به نقل از «خبرگزاری میزان»

راضیه تجار: کتابخوانی را از کودکی به فرزندانمان بیاموزیم

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۰۰۱۰۶۷

یک نویسنده کتاب گفت: مطالعه خصوصاً برای ذهن جوانان امری بسیار ضروری و لازم است و اگر جامعه بتواند ذهن جوان و نوجوان خود را به سوی فرهنگ مطالعه گرایش دهد قطعاً از بسیاری از ناهنجاری‌ها در جامعه جلوگیری خواهد شد.

راضیه تجار در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون سرانه مطالعه در کشور گفت: شکل گیری حرکت‌ها، پویش‌ها و نام گذاری هفته‌ها با عنوان کتاب سبب خواهد شد که زنگ یادآوری مطالعه برای همه افراد جامعه به صدا در آید باید از این فرصت‌ها به خوبی استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در همین راستا ادامه داد: من معتقدم برای نتیجه گیری پیرامون سرانه مطالعه باید بررسی میدانی و دقیق انجام شود و آماری کامل به روز و حقیقی مطرح گردد تا بتوان بر مبنای آن تصمیم گیری کرد که چه قشر‌هایی و چند درصد از مردم به مطالعه می‌پردازند و چه افرادی از مطالعه سرباز می‌زنند، کمبود سرانه مطالعه در کشور با توجه به تعداد دانشجویان قطعاً مورد بررسی قرار بگیرد تا این بینش در بین برنامه‌ریزان و متفکران شکل گیرد.

تجار بالا بردن سرانه مطالعه را متضمن فرهنگ سازی دانست و تاکید کرد: هرگونه برنامه ریزی فرهنگی منوط به ایجاد فرهنگ از دوران کودکی است، چنانچه فرهنگ آموزی به صورت مستمر و از ابتدا شکل بگیرد قطعاً توجه به مطالعه در آینده نیز همچنان ادامه پیدا خواهد کرد، آموزش و پرورش نیز باید در نظر داشته باشد که کتاب ادبیات همچون کتاب‌های شیمی و فیزیک مهم هستند و زمان بیشتری را برای پرداختن به ادبیات در فضا‌های آموزشی نیاز است.

نویسنده کتاب «ستاره‌های کوکب» نقش خانواده در افزایش سرانه مطالعه را مورد تاکید قرار داد و افزود: خانواده نیز به عنوان یکی از ارکان مهم جامعه نقش موثری در پایه گذاری فرهنگ مطالعه در کشور دارد اگر قرار است سرانه مطالعه کشور افزایش پیدا کند این موضوع باید توسط خانواده‌ها در افراد نهادینه شود، هنگامی که کودکان می‌بینند والدینش در حال مطالعه هستند کودک نیز به مطالعه ترغیب می‌شود و در آینده نیز به مطالعه روی خواهند آورد، زیرا بچه‌ها به عملکرد بزرگتر‌ها بیش از نصیحت آنان توجه می‌کنند.

وی پیرامون نقش رسانه‌ها در افزایش سرانه مطالعه افزود: رسانه‌ها همواره ابزار تبلیغات در جامعه‌ها محسوب می‌شوند آن‌ها خوراک ذهنی و فکری افراد جامعه را تامین می‌کنند لذا موظفند تا به تبلیغ پیرامون کتاب بپردازند آن هم کتاب‌هایی که ارزش مطالعه دارند و اندیشه درست و معرفت افزایی حقیقی را به جامعه تزریق می‌کنند، باید توجه داشت که هر کتابی ارزش خواندن ندارد لذا همانقدر که برای زمان خود ارزش قائلیم برای انتخاب کتاب مورد مطالعه نیز باید دقت بکار ببریم.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه معرفى آخرین كتب منتشر شده اینجا کلیک کنید

تجار یکی از چالش‌های پیش روی نویسندگان را مورد بررسی قرار داد و افزود: متاسفانه شرایط اقتصادی سبب شده نویسندگان نوشتن را در درجه دوم اهمیت قرار دهند، این در حالیست که یک نویسنده برای نوشتن نیازمند ذهنی آرام و اندیشه‌های آزاد دارد، نویسنده برای پژوهش‌های خود و ایجاد یک کتاب ارزنده باید وقت آزاد داشته باشد.

نویسنده کتاب «اسم تو مصطفاست» کتابسازی را معضل دنیای معاصر خواند و افزود: متاسفانه کتابسازی تا حدود زیادی در حوزه نشر رسوخ کرده و این امر نگران کننده است، چنانچه هزینه‌های سرسام‌آور کتاب سازی در حوزه تولید کتاب‌های ارزنده و با کیفیت سرمایه‌گذاری شود قطعاً شاهد تحولی ارزشمند در حوزه تولید کتاب و نشر خواهیم بود، این نکته‌ای است که نباید از دید دست اندرکاران حوزه فرهنگ دور بماند و ناشران نیز نباید به خاطر سود‌های فراوان این کار چشم بر روی مسئولیت و وظیفه خود به عنوان ناشر و امانت دار جامعه فرهنگی ببندند.

وی به رویداد‌های فرهنگی قبل از انقلاب و بعد از انقلاب پرداخت و افزود: در پیش از انقلاب ما شاهد رواج و توسعه مجله‌های بی محتوا بودیم، اما بعد از انقلاب ما دوره‌های طلایی قابل توجهی را پشت سر گذاشتیم و بازگشت به این دوره‌های طلایی نیازمند تفکر اندیشه و نظارت دارد، از همه مهمتر برنامه‌ریزی راهبردی ضروری به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر است اگر چه امروز به خاطر برخی مشکلات اقتصادی شاهد از بین رفتن و یا کمرنگ شدن کیفیت سازی در کتاب هایمان هستیم.

تجار اهمیت و ارزش مطالعه را مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: مطالعه خصوصاً برای ذهن جوانان امری بسیار ضروری و لازم است و اگر جامعه بتواند ذهن جوان و نوجوان خود را به سوی فرهنگ مطالعه گرایش دهد قطعاً از بسیاری از ناهنجاری‌ها در جامعه جلوگیری خواهد شد و اندیشه متعالی و سلامتی روان و تفکر جای آن را خواهد گرفت، برنامه ریزان نیز باید به این امر توجه داشته باشند که کودکان و نوجوانان امروز آینده‌سازان فردا خواهند بود و تغذیه روحیه آنان بسیار مهم است.

نویسنده کتاب «سه شنبه‌های عزیز» بیان کرد: مردم ما اهل فرهنگ شنیداری هستند اگر به آنان گفته شود که یک فیلم دو ساعته را ببیند و قطعاً این کار را خواهند کرد، اما اگر به آن‌ها گفته شود که دو ساعت از وقت خود را به خواندن کتاب اختصاص دهند به هر بهانه‌ای از این کار شانه خالی می‌کنند این یک آسیب است و برای رفع آن باید تدابیر لازم اندیشیده شود.

تجار گسترش فضای مجازی در جامعه خاطرنشان کرد: فضای مجازی در حقیقت اطلاعاتی فراوان، اما محدود و با عمقی کم را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد، این امر اصلا مطلوب یک جامعه با ادبیات غنی نیست البته نمی‌توان اهمیت برخی از شبکه‌های اجتماعی را نادیده گرفته، زیرا برخی از آنان به معرفی کتاب‌های ارزنده می‌پردازند ادمین‌ها و یا شبکه گردان‌های این گروه‌ها مطالبی ارزنده و ارزشمند در اختیار مخاطبان قرار دهند این افراد عموماً کسانی هستند که خود اندیشمند بوده و می‌توانند خوراک و راهبردی مناسب به مخاطب ارائه دهند، اما حتی اطلاعاتی که آنان ارائه می‌دهند رفرنس داده می‌شود به خواندن برخی از کتاب‌ها اشاره دارد.

انتهای پیام/

برچسب ها: اخبار ادبیات هفته کتاب

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: اینجا اخبار ادبیات هفته کتاب نویسنده کتاب سرانه مطالعه کتاب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۰۱۰۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم

بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد. 

روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست. 

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم  بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند. 

او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست! 

جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!

این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند. 

نمی‌گویم این کار ممنوع است!

وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد. 

شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!

اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود

رضایی در ادامه اضافه کرد:‌ کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی،‌ مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه‌ می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.

وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.

چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟

کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست

رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق‌ کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.

تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟

وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات‌ و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.

این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.

بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنان

می‌خواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم

رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.

انتهای پیام/