تحقیق و پژوهش یکی از بال‌های پرواز هنرمند است

امیرحسین امیر جلالی روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: هنر تجسمی معاصر بر مبنای درگیری خودآگاهانه هنرمند با عناصر کاربردی و موتیف های مورد علاقه اش به وجود می آید و هنرمند باید آگاهانه و حساب شده آنها را در اثر به کار گیرد. پژوهش های هر هنرمند، تاثیر بسیار زیادی در روند شکل گیری و نتیجه کارش خواهد داشت و موجب ارتقاء کار او می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: کوچکترین بی توجهی و عدم درک صحیح هنرمند از پدیده های پیرامون و دغدغه هایش منجر به بارور نشدن ایده و موجب شعار زدگی و نزول سطح کارش می شود. پژوهش در هنر موجب ارتقاء سطح کیفی و کمی اثر می شود. برخی از هنرمندان تنها پژوهش را معطوف به هنرسرزمین خود می کنند و برخی نیز دامنه پژوهش های خود را گسترش می دهند. به نظرمن اهمیت دادن به تحقیق و پژوهش گویی بالی است که می تواند اثر را به اوج برساند اما باید توجه داشت هیچ وقت با یک بال نمی توان پرواز کرد و هنرمند باید بال دیگر پرواز خود را که استفاده درست از این اطلاعات و بازخورد تکنیکی در اثرش است را نیز پرورش دهد.

 امیرحسین امیرجلالی در نمایشگاه نقاشی "فراسو" در گالری ژاله 

این نقاش افزود: متن ها به صورت پیوستار با هم در ارتباط هستند از هم تاثیر می پذیرند و بر هم تاثیر می گذارند. در هنرهای تجسمی نیز این تاثیرگذاری مشهود است. در هنر معاصر دیگر کسی حکمی پیامبر گونه نمی‌تواند صادر کند. به نوعی آثار هنری بر دوش یکدیگر سوارند و از تجربه های یکدیگر وام می گیرند.
جلالی درباره زمینه پژوهش هایش گفت: نوع پژوهش های من براساس دوره های کاری که پشت سر گذاشته ام متفاوت است. هر اثری که خلق می کنم و جهانی که در اثرم جان می گیرد متاثر از تمام موضوعاتی است که ذهن من را مدت ها درگیر کرده و مرا واداشته خواسته یا نخواسته درباره جهانی که درگیر آن بودم تحقیق کنم و با بیان هنری درگیری های ذهنی و دغدغه هایم را بیان کنم.
وی  ادامه داد: با این که به صورت جسته و گریخته پژوهش هایی درباره هنرهای تجسمی ایران داشته ام اما قصد دارم بخشی از تمرکزم را معطوف به این کار کنم. بی شک هر هنرمندی با توجه به دغدغه هایش تمرکزش را روی بخش خاصی از تاریخ هنر بیشتر می گذارد. بی شک این تحقیق و کاوش های مداوم است که در شما ایجاد دغدغه و احتمالا شما را به سوی خلق اثر هدایت می کند. هنرهای تجسمی در دوران معاصر بر مبنای تکیه بر خود آگاه شکل می گیرد.
این هنرمند نقاش ادامه داد: پس من باید نقشه از پیش تعیین شده ای را برای پژوهش در هنرهای معاصر برای خود تعریف کنم و براساس این نقشه پیش بروم. البته در گذشته با توجه به فعالیت، در نگاه و سبکی متفاوت تر، نقش خود آگاه در کار بسیار بیشتر بود. به طوری که هیچ وقت نقشه و طرح از پیش تعیین شده ای نداشتم.

نمایشگاه نقاشی امیرحسین امیرجلالی با عنوان " فراسو " در گالری ژاله

جلالی درباره تاثیر بیماری کرونا بر روند کارش گفت: این اپیدمی تاثیر مستقیمی بر روی کار من گذاشت و موجب شد که کلاس های آموزشی من به حالت تعلیق درآید. این موضوع هر چند که در میزان درآمد من تاثیر گذاشت اما زمینه ای را فراهم کرد که بخش عمده وقتم را روی کارهای خودم بگذارم. کرونا موجب شد که من کارگاهم را به خانه منتقل کنم و بیشتر کار کنم. در این دوران حدود ۵۰ نقاشی خلق کردم. این در خانه بودن و به تبع آن در خود بودن باعث درک تجربه های بسیار گران سنگ و مفیدی برایم بود.
او درباره نمایش آثار اخیرش گفت: امیدوارم بتوانم آثارم را در گالری که فضای نمایشگاهش و زمینه فعالیتش متناسب با آثارم است وارد گفت وگو شوم و شرایط نمایش آثارم فراهم شود. اگر چنین امکانی برایم فراهم نشود بی شک آثارم در یک گالری مجازی به نمایش و فروش خواهم گذاشت.

برچسب‌ها هنرهای تجسمی پژوهشگر نقاشی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: هنرهای تجسمی پژوهشگر نقاشی هنرهای تجسمی پژوهشگر نقاشی اخبار کنکور هنرهای تجسمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۲۸۳۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.