به نقل از «ایران آنلاین»

مقاومت به انسولین، التهاب ریه را تشدید می کند

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۷۹۱۳۱

افراد مبتلا به پیش دیابت یا مبتلا به دیابت که در مناطق آلوده به ازن زندگی می‌کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای بیماری برگشت‌ناپذیر با میزان مرگ‌ومیر بالا باشند.

نتایج تحقیق جدید رابطه مقاومت به انسولین و قرار گرفتن مکرر در معرض ازن را در ایجاد بیماری بینابینی ریه (گروهی از بیماری‌های ریوی که بر بافت و فضای اطراف آلوئول‌ها (کیسه‌های هوایی ریه‌ها) تاثیر می‌گذارد) نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جیمز واگنر، محقق اصلی و دانشیار دانشکده دامپزشکی کالج دانشگاه ایالتی میشیگان (MSU) از گروه پاتوبیولوژی و تحقیقات تشخیصی گفت: "یافته‌های ما امروزه به‌ویژه که درگیر بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ هستیم، بسیار مهم است، زیرا ما در مورد همگرایی اثرات سلامتی ناشی از آلودگی هوا و سارس-کوو-۲ (SARS-CoV-۲) در جمعیت‌های حساس مانند افراد دیابتی نگرانی زیادی داریم. "

ازن، که اغلب به آن "دود" گفته می‌شود، گازی شناخته‌شده است که باعث تشدید برخی بیماری‌های ریوی، مانند آسم و رینیت (ورم غشا مخاطی بینی) می‌شود که بیماری‌های درجه اول مجاری هوایی فوقانی هستند. اما همه‌گیر شناختی اخیر ارتباط بین غلظت بالای ازن و اثرات سوء سلامتی در عمق ریه را نشان می‌دهد که به دلیل تحدید و سختی ریه باعث دشواری تنفس می‌شود.

جک هارکما، استاد برجسته دانشگاه آلبرت سی و لوئیس، مدیر آزمایشگاه آسیب‌شناسی محیطی و سم‌شناسی و آزمایشگاه‌های سیار تحقیقات هوایی در MSU گفت: "بیش از ۱۷۰ هزار نفر در ایالات‌متحده از بیماری بینابینی ریه رنج می‌برند. علاوه بر این، دیابت نوع دو و مقاومت به انسولین به‌تازگی به‌عنوان عوامل خطرزای ابتلا به فیبروز ریوی نشان داده‌شده است. "

در این مطالعه، واگنر، هارکما و همکاران، موش‌های سالم، موش‌هایی با مقاومت به انسولین خفیف و موش‌هایی با مقاومت به انسولین مشخص را موردمطالعه قراردادند. نتایج این مطالعه نشان داد که رابطه مستقیمی بین سطح مقاومت به انسولین و شدت التهاب ریه و زخم (فیبروز) وجود دارد. موش‌های دیابتی به‌ویژه مستعد التهاب و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده به‌طور مکرر در معرض ازن بودند.

تیگه، متخصص ریه که در بیماری‌های بینابینی نیز تخصص دارد، گفت: "شواهد نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض ازن می‌تواند فیبروز ریوی را تشدید کند، به‌ویژه در افرادی که دیابتی هستند و بیماران دیابتی که دیابت آنان ضعیف کنترل‌شده، ممکن است اختلال مهمی در بدتر شدن آسیب ریوی باشد. "

به گفته واگنر، این یافته‌ها برای سلامت عمومی از اهمیت حیاتی برخوردار است.

وی اظهار کرد: "نتایج تحقیقات ما ارتباط بین قرار گرفتن در معرض ازن و افزایش فیبروز ریوی زودرس و بیماری بینابینی ریه در موش‌های پیش دیابتی را نشان می‌دهد. این موش‌ها فقط به مدت سه هفته در معرض ازن قرار گرفتند، اما میلیون‌ها نفر در شهرهایی مانند لس‌آنجلس و نیویورک زندگی می‌کنند که روزانه در معرض مقادیر زیادی ازن قرار دارند. بنابراین، باید شیوع  پیش دیابت را در افراد در نظر گرفت که حدود ۳۳ درصد در این کشور است. افرادی که  در مرز مقاومت به انسولین یا دیابتی هستند و در مناطقی با میزان بالای آلودگی ازن زندگی می‌کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری بینابینی ریه باشند. "

این مطالعه فقط جدیدترین تحقیق واگنر و هارکما است که پیش دیابت را به‌عنوان یک عامل خطرزا برای واکنش‌های جانبی متعدد و احتمالی به آلودگی هوا توصیف می‌کند. واگنر پیش‌ازاین، اثرات زیان‌آور قرار گرفتن در معرض ازن را بر ضربان قلب، فشارخون و التهاب بافت چربی در جوندگان پیش دیابتی ارائه کرده است.

محققان بر این باورند که این تحقیق، اولین تحقیق در نوع خود است، زیرا تشدید التهاب ریوی و بازسازی ناشی از قرار گرفتن در معرض مکرر و کوتاه‌مدت ازن در جوندگان مقاوم به انسولین که دارای سایر علائم دیابت نوع دو نیز هستند را توصیف می‌کند.

نتایج این تحقیق در مجله Environmental Health Perspectives  منتشرشده است./ایسنا

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: قرار گرفتن در معرض مقاومت به انسولین معرض ازن نشان می دهد پیش دیابت موش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۷۹۱۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این دو عامل احتمال پارکینسون را افزایش می دهد

مدت‌هاست که مشخص شده است قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های کشاورزی می‌تواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

به گزارش مدیسن نت، تحقیقات تازه ژنتیکی اکنون افرادی را که ممکن است آسیب پذیرترین وضعیت در این خصوص داشته باشند نشان می‌دهد.

تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی ۸۰۰ بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار می‌کنند، بررسی کردند.

محققان خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض ۱۰ آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال ۱۹۷۴ در معرض این بیماری بودند.

آن‌ها انواع ژن‌های مرتبط با لیزوزوم‌ها، بخش‌هایی از سلول‌ها که ضایعات سلولی را تجزیه می‌کنند، تقویت کردند.

دکتر «برنت فوگل»، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی، توضیح داد که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدت‌هاست با ظهور پارکینسون مرتبط است.

این مطالعه نشان داد که انواع مرتبط با فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفت کش‌ها قرار داشتند بیشتر بود.

به نظر می‌رسد که این گونه‌های ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان می‌دهد که دفع نابهنجار ضایعات در سلول می‌تواند یکی از دلایل زمینه‌ای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن طولانی در معرض آفت کش‌ها رخ می‌دهد.

همانطور که ترکیبات سمی- از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدت‌ها با پارکینسون مرتبط است- در سلول‌های مغز ساخته می‌شوند، می‌توانند در آنچه که به نام اجسام لویی در بافت‌ها شناخته می‌شوند، نیز تشکیل شوند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع جسم لویی یکی از مشخصه‌های پارکینسون در مغز است.

فوگل در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «این مطالعه از این فرضیه حمایت می‌کند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژن‌هایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند.»

وی افزود: «به صورت روزانه، این گونه‌ها تأثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفت کش‌ها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به ابتلا به بیماری پارکینسون شوند. به این حالت تعامل ژن-محیط زیست گفته می شود».

فوگل گفت: «داده‌هایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان می‌دهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماری‌ها تأثیر می‌گذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازه‌گیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی به‌طور خاص در معرض خطر است، نداریم».

منبع: خبرگزاری مهر