سقفی امن برای بی‌خانمان‌های شهر
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۴۶۱۷۴
هشمهری آنلاین _ محمدرضا محمدی تاش: اینجا حمام آب گرم و رختخواب نرم و یک سفره بی‌منت پهن است و از سرمای استخوان‌سوز و خوردن ته‌مانده غذاهایی که بیرون ریخته شده‌اند، آسوده‌اند و به همین اندازه خوشبختی قناعت دارند. در اینجا زیاد هم ماندگار نیستند و صبح دوباره راهی کوچه و خیابان می‌شوند. آنها از بلوایی که کرونا در دنیا به راه انداخته همین اندازه می‌دانند که این خانه را به دلیل رسیدن فصل سرما و شایع شدن ویروس کرونا شبانه‌روزی کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خیابان شهید مختاری در انتهای خیابان فداییان‌اسلام قرار گرفته است؛ خیابانی ساکت و خلوت که از هیاهو و بروبیای خیابان فداییان اسلام به دور است، اما رفت‌وآمد خودروهای جورواجور مشتریان فروشگاهی که چند متری با مرکز فاصله دارد، سکوت سنگین و دلهره‌آور آن را می‌شکند. ساعت از ۴ بعد از ظهر گذشته و هوا سوز سردی دارد.
با آنکه مددسرا شبانه‌روزی شده، فقط چند نفری که سن و سالی از آنها گذشته و نای خیابان گز کردن را ندارند داخل آن مانده‌اند. به طمع چند پک سیگار بی‌دردسر سرمای هوا را به جان خریده‌اند و در حیاط نقلی مرکز مشغول اختلاط و درددل هستند. تخت‌های داخل خوابگاه‌ها مرتبند و انتظار مهمانان شبانه مددسرا را می‌کشند. وسایل استحمام و لباس‌های فرم هم حاضر است تا مددجویان به محض وارد شدن و پذیرش در مددسرا تب‌سنجی شوند، سر و رویی صفا دهند و پاکیزه به خوابگاه‌ها پا بگذارند. هوا که تاریک می‌شود سر و کله مردان بی‌خانمان هم یکی یکی پیدا می‌شود.
در زندان مسیر زندگی‌ام تغییر کردنخستین مهمان امشب مددسرا مردی حدوداً ۴۰ ساله است که در چهره شکسته‌اش از روزهای خوب گذشته رد و نشان کمرنگی باقی مانده است. کت گشاد سیاه رنگش که دیگر بور شده روی هیکل تکیده‌اش‌زار می‌زند. ساک کوچکش را زمین می‌گذارد و پشت در مددسرا منتظر می‌ماند تا در را باز کنند. حرف‌های دلش نوک زبانش است و بدون اصراری سر درددلش باز می‌شود. اهل یکی از استان‌های مرزی کشور است و پس از باز شدن پایش به زندان مسیر زندگی‌اش تغییر کرده است. تعریف می‌کند: «برای کار به تهران آمدم. در کارخانه برای موضوعی جزئی با همکارم گلاویز شدم و به دلیل آسیب دیدن او کارم به زندان کشید.
پس از آزادی با دست خالی روی رفتن به شهرم را نداشتم. همین‌جا ماندم تا دست پر به خانه برگردم، ولی مدتی بعد پای ثابت بساط قمار و دود و دم شدم و با دوستانی که در زندان و خانه‌های مجردی پیدا کرده بودم روزهایم را شب می‌کردم. چند ماه بعد از آزادی از زندان طاقت نیاوردم و با همان حال و روز به دیدن خانواده‌ام رفتم، اما پدر و برادرانم من را باعث ننگ خود می‌دانستند و از خانه بیرونم کردند.» حرف کرونا که به میان می‌آید با خستگی می‌گوید: «بگذار کرونا بگیرم، بمیرم. بهتر! »هنوز برنامه‌ریزی و حساب و کتاب بلد است و در روزهای سرد طوری برنامه می‌چیند که تا عصر ضایعاتی را که از سطل‌های زباله پیدا کرده به صاحب‌کارش در میدان شهرری تحویل دهد و قبل از غروب خودش را به مددسرا برساند.
از هر دست بدهی...جوانی که پشت در مددسرا رسیده، راهش را کج می‌کند و سلانه سلانه به طرف فروشگاه می‌رود. وقتی جلو در پارکینگ کز می‌کند، نگهبان فروشگاه به سراغش می‌رود. بدون اعتراض و مقاومتی گونی چرک و سنگینش را برمی‌دارد و به طرف مددسرا برمی‌گردد. گذرش زیاد به مددسرا می‌افتد و می‌داند اینجا سین جیمی در کار نیست، ولی از سر غیظ و عصبانیت سؤال‌های ما را بی‌پاسخ نمی‌گذارد: «چرا رفتم جلو فروشگاه؟ پول می‌خواستم! داری بدی؟ بعضی از مشتریان فروشگاه دست و دل بازند، اگر این نگهبان بگذارد...» توقف ما جلو در مددسرا باعث شده تصور کند مددکار هستیم.
با بغض می‌گوید: «تا داشتم، به بقیه کمک می‌کردم حالا بقیه به من کمک کنند، چطور می‌شود؟ آن موقع‌ها حتی برای آبدارچی شرکتم خانه و زندگی درست کردم.»روزگاری در قلهک بروبیایی داشته و پس از اعتیاد به موادمخدر برای پنهان شدن از چشم آشنا و فامیل به کوچه‌پسکوچه‌های محله نفرآباد پناه آورده است. می‌گوید: «شریکم مرا معتاد کرد و شرکت و اموالم را بالا کشید. اعتیادم که بالا رفت، زنم طلاق گرفت و با فروش خانه‌ام که مهریه او و تنها دارایی ما بود، از کشور خارج شد. دختر ۳ ساله‌ام را هم با خود برد.»
تامین کننده مواد برای او که کارگر شرکتش بوده در محله نفرآباد به مشتریانش دخمه اجاره می‌داده و پس از عقب افتادن اجاره دخمه‌اش، صاحبکار ورشکسته و معتادش را بیرون انداخته است. می‌گوید: «پس‌مانده غذایی را که سگ وگربه لب زده بودند خوردم، ولی مواد دست نوجوان ندادم. مادرم همیشه می‌گفت از هر دستی بدهی از همان دست پس می‌گیری. تا حالا که برای من این‌طور نبوده است.»
شب‌هایی که می‌تواند خود را به زیر سقف مددسرا برساند، آسوده می‌خوابد. می‌گوید: «اینجا خوب است. گرم است. غذایشان هم تمیز و مجانی است، اما تزریق مواد را ممنوع کرده‌اند و نمی‌توان روز اینجا ماند. باید خرج موادت را دربیاوری، نمی‌شود که شبانه‌روز اینجا بمانی، اما بعضی شب‌ها که از اینجا زیاد دور می‌شوم نمی‌توانم برای خوابیدن برگردم. پیاده رفتن در سرما سخت است، حتی اگر کرایه ماشین هم داشته‌باشی کسی سوارت نمی‌کند، مگر شانس بیاوری و با ماشین گشت تو را به اینجا بیاورند.»
اسم ویروس کرونا برایش غریبه نیست، ولی با خونسردی می‌گوید: «من از بدن درد و سردرد روزی ۱۰ بار می‌میرم و زنده می‌شوم. آنقدر درد و مرض دارم که کرونا هیچ است.» به یکباره لحنش عوض می‌شود و می‌گوید: «راستش می‌ترسم، ولی چاره‌ای ندارم. می‌گویند باید روزی صد بار دست و رویت را بشویی. آخر کجا؟ فقط وقتی به مددسرا می‌آییم می‌توانیم حمام کنیم.»
دیگر هوا حسابی تاریک شده و تعداد مسافران خسته مددسرا بیشتر شده است. در میان آنها پیر و جوان و حتی نوجوان یافت می‌شود. تک و توکی از آنها هم کارگران شهرستانی هستند که شب‌های سرد زمستان را زیر سقف این خانه پرجمعیت به صبح می‌رسانند.
مددجویان پس از ورود به مرکز علاوه بر استحمام از خدمات بهداشتی، پزشکی و یک وعده غذای گرم برخوردار می‌شوند و افرادی که تمایل به ترک اعتیاد دارند به کمپ‌ها معرفی می‌شوند. مددسرای شهرری تا سال گذشته در محله ظهیرآباد قرار داشت و با ظرفیت ۷۰ نفر به‌صورت نیم‌روزی فعالیت می‌کرد، اما در آستانه زمستان سال گذشته مددسرا به خیابان شهید مختاری منتقل شد و ظرفیت آن افزایش پیدا کرد. «محسن کریمی» مدیر خدمات اجتماعی شهرداری منطقه ۲۰ می‌گوید: «سال گذشته ۵ مددسرای شهر تهران از نیم‌روزی به شبانه‌روزی تبدیل شدند و سطح خدمت‌رسانی آنها افزایش پیدا کرد که مددسرای شهرری جزء این مددسراها بود.»
کریمی به قرار گرفتن مددسرای شهرری در ردیف مددسراهای ممتاز(A)تهران اشاره می‌کند و می‌گوید: «در این مددسرا امکاناتی مانند زمین چمن فوتبال برای مددجویان فراهم شده است. مددجویان پس از ورود به مرکز علاوه بر استحمام از خدمات بهداشتی، پزشکی و یک وعده غذای گرم برخوردار می‌شوند و افرادی که تمایل به ترک اعتیاد دارند به کمپ‌ها معرفی می‌شوند.»
مدیر خدمات اجتماعی شهرداری منطقه ۲۰ هدف از راه‌اندازی این مرکز را ساماندهی آسیب‌دیدگان اجتماعی، متکدیان و افراد بی‌خانمان مناطق جنوبی تهران و کمک به در راه‌مانده‌ها عنوان می‌کند. به گفته او تاکنون موارد مشکوک یا مبتلا به کرونا در مددسرا نبوده است.
۱۰۰ نفر ظرفیت مددسرای شهرری است
۲۲۰۰ مترمربع مساحت مددسرای شهرری است
کد خبر 573069 برچسب‌ها كروناويروس همشهری محله گرمخانه مددکاریمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس همشهری محله گرمخانه مددکاری شبانه روزی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۴۶۱۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا نانوذرات از طریق دستگاه گوارش به بافت مغز می‌رسند؟
آیا این امکان وجود دارد که نانوذرات از دستگاه گوارش عبور کرده و دارو را مستقیم به بافت مغز برسانند؟ محققان دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گویند بله و انتظار می‌رود آخرین یافته‌های آنها برای بیماران مبتلا به اختلالات نورودژنراتیو مانند مولتیپل اسکلروزیس یا ام‌اس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ALS و بیماری پارکینسون یا PD مفید باشد. این کار با همکاری شرکت کلین نانومدیسین انجام شده است.
به گزارش ایسنا، مرتضی محمودی، دانشیار گروه رادیولوژی در کالج‌های پزشکی استئوپاتی و پزشکی انسانی و سلامت دقیق دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گوید: ما بر روی شناسایی هویت بیولوژیکی نانوذرات از جمله نوعی از پروتئین‌ها که به سطح می‌آیند، متمرکز هستیم. این موضوع مهم است زیرا نوع پروتئین‌هایی که به سطح می‌آیند، الگوی منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهند که می‌تواند ما را برای عبور از سد خونی مغز و کار مستقیم در بافت‌های مغز یاری کند.
محمودی و تیم تحقیقاتی او دو مقاله در مورد هویت بیولوژیکی نانوذرات منتشر کرده‌اند. اولین مورد با عنوان «Measurements of heterogeneity in proteomics analysis of the nanoparticle protein corona across core facilities » در سال ۲۰۲۲ در نشریه Nature Communications منتشر شد.
دومین مقاله این گروه با عنوان « A uniform data processing pipeline enables harmonized nanoparticle protein corona analysis across proteomics core facilities » در ماه ژانویه ۲۰۲۴ در Nature Communications منتشر شد.
محمودی می‌گوید: نانوذرات یکسان با پروتئین کرونا را تهیه و به ۱۷ مرکز ارزیابی مختلف ارسال کردیم. ما تنوع داده‌های قابل‌توجهی را از پروتئین‌های ارسالی دریافت کردیم، بنابراین روشی برای تجزیه و تحلیل برای کمک به آزمایشگاه‌ها در بازتولید دقیق‌تر داده‌ها از هویت بیولوژیکی نانوذرات ایجاد کردیم. این ابزار به جامعه علمی کمک می‌کند تا در تحلیل نتایج هماهنگ‌تر شوند.
محمودی می‌گوید: از آنجایی که ما بیش از ۱۵ سال تجربه تجزیه و تحلیل قوی کرونا پروتئین را داریم، توانستیم با شرکت کلین نانومدیسین (Clene Nanomedicine) برای روشن کردن هویت بیولوژیکی نانوذرات آنها همکاری کنیم.
CNM-Au۸ سوسپانسیونی از نانوبلورهای طلا است که بیماران می‌توانند به صورت خوراکی مصرف کنند. نانوکریستال‌ها از طریق دستگاه گوارش عبور کرده و وارد سیستم گردش خون بدن می‌شوند، جایی که با پروتئین‌های خون و سایر مولکول‌های زیستی برهم‌کنش می‌کنند و توسط آنها پوشانده می‌شوند.
به نقل از ستاد نانو، محمودی توضیح داد که این ترکیب توانایی نانوبلورها را برای عبور از سد خونی مغزی افزایش می‌دهد. تحقیقات ما نشان می‌دهد که این نانوبلورهای طلا که با استفاده از روشی جدید برای تشکیل ساختارهای خاص و بدون سورفکتانت‌ها ساخته شده‌اند، می‌توانند یک کرونا پروتئین متمایز تشکیل دهند که دسترسی به بافت مغز را تسهیل کند.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»