فرزندانتان را در قرنطینه رها نکنید
تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۲۸۰۹۳
یکی از گروههای سنی که در پی ایجاد محدودیتهای ترددی و کاهش حضور مردم در جامعه در خطر آسیبهای بسیاری قرار دارد، کودکان هستند. عده زیادی از کودکان از دی ماه سال ۹۸ که شیوع کرونا در کشور علنی شد، در خانهها قرنطینه شدهاند. فرآیندی که همچنان ادامه دارد و زمان مشخصی در خصوص پایان آن اعلام نشده است.
چگونگی و کیفیت مواجه کودکان با موضوع بیماری کرونا، چالشی است که بسیاری از خانوادهها با آن درگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دانستن همه چیز به طور واضح لازم نیست
فرشته نجفی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه باید مانع از رویارویی کودکان با اخبار صریح و وحشتناک مرگ و میر ناشی از کرونا شد، میگوید: برای اینکه کودک ما شرایط فعلی و قرنطینهها را درک کند، حتما لازم است که او را درباره بیماری کرونا توجیه کنیم اما نه به این معنا که آمار مبتلایان و فوتشدگان را در حضور او بخوانیم. صرفا همین که کودک ما بداند، یک بیماری در کمین اوست و در خانه ماندنش به این دلیل است، کفایت میکند. این موضوع شامل کودکان سه تا هفت سال میشود.
نجفی ادامه میدهد: خانوادهها به هیچ وجه نباید در حضور کودکان بحثهای مداوم درباره کرونا داشته باشند. این که یک کودک ۵ ساله در تمام روزهایی که در خانه به خاطر کرونا قرنطینه است، از ابعاد عجیب و کشنده این بیماری بشنود، شخصیت و روح او را آزرده میکند. والدین باید توجه کنند که فرزندانشان قرار نیست به طور واضح از تمام اخبار این موضوع باخبر باشند. پس عقلانی است که آنها را از بحثهای این حوزه به دور نگه دارند. اینکه کودکی مدام در معرض سیگنالهای منفی اخبار کرونا باشد، در ذهن او تنش ایجاد میکند و آرامش درونیاش را به خطر میاندازد.
قرنطینه؛ بهترین فرصت برای گفتگوی خانوادگی
دکتر نجفی با بیان اینکه قرنطینه خانگی، ابعاد خوبی هم در اختیار خانوادهها گذاشته است، میگوید: امروز کودکان ما ناخواسته دچار یک اضطراب و استرس ناشی از این بیماری و خانهنشینی شدهاند و تنها کسانی که میتوانند مانع از ادامه و تاثیرگذاری این وضعیت شوند، خانوادهها هستند. قرنطینه این فرصت را به خانوادهها میدهد که بیشتر با فرزندانشان صحبت کنند. این گفتگوها باید طی پروژههای دو نفره یا چندنفره انجام شود. یعنی صحبتهایی که همهی اعضا در آن شریک هستند یا گاهی صحبتهای دونفره پدر و فرزند یا مادر و فرزندی.
نجفی میافزاید: اجازه بدهید فرزندتان صحبت کند. از او بخواهید در مدت یک سال اخیر یا همین چند هفته محدودیت جدید، درباره هرآنچه که او را آزرده است صحبت کند و به شما از دغدغههایش بگوید. از او بخواهید درباره هرچیزی که به آن فکر میکند، حرف بزند. سپس ترسهای او را شناسایی کرده و برایش اوضاع را تحت کنترل توصیف کنید. به او اطمینان بدهید که شما مراقبش هستید و حواستان به همه چیز هست البته نقشی هم برای خودش قائل شوید. مثلا از او بخواهید مسئول نظارت بر شستشوی دستها باشد و به همه تذکر بدهد که باید دستهایشان را بشویند. نباید تقویت حس وظیفهشناسی در او را فراموش کنید.
ما قرار نیست تمام عمرمان در خانه بمانیم
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان درباره تاثیرات خانهنشینی بر روحیه و سلامت روانی کودکان میگوید: به هرحال محبوس ماندن در خانه آنهم به مدت طولانی، روی اعصاب و روان تمام آدمها و خصوصا کودکان تاثیر منفی دارد. انسان خوی اجتماعی دارد و تعاملات بیرون از خانه شخصیت او را شکل میدهد بنابراین لازم است کودک شما درک کند که جهان، محدود به همین خانه و خانواده نیست و بعد از گذشت مدتی، همه باهم به شکل عادی به جامعه برخواهیم گشت و با یکدیگر خواهیم بود.
نجفی تصریح میکند: در ترسیم مسیر آینده برای فرزندتان، از نقش اجتماع بگویید. او را روشن کنید که زندگی بیرون از خانه هم در جریان است و قرار نیست تا ابد در خانههایمان بمانیم. این محدودیتهای خارج از خانه و قرنطینه در صورتی که به صورت اصولی برای کودک تعریف نشوند، ممکن است او را منزوی و جامعه گریز کند. والدین نباید اجازه بدهند که تصور خانهنشینی و زندانی بودن در ذهن کودکان ایجاد شود. مدام به او القا کنید که شرایط در حال بهبود است تا امید به زندگی در ذهن او جریان داشته باشد.
تحرک فیزیکی کودکان را محدود نکنید
فرشته نجفی با بیان اینکه انرژی کودکان بیشتر از افراد بالغ است میگوید: همانطور که ما سالها قبل در کوچه و خیابان، ساعتها با دوستانمان بازی میکردیم و مشغول بودیم، بچههای محصور در قرنطینه نیز چنین نیازی دارند و نباید مانع از فعالیتهای فیزیکی آنها شد بلکه باید زمینه را برای تحرک آنها ایجاد کرد. چون امکان بازیهای گروهی با هم سن و سالان وجود ندارد، تا حد ممکن بازیهای خانوادگی با مشارکت والدین و برادر و خواهر را جایگزین کنید.
وی همچنین ورزش کردن را راهکار تخلیه انرژی میداند و میافزاید: طی یک برنامه معین و منظم، فرزندتان را به سمت ورزش سوق بدهید. اجازه ندهید منزوی و گوشهگیر باشد. خانه نشینی و قرنطینه به معنای افسردگی و بی تحرکی نیست. برنامههای بسیار متنوعی در دنیای مجازی وجود دارد که خانوادهها میتوانند از آنها استفاده کنند. تحرک کافی منجر به ترشح هورمون سروتونین میشود که عامل ایجاد شادی و نشاط در ذهن است.
کودکان به تنهایی در فضای مجازی گم میشوند
این روانشناس حوزه کودک و نوجوان درباره فضای مجازی و استفاده کودکان از گوشیهای هوشمند میگوید: دنیایی از اطلاعات و محتوای بیربط در فضای مجازی موجود است و در صورتی که فرزندمان را در این محیط تنها بگذاریم، قطع به یقین با آنها مواجه خواهد شد. کمیته آموزش یونیسف به خانوادههایی که فرزندانی بین هفت تا ۱۵ سال دارند توصیه میکند که در مرورگر تمام دستگاههای هوشمند خود، گزینه « جستجوی امن » یا « safe mode » را فعال کنند. والدین ملزم هستند که برای استفاده فرزندشان از گوشیهای هوشمند، تبلتها و کنسول بازیهای رایانهای نیز برنامهای منظم داشته باشند.
لزوم توجه و اهمیت بیشتر به مسائل روحی و روانی
نجفی در پایان توصیه میکند: واضح است که بنیان خلق و خوی آدمیزاد در همین دوران خردسالی شکل میگیرد. خانوادهها فراموش نکنند، همانقدر که در خانه ماندن اجباری برای ما سخت است، برای کودکانمان نیز دشواری دوچندانی دارد پس باید بیش از پیش به تربیت و پرورش روح آنها توجه داشته باشیم. رها کردن آنها در این موقعیت میتواند آثار عمیق و خطرناکی روی ذهنشان داشته باشد. آثاری که جبران آنها در بزرگسالی، به مراتب سختتر و طولانیتر خواهد بود.
لینک کوتاه: asriran.com/003BDaمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: قرنطینه خانه نشینی خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۲۸۰۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!
شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشورها شد. حال پس از گذر از این همهگیری، اندکی از حجم دورکاریها کم شده است؛ اما مزیتهای آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان میدهد، میتوان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوارها شود.
به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بینالمللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.
در هفتههای اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید میکنند؛ بنابراین میتوان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.
یک پژوهش انجامشده توسط صندوق بینالمللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفتوآمد برای کار یکی از والدین میتواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، میتواند دلالتهای مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بینالمللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که میتواند رفتوآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.
اثر کرونا بر کاهش زمان رفتوآمدهاهمهگیری کووید-۱۹ به روشهای بیسابقهای دنیای کار را تغییر داده است؛ بهطوری که کار از راه دور یا دورکاری بهعنوان یک نوع مهم کار در بازارهای کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجارهای سنتی در مورد زمان کار، رفتوآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.
توانایی دورکاری بهطور قابل توجهی زمان رفتوآمد را کاهش میدهد یا حتی بهطور کامل آن را حذف میکند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که میتواند به فعالیتهای دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگوهای کار و رفتوآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمیگذارد؛ اما میتواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.
دورکاری یکی از والدین میتواند بهطور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیرهشده بستگی به این دارد که زمان پسانداز شده، چگونه صرف میشود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگوهای کاری و تخصیص زمان به دلیل همهگیری انجام شده است، پویاییهای مرتبط بین همسران و پیامدهای رفاهی گستردهتر این پویاییها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.
هدف پژوهش انجامشده توسط صندوق بینالمللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همهگیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعهنیافته کمک کند.
در این پژوهش از دادههای نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالاتمتحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالاتمتحده را در فعالیتهای مختلف ارزیابی میکند. دادههای ATUS نشان میدهد قبل از همهگیری تفاوتهای قابلتوجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.
بهطور کلی مردان ساعتهای بیشتری کار میکنند و بیشتر از زنان در رفتوآمد هستند. پس از همهگیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفتوآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان میرسد. علاوه بر این، بررسیهای این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یکساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمیشود.
نتایج پژوهش چه میگوید؟بررسیها نشان میدهد دستاوردهای رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفتوآمد بهدست میآید و این دستاوردها برای خانوادههایی که کاهش بیشتری را تجربه میکنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار میکند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.
این سود مخصوصا برای زوجهایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار میکنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود میبرند. دومین سود بزرگ را زوجهایی در یافت میکنند که شوهر در شغلی از راه دور کار میکند و کمترین سود زمانی مشاهده میشود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.
دلالتهای این پژوهش برای ایران چه میتواند باشد؟دورکاری بهعنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیطهای کاری ایران نیز در دوران همهگیری بهصورت گسترده اجرایی شد. کسبوکارهای فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همهگیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسبوکارها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.
بررسیهای این پژوهش نشان میدهد دورکاری در بسیاری از کسبوکارها میتواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکتها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهرهوری کسبوکارها میگذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.
بهخصوص در شرایطی که رفتوآمد در شهرهای بزرگ هزینههای زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل میکند.
دلالت مهم دیگر این پژوهش را میتوان اهمیت کاهش رفتوآمدها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدتهاست در کشور ما، صحبتها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر میرسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.
پژوهشهایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهرهوری کسبوکارها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روزهای تعطیل اثر منفی بر بهرهوری کسبوکارها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهرهوری کسبوکارها نیز بشود.