به نقل از «تابناک»

صورتحساب سنگین یورویی سوغات حدادی از اروپا برای ورزش ایران

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۳۴۱۱۲

۵۸ روز از اقامت احسان حدادی در آلمان گذشته و هنوز خبری از تاریخ دقیق برگشت او به ایران نیست؛ سفری که 8 هزار دلار برای فدراسیون پزشکی‌‌ورزشی آب خورد و چند هزار دلار نامعلوم هم برای کمیته ملی المپیک.

بهانه این سفر اما انجام عمل خار پاشنه بود. زائده‌ای که حدادی برای خلاصی از شرش به هیچ پزشک ایرانی اعتماد نکرد و دست آخر هم راهی فرنگ شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌هم در شرایطی که فدراسیون دوومیدانی هزینه این سفر را تقبل نکرد. درست در روزهایی که گفته می‌شد حدادی با بزرگ کردن این زائده بی‌اهمیت به دنبال فرار رو به جلو از نتایج احتمالی‌اش در المپیک توکیوست، فدراسیون پزشکی‌ورزشی قبول کرد هزینه این حراجی را بپردازد. آن هم در اوج گرانی قیمت ارز در اقتصاد ضربه‌دیده ایران از تحریم‌های پیاپی. اما چاره چه بود؟ مسئولان ورزش کشور راهی بجز ساکت کردن حدادی نداشتند تا مبادا فردا روزی، مدعی شود شانس کسب مدال المپیک بوده و به‌خاطر تامین نشدن خواسته‌اش برای انجام عمل جراحی در آلمان، نتوانسته آن‌چه در چنته داشته را در توکیو رو کند! همین مسئله هم باعث شد تا مسئولان فدراسیون پزشکی‌‌ورزشی هزینه جراحی را تقبل کنند و مسئولان کمیته ملی المپیک هم بخشی از هزینه اقامت حدادی در آلمان را. این سفر در تاریخ 20 مهر انجام شد و‌10 روز بعد هم جراحی صورت گرفت. بعد از انجام عمل هم پرتابگر نقره‌ای ایران در المپیک لندن از سخت بودن عملش خبر داد و این‌که پزشکان آلمانی مجبور شده‌اند علاوه‌بر برداشتن خارپاشنه، استخوان‌های زائد پشت آشیل پایش را هم جراحی کنند. او درحالی به قول خودش یک جراحی سخت را پشت‌سر گذاشته بود که حتی این سختی هم نتوانست جلوی حرف‌های عجیب‌و غریبش را بگیرد تا حدادی این بار خود را بچه‌پروی ورزش ایران قلمداد کند؛ بچه‌پرویی که بی‌ادب نیست اما همه ضررها را به جان خریده. این‌که دقیقا منظور حدادی از گفتن این جمله که همه ضررها را به جان خریده چیست، چندان مشخص نیست. اما حدادی در آلمان هم دست از کنایه زدن برنداشت و تاکید کرد برخی فکر می‌کنند خارپاشنه همان زگیل است! او سپس عنوان کرد اگر پول‌های ورزش برای احسان حدادی خرج نشود، برای چه کسی خرج شود؟

درست است که حدادی با مدال تاریخ‌سازش در المپیک لندن، برای اولین بار دوومیدانی ایران را به جرگه مدال‌آوران المپیک پیوند داد و کاری بس بزرگ انجام داد. اما او نباید فراموش کند که دوومیدانی ایران تنها به حدادی ختم نمی‌شود و بودجه این فدراسیون متعلق به تمامی ملی‌پوشانی است که برای ارتقای جایگاه خود در آسیا، جهان و حتی عبور از دروازه‌های المپیک، تلاش می‌کنند. چه کسی بدش می‌آید تنها مدال‌آور تاریخ دوومیدانی‌ ایران در المپیک، بار دیگر در توکیو روی سکو برود؟ کسی هم منکر هزینه کردن مسئولان ورزش کشور برای شانس‌های مدال در توکیو‌2020 نیست اما به‌شرطی که ورزشکاران هم جانب انصاف را رعایت کنند و بدانند بودجه صرف شده برای آن‌ها بیت‌المال است و باید در قبال دریافت آن، پاسخ‌گو باشند. در‌حال حاضر حدادی به آن‌چه مدنظرش بود، رسید ولی نزدیک به یک ماه و نیم است که برای انجام یک جراحی کوچک به آلمان رفته و این‌طور که شنیده می‌شود مسئولان فدراسیون هم از کم‌و کیف کارهای او و علت طولانی شدن سفرش به آلمان اطلاع چندانی ندارند. هاشم صیامی رئیس جدید فدراسیون احتمال می‌دهد هفته آینده حدادی به ایران بر‌گردد. اما تاریخ دقیق را نمی‌داند! وقتی هم که از او پرسیده می‌شود چرا استخوان‌های زائد آشیل حدادی در بررسی پزشک‌های ایرانی مشخص نشد و به یکباره حدادی از عمل این زائده در آلمان رونمایی کرده هم فقط از حس‌اش در این‌خصوص سخن می‌‌گوید و از پاسخش مشخص است که هیچ اطلاعی در این‌خصوص ندارد: «در ایران گفته‌اند خارپاشنه دارد اما پزشک متخصص او در آلمان عمیق‌تر و مناسب‌تر معاینه کرده. حس می‌کنم دکتر لازم دانسته مواردی که احتمال دارد در آینده مشکل‌ساز باشد را هم عمل کند.» البته با شناختی که از حدادی داریم، شاید او لازم ندانسته مسئولان فدراسیون را در جریان جزییات پرونده درمانی‌اش در آلمان بگذارد! با این‌حال امیدواریم او حداقل اطلاعات لازم را در اختیار فدراسیون پزشکی‌ورزشی و کمیته ملی المپیک گذاشته باشد.منبع:خراسان

منبع: تابناک

کلیدواژه: لایحه بودجه 1400 طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها روز دانشجو علی اصغر زارعی احسان حدادی خارپاشنه المپیک توکیو لایحه بودجه 1400 طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها روز دانشجو علی اصغر زارعی فدراسیون پزشکی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۳۴۱۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.