجره نیز گفت: همانطور که گفتم نمی‌خواستم در نجلا از این حواشی استفاده کنم هرچند برخی تک سکانس‌ها به جذب مخاطب کمک می‌کند. در همان سریال «پدر» بعد از این سکانس که در قسمت سوم اتفاق افتاد مخاطبان سریال چندین برابر شدند.

حاشیه باید در حد قلاب باشد

این نویسنده درباره جذابیت‌های خود قصه بدون استفاده از صحنه‌های حاشیه دار گفت: اگر این صحنه‌ها همچون قلاب برای گیر انداختن مخاطب باشد خوب است. من می‌دانم کار خوب ساختن برای تلویزیون سخت است و برای آن باید تلاش کرد البته که خود تلویزیون هم برای سریال‌هایش تبلیغ و آنونس پخش می‌کند ولی ظرفیت‌های فضای مجازی را هم نباید دست کم گرفت.

وقتی مخاطب امروزی در مورد یک اثری صحبت و بحث می‌کند ولو که نقد تندی داشته باشد نشان می‌دهد کار دیده شده است
وی در پاسخ به این سوال که فضای مجازی قدرت بیشتری از تلویزیون دارد؟ گفت: نمی‌خواهم بگویم کدام قوی‌تر است. تلویزیون تا دورافتاده‌ترین روستاها مخاطب دارد و از طرفی ما رسانه‌ای داریم که در جیب ماست و دسترسی ما به فضای مجازی بیشتر است. من نوعی که دانشجو، کارمند و شاغل هستم فقط چند ساعت از روزم را می‌توانم برنامه‌ریزی کنم که تلویزیون ببینم اما هرکسی یک گوشی موبایل دارد که کل اتفاقات جهان را در آن دنبال می‌کند. باید از این فضا به عنوان یک ابزار و قلاب استفاده کرد اما این را هم در نظر گرفت که مخاطبی که این شکلی به سراغ یک اثر تلویزیونی می‌آید اگر خوراک و محتوای درستی نداشته باشد مخاطب دایمی قرار نمی‌گیرد و به همان راحتی هم از دست می‌رود. بنابراین اگر قصه نداشته باشید مخاطب رها می‌شود و درنهایت قصه است که مخاطب را نگه می‌دارد.

وی درباره اینکه چقدر ممکن است کیفیت خود اثر منجر به پیگیری‌اش از طرف مخاطب شود، گفت: قطعاً معتقدم کار خوب صدایش درمی‌آید. امروز نگارش و ساخت کار بیشتر تعاملی است. رابطه نویسنده و گروه تولید با مخاطب نزدیکتر و دوسویه شده است. دیالوگ یا سکانس خوبی که وایرال شود خودش تبلیغ کار است و قطعاً اگر مخاطب من کارم را تبلیغ کند بیشتر ارزش دارد.

این نویسنده درباره اینکه بسیاری از صحنه‌ها به عنوان تمسخر وایرال می‌شود، گفت: وقتی مخاطب امروزی در مورد یک اثری صحبت و بحث می‌کند ولو که نقد تندی داشته باشد نشان می‌دهد کار دیده شده و برایش اهمیت داشته است که درباره‌اش بحث می‌کند. ما بسیاری اوقات با مخاطبی مواجه هستیم که در فضای مجازی واکنش جدی و تندی به اثر دارد ولی همان فرد فردا شب و قسمت‌های بعد سریال را می‌بیند و دوباره اظهار نظر می‌کند. در صورتیکه گزینه‌های مختلفی برای انتخاب دارد و اصلاً مجبور نیست اگر کار برایش بی اهمیت باشد آن‌را دنبال کند. مخاطب امروز ۱۰ دقیقه اول از یک اثر را ببیند و جذبش نشود آن را رها می‌کند.

عشق سال ۵۸ بی‌آلایش بود

وی درباره اینکه چرا واقعیت‌های داستانی با زمان و مخاطب امروز تطابقی ندارد؟ درباره صحنه‌ای که عبد به شکل تصنعی عاشق نجلا می‌شود، گفت: ما در همین سریال درباره عشق در سال ۵۸ حرف می‌زنیم آن زمان عشق‌ها همین گونه بود ساده و بی‌آلایش. اتفاقاً عشق در لحظه اول پیچیده نیست ولی بعدتر پیچیدگی پیدا می‌کند اما بله اگر زمان بیشتری داشتیم می‌توانستیم موقعیت‌های چالشی‌تر طراحی کنیم.

امیرجهانی با اشاره به در نظر گرفتن اندیشه مخاطب امروز بیان کرد: مخاطب امروز مخاطب ۱۰ سال پیش نیست. اگر تا چند سال پیش جوانان فیلم و سریال‌های روز دنیا را می‌دیدند الان به صورت خانوادگی سریال‌های خارجی می‌بینند. نمی‌خواهم توجیه کنم اما بخشی از واقعیت است که گاهی نویسنده و کارگردانان به روز نیستند یا قدرت اینکه آن را ایرانیزه کنند، ندارند.

وی در پایان درباره قصه «نجلا» و تلاشی که برای دوری از کلیشه‌های سریال‌های مذهبی و مناسبتی صورت گرفته است، گفت: کلیشه بد نیست اما کلیشه‌ها را باید آشنازدایی کرد. مثل پایان بندی سریال که تقریباً بیشتر مخاطبین حس می‌کردند عبد کشته شده و وصل اتفاق نخواهد افتاد لیکن می‌بینیم که با وجود جذابیت در کلیشه‌ها آشنازدایی شده و پایان دیگری رخ می‌دهد. به همین جهت است که اگر شفا هم در قصه مطرح می‌شود خیلی ملایم است و روی آن تاکید نمی‌کنیم. در موارد دیگر هم به همین شکل است و درنهایت سعی کردیم موقعیت‌های مختلفی را داشته باشیم و نهایتاً امیدواریم مخاطب این اثر را پذیرفته باشد و با آن همراه بوده باشد.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: مخاطب امروز فضای مجازی سریال ها سکانس ها صحنه ها قسمت ها فصل دوم یک اثر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۷۴۹۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای مخفیانه زنان یک روستا که سوژه شد

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، زبان جهان شمول در فیلم‌هایمان اهمیت دارد و این هم مخاطب داخلی را در برمی‌گیرد و هم مخاطب خارجی را.»

بیشتر بخوانید: هنوز هم حاضرم با این صداوسیما که به من ظلم کرده کار کنم

فیلم مستند کوتاه «با قید محرمانگی» به کارگردانی شروین وحدت و پیام عزیزی در بخش اصلی و بین‌الملل هفتادمین جشنواره فیلم کوتاه اوبرهاوزن در کشور آلمان این روزها به نمایش درآمده است، به بهانه این حضور، شروین وحدت نخست درباره موضوع فیلم و اینکه واجد چه ویژگی‌هایی بوده که در بخش اصلی جشنواره اوبرهاوزن پذیرفته شده است گفت: این فیلم به یک جریان بسیار مهم که دو سال پیش در یکی از روستاهای شهر همدان رخ داده می‌پردازد. زنان روستا مخفیانه و دور از اطلاع مردان، نامه‌ای شکایت آمیز به فرمانداری و استانداری همدان می‌نویسند و می‌خواهند که به وضعیت بغرنجی که مردان روستا ایجاد کرده‌اند، رسیدگی کنند. همین نامه موجب می‌شود که فرمانداری برای حل مشکل روستا اقدام کند. این فیلم روایت زنان از چگونگی شکایت آنها و همکاریشان با هم برای مقابله با این معضل است و به‌ویژه شرایطی را که موجب شد نامه مخفیانه به دست فرماندار برسد، نمایش می‌دهد زیرا اگر مردها مطلع می‌شدند، طبیعتاً جلو این شکایت را می‌گرفتند.

پیام عزیزی از نحوه مطلع شدن از این سوژه در عین مخفیانه بودن، یادآور شد: این نامه رسانه‌ای شده بود. ما خبر این نامه را در رسانه‌های داخلی و شبکه‌های اجتماعی دیدیم. اگر جستجو کنید همین الان هم این خبر که گویا خود فرمانداری منتشر کرده بود در دسترس است. ما فقط خودمان را به آن روستا رساندیم و با پرس‌وجو از زنان روستا به حقیقت این موضوع دست پیدا کردیم. ما متوجه شدیم جمع بزرگی از زنان، هم‌پیمان شده و شکایت کرده بودند.

ماجرای مخفیانه زنان یک روستا که سوژه شد

او همچنین درباره فرم متفاوت فیلم خاطرنشان کرد: اجازه بدهید در مورد چگونگی فرم فیلم توضیح ندهیم تا برای مخاطب لو نرود. گرچه توضیح فرم به تنهایی نمی‌تواند نمایانگر آنچه باشد که دیده می‌شود. اما تنها می‌توانیم اشاره کنیم که فرم فیلم را منطبق بر رخداد و بر اساس محتوای آن شکل دادیم.

وحدت کارگردان و تهیه کننده دیگر فیلم با «قید محرمانگی» درباره حضور فیلم‌شان در جشنواره «اوبرهاوزن» تصریح کرد: ما فیلم را برای جشنواره بخصوصی آماده نکردیم که بر اساس اساسنامه آنها فرم انتخاب کنیم. این فرم چیزی بود که پیش از فیلمبرداری بین من و آقای عزیزی با ساعت‌ها مکاشفه و بحث شکل گرفت. به فرم‌های مختلفی فکر کردیم که بتواند روایت درستی از این جریان ارائه دهد. در نهایت از بین چندین فرم، درست در روز فیلمبرداری برای ما محرز شد که باید از این فرم که الان در فیلم دیده می شود استفاده کنیم.

پیام عزیزی هم در ادامه درباره همین موضوع گفت: نه فقط برای این فیلم، ما برای تمام فیلم‌هایی که ساخته‌ایم و یا در دست ساخت داریم به فرم و نحوه روایت فکر می‌کنیم، چون فرم و نحوه روایت می‌تواند یک موضوع را نابود و یا درخشان کند.

وحدت نیز گفت: باید این نکته را هم بگویم که این فیلم قبل از آنکه از سوی جشنواره اوبرهاوزن دعوت شود از جشنواره معتبر کراکوف دعوتنامه گرفته بود و ما بین این دو جشنواره، اوبرهاوزن را انتخاب کردیم چون فهمیدیم فیلم‌های ایرانی کمتر در این جشنواره بوده‌اند و این نکته که بخش مستند و داستانی مجزا ندارد و فیلم مستند ما در رقابت با فیلم‌های داستانی که معمولاً ارجحیت دارند، مورد اقبال قرار گرفته است، برای ما مساله بسیار مهمی بود که جشنواره اوبرهاوزن را انتخاب کردیم.

کارگردانان فیلم «با قید محرمانگی» در پایان مطرح کردند: ما امیدواریم فیلم مورد اقبال مخاطبان قرار بگیرد. آنچه فیلم دنبال می‌کند به مخاطب انتقال داده شود و اثر خود را داشته باشد. جایزه نه اینکه برایمان مهم نباشد اما اینکه مخاطبان هم مثل مدیران جشنواره با دیدن فیلم ما تحت تاثیر قرار بگیرند ارزش بالاتری برای ما دارد.
عزیزی درباره این که فیلم را برای مخاطب خارجی ساخته‌اید یا داخلی، گفت: ما قبل از اینکه به جشنواره‌ها فکر کنیم به فرم فکر کرده بودیم در همان زمان هم به مخاطب‌مان فکر می‌کردیم. زبان جهان شمول در فیلم‌هایمان اهمیت دارد و این هم مخاطب داخلی را در برمی‌گیرد و هم مخاطب خارجی را. در اکران های خصوصی متوجه شدیم که مخاطب داخلی ارتباط تنگاتنگی با فیلم ما دارد چون دغدغه فیلم را با تمام وجود درک کردند.

عوامل « با قید محرمانگی» عبارتند از: تهیه کننده و کارگردان: شروین وحدت، پیام عزیزی، تدوین: محسن ظهرابی، فیلمبردار: کیوان ایمانی، موسیقی: احسان آنالویی، صداگذار: سامان شهامت و بهزاد مهدی‌زاده، اصلاح رنگ و نور: رضا تیموری، صدابردار: شروین وحدت، مدیر روابط‌عمومی: سعید اسلام‌زاده، طراح پوستر: متین خیبلی، دستیار کارگردان: رضا عزیزی، مدیر تولید: مهرسام حق‌جو، عکاس: کیوان ایمانی،پخش بین‌الملل: نشاط باقری.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1229657 برچسب‌ها اخبار سینما