آنتونی بلینکن کیست و چه موضعی درباره برجام دارد؟

انتخاب آنتونی بلینکن به عنوان وزیر خارجه پیشنهادی دولت آتی آمریکا، لزوم شناخت رویکردهای وی در زمینه مسائل بین المللی را ضروری می کند.

به گزارش مشرق، «آنتونی بلینکن» که در کابینه «باراک اوباما»، رییس جمهور پیشین آمریکا عهده دار سمت‌هایی بود، از سوی «جو بایدن» به عنوان وزیر خارجه آینده این کشور معرفی شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش «ایندیپندنت و نیویورک تایمز»، پس از گمانه زنی رسانه‌های آمریکایی در مورد انتخاب «آنتونی بلینکن»، به عنوان وزیر خارجه کابینه بایدن، این خبر در نهایت توسط تیم رییس جمهور آتی آمریکا تایید شد.

به زعم منتقدان، وی اگرچه برخلاف «مایک پمپئو»، سلف خود در دستگاه دیپلماسی آمریکا، با لحنی آرام و سخنورانه صحبت می‌کند، اما از سیاست‌های توسعه طلبانه آمریکا که عامل تحریک روسیه و چین است، دفاع می‌کند.

حمایت وی از حمله سال ۱۹۹۰ آمریکا به «پاناما» برای دستگیری رییس جمهور این کشور، از دیدگاه منتقدان بلینکن، حمایت آشکار از نقض واضح قوانین بین المللی است.

سابقه بلینکن

بلینکن ۵۸ ساله که اولین وزیر خارجه آمریکای دارای فرزندان خردسال است، بیش از ۲۵ سال در سمت‌های مختلف وزارت خارجه آمریکا مشغول به کار بوده است.

البته ۲۰ سال از این سابقه، در قالب معاونت رییس کمیته روابط خارجی سنا و ... در کنار بایدن گذشته است.

وی از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ در کابینه «باراک اوباما»، معاون مشاور امنیت ملی بود و از سال ۲۰۱۵ تا پایان دوره ریاست جمهوری وی در سمت معاون وزیر خارجه فعالیت کرد.

رویکردهای بلینکن

کره شمالی: آنتونی بلینکن از منتقدان جدی رویکرد دولت «دونالد ترامپ» در مورد کره شمالی است.

وی در جریان مبارزات انتخاباتی بایدن، بارها مخالفت خود را با سیاست خارجی دولت ترامپ در قبال «پیونگ یانگ» اعلام و روند مذکور را مشروعیت بخشی به رییس کره شمالی خواند.

بلینکن در این زمینه برخلاف ترامپ، خواهان دستیابی به توافق‌های کوچک‌تر با کره شمالی در مراحل مختلف برای رسیدن به توافق بزرگ‌تر است.

ادامه همکاری با متحدانی مانند کره جنوبی و ژاپن و تداوم فشار بر چین به منظور متقاعد کردن کره شمالی برای بازگشت به میز مذاکره، استراتژی وی در شبه جزیره کره است.

روابط بین الملل: از بلینکن مدعی دفاع از اتحاد جهانی و به اصطلاح نگران در مورد حقوق بشر، به عنوان فردی یاد می‌شود که می‌تواند، اعتبار از دست رفته و خدشه دار شده آمریکا در زمینه سیاست خارجی را پس از چهار سال در قدرت بودن ترامپ و رویکرد تهاجمی ملی گرایانه اش، ترمیم کند.

به زعم بلینکن، سیاست «اول آمریکا» ترامپ، تنها به انزوای این کشور و ایجاد فرصت و خلاء برای دشمنان آمریکا منتهی و منتج شد.

پیمان‌ها و معاهدات بین المللی: براساس گزارش ها، اولویت بلینکن، احیای تعریف «متحد قابل اعتماد» برای آمریکا در سطح جهان از طریق پیوستن مجدد به توافق‌ها و نهادهای جهانی است.

از جمله توافق‌ها و نهادهایی که بلینکن قصد دارد مجددا واشنگتن را وارد آنها کند، توافق اقلیمی پاریس، توافق هسته‌ای و سازمان بهداشت جهانی هستند.

وی در ماه جولای در نشستی در موسسه «هادسون» گفته بود «مشکلات بزرگی در جهان وجود دارند که حتی کشوری مانند آمریکا هم نمی‌تواند به تنهایی از پس آنها بربیاید.»

ایران: وی مدافع بازگشت آمریکا به برجام، به عنوان توافقی است که خود در امضای آن نقش داشته است.

بلینکن در سال‌های پس از امضای برجام، همواره از تصمیم دولت اوباما در این مورد دفاع کرد.

چین: براساس بررسی اظهارنظرهای بلینکن، رویکرد وی در قبال چین به جای مجبور کردن کشورها برای انتخاب میان ۲ اقتصاد برتر جهان، رقابت با پکن از طریق تقویت تلاش‌های چندجانبه برای ارتقای تجارت خواهد بود.

این رویکرد می‌تواند به معنای صرف زمان بیشتر در مسیر دیپلماسی برای برقراری روابط قوی‌تر با هند و سراسر اقیانوس آرام باشد؛ جایی که اخیرا ۱۴ کشور، بزرگ‌ترین قرارداد تجارت آزاد را با چین امضا کردند.

ضمن اینکه به معنی تلاش برای تعمیق تعامل‌ها با آفریقا، منطقه‌ای که چین سرمایه گذاری‌های گسترده‌ای در زمینه فناوری و زیرساخت کرده، باشد.

اروپا: قاره سبز به زعم بلینکن، «به عنوان شریکی که نه آخرین چاره بلکه اولین گزینه برای بحث در مورد چالش‌های جهانی است»، مطرح است.

روسیه: بلینکن به عنوان معمار تحریم‌های آمریکا علیه روسیه پس از ماجرای شبه جزیره «کریمه» تنها ۱۵ روز برای تمدید توافقنامه مهم کنترل تسلیحات با روسیه که ترامپ از آن به بهانه لزوم مشمول شدن چین، اجتناب کرده، فرصت دارد.

وی اخیرا ضمن تاکید بر لزوم وارد شدن چین در این توافق، گفت «ما با تمدید توافق مذکور، روند کنترل تسلیحات را دنبال می‌کنیم و پس از آن به دنبال وارد کردن چین به این توافق خواهیم بود.»

بلینکن تاکنون انتقاداتی را متوجه روسیه در مورد همکاری با چین برای اعمال فشار بر آمریکا، انتخابات ۲۰۱۶ و ... کرده است.

وی بر این باور است که تضعیف سیاسی روسیه در جامعه جهانی و منزوی کردن آن از نظر سیاسی، باعث کاهش قدرت این کشور می‌شود.

غرب آسیا: بلینکن از حامیان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ و طرح تجزیه این کشور به سه منطقه خودمختار، در دوران فعالیت خود در دولت اوباما، نقش گسترده‌ای در سیاست خارجی آمریکا در غرب آسیا داشت.

رژیم صهیونیستی: بلینکن از منتقدان اقدام دولت آمریکا در سال ۲۰۱۸ مبنی بر انتقال سفارت این کشور به قدس اشغالی بود و آن را تصمیمی یکجانبه خواند.

البته وی تاکید دارد که قدس اشغالی، مرکز رژیم صهیونیستی بوده و خواهد ماند.

مهم‌ترین چالش‌های پیش روی بلینکن

به نظر می‌رسد مهم‌ترین چالش‌های بلینکن در سمت جدیدش، تعریف مجدد روابط با ظاهرا دوستانی مانند عربستان، ترکیه، مصر و رژیم صهیونیستی باشد که در دوره ترامپ، دسترسی ویژه‌ای به کاخ سفید داشتند.

منبع: میزان

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا قره باغ آمریکا جو بایدن مایک پمپئو توافق هسته ای ترکیه وزارت خارجه آمریکا آنتونی بلینکن وزیر خارجه کره شمالی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۹۵۷۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تهاجم زمینی به رفح یا توافق/ در میز آتش‌بس چه می‌گذرد؟

گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: تانک‌های اسرائیلی با عبور از گذرگاه رفح راه خود را به داخل جنوبی‌ترین منطقه غزه در همسایگی نوار مرزی مصر باز می‌کنند.

باز شدن مسیر آنها به داخل این منطقه که به‌گونه‌ای خط قرمز ملت‌های مسلمان و چه‌بسا جامعه جهانی در مقابل رفتار لجام‌گسیخته اسرائیل تلقی می‌شود، به دنبال حملات هوایی گسترده‌ای صورت می‌گیرد که از شب گذشته علیه غیرنظامیان رفح آغاز شد.

اسرائیل از آغاز عملیات رفح خبر داده یا به عبارت بهتر می‌گوید «حملات هدفمند» را آغاز کرده است.
آمریکا هم به‌نوبه خود، گرفتار در نقش‌های متضاد «حامی اسرائیل» و «میانجی آتش‌بس غزه»، با گفتن این جمله که «حمله تازه اسرائیل به رفح عملیات نظامی بزرگی نیست»، می‌کوشد تا از تبعات منفی بار اضافه‌ای که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بر میز مذاکره مصر تحمیل کرده است، بکاهد.

برای همین است که وقتی ارتش رژیم اسرائیل مدعی می‌شود که گذرگاه مرزی رفح را به‌طور کامل به کنترل خود درآورده و هم‌اکنون در حال «پاک‌سازی گسترده» منطقه است، کاخ سفید می‌گوید که تمرکز خود را بر پیشگیری از شکل‌گیری یک عملیات بزرگ در این منطقه خواهد گذاشت.

در قاهره اما، میز مذاکره همچنان برقرار است. حماس بعد از اعلام موافقت با طرح پیشنهادی قطر و مصر برای برقراری آتش‌بس غزه، صبح امروز سه‌شنبه، بار دیگر هیئت دیپلماتیک خود را راهی پایتخت مصر کرد.

پارادوکس جنگ و دیپلماسی

برای حماس، ایدئال «خاتمه جنگ» است. اما پای میز مذاکره، چانه‌زنی‌ها روی «توقف با چشم‌انداز تمدید» متمرکز شده تا از موضع تل‌آویو مبنی بر اینکه «فقط جنگ را تعلیق می‌کنم» ابهام‌زدایی شود

آن طرف میز مذاکرات غیرمستقیم، قرار است هیئتی از اسرائیل بنشیند. پارادوکسی قابل‌تأمل ازآنچه در میدان جنگ و صحنه دیپلماسی می‌گذرد.

عملیات زمینی به‌اصطلاح محدود در رفح به این بهانه آغاز شده که «آتش‌بس مورد تأیید حماس مبتنی بر نسخه‌ای تعدیل‌شده از پیشنهاد مصر است و تعهداتی را متوجه اسرائیل می‌کند که هرگز موردقبول تل‌آویو واقع نخواهد شد.»

در دور قبلی مذاکره که شنبه به پایان رسید، هیئت اسرائیلی حضور نداشت چراکه نتانیاهو (بی‌بی) گفته بود که اعزام تیم مذاکره‌کننده‌اش مشروط به پیشرفت در گفتگو‌ها است.

اکنون، دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرده «باآنکه پیشنهاد‌های حماس با شرایط اسرائیل فاصله دارد، تل‌آویو تصمیم به ارسال هیئتی برای بررسی احتمال رسیدن به توافق طبق شرایط قابل‌قبول برای اسرائیل گرفته است».

این یعنی، به‌رغم چنگ و دندان نشان دادن در میدان نبرد هوایی و جنگ زمینی، باب گفتگو همچنان باز است.

اختلاف سر چیست؟

تا قبل از اعلام موافقت مقاومت فلسطین با نسخه پیشنهادی مصر، بهانه نتانیاهو برای لشکرکشی به رفح، این بود که حماس به آتش‌بس تن نمی‌دهد. اکنون، با قبول آتش‌بس از سوی حماس، توپ به زمین اسرائیل افتاده و توجیهات قبلی رژیم خریداری ندارد یا دست‌کم هزاران اسرائیلی‌ای که شب گذشته خیابان‌های تل‌آویو را مسدود کردند تا بی‌بی را برای قبول آتش‌بس تحت‌فشار بگذارند، خریدار بهانه‌های او نیستند. آنها جز به رفتن نتانیاهو و بازگشت اسرای صهیونیست راضی نمی‌شوند.

«آمریکا» علاوه بر حامی اسرائیل و میانجی مذاکره، به یک کلیدواژه مهم در گفتگو‌های صلح غزه تبدیل شده است

اینکه چه چیز در نسخه آتش‌بس تعدیل‌شده مصر، به مذاق اسرائیل خوش نیامده، دقیقاً مشخص نیست. اما ظاهراً پای بندی در میان است که به‌موجب آن، حماس تضمین‌هایی را می‌گیرد مبنی بر اینکه شرایط دوباره به قبل از دوره آتش‌بس بازنمی‌گردد.

برای حماس، ایدئال «خاتمه جنگ» است. اما پای میز مذاکره، چانه‌زنی‌ها روی «توقف با چشم‌انداز تمدید» متمرکز شده تا از موضع تل‌آویو مبنی بر اینکه «فقط جنگ را تعلیق می‌کنم» ابهام‌زدایی شود.

اسم آن کشوری که قرار است تضمین بدهد، آشکارا به میان نمی‌آید. اما به‌احتمال‌زیاد، صحبت از آمریکا است. «آمریکا» علاوه بر حامی اسرائیل و میانجی مذاکره، به یک کلیدواژه مهم در گفتگو‌های صلح غزه تبدیل شده است آن‌چنان‌که به‌دفعات از حماس و حتی ایران به‌عنوان اصلی‌ترین هماهنگ‌کننده محور مقاومت شنیده‌ایم که «اگر آمریکا بخواهد، می‌تواند» به اسرائیل فشار بیاورد.

 چندی پیش، شبکه سعودی «الشرق» گفته بود «توافق آتش‌بس در غزه پس‌ازآنکه آمریکا ضمانت‌های لازم را برای اجرای آن ارائه کرد، قریب‌الوقوع شده است».

وسواس ذهنی و حقیقت ثابت

اکنون سؤال این است که «آیا، اسرائیل به آنچه آمریکا ضمانت کرده تن می‌دهد؟»

پاسخ به این سؤال، با توجه به رابطه دیرینه «تل‌آویو-واشینگتن» می‌توانست به‌سادگی گفتن «بله» باشد. اما جنگ غزه گره‌های کوری را به این رابطه افزوده که دست‌کم تا الآن با دیپلماسی باز نشده است. وزاری تندروی کابینه، بی‌بی را تهدید کرده‌اند که اگر به «خاتمه جنگ» راضی شود، استعفا می‌دهند. بدون وزرا، کابینه فرومی‌پاشد، انتخابات زودهنگام برگزار می‌شود و کسی نخست‌وزیری دوباره نتانیاهو را نمی‌خواهد.

اگر او تهاجمی تمام‌عیار را علیه رفح آغاز کند، باز هم بعد از پایان عملیات باید کنار برود؛ چراکه بعید است حتی یکی از اسرای صهیونیست را زنده ازآنجا خارج کند. اکنون مردی که به‌هرحال باید صندلی نخست‌وزیری اسرائیل را خالی کند با یک وسواس ذهنی دست‌به‌گریبان است: «به قیمت کشته شدن اسرای صهیونیست و پذیرفتن انگ جنایت‌کار جنگی بابت کشتن بی‌رویه ساکنان رفح، حماس را ریشه‌کن کند یا نه»؟

اعزام هیئت اسرائیلی برای مذاکره با حماس، یعنی نتانیاهو تا ریشه‏‏‌کن کردن مقاومت فاصله زیادی دارد

با این درگیری ذهنی است که نتانیاهو با توپی که حالا در زمین اسرائیل است، بازی می‌کند و بلاتکلیف است که باز هم مثل سابق آن را به وزرای افراطی کابینه پاس دهد یا به آمریکا که می‌کوشد بین هویت چندگانه «حامی صهیونیسم»، «میانجی مذاکره» و «ضامن آتش‌بس» تعادل خود را گم نکند.

در آن‌سوی میز مذاکره اما، فارغ از وسواس ذهنی نتانیاهو برای تیشه زدن به ریشه مقاومت فلسطین، حماس یک حقیقت ثابت است و فارغ از واسطه‌های قطری، مصری و آمریکایی، هیئت اسرائیلی به قاهره می‌رود تا با هیئت حماس مذاکره کند.

شاید وقت آن رسیده که بی‌بی هم مانند شرکای آمریکایی، چشم خود را به روی این حقیقت ثابت باز کند و شکست را بپذیرد.

یک نشانه از باز شدن چشم آمریکا به روی حقیقت حماس، تن دادن واشینگتن به مصالحه احتمالی «فتح» و حماس با وساطت روسیه و چین است. تأییدی ضمنی بر وجاهت مطالبه دیرینه حماس برای تبدیل‌شدن به یک جریان سیاسی مشروع در آینده فلسطین (اینجا منظور مشروعیت بین‌المللی است).

آتش‌بس غزه برای همه طرف‌ها یک فرصت توأم با تهدید است. حماس تجدیدقوا می‌کند، آمریکا به پروژه‌های انتخابات ریاست‌جمهوری و عادی‌سازی بازمی‌گردد و اسرائیل موج ضدصهیونیسم جهانی را مهار می‌کند. اما صحبت از این تهدید‌ها و فرصت‌ها بماند برای فردای پس از آتش‌بس احتمالی.

انتهای پیام/

مریم خرمائی