به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

بزرگترین رقبای خودروساز جهان کدام اند؟

تاریخ انتشار: ۱۶ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۸۸۰۹۹۱

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،همانند سایر کالا‌های مهم در صنعت خودروسازی نیز رقابت زیادی بین خودروسازان وجود دارد و طرفداران هر کدام نیز روی برند محبوب خود تعصب دارند. در ادامه با برخی از این رقبا آشنا می‌شوید:

بنز و بی ام و بیشترین رقابت خودرویی در جهان را دارند.

۱- رولز رویس و بنتلی

بین سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۹۸ کمپانی رولزرویس مالک بنتلی بود، اما بنتلی مسیر خود را جدا و روی تولید خودرو‌های لوکس تمرکز کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۲- بنز و بی ام و

رقابت بین این دو خودروساز بیش از هر دو خودروساز دیگری در جهان مطرح بوده و علاوه بر آلمان شمار طرفداران هر دو برند در تمام کشور‌ها نیز بالا است. اخیرا این دو خودروساز با وجود رقابت بالا بر سر بازار‌ها با یکدیگر در حال همکاری برای توسعه خودرو‌های هوشمند خودران و غلبه بر رقبایی نیز تسلا هستند.

۳- کادیلاک و لینکلن

با وجود سلطه کادیلاک بر بازار خودرو در آمریکا اخیرا خودروسازی تازه تاسیس‌تر لینکلن در حال تصاحب بخشی از بازار سنتی کادیلاک است.

۴- فراری و لامبورگینی

این دو برند ایتالیایی رقابت سنگینی با یکدیگر بر سر خودرو‌های اسپرت دارند.

۵- پژو و رنو

بازار فرانسه به طور سنتی در اختیار این دو خودروساز بزرگ بوده است. هر دو خودروساز بیشتر روی توسعه خودرو‌های شهری و اقتصادی متمرکز هستند، اما رنو دارای زیرمجموعه‌های بزرگ تری از پژو است.

۶- شورولت و فورد

علاوه بر کادیلاک و لینکلن در عرصه خودرو‌های سبک‌تر در بازار خودرویی آمریکا رقابت زیادی بین فورد و شورولت وجود دارد با این حال فورد هم از نظر میزان فروش در آمریکا و هم فروش در سطح جهان در سطح بالاتری قرار دارد.

۷- هوندا و تویوتا

رقابت اصلی در بازار خودروی ژاپن بین این دو برند است اگرچه دیگر خودروساز ژاپنی معروف یعنی میتسوبیشی نیز طرفداران خود را دارد.

۸- هیوندای و کیا

این دو برند در کره جنوبی رقبای اصلی هستند، اما کیا تمرکز بیشتی روی توسعه خودرو‌های شهری دارد.

منبع:ایسنا

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: خودرو رالی دو خودروساز دو برند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۸۸۰۹۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیپلمات صهیونیست: دنیا تغییر کرده است/ باید مشخص کنیم در کدام سمت هستیم

از زمان شروع عملیات طوفان الاقصی، شرایط منطقه ای و جهانی، شاهد تغییراتی بوده است که این تغییرات در امتداد تغییرات نظام جهانی قرار دارد.

سرویس جهان مشرق - مایکل پلیورت کارشناس مسائل اروپای شرقی، تحلیگر سیاسی، دیپلمات سابق اسرائیلی در مسکو، در گزارشی به مسئله نظم جدید جهانی و تغییرات قابل توجه در روابط اسرائیل با روسیه، همزمان با تغییرات روابط ایران و روسیه نسبت به سال‌های گذشته میپردازد. پلیورت در این گزارش می نویسد:

از زمان وقایع ۷ اکتبر، نه تنها اسرائیل، بلکه کل جهان به واقعیت جدیدی رسیده است. این واقعیت، تا حد زیادی، از فوریه ۲۰۲۲ - تقسیم جهان به بلوک های جدید - شروع به شکل گیری کرد. کشورهای غربی، اوکراین، اسرائیل، استرالیا و آرژانتین، در برابر روسیه، چین، ایران، برزیل، آفریقای جنوبی و کره شمالی. در ۱۳ اکتبر، رئیس جمهور روسیه، در جریان سفر خود به بیشکک، اولین سفر خارج از مرزهای روسیه پس از صدور حکم بازداشت بین المللی از سوی دادگاه کیفری لاهه، پوتین بیشتر سخنرانی خود را به درگیری بین اسرائیل و فلسطینیان اختصاص داد.

پرده آهنین جدیدی بر جهان فرود آمد

پوتین گفت: «اسرائیل یک حمله بی‌سابقه از سوی حماس را تجربه کرده است. غیرقابل قبول است که غزه مانند لنینگراد در جنگ جهانی دوم در محاصره باشد». وی افزود: «دلیل اصلی این رویدادها شکست سیاست آمریکا در خاورمیانه» است. از ماه اکتبر، مقامات ارشد دولت روسیه و شخص پوتین اغلب به جنگ در خاورمیانه اشاره کرده و آن را به عنوان نمونه ای از شکست "نظم آمریکا"، "شکست جهان تک قطبی" ذکر کرده اند.»

در کلام، آنها از خشونت بین طرفین ابراز تاسف می کنند، اما در واقع تنش در مناطق ما به خوبی به نفع روسیه است. چرا؟ دولت های غربی را از هم جدا می کند، توجه و منابع عظیم آن را از جبهه اوکراین منحرف می کند و معضلات دشواری را در مورد اولویت بندی جبهه ها ایجاد می کند.

در واقع دو موضوع، روابط روسیه و اسرائیل را شکل می دهد - جنگ در اوکراین و اتحاد سیاسی با ایران. هر دو یک تهدید واقعی برای امنیت ملی ما هستند. دو سال پیش، اسرائیل از ترس واکنش روسیه، به بی طرفی عملی در رابطه با جنگ در اوکراین پایبند بود. اسرائیل کمک های بشردوستانه و غیرنظامی ارائه کرد، اما تا به امروز از ارائه سیستم هایی که توسط روس ها به عنوان عبور از خط قرمز تلقی شود، خودداری کرده است.

انتظار اسرائیل نیز این بود که روس ها نیز از انتقال سلاح های قدرتمند به دشمنان ما خودداری کنند. یک مقام ارشد اسرائیلی بسیار به من گفت: "بدیهی است که ما انتظار طرفداری از اسرائیل از سوی روس ها را نداریم، اما احتمال آسیب به ما از سوی آنها بی نهایت است."

از آن زمان این موقعیت به سختی تغییر کرده است - هیچ انتظاری برای بهبود روابط وجود ندارد، بلکه تلاشی برای جلوگیری از وخامت شرایط است. برای روس ها، اسرائیل پیوست نظامی و سیاسی ایالات متحده در خاورمیانه است. نگرش نسبت به ما برگرفته از رابطه بین ابرقدرت هاست. آنچه در دو سال گذشته تغییر کرده است، روابط ایران و روسیه است - و از آن زمان به بعد فقط عمیق تر شده است.

سکوت عمیق پوتین در مورد حمله ایران به اسرائیل، حمایت از حمله ایران به اسرائیل توسط سفیر روسیه در سازمان ملل متحد و بسیج کانال های تبلیغاتی دولت روسیه علیه اسرائیل که به ادعای آنها، اسرائیل "استانداردهای دوگانه" را اعمال میکند، همه نشان می دهد که اتحاد روسیه و ایران در حال تشدید است. بخش عمده همکاری ها در حوزه نظامی و سیاسی است، اما در سال های اخیر افزایش محسوسی در روابط اقتصادی بین کشورها مشاهده نشده است.

به عقیده من، تا زمانی که جنگ در اوکراین ادامه دارد، محتمل ترین سناریو این است که وخامت روابط اسرائیل با روسیه ادامه خواهد داشت. پرده آهنین جدیدی بر جهان فرود می آید و بادهایی که در روابط بین الملل می وزد قوی‌تر از ماست. بهتر است به این ایده عادت کنیم که در آینده قابل پیش بینی هیچ نکته خوبی از بزرگترین کشور جهان برای ما وجود نخواهد داشت. تصادفی نیست که پهپادهای ایرانی هم به اوکراین و هم به اسرائیل حمله می کنند. شاید این فرصتی نیز باشد تا به خود یادآوری کنیم که می خواهیم به کدام بلوک تعلق داشته باشیم و از چه ارزش هایی نمی توانیم دست بکشیم.