خانه امن پرسکانس ترين کار بازيگري من در سينما و تلويزيون بود

خبرگزاری آریا- حمیدرضا پگاه درخصوص دشواری بازیگری سریال "خانه امن" گفت: من تا کنون در هیچ کاری این همه جلوی دوربین نبوده ام. تعداد سکانس هایم در این مجموعه تلویزیونی بسیار زیاد بود.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از روابط عمومی شبکه یک سیما، مجموعه تلویزیونی "خانه امن" که در سبک جاسوسی - امنیتی است این شب‌ها از شبکه یک سیما روی آنتن می‌رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«خانه امن» لایه‌هایی ازعملیات پیچیده مقابله با گروهک تروریستی داعش را روایت می‌کند. "کمال" سرتیم ضد تروریستی نهاد امنیتی، طبق اخبار واصله مطلع می‌شود که تیم‌های تروریستی داعش قرار است عملیات‌های خرابکارانه‌ای را در ایران انجام دهند. کمال و تیمش با اطلاعاتِ دریافتی از خارج از کشور به ردزنی یکی از نیرو‌های داعش می‌پردازند تا از طریق او بتوانند رابط اش در تهران را شناسایی کنند. طی این ماجرا پرونده پیچیده تروریستی و اقتصادی به هم گره می‌خورد. این خلاصه‌ای از داستان سریال خانه امن احمد معظمی است.
حمید رضا پگاه" کاراکتر "کمال" درباره بازی در این سریال گفت: اینکه تکفیر‌های داعش قصد عملیات خرابکارانه و تروریستی در برهه‌های مختلف در ایران داشتند، واقعیت مسلمی است که سناریوی خانه امن آن براساس پرونده‌های مستند نوشته شده است.
این بازیگر ادامه داد: در این مجموعه تهدیدات گروهک داعش با کشته شدن یکی و دستگیری دیگری تمام نمی‌شود بلکه به اشکال مختلف درقصه ادامه دارد و پرداخت آن به نظرم جذابیت‌های خاص خودش را دارد.
حمیدرضا پگاه با اشاره به این که جذابیت‌های داستانی سریال همچنان ادامه دارد افزود: خانه امن فراز و فرود‌های اساسی خواهد داشت و امیدوارم بیننده آن را دوست داشته باشد.
بازیگرسریال "تفنگ سر پر" درباره نیاز تلویزیون به تولید و پخش سریال‌هایی در گونه امنیتی و جاسوسوسی اظهار داشت: معتقدم در وهله اول کار نمایشی بخصوص درتلویزیون که مخاطب گسترده‌ای هم دارد، این است که باید به شدت سرگرم کننده باشد. یعنی مخاطب با هرسطح آگاهی و سواد، دوست دارد شب سریالی ببیند که او را ابتدا سرگرم کند؛ حالا اگرمحتوای این سریال، جاسوسی و امنیتی بود، در کنار سرگرمی می‌توانند تلاش آدم‌ها درحوزه‌های مختلف را هم ببینند.
وی اضافه کرد: اینکه داعش برای ایجاد وحشت و ترور همچنین فساد‌های مالی مافیا‌های اقتصادی در داخل و خارج چه آسیب‌هایی به جامعه ایران می‌زند، آشنا بشوند که چگونه سعی می‌کنند جلوی این خرابکاران را بگیرند. البته نباید داستان این مدل سریال‌ها اغراق آمیز باشد؛ یعنی این که به گونه‌ای نباشد که مخاطب احساس کند قصه از دنیایی که درآن زندگی می‌کند دور است.
پگاه گفت: البته درسینما و تلویزیون باید قهرمان باشد و رویا پردازی هم باشد، اما وقتی ما قصد داریم درسریالی حرفی را بزنیم این برای بیننده باید هم باورپذیرباشد هم او بتواند با قصه ارتباط برقرار کند.
کاراکتر کمال سریال خانه امن تصریح کرد: سریال‌های با موضوع جاسوسی و پلیسی از سریال‌های جداب و پرطرفدار درجهان هست که ما در تلویزیون کم به سمت تولید این سبک‌ها رفتیم، اما این ظرفیت درتلویزیون وجود دارد که دراین حوزه آثار بیشتری خلق کند.
بازیگر سریال "یک روز قبل" درخصوص دشواری بازیگری سریال خانه امن گفت: من تا حالا درهیچ کاری این همه جلوی دوربین نبودم. تعداد سکانس‌های من دراین سریال خیلی زیاد بود و نزدیک به یکسال (البته غیرازایامی که به خاطر کرونا کار متوقف بود) جلوی دوربین بودم.
آقای پگاه درپایان درباره دلیل آرامش رفتاری و کلامی درسریال هایش عنوان کرد: من اصولا در کارهایم تیپ سازی نمی‌کنم بلکه شخصیت سازی می‌کنم و وقتی بازیگری شخصیت سازی می‌کند باید کاراکتر را از خودش عبور بدهد، این یعنی اینکه ویژگی‌های خودت را هم با آن تطبیق بدهی؛ به هرحال صدای تو، نگاه تو و فیزیک تو روی شخصیت قرارمی گیرد، حالا این بازیگرهست که چگونه با شخصیت سازی نقش را برای بیننده باور پذیر کند. اگر بیننده توانست با سریال ارتباط برقرار کند یعنی اینکه من توانستم کارم را بعنوان بازیگر درست انجام دهم و امیدوارم این اتفاق در سریال "خانه امن" افتاده باشد.
این سریال به تهیه کنندگی "ابوالفضل صفری"، به غیراز پنج شنبه ها، هر شب حوالی ساعت 22:10 از شبکه سیما روی آنتن می‌رود. ساعات 1:45، 10:15 و 15 روز بعد این مجموعه بازپخش می‌شود.
در این مجموعه بازیگرانی از جمله حمید رضا پگاه، امین زندگانی، سیما تیرانداز، سامان صفاری، شهروز ابراهیمی، پرویز فلاحی پور، رحیم نوروزی، حمیدرضا عطایی، قربان نجفی، شهره سلطانی، شایسته ایرانی، سپیده خداوردی، شیوا ابراهیمی و سوگل طهماسبی ایفای نقش کرده اند.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: خانه امن سریال ها خانه امن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۳۸۸۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند

حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.

تلویزیون شفاف‌سازی کند

اگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.

همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.

دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.

فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)

دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.

هنرمندان و فاجعه تبلیغات در شبکه نمایش خانگی و سینما

همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.

تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)

قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.

تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.

توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.

تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705