به نقل از «اقتصاد آنلاین»

فرصت بکر در گردشگری عشایر

تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۸۰۴۹۸

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، جهانگردی در مغولستان توسط دولت سوسیالیست تا پیش از سال ۱۹۹۰ بسیار محدود بود، اما پس از انقلاب دموکراتیک در مغولستان در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در مسیر گسترش قرار گرفت. مغولستان با توجه به طبیعت بکر و منحصربه‌فرد و داشتن سبک زندگی و فرهنگ عشایری یک مقصد شناخته‌شده در جهان محسوب می‌شود که در چند سال اخیر گردشگران بسیاری را از سراسر جهان جهت دیدار از روستاها و زندگی عشایر به این کشور کشانده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال ۲۰۱۸ مغولستان با رشد ۱۳ درصدی پذیرای ۵۲۹ هزار گردشگر خارجی بوده که به درآمد ۴۶۱ میلیون دلاری دست یافت و در سال ۲۰۱۹ این رقم در جذب گردشگر به ۵۷۷ هزار نفر رسید که با رشدی ۹ درصدی همراه بوده است. مغولستان هدف ۲۰۲۰ خود را جذب یک میلیون گردشگر خارجی گذاشته بود که شیوع کرونا درحال‌حاضر ورود گردشگران را با محدودیت زیادی مواجه کرده است.

گردشگری یکی از منابع اصلی دولت مغولستان به‌شمار می‌آید به‌طوری‌که در سال 2017 گردشگری حدود 4/ 11 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور یعنی 2/ 1 میلیارد دلار را به خود اختصاص داد. همچنین بیش از 10 درصد کل اشتغال این کشور به بخش گردشگری تعلق دارد که نزدیک به 122 هزار شغل در این حوزه ایجاد شده است و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2028 این رقم به 149 هزار شغل برسد. برنامه دولت مغولستان گسترش گردشگری بوم‌گردی است که درحال‌حاضر 21 درصد از مناطق مغولستان را دربرگرفته است و هدف آن تا سال 2030 رسیدن به 30 درصد است. شاید بتوان سفرهای ارزان به مغولستان را یکی از عوامل توسعه گردشگری در این کشور دانست که هزینه‌های سفر به این کشور پایین‌تر از هزار دلار برای هر فرد است و سفرهای کوتاه هزینه بسیار کمتری هم دارد.

عمده شهرت مغولستان شیوه زندگی کوچ‌نشینی مردم این کشور است که از معدود فرهنگ‌های کوچ‌نشینی باقی‌مانده در جهان است. نیمی از جمعیت آن هنوز در چادرهای نمدی قابل حمل زندگی می‌کنند که از زمان چنگیزخان در سال 1200 میلادی این شیوه زندگی باقی مانده البته با عناصر دنیای مدرن امروز تا حدودی ترکیب شده است. با توجه به جمعیت کم و وسعت زیاد در این کشور به‌طور میانگین در هر کیلومتر مربع تنها دو نفر زندگی می‌کنند که این امر این فرصت را برای این کشور ایجاد می‌کند که گردشگرانی که به‌دنبال سفری با آرامش و سکوت هستند این کشور را برای سفر انتخاب کنند. کشور مغولستان با مساحتی 5 برابری نسبت به آلمان و جمعیتی 3میلیون نفری در مرکز آسیا واقع شده که با چین و روسیه هم‌مرز است. در این کشور حدود 40 درصد از جمعیت آن در اولان باتور پایتخت این کشور زندگی می‌کنند و حدود 30 تا 40 درصد از جمعیت آن نیز به شکل عشایر کوچ‌نشین زندگی می‌کنند. بیشترین میزان گردشگر که به مغولستان می‌روند از چین، روسیه، کره‌جنوبی، ژاپن، آمریکا، قزاقستان، آلمان، فرانسه، استرالیا و انگلیس است.

عشایر که حدود 30 درصد از جمعیت این کشور را به خود اختصاص داده اند تا پیش از توجه به بازار گردشگری به امید یافتن شغل به سمت شهرها و روستاهای بزرگ درحال ‌مهاجرت بودند که این امر تهدیدی برای زندگی عشایری محسوب می‌شد. افزایش خدمات گردشگری از سال 1990 و اجرای برنامه‌های توسعه گردشگری این روند مهاجرتی را معکوس و زندگی عشایری را در این کشور تثبیت کرد. مغولستان با توجه به کمبود زیرساخت‌های لازم و استانداردهای پایین خدمات، رتبه پایینی در شاخص رقابت سفر و جهانگردی دارد. از این رو متولیان گردشگری این کشور عمده تمرکز خود را بر ترویج فرهنگ عشایر خود به‌عنوان یک مقصد جهانی گذاشته و در تلاش برای ایجاد زیرساخت‌های لازم در این نوع از گردشگری هستند. این کشور در کنفرانس بین‌المللی «راه ابریشم و توسعه مغولستان و گردشگری عشایر» اعلام کرده به‌منظور توسعه گردشگری مغولستان برنامه‌ای تا سال 2030 تنظیم کرده که این کشور را به مرکز جهانی گردشگری عشایر تبدیل کند. مغولستان با هدف تضمین آینده‌ای روشن برای بازار گردشگری و توسعه بوم‌گردی خود در سال 2009 مرکز بوم‌شناسی مغول را تاسیس کرد که این پروژه توسط نمایندگان اتحادیه اروپا در چین و مغولستان از طریق برنامه «فعالان غیردولتی در توسعه مغولستان» تامین می‌شود. این مرکز برنامه‌هایی بلندمدت در راستای دستیابی به توسعه پایدار و تسریع در رسیدن به آن تدوین کرده و به برگزاری دوره‌های آموزشی برای کارکنان و فعالان حوزه گردشگری و تجهیز آنان به ابزارهای لازم ارزیابی و مدیریت منابع طبیعی پرداخته است. از جمله اقدامات موثر آنها برگزاری کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی برای مردم محلی است. گردشگری پایدار منجر به تقویت اقتصاد این کشور و حفظ هویت فرهنگی مغولستان می‌شود. اسکان گردشگران در اطراف عشایر منجر به حفظ سنت مغولستان می‌شود. کارآفرینان اجتماعی کشورهای غربی به‌دنبال تاسیس شرکت‌های اجتماعی در کشورهای درحال ‌توسعه همچون مغولستان هستند که سرمایه‌های اجتماعی مستقل در حوزه گردشگری را در روستاها و مسیر عشایر ایجاد کرده‌اند؛ درحال‌حاضر 11 مرکز یادگیری اجتماعی در مغولستان وجود دارد. این مراکز علاوه بر آموزش زبان انگلیسی به ارائه یک برنامه آموزشی جهت یادگیری مهارت‌ راهنمایان گردشگری محلی همچون آموزش حفاظت از محیط‌زیست، روش‌های گردشگری پایدار برای حمل‌ونقل، مسکن، غذا و... اقدام کرده‌اند.

فعالیت بخش‌خصوصی در بازار گردشگری در این کشور کمتر از 20 سال قدمت دارد که به این منظور این کشور دارای 403 شرکت مسافرتی، 320 هتل و 647 استراحتگاه گردشگری است که افراد فارغ‌التحصیل در موسسات آموزشی مربوطه را استخدام می‌کنند و همچنین این کشور در سازمان جهانی گردشگری مشارکتی فعال دارد. این کشور برای تقویت زیرساخت‌های کشور خود به افزایش سرمایه‌گذاری‌های خارجی پرداخته و با معافیت‌های مالیاتی خاص، ساخت هتل‌ها و مجتمع‌های توریستی در این کشور 10 درصد از کل سرمایه‌گذاری‌های خارجی را به خود اختصاص داده است. شرایط اتخاذ مجوز برای فعالیت‌های گردشگری لغو شده و شرکت‌های فعال در برگزاری تورهای خارجی از پرداخت مالیات ارزش افزوده معاف هستند. اصلاح موفقیت‌آمیز قوانین گردشگری منجر به افزایش تدریجی گردشگران خارجی شد که در سال 2010 با افزایش سه برابری نسبت به سال 2000 به ورود حدود 450 هزار گردشگری خارجی منجر شد.

این کشور با داشتن کمترین تراکم جمعیتی در جهان، به دلیل وجود شرایط آب‌وهوایی خاص و برخورداری از بیابان‌ها، کوه‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌های بسیار گردشگران ماجراجو را به خود جذب می‌کند. همچنین گردشگری عشایر بیشترین میزان جذب گردشگران را به خود اختصاص داده است که سالانه نیمی از گردشگران به‌منظور حضور و شرکت در فستیوال‌ها و جشنواره‌های عشایر به این کشور سفر می‌کنند. در سال 2013 وزارت گردشگری مغولستان طرحی با عنوان «درآمدزایی در مغولستان با رفتن به سمت عشایر» تصویب کرد که این امر شرایط مناسبی را در ارتقای بازار گردشگری این کشور ایجاد کرده است. برگزارکنندگان تورها تمرکز خود را بر حفظ محیط‌زیست و حیات وحش گذاشته‌اند و فعالیت‌های سفر عمدتا به شکل پیاده‌روی، کوهنوردی، اسب‌سواری، رفتینگ، شترسواری، تورهای موتور سیکلت و کاروان یاک است و صحراگردی یکی از مقاصد اصلی سفر به این کشور محسوب می‌شود.

پربیننده ترین «تختک سرسنگ» دریاچه هامون +عکس

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: گردشگری توریست جذب گردشگر عشایر توریست ایرانی خود اختصاص گردشگری عشایر بازار گردشگری زندگی می کنند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۸۰۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده‌اند

در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.

به گزارش عصر ایران، یک رسانه با انتشار گزارشی از شهر کابل، از تلاش دولت طالبان برای جذب گردشگران خارجی خبر داده است.

در این گزارش آمده است:

حدود ۳۰ مرد در یک کلاس درس در کابل جمع شده اند، که بخشی از اولین گروه دانشجویی در یک موسسه تحت مدیریت طالبان است که قرار است متخصصان گردشگری و مهمان نوازی را آموزش می‌دهد.

این افراد قرار است پس از اتمام دوره در بخش‌های مختلف صنعت گردشگری مشغول به کار شوند. یک دانشجو مدل است و دیگری ۱۷ ساله است که هیچ سابقه شغلی ندارد.

دانشجویان در سنین، سطح تحصیلات و تجربه حرفه‌ای متفاوتی هستند. همه آن‌ها مرد هستند - زنان افغان از تحصیل بیشتر از صنف ششم منع شده اند.

حاکمان افغانستان عمدتا به دلیل اعمال محدودیت‌هایشان بر زنان و دختران در صحنه جهانی نام خوشی ندارند. اقتصاد این کشور بسیار خراب است، زیرساخت‌ها ضعیف و فقر زیاد است.

با این حال، خارجی‌ها به دلیل کاهش شدید خشونت، افزایش ارتباطات پروازی با مراکزی مانند دبی، به این کشور سفر می‌کنند. اعداد زیاد نیستند و در واقع طی دهه‌های گذشته هرگز نبوده اند.

در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.

"محمد سعید" رئیس اداره توریسم در کابل گفت که بزرگترین گروه بازدیدکنندگان خارجی از کشور چین به دلیل نزدیکی و جمعیت زیاد آن است. البته از نظر او افغانستان نیز نسبت به برخی از همسایگان خود برتری‌هایی دارد.

سعید گفت: آن‌ها به من گفته اند که نمی‌خواهند به پاکستان بروند، زیرا خطرناک است و مورد حمله قرار می‌گیرند. این را ژاپنی‌ها به من هم گفته اند. این برای ما خوب است.

اما مشکلاتی جدی هم در روند جذب گردشگر خارجی هم دارد.

دسترسی به ویزا دشوار و پرهزینه است. بسیاری از کشور‌ها پس از بازگشت طالبان به قدرت، روابط خود را با افغانستان قطع کردند و هیچ کشوری آن‌ها را به عنوان حاکمان قانونی کشور به رسمیت نمی‌شناسد.

سفارت‌خانه‌های افغانستان یا تعطیل شدند یا فعالیت‌های خود را متوقف کردند. جنگ قدرت بین سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان متشکل از افرادی از دولت سابق مورد حمایت غرب و آن‌هایی که تحت کنترل کامل دولت طالبان هستند، وجود دارد.

سعید می‌پذیرد که موانعی برای توسعه گردشگری افغانستان وجود دارد، اما گفت که برای غلبه بر آن‌ها با وزارتخانه‌ها همکاری می‌کند.

هدف نهایی او رسیدن به شرایط صدور ویزا در بدو ورود برای گردشگران است، اما ممکن است سال‌ها با آن شرایط فاصله داشته باشد. شبکه جاده‌ای که در برخی نقاط کشور نیمه آسفالت است یا وجود ندارد، مشکلاتی دارد و خطوط هوایی تا حد زیادی از حریم هوایی افغانستان اجتناب می‌کنند.

شهر کابل به عنوان پایتخت بیشترین پرواز‌های بین المللی را دارد، اما هیچ فرودگاه افغانستان مسیر مستقیم با بازار‌های توریستی بزرگ مانند چین، اروپا یا هند ندارد.

علیرغم چالش‌ها، سعید می‌خواهد که افغانستان به یک پایگاه بزرگ گردشگری تبدیل شود، جاه طلبی‌ای که به نظر می‌رسد توسط رهبران ارشد طالبان حمایت می‌شود.

او در این زمینه گفت: من به دستور بزرگان (وزرا) به این بخش فرستاده شده ام. آن‌ها باید به من اعتماد کنند، زیرا مرا به این مکان مهم فرستاده اند.

دانشجویان مشغول تحصیل در موسسه گردشگری کابل هم آرزو‌هایی دارند. "احمد مسعود تلاش" مدل افغان که در موسسه تحصیل می‌کند، می‌خواهد در مورد مکان‌های زیبای افغانستان پست‌های اینستاگرامی بگذارد و تاریخچه آن‌ها را برای ارایه رسانه‌ای بیاموزد.

"سمیر احمدزی" فارغ التحصیل دانشکده بازرگانی، می‌خواهد یک هتل باز کند، اما فکر می‌کند که ابتدا باید درباره گردشگری و مهمان نوازی بیشتر بداند.

احمدزی گفت: آن‌ها (توریست‌های خارجی) مدام می‌شنوند که افغانستان عقب مانده و درگیر فقر و جنگ است. ما ۵ هزار سال تاریخ داریم. باید صفحه جدیدی درباره افغانستان ایجاد شود.

کلاس‌ها شامل صنایع دستی افغانستان و مبانی مردم شناسی است.

یک موضوع غیررسمی نحوه تعامل با زنان خارجی و اینکه چگونه رفتار یا عادات آن‌ها می‌تواند با آداب و رسوم و احکام محلی تضاد داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان از سیگار کشیدن یا غذا خوردن زنان در ملاء عام، اختلاط آزادانه با مردانی که از نظر خونی یا ازدواج با آن‌ها ارتباطی ندارند، باشد.

طالبان یک محدودیت جدی در زمینه نحوه پوشش زنان در اجتماع وضع کرده و الزاماتی را برای آن‌ها برای داشتن سرپرست مرد یا محرم در هنگام سفر وضع کرده اند. با این قوانین صرف غذا، سفر به تنهایی و معاشرت با زنان دیگر در جمع سخت‌تر شده است. با بسته شدن سالن‌های ورزشی به روی زنان و ممنوعیت سالن‌های زیبایی، مکان‌های کمتری وجود دارد که آن‌ها بتوانند بیرون از خانه همدیگر را ملاقات کنند.

"سرنا" تنها هتل پنج ستاره این کشور، به نشانه آماده شدن این کشور برای بازدیدکنندگان خارجی بیشتر، پس از یک ماه تعطیلی، سالن اسپا و زنانه خود را برای زنان خارجی بازگشایی کرده است.

اتباع خارجی برای دسترسی به خدمات باید پاسپورت خود را نشان دهند. ورود زنان افغانستانی به این محل ممنوع است.

محدودیت‌های زنان و دختران افغان بر شرکت‌های مسافرتی خارج از کشور فشار می‌آورد، زیرا آن‌ها می‌گویند که سعی می‌کنند با اهدای کمک‌های مالی، حمایت از پروژه‌های محلی یا فقط بازدید از مشاغل خانوادگی، بر جنبه مثبت تعاملات فرهنگی تمرکز کنند.

طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده اند

"شین هوران" بنیانگذار "راکی رود تراول" گفت که سفر به افغانستان نباید به عنوان تایید دولت یا رژیم سیاسی خاص تلقی شود.

در نهایت، هدف باید حمایت از شیوه‌های گردشگری مسئولانه باشد که به طور مثبت به اقتصاد محلی کمک می‌کند و احترام و درک متقابل را تقویت می‌کند.

او گفت که هیچ نظری از سوی مقامات در مورد آنچه که گروه‌های تور دیده‌اند یا انجام داده‌اند وجود ندارد و این شرکت از نزدیک با یک سازمان حقوق زنان در افغانستان همکاری می‌کند. هوران افزود: درصدی از هزینه تور صرف حمایت از برنامه‌های این سازمان شد.

هیچ زنی در موسسه گردشگری و مدیریت هتلداری وجود ندارد. دانشجویان مرد مشغول تحصیل به این موضوع اشاره نمی‌کنند. اما یک مسئول در اداره گردشگری به این موضوع اشاره می‌کند.

این مقام که از ترس نخواست نامش فاش نشود، گفت: این یک وضعیت دلخراش است. حتی اعضای زن خانواده می‌پرسند که آیا می‌توانند اینجا درس بخوانند. اما با تغییر دولت، سیاست تغییر کرد. زنانی که پیش از به روی کار آمدن طالبان در این موسسه درس می‌خواندند هرگز برنگشتند و فارغ التحصیل نشدند.