به بهانه‌روزمعلولان | انتقاد غول‌پیکر پارالمپیکی ایران: ماها هم حق زندگی داریم / فقط باید مدال‌های مارا بشمارند!؟
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۹۱۲۰۲
خبرگزاری فارس مازندران ـ مهدی رضی| ثبت سوم دسامبر ( 13 آذر ) با عنوان روز جهانی معلولان در تقویم ملت‌های مختلف جهان، بهانه‌ای است برای اینکه بار دیگر مسائل و مشکلات مربوط به بزرگترین اقلیت جهان در اذهان پر دغدغه مردم و مسؤولان تداعی شود.
مسیر رسیدن به موفقیت راه‌های پرپیچ و خمی دارد؛ برخی با وجود موانع و محدودیت‌ها این مسیر را با موفقیت پشت سرگذاشته اند و ثابت کرده‌اند که با تلاش و پشتکار می‌توان بر مشکلات چیره‌شد و به موفقیت دست یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ورزش ارتقا دهنده امید به زندگی و حافظ سلامت جسمی و روانی اقشار مختلف همچون جانبازان و معلولان، همواره در اسناد بالادستی و قوانین بین‌المللی مورد تاکید قرار گرفته است. اما ترویج این مساله در استان مازندران در مرحله اول، نیازمند تغییر رویکرد خانواده و جامعه و سپس توجه و حمایت روز افزون مسئولان و ایجاد و مناسب‌سازی اماکن ورزشی برای این قشر به منظور حضور افتخارآفرین در ورزش قهرمانی است.
قریب پنج درصد از افراد جامعه حاضر در استان مازندران را جانبازان و معلولان تشکیل می‌دهند که به سبب دلایل متفاوتی از جمله جنگ، تصادفات، بیماری و عوامل مادرزادی دچار معلولیت شدند و غالبا به دلیل نقص عضو مجبور به تغییر در سبک زندگی و به‌خاطر قرار نگرفتن در جایگاه مناسب اجتماعی دچار انزوا می‌شوند و این موضوع می‌تواند سلامت روحی و جسمی این قشر را به مخاطره اندازد.
ورزش نه تنها اعتماد به نفس را در فرد تقویت می‌کند بلکه نگرش جامعه را نسبت به معلولان دگرگون می‌سازد.
ورزش نقش مهمی را در سلامت جسم، روح و زندگی فردی و اجتماعی جانبازان و معلولان ایفا می کند که به‌تبع آن در فرایند توسعه ابعاد مختلف جامعه همچون فرهنگی و اجتماعی گام برمی‌دارد و در این فرایند نهادهای حمایتی همچون بنیاد شهید و امور ایثارگران و سازمان بهزیستی، سازمان‌های مردم‌نهاد و رسانه‌های جمعی به خصوص ورزشی می‌توانند با برنامه‌ریزی‌های بلند مدت برای اشاعه فرهنگ ورزش در میان جامعه مورد هدف و جذب و هدایت آنان، رسالت خود را به انجام برسانند.
مشکل فرهنگی مهم‌ترین مشکل خانواده‌ها محسوب می‌شود، چرا که جامعه هنوز معلول‌پذیر نیست و در عمل آمادگی پذیرش معلول را ندارد.
گسترش مراکز مردم‌نهاد می‌تواند برای رفع مشکلات خانواده‌های دارای معلول که درد مشترک دارند، کمک کند.
نهادهای فرهنگ‌ساز از جمله سازمان‌های مردم نهاد با استفاده از قدرت نفوذ بر افکار عمومی جامعه می‌توانند یک مقوله فرهنگی را بر آحاد جامعه القا کنند و در ریشه‌کنی فقر فرهنگی برخی از خانواده‌های معلولان گام بردارند.
بررسی و در صورت لزوم بازنگری رویکردها، حمایت ها، الگوهای رایج در انعکاس اخبار و پخش برنامه‌های ورزشی جانبازان و معلولان از صدا و سیما برای حل این معضلات نیز کارساز است.
روز جهانی معلولان به واقع روز توجه بیشتر به واقعیت پیرامون است. وجود افرادی با وجود داشتن محدودیت های جسمی، شور زیستن را در پیکره جامعه می دهند و هیچ‌گاه به واسطه معلولیت از ایفای نقش اجتماعی خود رویگردان نبوده‌اند امیدبخش و نشاط‌آفرین است اما مسؤولیت خطیر ما را برای درک محدودیت آنان، فراهم سازی زمینه مشارکت اجتماعی و پاسخگویی به نیازهای معلولان گوشزد می‌کند. با این نگرش که همه ما روزی در دوران ارزشمند سالمندی به نوعی دچار معلولیت خواهیم شد، حس هم‌ذات‌پنداری و درک متقابل در وجود ما بیشتر تقویت می‌شود و ما را مصمم به مناسب‌سازی محیط و ایجاد شرایط مادی و معنوی لازم برای حضور فعال معلولان در فعالیت‌های اجتماعی می‌سازد.
به همین بهانه، به گفت‌وگو با قهرمانی پرداختیم که شرایطش فوق‌العاده خاص است و روزی در ناامیدی محض بود و با یک تلنگر به یک قهرمان جهانی تبدیل شد و حالا نامش تیتر یک رسانه‌های بزرگ دنیاست. از مرتضی مهرزاد صحبت می‌کنیم که روزی حاضر نبود به خاطر قد خیلی بلندش از خانه‌اش بیرون بیاید و اما حالا همه آرزوی داشتنش را در تیم خود دارند. او قهرمان پاراالمپیک شد و به همراه تیم‌ملی والیبال نشسته ایران مدال این آورگاه بزرگ را بر گردن آویخت تا ثابت کند می‌شود با معلولیت هم به عرش رسید.
مرتضی‌مهرزاد دارای بیماری آکرومگالی است بلندی قد او تقریباً به ۲۵۰ سانتیمتر میرسد. رشد غیرطبیعی قد او از ۱۶ سالگیش شروع شد وقتی که ۱۹۰ سانتی متر قد داشت و از روی دوچرخه‌اش افتاد که سبب آسیب به لگن مرتضی شد. همچنین پای راست او حدود ۱۵ سانتیمتر از پای چپش کوتاه‌تر است و اندازهٔ کف دست او در حدود ۲۷/۷ سانتیمتر است.
مرتضی مهرزاد در سال۱۳۹۴ بعد از تمرین و شروع آمادگی جسمانی به تیم والیبال‌نشسته ثامن الحجج سبزوار در لیگ‌برتر دعوت شد و اولین بازیش را به عنوان بازیکن والیبال نشسته تجربه کرد. مرتضی‌مهرزاد در پاراالمپیک سال ۲۰۱۶ توانست بازیکن کلیدی در قهرمانی تیم ملی ایران شود.
در ادامه گفت‌وگوی ما به این قهرمان ملی را می‌خوانید؛
فارس: مصاحبه را با پرسشی که همیشه از ورزشکاران جانباز و معلول می‌شود، آغاز می‌کنیم. چرا و چگونه ورزشکار شدید و مرتضی مهرزاد چرا و چی‌شد که ورزش والیبال را انتخاب کرد؟
مهرزاد: در برنامه ماه‌عسل سال ۸۸ که من مهمان برنامه بودم، کاپیتان تیم چالوس آقای گلچین آن برنامه را به‌صورت اتفاقی می‌بیند و بعد از آن برنامه به دنبال من آمد و بنده را به سمت ورزش کشاند.
فارس: ورزش چه مقدار در روحیه شما تاثیر گذاشته است ؟
مهرزاد: خب بعد حضورم در ورزش، کلا حالم عوض شد. اینکه وارد جامعه شدم و دیدم آدم‌های معلول هم می‌توانند ورزش و پیشرفت کنند.
فارس: به غیر از ورزش به چه کاری بیشتر علاقه داری و انجامش می‌دین ؟
مهرزاد: بیشتر کتاب می‌خوانم و به مطالعه علاقه دارم و بودن با دوستانم از دیگر کارهای من است.
فارس: اولین روزی که وارد والیبال شدی فکرش را می‌کردین این قدر معروف و محبوب شوید؟
( با خنده ) والله، الان هم معروف و محبوب نیستم. حداقل نه آنقدری که شما گفتید ( با خنده )
فارس: حس و حالت وقتی که برای اولین بار پیراهن تیم ملی را پوشیدی را تعریف کنید:
مهرزاد: خب خیلی خوشحال بودم و انتظارشو نداشتم به تیم ملی برسم.
فارس: کسب سکوی قهرمانی در پاراالمپیک چه حسی داشت؟
مهرزاد: غیرقابل توصیفه؛ نمی‌شه آن حس را بیانش کرد. حس منحصر به فردی بود !
فارس: علاوه بر والیبال نشسته به چه رشته‌ای علاقه داری و طرفدار چه تیم‌هایی هستی؟
مهرزاد: فوتبال را دوست دارم و طرفدار پرسپولیسم !
فارس: وقتی که با افرادی که دارای معلولیت هستند برخورد میکنی، تجربیاتت و این راهی که رفتی رو بهشون پیشنهاد میکنی یانه ؟
مهرزاد: حتما. تا آنجایی که بتوانم باهاشون حرف می‌زنم. از تجربیات خودم به آنها می‌گم. ماها هم حق زندگی داریم اونم در شرایط برابر یا حتی بیشتر!
فارس: نگاه مردم به مرتضی مهرزاد در طول این 10 سال قبل و بعد معروفیت اخیر چطور بوده !؟
مهرزاد: منو قبلا به عنوان یه آدم قد بلند می‌شناختند همین! ولی بعد رفتن به تیم ملی و قهرمانی، دیگه کسی به هم نگفت که اون قد بلنده! همه گفتن این کسی هست که قهرمان پاراالمپیک شده! که این برام مهم بود.
فارس: توجه مسؤولان ورزش استان و کشور به معلولان و ورزشکارانی مثل شما چطور بود؟
مهرزاد: در کشور می‌شود گفت خدا را شکر نگاه‌ها خیلی بهتر شده، ولی متاسفانه در استان خودمان نه! متاسفانه اصلا معلولان را ورزشکار حساب نمی‌کنند! چرا فقط باید مدال‌های ما را بشمارند!؟ ولی وقت توجه و تشویق می‌شود ما رو نمی‌بینند!؟ چون ما معلول هستیم؟ ولی امیدوارم از زمان روی کار آمدن اقای رنگرز نگاه‌ها به ماها عوض شود و یکسان‌سازی صورت بگیرد.
فارس: مهم‌ترین مشکلات پیش روی ورزش معلولان چیست؟
مهرزاد: عدم توجه، کمبود امکانات مهم‌ترین مشکلات ماست. معلولان خیلی پتانسیل بالایی دارند، امیدوارم که از آنها حالا در هر زمینه‌ای بیشتر استفاده شود.
فارس: چه انتظاری از مسؤولان مربوطه برای رفع مشکلات دارید ؟
مهرزاد: خب بحث اصلی ما اشتغال است. همون بحث تکراری و همیشگی! چرا کسی مثل آقای رمضان صالحی که ۱۴ بار پاراالمپیک رفته باید دنبال کارش باشه!؟ یا دوستان دیگر ما و من خودم دنبال همین قضیه هستم! چرا!؟ چون یک معلولم؟ چرا باید قانونی مصوب کنند که فرزندان قهرمانای پاراالمپیک برن سرکار ولی خودشون نه!؟ این یعنی چی آخه!؟
فارس: بعد این قهرمانی‌ها و افتخاراتی که کسب کردید، وعده عملی نشده هم دارین؟
مهرزاد: نمی‌خواهم در مورد عدم تحقق وعده‌ها صحبت کنم! ۴سال گذشته..! بگذریم ...
فارس: افتخارات زیادی با تیم‌های والیبال کسب کردید و در پارالمپیک هم روی سکو رفتید. به نظر خودت چرا این انگیزه قبل از آن وجود نداشت، نمی‌خواستید معلولیت‌تان را بپذیرید یا زمینه حضور در ورزش معلولان برای شما فراهم نشده بود؟
مهرزاد: نه انگیزه داشتم و نه بلد بودم. چیکار کنم! ولی بعدش، خداروشکر راه برایم باز شد.
فارس:دنیای معلولان چگونه دنیایی است !؟ چگونه توصیفش می‌کنید؟
مهرزاد: اصلا خاص و پیچیده نیست! همه ماها انسانیم ولی فقط ما یک نقص عضو کوچیک داریم. اگر دقت کنید، خیلی جاها معلولان از افراد سالم در هر زمینه‌ای جلوتر هستند، ولی دیده نمی‌شوند. امیدوارم این تبعیض روزی تمام شود.
فارس: شاغل هستید؟
مهرزاد: متاسفانه نه! بحث اشتغال برای ما به آرزو تبدیل شده است.
فارس: هدف نهایی شما در ورزش کجاست؟
مهرزاد: تکرار دوباره قهرمانی‌ها بزرگترین هدف ما در ورزش است.
فارس: پیشنهادت به افرادی که دارای معلولیت هستند چیه ؟
مهرزاد: اینکه بیشتر و بیشتر تلاش کنند.درست است که سخته ولی شدنی است.
فارس: حرف آخر؟
مهرزاد: از همه کسانی که در این چند سال برایم زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و همچنین از شماها که صدای ما هستید سپاسگزارم.
** افراد سالم و توانمند جامعه باید بدانند که معلولان هرگز نیازی به ترحم ندارند. همنوعان سالم باید همواره بکوشند تا کمبود موجود در معلولان رابه صورت یک جریان طبیعی نشان دهند و کاری نکنند که این کمبود، زندگی معلول را از حالت طبیعی خارج کند و او را به فردی منزوی و جدای از جامعه تبدیل سازد. باید این حقیقت را بپذیریم که اگر فرد معلول به درون جامعه برمی گردد و به فعالیت می‌پردازد، حتما توانمندی دارد. پس نبایدبا ترحم یا تمسخر خویش، هیاهوی زیبای بازگشت به زندگی را در او خاموش کنیم، بلکه باید او را بپذیریم و تشویقش کنیم تا کارهایش را درست انجام دهد و با کارخواستن از آنها، آنان را در میان خود نگه داریم.
به گزارش فارس؛ ورزشکاران جانباز و معلول استان مازندران که نشان دادند با حمایت و سرمایه‌گزاری در آوردگاه‌های برون مرزی برای استان افتخارآفرینی کرده‌اند خواستار کاهش فاصله حمایت‌ها بین خود و سایر ورزشکاران که محدودیت جسمی ندارند، هستند.
انتهای پیام/۸۶۰۵۹/ج
منبع: فارس
کلیدواژه: معلولان مازندران ورزشی ورزش جانبازان و معلولان والیبال نشسته مرتضی مهرزاد تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۹۱۲۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درخواست نامگذاری یکی از اماکن ورزشی به نام «مسعود اسکویی»
اولین مدیر رادیو ورزش در مراسم تشییع پیکر مسعود اسکویی دو پیشنهاد داشت؛ یکی ساخت یک مستند تا چهلم این گوینده فقید و دوم نامگذاری یکی از اماکن ورزشی به نام این پیشکسوت که حق زیادی به گردن ورزش ایران دارد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مراسم تشییع پیکر مسعود اسکویی گوینده و گزارشگر پیشکسوت رادیو با حضور جمعی از پیشکسوت‌های ورزشی و هنرمندان و رئیس سازمان صداوسیما برگزار شد.
علی بخشی‌زاده معاون صدا به راز محبوبیت اسکویی اشاره کرد و گفت: ما یکی از بهترین معلمان خود را در رسانه از دست دادیم. چه رازی است که یک نفر این‌گونه محبوب می شود؛ همه شما را به این آیه سوره مریم ارجاع می‌دهم که «به درستی کسانی که پاک عمل کردند و پاک نیت بودند خداوند آنها را محبوب قلب‌ها می‌کند» و استاد مصداق این آیه کریمه بود. او در این شرایط سنی بسیار پرکار بود که حتی گاهی از او می خواستیم بیشتر به آموزش بپردازد و استراحت کند اما اهل استراحت نبود و عاشق این کار بود.
معاون توسعه ورزش قهرمانی پیام تسلیت وزیر بهداشت را ابلاغ کرد و پس از آن بخش‌هایی از صحبت‌های مسعود اسکویی در گزارش‌ها و مصاحبه‌ها و خاطراتش همراه با جملاتی کوتاه از چهره‌های رادیویی همچون اکبر ارمنده، بهروز رضوی و... پخش شد.
محمدرضا منصوریان مجری کارشناس پیشکسوت به وطن‌پرستی اسکویی اشاره کرد و افزود: من و مسعود اسکویی از نادر کسانی بودیم که از تلویزیون به رادیو آمدیم. او در نظم و وطن‌پرستی بی نظیر و همیشه الگو بود. مثلاً اگر برنامه قرار بود ساعت 8 شروع شود او ساعت 7:30 در استودیو بود. در اوج اقتدار و عظمت اسکویی، خیلی‌ها به دنبالش آمدند تا او را به جاهایی ببرند اما او یک بار جواب نداد و می‌گفت من در این آب و خاک متولد شدم و در این آب و خاک هم باید دفن شوم.
یادی از اسکوییِ فقید؛ صدای ماندگار ورزشمحمدرضا داورزنی رئیس سابق فدراسیون فوتبال هم خودش را به آیین وداع با پیکر مسعود اسکویی رسانده بود و به نگاه حرفه‌ای این گوینده فقید در گزارشگری ورزش اشاره کرد. اما محمد جهانی اولین مدیر رادیو ورزش در این جمع دو پیشنهاد یکی به صداوسیمایی‌ها و دیگری به مدیران ورزشی بسنده کرد. او گفت: به تیم جوان رادیو ورزش توصیه می‌کنم رفتار حرفه ای اسکویی را تکرار کنند. پیشنهاد می‌کنم در 40 روز باقی مانده تا چهلم اسکویی یک مستند بسازند تا در آرشیو رادیو باقی بماند. به مدیران ورزشی هم پیشنهاد می‌کنم یکی از اماکن ورزشی را به نام او نامگذاری کنند که حق زیادی به گردن ورزش دارد.
همسر مسعود اسکویی به علاقه زیاد این گوینده فقید به رادیو اشاره کرد که با کمترین توان پشت میکروفن حاضر شد و آغاز سال 1403 را اعلام کرد. در ادامه برنامه پیمان جبلی رئیس صداوسیما پشت تریبون حاضر شد و گفت: استاد اسکویی همان‌طور که از صدای جوانش برمی‌آمد مصداق نشاط و سرزندگی بود. از آنجا که آنچه که باقی می‌ماند صداست صدای او همیشه جاودان خواهد بود. اسکویی در 85 سالگی برنامه سال تحویل زنده رادیو ورزش را اجرا کرد و حتی وقتی روی تخت بیمارستان بود باز هم امیدوار بود و به ما امید داد و می‌گفت من ورزشکارم نگران نباشید. نماز اولش هیچ گاه ترک نشد و در کنار همکاران جوان علی رغم پیشکسوتی با تواضع کار می‌کرد.
در پایان این مراسم پیکر زنده یاد اسکویی به سمت قطعه نام‌آوران بهشت زهرا (س) تشییع شد.
مسعود اسکویی، گوینده و مجری کارشناس پیشکسوت شبکه رادیویی ورزش روز چهارشنبه 12 اردیبهشت درگذشت.
انتهای پیام/
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت