به نقل از «پارسینه»

این بخش از بدن برابر ویروس کرونا مقاوم است

تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۲۱۴۹۵

با گذشت ۱۱ ماه از همه گیری ویروس کرونا در جهان، هر روز ابعاد جدیدی از رفتار این ویروس آشکار می‌شود. تاکنون مشخص شده است کووید ۱۹ توانایی حمله مستقیم به بافت ریه، قلب، مغز، دستگاه گوارش و کلیه‌ها را دارد. دانشمندان می‌گویند احتمال آنکه این ویروس بتواند اندام‌ها و بافت‌های بیشتری از بدن را درگیر خود کند نیز وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، به تازگی دانشمندان آمریکایی ابعاد دیگری از این موضوع را آشکار کرده اند.

دانشمندان دانشگاه واشنگتن اعلام کردند قرنیه که اولین بافت چشم در تماس با جهان بیرون است می‌تواند از آلوده شدن به وسیله ویروس کرونا جلوگیری کند.

یکی از محققان در این باره گفت: یافته‌های ما اثبات نمی‌کند که تمامی قرنیه‌ها توانایی مقاومت در برابر ویروس کرونا را دارند. با این حال، آزمایش‌های ما بر روی تمامی قرنیه‌های اهدایی نشان دهنده مقاومت آن در برابر کووید ۱۹ بود. با این وجود، ممکن است قرنیه برخی افراد به این ویروس اجازه رشد دهد، اما ما در مطالعات خود به چنین نتیجه‌ای نرسیدیم.

دانشمندان در این تحقیقات بافت قرنیه چشم ۲۵ اهدا کننده و نیز قرنیه چشم موش‌ها را در مقابل ۳ ویروس مختلف شامل کووید ۱۹، ویروس زیکا و ویروس هرپس سیمپلکس ۱ مورد بررسی قرار دادند. ویروس هرپس سیمپلکس ۱ و ۲ از شایع‌ترین ویروس‌های بیماری زا برای انسان هستند. ویروس هرپس سیمپلکس ۱، موجب تب‌خال لب و ویروس هرپس سیمپلکس ۲، موجب تب‌خال تناسلی می‌شود. این ویروس‌ها بسیار شایع و مسری هستند. HSV-۱ از طریق بزاق آلوده منتقل می‌شود، اما HSV-۲ از طریق تماس جنسی انتقال پیدا می‌کند.

شواهد نشان داد دو ویروس زیکا و هرپس سیمپلکس ۱ توانایی تکثیر در بافت قرنیه چشم را دارند، اما کووید ۱۹ این توانایی را ندارد.

یکی از محققان در این باره گفت: تصور دانشمندان این است که قرنیه و بافت ملتحمه چشم می‌تواند مکانی برای ورود ویروس کرونا باشد، اما نتایج تحقیقات ما نشان داد کووید ۱۹ توانایی تولید و تکثیر در بافت قرنیه را ندارد. داده‌های ما نشان می‌دهد ویروس کرونا برخلاف ویروس زیکا و هرپس سیمپلکس ۱ نمی‌تواند به بافت قرنیه نفوذ کند.

دانشمندان می‌گویند هنوز نمی‌توانیم به قطعیت دلیل ناتوانی ویروس کرونا در ورود به قرنیه و بافت ملتحمه را تشریح کنیم. احتمال دارد یک مانع مولکولی به نام اینترفرون لامبدا در چشم که مانع از رشد ویروس در قرنیه می‌شود دلیل این امر باشد.

به گفته دانشمندان این امر نیازمند تحقیقات بیشتر است. هنوز هم استفاده از عینک و نیز عدم دست زدن به چشم در همه گیری کرونا باید مورد توجه مردم باشد. همچنین باید همچنان به توصیه‌های بهداشتی در زمینه انتقال کووید ۱۹ از طریق چشم توجه شود.

تحقیقات روی ۲۱۶ کودک مبتلا به ویروس کرونا در بیمارستان کودکان شهر ووهان چین نشان داد بیش از یک کودک از هر ۵ کودک (۲۳ درصد) آن‌ها علائمی مانند ورم ملتحمه (چشم صورتی) و یا مالش چشم را نشان داده اند. ملتحمه یک غشای نازک و شفاف است که روی صلبیه چشم را پوشانده است. ملتحمه به دلایل عفونی و غیرعفونی ممکن است دچار التهاب و ورم شود. این امر می‌تواند در هر دو چشم و یا تنها در یکی از چشمان رخ دهد.

در این تحقیق که روی کودکان با میانگین سنی ۷ سال انجام گرفت نشان داد ۴۳ درصد از کودکان بیمار هیچ کدام از علائم ابتلا را نشان نداده‌اند. همچنین در میان کودکانی که دارای علائم بوده اند یک سوم آن‌ها تب و یا سرفه خشک داشتند. این در حالی است که ۲۲ درصد تمامی کودکان انواع مختلف علائم مرتبط با چشم را از خود نشان داده‌اند.

یکی از موضوعات رایج در میان کودکان مبتلا به کرونا، مالش چشم بوده است. نزدیک به ۴۰ درصد کودکان بیمار، مالش چشم را از خود نشان داده اند.

محققان می‌گویند مشاهده علائم مرتبط با چشم در کودکان مبتلا به کرونا می‌تواند به عنوان یکی از راهکار‌های شناسایی بیماری در افراد کم سن و سال در نظر گرفته شود.

دانشمندان اعلام کردند کووید ۱۹ می‌تواند در بلند مدت عوارض سنگینی برای بیماران داشته باشد. محققان در بررسی‌های خود مشاهده کردند در برخی بیماران ویروس به سیستم بینایی فرد حمله می‌کند. دانشمندان با بررسی یک زن ۶۴ ساله کرونایی مشاهده کردند دو ماه پس از بهبودی ردپای ویروس در چشمان وی وجود دارد.

این زن مدتی پس از آنکه از بیمارستان مرخص شد، از وجود درد در هر دو چشمش گلایه داشت. تیم متخصصان مرکز تحقیقاتی بیمارستان ووهان چین پس از دو بار عمل جراحی چشم این زن اعلام کردند پروتئین ویروس کرونا در چشمان این زن وجود دارد. این بیمار در زمان ابتلا به کرونا و پیش از بستری شدن در بیمارستان به مدت ۵ روز از سرفه‌های خشک و برای ۹ روز از اسهال رنج می‌برده است. با این حال، بررسی‌های پزشکی در آن زمان نشان داد او هیچ علامت بینایی ابتلا به کرونا را نداشته است.

علائم بیماری این زن ۱۸ روز پس از ابتلا از بین رفت و دو تست کرونایش در یک بازه زمانی ۳ روزه منفی اعلام شد. با این حال، پس از مدتی هر دو چشم این زن درگیر عوارض ابتلا به کووید ۱۹ شد.

پزشکان می‌گویند این زن دچار گلوکوم (آب سیاه) شده است و این امر می‌تواند به چشم و عصب بینایی آسیب غیرقابل بازگشت وارد کند و در صورت معالجه نشدن، باعث کوری فرد شود. از عوارض این بیماری می‌توان به سفت شدن کره چشم، وجود نقاط کور در میدان دید و نامناسب بودن دید در شب اشاره کرد.

متخصصان با بررسی نمونه‌های گرفته شده از چشمان این زن، مشاهده کردند آنتی ژن یا همان پروتئین ویروس کرونا در چشمان زن وجود داشته است. از همین رو، دانشمندان می‌گویند چشم‌ها یکی از اندام‌هایی هستند که می‌توانند از سوی کووید ۱۹ مورد حمله قرار گیرند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: کرونا ویروس کرونا شیوع ویروس کرونا کووید ۱۹ قرنیه چشم پارسی خبر ویروس هرپس سیمپلکس ویروس کرونا هرپس سیمپلکس ۱ بافت قرنیه کووید ۱۹ داده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۲۱۴۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان سرماخوردگی در انسان‌ها از چه زمانی آغاز شد؟

غزال زیاری- اکثر مردم حداقل سالی یک‌بار سرما می‌خورند و درنتیجه سرماخوردگی یکی از رایج‌ترین تجربیات انسانی به شمار می‌رود؛ اما حالا این سؤال مطرح است که در تاریخ هوموسپینس (انسان خردمند)، اولین بار انسان‌ها از چه زمانی دچار سرماخوردگی شده‌اند؟

پاسخ دادن به این سؤال کار سختی است؛ چراکه ویروس‌های متعدد و زیادی باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و از سوی دیگر، تعداد کمی از این ویروس‌ها در بقایای انسانی باقی می‌مانند؛ اما قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی انسان‌ها، حکایت از آن دارد که برخی از اولین انسان‌های هومو سپینس متعلق به حداقل سیصد هزار سال پیش با سرماخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

سرماخوردگی چیست؟

"سرماخوردگی" اصطلاحی کلی برای گروهی از عفونت‌های تنفسی است که معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی سالم، به‌صورت خفیف بروز می‌کند. راینوویروس‌ها، کرونا ویروس‌ها و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) اغلب باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و قبل از اینکه این پاتوژن‌ها بین انسان‌ها گسترش پیدا کند، احتمالاً انسان آن‌ها را از مهره‌داران دیگر دریافت کرده‌ است.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس فرگشتی دانشگاه کالیفرنیا دراین‌باره توضیح می‌دهد: «زندگی در مجاورت حیوانات راه ساده‌ای است که انسان را در معرض مکرر ویروس‌های جدید قرار دهد و همین می‌تواند منجر به تبدیل‌شدن این ویروس به یک ویروس بومی انسانی شود.»

انتقال ویروس‌ها از حیوان به انسان؟

معمولاً در صورت انتقال ویروس حیوانی به بدن انسان، این ویروس نمی‌تواند باعث ایجاد عفونت شود؛ چون با بدن میزبان جدیدش سازگار نیست. بااین‌حال، گاهی یک ویروس مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب را برای جهش موفق و حتی انتشار در بین انسان‌ها در اختیار دارد؛ مثلاً ویروس‌های کووید-۱۹ و آنفولانزای خوکی به همین شکل پدید آمده‌اند.

دانشمندان فرضیه‌های متعددی درباره زمانی که ویروس‌های سرماخوردگی برای اولین بار شکوفا شدند، مطرح کرده‌اند و جالب اینجاست که شروع آن‌ها در نقاط بسیار متفاوتی از جدول زمانی انسان قرار می‌گیرد. تعدادی از محققان بر این باورند که انتقال ویروس‌ها از حیوانات به انسان، در طلوع تمدن بشری (بین ۵ هزار تا شش هزار سال قبل) صورت گرفته؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در محله‌های نزدیک به هم را آغاز کردند؛ بدین ترتیب پاتوژن‌ها راحت‌تر می‌توانستند پخش شوند و در آن زمان، انسان‌ها شروع به پرورش حیواناتی مملو از ویروس نمودند.

البته که همه دانشمندان موافق این فرضیه نیستند.

فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس محاسباتی دانشگاه کالج لندن بر این باور است که جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده که به کشاورزی نمی‌پرداختند، از طریق شکار در معرض ویروس‌های حیوانی قرار می‌گرفتند. شکارچیان از قبل از انسان‌های خردمند هم وجود داشته‌اند (مثلاً در گونه‌های انسان‌تبار منقرض‌شده‌ای مثل انسان‌های راست‌قامت (Homo erectus) که اولین بار ۲ میلیون سال پیش ظهور کردند). بالوکس معتقد است که ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول فرگشت انسان در زمان‌های مختلف در رفت‌وآمد بوده‌اند.

او دراین‌باره می‌گوید: «فکر می‌کنم احتمالاً یکی از رویدادهایی که منتهی به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان شده، گسترش انسان‌ها به خارج از آفریقاست که طی آن، افراد ویروس‌های سرماخوردگی جدیدی را دریافت کردند.» قدمت اولین انسان‌های خردمند در خارج از آفریقا به حدود دویست و ده هزار سال قبل بازمی‌گردد.

بررسی ویروس‌های سرماخوردگی باستانی

ورتهایم دراین‌باره می‌گوید: «رد پای بیماری ناشی از سرماخوردگی، به‌خوبی باقی نمی‌ماند.» این ویروس‌ها معمولاً علائم عفونت را در بافت‌های نرمی مثل ریه‌ها باقی می‌گذارند که پس از مرگ از بین می‌روند و اثری از آن‌ها در استخوان‌ها و دندان‌های مقاوم باقی نمی‌ماند.

ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده که البته تنها مربوط به ویروس‌های مبتنی بر DNA است و نه ویروس‌های حاوی RNA که این پسرعموی ژنتیکی DNA، در بین ویروس‌های سرماخوردگی بسیار رایج‌تر است.

لوسی فان دورپ، متخصص ژنتیک دانشگاه کالج لندن در این رابطه توضیح می‌دهد: «RNA سریع‌تر از DNA تجزیه می‌شود، درنتیجه بازیابی آن به‌مراتب سخت‌تر است. به همین خاطر است که تا به امروز، هیچ ویروس RNA از مواد باستانی کشف نشده است.»

بالوکس و فان دورپ با انجام حفاری‌هایی در سیبری، به جست‌وجوی ویروس‌های باستانی در دندان‌های انسان پرداختند. در مقاله منتشره در bioRxiv آن‌ها از دو ژنوم باستانی برای یک ویروس DNA به نام آدنوویروس C انسانی نام بردند که می‌تواند باعث ایجاد علائم سرماخوردگی شود.

طبق تخمین محققان، آخرین جد مشترک این ویروس‌ها تقریباً به هفت‌صد هزار سال قبل برمی‌گردد ( یعنی مدت‌ها قبل از ظهور انسان‌های خردمند یا هومو سپینس‌ها). این احتمال وجود دارد که این ویروس‌ها از بدن شامپانزه‌ها یا گوریل‌ها به انسان‌ها منتقل شده باشند، اما این‌که دقیقاً چه زمانی اتفاق رخ‌داده، در حد حدس و گمان باقی مانده است.

یافت بقایای کروناویروس قرن شانزدهمی

باوجود آنکه دانشمندان هنوز ویروس‌های RNA از دوران باستان پیدا نکرده‌اند، اما موفق به یافتن یک ویروس کرونای قرن شانزدهمی در پالپ دندان اسکلت‌های انسان در فرانسه شده‌اند. RNA یافت‌شده با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و این حکایت از آن دارد که این پاتوژن‌های تاریخی ممکن است یا از بین رفته باشند یا فراتر از تشخیص، فرگشت یافته باشند.

در هر حال این احتمال وجود دارد که این ویروس کرونا به گردش خود در بدن انسان ادامه داده باشد؛ اما در دوران مدرن، توالی‌یابی نشده است. فان دورپ در این رابطه توضیح می‌دهد: «بسیاری از ویروس‌های عامل سرماخوردگی، در شرایط امروزی توالی ضعیفی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان از ویروس‌های کرونای سرماخوردگی که به‌طور منظم در گردشند، نام برد.»

بالوکس و همکارانش حالا و با در اختیار داشتن بقایایی کمیاب از ویروس‌های باستانی، بر پاتوژن‌های گذشته نزدیک تمرکز کرده‌اند و در حال مطالعه روی بقایای انسانی هستند که در دو قرن گذشته جمع‌آوری و در مراکز پزشکی ذخیره‌شده‌اند.

بالوکس گفت: «احتمالاً در آینده تصویر جمعی مناسبی از ویروس‌هایی که در طول ۲۰۰ سال گذشته با ما بودند، خواهیم داشت. این می‌تواند ردیابی تاریخچه این ویروس‌ها درگذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر کند.»

منبع: livescience

۵۴۳۲۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902910