دیدگاه سالم سالاری جامعه باید تصحیح شود
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۹۶۴۱۸
ابراهیمی با تاکید بر لزوم حذف پیش فرض های ذهنی نامناسب نسبت به معلولان گفت: همانطور که سلامتی در نگاه اسلامی به خودی خود فضیلت محسوب نمی شود معلولیت و نقض نیز نمی تواند کاستی تلقی شود.
«زهرا ابراهیمی» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان، با بیان اینکه معلولیت در نگاه دین، نوعی نقص در کمال محسوب نمیشود، اظهار داشت: انسان در نگاه دین، موجودی است که خداوند به او قدرت و توان رسیدن به کمال را بخشیده است، اظهار داشت: آنچه در این دیدگاه، ارزشمندی انسان را اثبات میکند، میزان تلاش انسان در راستای رسیدن به کمال است، بنابراین معیار ارزش، نه تفاوتهای فردی و اجتماعی و نه امتیازات جسمی و مادی، بلکه تعبد و تسلیم انسان در برابر خداوند است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مبلغ تخصصی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با اشاره به اینکه از سوی دیگر، انسان موجودی دوبعدی است که بعد روحی او بر بعد جسمیاش اولویت دارد و جسم، تنها مَرکب و ابزاری در خدمت روح است، بیان داشت: بر این اساس آنچه اصالت دارد و باید موردسنجش قرار گیرد ویژگیهای روحی انسان و نه خصوصیات جسمی اوست؛ با توجه به این دو مقدمه، هدف آفرینش این است که همه انسانها با امکان تکامل اختیاری که دارند این مسیر را بپیمایند و رسیدن به این هدف برای فرد سالم و معلول امکانپذیر است.
ابراهیمی تاکید کرد: وقتی خداوند مهربان تبعیضی میان بندگانش قائل نیست و همه را به یکچشم مینگرد ما نیز باید در روابط اجتماعی خویش افراد دارای معلولیت را نیز همچون افراد سالم تلقی کرده و با همان دید به آنها بنگریم، بدین ترتیب اولین گام برای تصحیح رفتار با معلولان، تصحیح و ترمیم نگرش ما نسبت به آنهاست.
وی با بیان اینکه اگر دیدگاه ما نسبت به نقص ظاهری آنها تغییر کند رفتار ما نیز سنجیدهتر خواهد شد، گفت: در وهله نخست باید بپذیریم که افراد معلول جزئی از جامعه ما هستند و از نگاه حداقلی به آنها بپرهیزیم، درواقع مشکل اصلی معلولان، معلولیت آنها نیست بلکه روش برخورد اجتماع با آنهاست.
ابراهیمی گفت: پیشفرض ذهنی اکثر افراد در رابطه با معلولان، پیشفرضهای صحیحی نیست. بنابراین در ارتباط با افراد معلول باید پیشفرضهای نامناسب ذهنی را حذف نمود.
وی یکی از ویژگیهای غلط و نهادینهشده در میان مردم ما را ویژگی تجسس برشمرد و ابراز داشت: اکثر ما بهمحض برخورد با افراد معلول فقط ذهنمان حول این موضوع میچرخد که علت معلولیت او چیست؟! و گاهی این پرسش ذهنی را به سوال لفظی تبدیل کرده و در رابطه با علت معلولیتش از او میپرسیم. اینگونه رفتارها از نگاه دین مذموم است علاوه بر اینکه این نوع تجسس منجر به ایذای مؤمن نیز میشود و گناهش مضاعف خواهد بود.
کارشناس اخلاق و تربیت و مبلغ تخصصی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان اضافه کرد: اگرچه وجود احساسات و عواطف برای انسان نعمتی زیبا از ناحیه خداوند مهربان است، اما گاهی روش بهکارگیری این احساسات نادرست است بارها برخی از افراد به دلیل شدت احساسات در برابر افراد معلول چشمشان از اشک، تَر شده و این مسئله منجر به ترحم بر معلول گشده است.
وی تاکید کرد: معلولان نیاز به ترحم ما ندارند و درک شرایط آنها لزوماً به معنی دلسوزی بیجا برای آنها نیست بلکه هنگام مواجهه با معلولان اگر بنای کمک هم داریم باید این کمک با کمال ادب و احترام و با اجازه گرفتن از خود آنها باشد.
ابراهیمی با تاکید بر اینکه هنگام صحبت با معلولان باید در گزینش کلمات و واژهها دقت کنیم، گفت: به برخی از نقصهای ظاهری در عرف و ادبیات گفتاری مردم عناوین زشتی اطلاق میشود، اما انسان مؤمن در برخورد با افراد معلول هرگز از این عناوین استفاده نمیکند. چراکه استفاده از الفاظ تحقیرآمیز آثار بشدت مخرب روانی در پی خواهد داشت و برای خود شخص هم گناه و مجازاتی ثبت خواهد شد.
وی ادامه داد: پرهیز از زل زدن و نگاههای تکراری، دوری از اشاره کردن به آنها هنگام صحبت با دیگران، عادی برخورد کردن با آنها، حفظ عزتنفس و کرامت آنها، تغییر نگرشهای منفی نسبت به ازدواج آنها، پرهیز از نگاههای تبعیضآمیز، مشارکت دادن معلولان در فعالیتهای گوناگون، تحویل گرفتن آنها در جمع، مشورت با معلولان و بهره بردن از دیدگاهها و نظرات آنها از دیگر بایدها و نبایدهای لازم در این مسئله است.
کارشناس اخلاق و تربیت و مبلغ تخصصی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان تاکید کرد: در روایتی آمده است که حضرت عیسی(ع) از خداوند درخواست کرد که همنشین او را در بهشت نشانش دهد؛ خداوند این خواسته او را مستجاب کرد و به او گفته شد که زنی در جزیرهای زندگی میکند که همنشین تو در بهشت است. حضرت عیسی با سختی زیاد خود را به آن جزیره رساند و دید آنجا زنی فلج تنها در کلبهای خرابه زندگی میکند. حضرت عیسی جریان را برای آن زن تعریف کرد و گفت علت اینکه تو در بهشت همنشین من هستی چیست؟ آن زن شروع کرد به شکرگزاری از خداوند و بیان این نکات که خداوند مرا خلق کرده و به من حیات و روزی رسانده و هرگز مرا رها نکرده و الآن هم پیامبر خودش را بهسوی من فرستاده است.
وی گفت: حضرت عیسی(ع) وقتی با این حجم از شکرگزاری آن زن مواجه شد گفت همین ایمان و عبادت و رضایت به تقدیر خداوند منجر به همنشینی تو با من در بهشت شده است؛ بنابراین در نگاه دین اگر سلامتی نعمت الهی است اما خودبهخود فضیلت محسوب نمیشود همانگونه که معلولیت و نقص نمیتواند رذیلت تلقی شود پس دیدگاه سالم سالاری در جامعه باید تصحیح شود.
پایان پیام/126منبع: شبستان
کلیدواژه: معلولان معلولیت اصفهان دین افراد معلول حضرت عیسی نگاه دین پیش فرض
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۹۶۴۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غیر از متخصص به الگوهایی که به درد انسان امروز بخورد نیاز داریم
به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت حکمت الله ملاصالحی عصر دیروز (سه شنبه چهارم اردیبهشت ماه) در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
انشاءالله رحمتی، استاد فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی و سردبیر مجله حکمت و معرفت گفت: من هیچ وقت شاگرد مستقیم آقای ملاصالحی نبوده ام اما در مراسم امروز تعاریفی که بقیه راجع به ایشان داشتند برایم بسیار جالب بود. به همین دلیل فکر میکنم خیلی صلاحیت صحبت درباره ایشان را ندارم.وجود آقای ملاصالحی غیر از همه مواردی که مطرح شد یک مورد مهمتر هم دارد و آن هم اینکه ایشان یک محقق واقعی هستند. البته منظور من از محقق در اینجا شخصی که تحقیق میکند نیست بلکه منظورم متحقق به حقیقت شدن است.
وی افزود: سهروردی در یکی از رسالههایش میگوید کسانی که به آسمان نگاه میکنند سه دسته هستند. دسته اول افراد عوام هستند که با سر به آسمان نگاه میکنند. دسته دوم کسانی هستند که با دیده تخصص به آسمان مینگرند، مثل منجمان. دسته سوم هم کسانی هستند که آسمان را به چشم محقق (متحقق به حقیقت شدن) میبینند.آقای ملاصالحی از این منظر جزو دسته سوم است. محققانی امثال آقای ملاصالحی در دنیای امروز ما کبریت احمر و کیمیا هستند که به راحتی هم قابل دیده شدن نیستند.
رحمتی ادامه داد: وقتی در قرآن نگاه میکنیم میبینیم که درباره عبرت از گذشتگان بسیار صحبت شده است. ممکن است برخی عبرت را به معنای پند گرفتن بدانند اما برخی هم عبرت را به معنی عبور از وجه مجهول به معلوم میدانند که به نظر میرسد سلوک آقای ملاصالحی هم از این جنس است.
این استاد فلسفه اضافه کرد: متأسفانه در فضای دانشگاهی امروز ما فقط متخصص تربیت کردیم نه محقق به معنایی که گفتم. این در حالی است که ما به غیر از متخصص به الگوهایی نیاز داریم که از آنها یاد بگیریم و داشتههایشان به درد انسان امروز بخورد.
وی در پایان گفت: زمانی که آقای ملاصالحی بیمار بودند بنده هر از گاهی سراغ ایشان را میگرفتم و این اولین بار بود که یک بیمار خیلی پرشور درباره بیماری اش حرف میزد و مثل همه بیمارها شکایت از درد و بیماری نمیکرد. انگار ایشان همان عبوریی که پیش از این اشاره کردم را نسبت به بیماری هم داشتند.
زبان و بیان شیوا و قوی ملاصالحی
مهرداد ملک زاده، باستان شناس و پژوهشگر کشورمان سخنران دیگر این مراسم گفت: سخن گفتن فی البداهه درباره آقای ملاصالحی بسیار سخت است چون نمیشود حق مطلب را به خوبی ادا کرد. نزدیک ۱۰ سال پیش وقتی نشان دکتر نگهبان را به ایشان تقدیم کردیم در آن جلسه گفتم که ایشان چه مقامی نزد اندیشه و صاحبان تفکر دارند.
وی افزود: ویتگنشتاین در یکی از کتابهایش گفته فلسفه بحث الفاظ است و آقای ملاصالحی و شیوه سخن گفتنشان هم مظهری از همین گفته ویتگنشتاین است. البته من هیچ وقت افتخار شاگردی رسمی آقای ملاصالحی را نداشتم اما زمانی که در فرهنگستان نزد ایشان بودم بسیار از شیوه اندیشه شأن آموختم. حکمت ملاصالحی زبان و بیان بسیار قوی دارد. درست مثل چیزی که ویتگنشتاین درباره فلسفه گفته است.
ملک زاده در پایان خاطره جالبی از اولین مواجه اش با ملاصالحی بیان کرد.
حمیدرضا ولی پور، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی در ادامه این مراسم گفت: به عقیده من مهمترین کاری که ایشان کردند ایجاد پیوند فلسفه و باستان شناسی است. خیلی از مردم درباره باستان شناسی یک نوع نگاه ایندیانا جونزی دارند. ما هم وقتی در دهه شصت وارد دانشگاه و شاگرد ایشان شدیم با چنین تصویری درس خواندن را آغاز کردیم ولی با استادی مواجه شدیم که از جنس و سنخ دیگری صحبت میکرد.او ما را به اندیشه و فکر کردن وا داشت.
کد خبر 6087728 سارا فرجی