کرونا از خانه‌نشینی تا بی‌تابی برای ترک قرنطینه/ دور از هم باشیم تا برای هم بمانیم
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۶۶۴۸۳
حال که شرایط ایجاب کرده همه را خانه‌نشین کرده است، بیش از این گلایه نکنیم؛ در منزل بمانیم تا عزیزانمان را از بلا دور نگه داریم، شاید این ویروس رخت از زندگی مردم بر بندد و برود تا نفسی بکشیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز؛ در روزگار عجیبی به سر می بریم برای ماندن کنار هم باید دور از هم باشیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با آمدن ویروس کرونا و با درگیری تعداد زیادی از مردم جهان به این ویروس بی رحم همه چیز و همه ابعاد زندگی مردم تحت الشعاع قرار گرفت.
هر چه به گذشته می نگرم هیچ چیز نمی توانست اینگونه مردم را از هم دور و سبک زندگیشان را عوض کند، اما این ویروس وحشی بی منطق آمده تا همه مهمانی ها، مراسمات، دور همی ها و همه ابعاد زندگی اجتماعی مردم را تغییر دهد.
پزشک ها بر ماندن در خانه برای قطع زنجیره انتقال کرونا سخن می گویند و مردم شاید دیگر رمقی برای تحمل این شرایط ندارند.
مدارس و دانشگاه های تعطیل و دورکاری کارمندان بیش از پیش وابسته مان کرده به استفاده از اینترنت و همین اعتیاد به اینترنت سبب می شود منزوی تر از قبل شویم.
اما لحظه ای به این موضوع فکر کنید که اگر با لجبازی هایمان در خانه نمانیم و با این تفکر که "از بس جایی نرفتیم پوسیدیم" از قرنطینه خارج شویم چه اتفاقی خواهد افتاد؟
شاید همین کودکی که از دستش به واسطه مدرسه نرفتن کفری هستیم در اثر ابتلا به کرونا از دست بدهیم روزهای بدی رقم میخورد برای مادری که خود را مقصر می داند و فرزندش هم دیگر کنارش نیست، اما همچنان کرونا جولان می دهد و باید در خانه بماند انگار ثمره این لجبازی فقط آسیب به خودش بوده، چون وضعیت تغییری نداشته است.
یا تصور کنیم فرزندی دلتنگ پدر و مادرش باشد بی آنکه فکر کند ناقل است، دیدار با پدر و مادر و ابتلای آن ها به کرونا و شاید از دست دادنشان خسارت جبران ناپذیری است که چندین بار در جامعه نمونه آن دیده شده است.
ناقل کرونا بودم و همه خانواده ام را مبتلا کردم
مریم پورحسینی یکی از شهروندان شهرکردی است که به دلیل اینکه ناقل کرونا بوده همه اعضای خانواده اش را مبتلا کرده است وی میگوید: اصلا تصور نمی کردم که کرونا دارم چون علامتی نداشتم.
پورحسینی به ابتلای پدر و مادر و خواهرش به کرونا و شدت گرفتن بیماری پدر به دلیل سن بالا اساره دارد و می گوید: با وجود تذکر های شوهرم هفته دو روز به خانه پدرم رفت و آمد داشتم اما وقتی دلیلی برای بیماری پدر و مادرم که فقط در خانه بودند شدم عذاب وجدان سختی داشتم.
او ادامه می دهد: روزهای سختی را پشت سر گذاشتم اما خدا نخواست که تا ابد این عذاب وجدان برایم باقی بماند و فردی را از خانواده ام را از دست ندادم اما هیچگاه برای رنجی که به آنها تحمیل کردم خودم را نمی بخشم.
از آنجایی که متخصصان بر اعتقاد هستند که بیشتر آمار ابتلا به کرونا مربوط به دورهمی های خانوادگی است پس لازم است بیشتر به این موضوع دقت کنیم.
بیشتر از سه ماه است که خانواده ام را ندیده ام
مرجان یکی از پرستاران بیمارستان شهرکرد در گفت و گو با خبرنگار ما از سختی کارش و استرسی که در این شرایط برایش وجود دارد می گوید.
او ادامه می دهد: بیشتر از سه ماه است که خانواده ام را ندیدم چون می ترسم به کرونا مبتلا باشم در خانه هم برای حفظ جان فرزند و همسرم مجبور به استفاده از ماسک هستم.
این پرستار رعایت نکات را برای سلامتی خود و خانواده اش می داند و معتقد است روزهای بعد از کرونا خانواده ای دارد که بتواند در کنارشان باشد.
از دورهمی های خانوادگی پرهیز کنید
علی ابوطالبی یکی دیگر از شهروندان شهرکردی به ابتلای خود به کرونا اشاره میکند و می گوید: وقتی به دکتر مراجعه کردم دکتر از ابتلای من به یک سرماخوردگی ساده خبر داد اما از من خواست خودم را قرنطینه کنم و من بی توجه به این حرف وی راهی خانه برادرم شدم.
او ادامه می دهد: این بی توجهی من منجر به ابتلای بیماری خانواده برادرم به کرونا شد و از آنجا بود که فهمیدم حتی سرماخوردگی های ساده هم نیاز به فرنطینه دارد.
به گزارش جهانبین نیوز؛ پس بهتر است حالا که شرایط ایجاب کرده و همه را خانه نشین، بیش از این غر نزنیم و بمانیم در خانه تا عزیزانمان را از بلا دور نگه داریم، شاید این ویروس رخت از زندگی مردم بر بندد و برود تا نفسی بکشیم...
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: خانواده ام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۶۶۴۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور برای افغان‌ها کار هست، برای ایرانی‌ها کار نیست؟!
سید رضا اکرمی عضو جامعه روحانیت مبارز تاکید میکند نباید از دولت توقع گره گشایی داشته باشیم. او همچنین معتقد است، تک‌تک اعضای خانواده باید به فکر کسب درآمد باشند.
به گزارش رویداد۲۴، بخش‌هایی از گفت وگوی اکرمی را در ادامه می‌خوانید:
همه می‌دانیم که گرانی وجود دارد و مردم مشکلات زیادی برای تامین هزینه‌های‌شان دارند. به همین دلیل در خانه و خانواده همه افراد باید کار کنند تا همه‌شان درآمدزا باشند. یعنی یک نفر نمی‌تواند مخارج خانواده را اداره کند.
مساله مشکل‌ساز دیگر این است که امروز بَرج‌مان از خرج‌مان بیشتر است. خرج‌مان فقط صبحانه، نهار، شام، لباس و مسکن است. اما برج‌مان زیاد است که شامل موبایل، سفر و… می‌شود. چون معیارها و شرایط زندگی تغییر کرده است، مرد خانواده به تنهایی نمی‌تواند یک خانواده را اداره کند. اگر همه افراد خانواده به اندازه خودشان تلاش کنند، قطعاً می‌توانند خانه را اداره کنند.
اینکه می‌گویند، کار نیست را قبول ندارم. کار را که از آسمان یا خارج نمی‌آورند و باید ایجاد کرد. هر کس که غیرت کاری دارد، امروز برای او کار هست. بیش از ۵ ملیون افغانی در این مملکت کار ساختمانی، کار سنگ‌بری، کار سرای‌داری می‌کنند؟ چطور برای افغان‌ها کار هست، برای خودمان ایرانی کار نیست؟ کار هست و ما باید دنبالش برویم.
ما از قدیم‌الایام مربایی را که می‌خوریم، بسته‌بندی و آماده نمی‌خریدیم. خانم‌های خانه دوزندگی بلدند، خیاطی بلدند، آرایشگاهی بلدند و اوقات فراوان هم دارد. پس اگر بتواند وقتش را خوب تنظیم کند، می‌تواند در کنار بچه‌داری به کارهای دیگر هم برسد. خانم من هم ۷ بچه را بزرگ کرده است. هم درس داده و هم سخنرانی کرده و هم کار میکند.
اینکه می‌گویند مستاجرین گرفتار هستند، باید همه ایران را در نظر بگیرید و فقط تهران را نبینید. همچنین سه‌چهارم مردم تهران خانه دارند و یک چهارم مستاجراند. پس برای یک چهارم قیصریه را آتش نزنید.
درباره اینکه همه از دولت توقع دارند، می‌گویم دولت مسئول همه چیز نیست. اولا هر کسی مسئول کار خودش است و حق ندارد همه کارها را گردن دولت بیاندازد. دولت باید حمایت و نظارت کند. بنا نیست همه کارها را به دوش دولت بگذاریم و از او بخواهیم، سیر و پیاز ما را تهیه کند. ما در اقتصاد هم بخش خصوصی داریم و هم تعاونی داریم و آخرین بخش دولت است.
اینکه می‌گویند، رفت و آمد در تهران مشکل است، دلیلی برای کار نکردن نیست. بنا نیست همه برای شاغل بودن از خانه بیرون بیایند. الان بسیاری از کارها هستند که در درون خانه می‌توان انجام داد. در واقع حمل و نقل دوساعته و سه‌ساعته روزانه برای موارد خاص است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟