گونه خبرساز دریاچه چیتگر
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۱۹۸۷۳
تین نیوز
تمساح در دریاچه‌ای مصنوعی در پایتخت ایران. این خبری است که از دو روز پیش جسته‌و‌گریخته دست‌به‌دست می‌شد و کسی هم چندان آن را جدی نمی‌گرفت، اما حالا واکنش مقامات رسمی از تأیید کلیت خبر یا دست‌کم رؤیت گونه‌ای مشکوک و موجودی بزرگ در این دریاچه حکایت دارد.
به گزارش تین نیوز، روزنامه شرق در گزارشی به تاریخ 24 آذر ماه نوشت: روند واکنش‌ها به این خبر در ساعات ابتدایی البته بیشتر جنبه طنز داشت؛ مواردی مانند «همین یک مورد را کم داشتیم» یا اینکه «حتی اگر این تمساح هم چند نفر را بخورد، دیگر تعجب نمی‌کنم»؛ اما هرچه زمان می‌گذشت، این خبر عجیب کم‌کم رنگ‌وبوی جدی‌بودن به خود می‌گرفت تا اینکه ظهر دیروز رسما مقاماتی از شورای شهر تهران یا مدیران ارشد شهرداری بخشی از خبر را تأیید کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چیتگر کجاست و ماجرا چیست؟
مکان خبرساز این روزهای پایتخت ایران یک دریاچه مصنوعی در منطقه ۲۲ و در غرب تهران است. مساحت دریاچه چیتگر یا دریاچه شهدای خلیج‌فارس ۱۳۰ هکتار است و در مجاورت آن ۱۲۰ هکتار مجموعه تفریحی نیز در پهنه خشکی ایجاد شده است. دریاچه چیتگر در شمال پارک جنگلی چیتگر قرار دارد و منبع تأمین آب آن هم رودخانه کن است. نکته مهم مرتبط با خبر این روزها نوع رسیدن آب به این دریاچه است که عملا یک چرخه بسته و ایزوله است.
سابقه طرح ساخت این دریاچه به تدوین نخستین طرح جامع شهر تهران در سال ۱۳۴۷ بازمی‌گردد که در آن ساخت دریاچه‌ای در غرب شهر تهران پیش‌بینی شده بود؛ ولی ساخت این دریاچه به‌دلیل محدودیت‌های فنی و بودجه‌ای تا سال‌ها مسکوت ماند و سرانجام در پیش‌زمینه مطالعاتی، از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۹، مطالعات جزئی و دقیقی در مقاطع مختلف از سوی مشاور صورت گرفت و در نهایت هم فاز اول آن سال ۹۲ افتتاح شد. دریاچه چیتگر در این سال‌ها یکی از مکان‌های تفریح تهرانی و شب‌نشینی جوانان غرب تهران بود که حالا در دو روز گذشته و با خبری عجیب حاشیه‌ساز شده است.
ماجرای خبر تازه، به بسته‌شدن دریاچه در دو هفته گذشته برمی‌گردد که البته دلیل آن تعمیرات اعلام شده بود. در کنار این تعطیلی، دو روز پیش خبری در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد که دلیل این بسته‌شدن نه تعمیرات بلکه پیداشدن یک تمساح بزرگ است. خبر به حدی عجیب بود که چندان جدی گرفته نشد و واکنش‌ها هم حالت طنز داشت تا اینکه دیروز مقاماتی از مدیران شهری تهران، وجود چنین خبری را تأیید کردند. این مسئولان اگرچه احتمال وجود تمساح در این دریاچه را رد می‌کردند، اما به‌طور ضمنی می‌گفتند که آنها هم چنین خبری را شنیده‌اند و موضوع نیاز به بررسی دارد.
ماجرای یک عکس خبرساز
این تأیید و تکذیب‌ها که از صبح دیروز آغاز شد، در میانه روز با انتشار یک عکس حالت جدی‌تری به خود گرفت؛ عکسی که یک گردشگر در نیمه‌های شب گرفته بود و حتی همان شب ماجرا را به نگهبان شیفت شب دریاچه هم گفته بود. ماجرای این عکس را البته «علی‌اکبر عفت‌منش»، معاون اجرائی پروژه دریاچه چیتگر هم تأیید می‌کند و دراین‌باره می‌گوید: «چندی پیش یکی از گردشگران دریاچه چیتگر عکسی از روی آب گرفته بود که نشان می‌داد گونه‌ای مانند تمساح یا الیگیتور فیش -ماهی سرسوسماری- در آب شنا می‌کند. همان زمان این گردشگر عکس را در اختیار یکی از نگهبانان شیفت شب دریاچه چیتگر قرار داد». او که با ایسنا سخن می‌گفت در ادامه با اشاره به اینکه پس از آن تاکنون شواهدی مبنی‌بر رد تمساح در دریاچه چیتگر مشاهده نشده است، توضیح داد: «حدس ما این است که گونه‌ای که مشاهده و از آن عکس‌برداری شده است، الیگیتور فیش یا ماهی سرسوسماری باشد. پیش‌از‌این نیز شیلات وجود این گونه را در دریاچه تأیید کرده بود». معاون اجرائی پروژه دریاچه چیتگر ادامه داد: «ما با پژوهشکده آبزی‌پروری که زیرمجموعه شیلات است، قرارداد بسته‌ایم تا گونه‌های آبزی دریاچه را شناسایی و گزارش کند.
در این گزارش‌ها وجود الیگیتور فیش در دریاچه چیتگر تأیید شده است؛ اما تاکنون گزارشی از وجود تمساح در دریاچه نداشتیم». به گفته عفت‌منش الیگیتور فیش یا سرسوسماری نوعی ماهی است که پوزه‌هایی مانند تمساح دارد. سرسوسماری نیز شکارچی اما کاملا آبزی است و در آب شکار می‌کند. او با بیان اینکه از زمان انتشار عکس و ایجاد شک و شبهه‌هایی در زمینه وجود تمساح در دریاچه چیتگر ما به نیروهای آتش‌نشانی و محیط زیست اطلاع دادیم، گفت: «تاکنون نشانی از تمساح در دریاچه مشاهده نشده است». معاون اجرائی پروژه دریاچه چیتگر البته محدودیت‌های رفت‌و‌آمد به دریاچه چیتگر را بی‌ارتباط به این موضوع دانست و گفت: «پیاده‌راه دریاچه در سال‌های اخیر آسیب‌هایی دیده است که نیاز به تعویض داشت. از‌این‌رو به دلیل انجام فعالیت‌های عمرانی محدودیت‌هایی برای رفت‌و‌آمد به دریاچه ایجاد شده است».
«وجود تمساح را تأیید نمی‌کنیم»
خبر پیداشدن تمساح در دریاچه چیتگر را فعلا تأیید نمی‌کنیم. این جمله را رئیس اداره محیط زیست شهرستان تهران درباره ماجرای تمساح چیتگر می‌گوید و در توضیحی اضافه می‌کند: «اینکه گفته می‌شود آنجا تمساح وجود دارد، کسی هنوز به‌صورت قطعی نمی‌تواند موضوع را تأیید کند و ما هم دقیقا نمی‌دانیم دلیل این نوع پیچیدن خبر و اطلاعات از کجا بوده است». «فاطمه برنا» دیروز و درگفت‌و‌گو با ایلنا با اشاره به ماجرای پیداشدن یک تمساح سه‌و‌نیم‌متری در دریاچه چیتگر گفت: «قاعدتا شرایط آنجا اجازه زندگی یک تمساح را نمی‌دهد و این گزارشی بود که به ما هم رسیده و تا الان دو بار کارشناسان ما آنجا رفتند و بازدید انجام دادند؛ ولی نتیجه‌ای نگرفتند و حتی اداره کل استان هم آنجا رفته و باز هم بررسی‌ها به نتیجه نرسیده است».
او در ادامه هم از شک‌وشبهات دراین‌باره گفت: «اینکه گفته می‌شود آنجا تمساح وجود دارد، کسی هنوز به صورت قطعی نمی‌تواند موضوع را تأیید کند و ما هم دقیقا نمی‌دانیم دلیل این نوع پیچیدن خبر و اطلاعات از کجا بوده. احتمالاتی دادند که هنوز به قطعیت نرسیده و ما هم پیگیر موضوع هستیم». برنا همچنین به محدودیت نگهداری تمساح هم اشاره کرد و دراین‌باره گفت: «گونه‌ای مثل تمساح یا کروکودیل قضیه‌شان با بقیه آبزیان فرق دارد و اصلا ممنوعیت نگهداری در خانه را دارد و اگر کسی هم آن را در خانه نگه دارد، در واقع طبق قانون مرتکب جرم شده است. اگر هم افراد توانایی نگهداری آن گونه‌ها را ندارند یا از پس آن برنمی‌آیند، باید آن را تحویل محیط زیست بدهند؛ چون اگر آن را هر جایی رهاسازی کنند، کار بسیار اشتباهی است؛ ضمن اینکه برای خود آن گونه هم باعث ایجاد خطر می‌شود».
او البته دیروز در گفت‌و‌گویی با صداوسیما هم مواردی مشابه را مطرح کرد و درباره خبر تمساح گفت: «با توجه به شرایط زیستی تمساح که یک گونه دو‌زیست است، به‌هیچ‌عنوان نمی‌تواند در فضای آب قرار گیرد و به بیرون از دریاچه نیاید. این گونه باید در طول شبانه‌روز حتما آفتاب بگیرد». او البته در همین گفت‌وگو هم احتمال وجود تمساح را رد نکرد و گفت: «محیط زیست وجود یا نبود تمساح سه‌متری در دریاچه خلیج فارس را رد نمی‌کند و شاید کم‌شدن لاک‌پشت‌ها و گونه‌های آبزی در دریاچه به دلیل وجود اردک‌ماهی‌های دریاچه باشد. پایش‌های محیط زیست همچنان ادامه دارد تا به اخبار جدیدی برسیم». مشابه این سخنان را در همین دو روز گذشته و پس از انتشار این خبر، مسئولان دیگری هم بیان کردند و به‌طور‌کلی همه احتمال وجود تمساح را بسیار بعید می‌دانند. ماجرا هرچه هست، تا همین الان هم برای مخاطبان و مردم ایران به خبری عجیب و جادویی تبدیل شده است؛ خبری جادویی آن‌هم در روزهایی که اخبار دیگر هم چندان عادی و قابل پیش‌بینی به نظر نمی‌آیند.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
منبع: تین نیوز
کلیدواژه: دریاچه چیتگر دریاچه چیتگر تمساح در دریاچه الیگیتور فیش وجود تمساح محیط زیست گونه ای دو روز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۱۹۸۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا نمی‌توانیم همه زبالههایمان را داخل آتشفشان‌ها بسوزانیم؟
درست است که گدازه آنقدر داغ است که می‌تواند مقادیری از زباله‌های ما را بسوزاند اما همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند و فارغ از دما، موارد دیگری همچون خطرناک بودن، اعتقادات و کمبود آتشفشان وجود دارد که اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، هنگامی که آتشفشان کیلاویا(Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی در سال ۲۰۱۸ فوران کرد، جریان گدازه داغ‌تر از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) بود. این دما از دمای سطح سیاره زهره نیز بیشتر است و به اندازه‌ای داغ است که بسیاری از سنگ‌ها را ذوب می‌کند. همچنین به اندازه کوره‌های زباله‌سوزی که معمولا زباله‌ها را در دمای ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فارنهایت(۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) می‌سوزانند، داغ است.
به نقل از کانورسیشن، با این وجود همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند. فوران‌ها در هاوایی نوعی گدازه به نام بازالت تولید می‌کنند. بازالت بسیار داغ‌تر و سیال‌تر از گدازه‌هایی است که در آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کنند. به عنوان مثال، فوران سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در کوه سنت هلن یک گنبد گدازه‌ای با دمای سطحی کمتر از حدود ۱۳۰۰ فارنهایت(۷۰۴ درجه سانتیگراد) ایجاد کرد.
به غیر از دما، دلایل دیگری برای نریختن زبالههایمان در آتشفشان‌ها وجود دارد.
در وهله اول اگرچه گدازه در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت می‌تواند بسیاری از مواد درون سطل‌های زباله ما از جمله ضایعات غذا، کاغذ، پلاستیک، شیشه و برخی فلزات را ذوب کند اما به اندازه کافی داغ نیست که بسیاری از مواد رایج دیگر از جمله فولاد، نیکل و آهن را ذوب کند.
علاوه بر این آتشفشان‌های زیادی روی زمین وجود ندارند که دریاچه‌های گدازه‌ای یا دهانه‌های کاسه‌مانند پر از گدازه داشته باشند که بتوانیم زباله‌ها را در آنها بریزیم. از میان هزاران آتشفشان روی زمین، دانشمندان تنها هشت مورد را با دریاچه‌های گدازه فعال می‌شناسند. بیشتر آتشفشان‌های فعال دارای دهانه‌های پر از سنگ و گدازه‌های سرد شده هستند.
مشکل سوم این است که ریختن زباله در آن هشت دریاچه گدازه فعال کار بسیار خطرناکی است. دریاچه‌های گدازه با پوسته‌ای از گدازه‌های خنک کننده پوشیده شده‌اند، اما درست در زیر آن پوسته مذاب و به شدت داغ قرار دارد. اگر سنگ‌ها یا مواد دیگر روی سطح دریاچه گدازه‌ای بیفتند، پوسته را می‌شکنند، گدازه زیرین را مختل می‌کنند و باعث انفجار می‌شود.
این اتفاق در کیلاویا در سال ۲۰۱۵ افتاد. بلوک‌های سنگ از لبه دهانه به درون دریاچه گدازه سقوط کرد و باعث انفجار بزرگی شد که سنگ‌ها و گدازه‌ها را به بالا و بیرون از دهانه پرتاب کرد. هر کسی که زباله را به دریاچه گدازه می‌اندازد باید فرار کند و از زباله‌ها و گدازه‌های شعله ور دور شود.
اما فرض کنید می‌شد زباله‌ها را با خیال راحت در یک دریاچه گدازه ریخت. در آن صورت برای زباله‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ وقتی پلاستیک‌ها، زباله‌ها و فلزات می‌سوزند، گازهای سمی زیادی آزاد می‌کنند. آتشفشان‌ها در حال حاضر تُن‌ها گاز سمی از جمله گوگرد، کلر و دی اکسید کربن منتشر می‌کنند.
گازهای گوگرد می‌توانند مه اسیدی ایجاد کنند که ما آن را «وُگ» یا مه آتشفشانی می‌نامیم. این گازها می‌تواند گیاهان را از بین ببرد و باعث مشکلات تنفسی برای افراد نزدیک به آن شود. مخلوط کردن این گازهای آتشفشانی خطرناک با گازهای دیگر ناشی از سوزاندن زباله‌های ما، بخار حاصل را برای مردم و گیاهان نزدیک آتشفشان مضرتر می‌کند.
در نهایت، بسیاری از جوامع بومی، آتشفشان‌های مجاور را مکان‌های مقدسی می‌دانند. به عنوان مثال، دهانه‌ای در کیلاویا خانه پله Pele، الهه آتش بومی هاوایی در نظر گرفته می‌شود و منطقه اطراف دهانه برای بومیان هاوایی مقدس است. پرتاب زباله در آتشفشان‌ها توهین بزرگی به آن فرهنگ‌ها خواهد بود.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت