مسئولیت اجتماعی در همه‌گیری کووید 19

کنترل همه‌گیری کووید 19 در حال حاضر یکی از عمومی‌ترین آرزوهای بشریت است، این که هر چه زودتر به شرایط قبل از همه‌گیری بازگردیم و زندگی عادی از سر گرفته شود، اما تحقق این آرزو به امکانات و شرایطی نیاز دارد که تاکنون مهیا نشده است.

فراهم کردن شرایط و امکانات کنترل همه‌گیری عمدتاً نیازمند سیاستگذاری و برنامه‌ریزی دولت‌ها و تأمین منابع برای مقابله با آن است، اما بخش دیگری از موفقیت برنامه‌های کنترل همه گیری، مشروط به رفتار شهروندان و مسئولیت آنها در قبال جامعه  است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در چنین شرایطی مهم است که شهروندان  بدانند و بتوانند رفتارهای پیشگیرانه را رعایت کنند تا بیمار نشوند و بیماری را به دیگران منتقل نکنند.
برخی رفتارهای توصیه شده در شرایط همه‌گیری کرونا، خودداری از خروج غیرضروری از خانه و کاستن از تعاملات اجتماعی حضوری است. بدیهی است که افراد برای حفظ سلامت جامعه لازم است تا پایان همه‌گیری، شیوه زندگی خود را تغییر دهند و بویژه برای سرگرمی و تفریح راه های دیگری پیدا کنند. این تغییر عادات و شیوه زندگی پرهیز از مسافرت، میهمانی، مراسم و خرید اگر چه ممکن است برای برخی رنج‌آور باشد، اما چون برای کاستن از رنج جامعه تحمل می‌شود، ارجمند و ارزشمند است. رفتارهای فردی که مراجع بهداشتی توصیه می‌کنند، مانند رعایت بهداشت فردی، حفظ فاصله از دیگران، استفاده از دستمال هنگام سرفه و عطسه، زدن ماسک، شستن دست ها و ضدعفونی کردن سطوح آلوده نیز رفتارهایی هستند که انتظار می‌رود به طور عمومی رعایت شوند تا انتقال بیماری کاهش یابد. در تعاملات بین فردی نیز انتظار می‌رود ضمن رعایت توصیه‌های بهداشتی و احتیاطات لازم، از رفتارهای اجتنابی و وسواس گونه و اغراق‌آمیز با بیماران خودداری شود و این نکته مورد توجه قرار گیرد که انگ زدن، سرزنش و طرد بیماران مبتلا به کووید 19 شرایط بیماری را برای آنها دشوارتر می‌کند و ممکن است موجب پنهان کردن بیماری و تبعات بعدی آن یعنی انتقال بیماری شود. در این میان بیماران مبتلا به کووید19 که سالم ولی ناقل بیماری هستند، لازم است تلاش کنند تا از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری کنند. قرنطینه خانگی دوهفته‌ای، اطلاع دادن بیماری به کسانی که با آنها در تماس بوده‌اند و رعایت توصیه‌های بهداشتی از وظایفی است که این دسته از بیماران به عهده دارند.
همه موارد فوق شاید از طرق مختلف اطلاع‌رسانی شده باشد، اما واقعیت این است که بخش قابل توجهی از جامعه نمی‌خواهند یا نمی‌توانند به رفتارهای پیشگیرانه و مشارکت در کنترل اپیدمی تن بدهند و از این‌رو ممکن است با وجود چنین مشکلی کنترل همه‌گیری دشوار و غیرممکن شود. به نظر می‌رسد عوامل مختلفی موجب جدی نگرفتن رفتارهای پیشگیرانه در میان بخش‌هایی از جامعه شده است. اولین عامل بی‌اعتمادی به نهادها و مراجع رسمی است که این بی‌اعتمادی به علت برخی تناقضات و فقدان شفافیت و عمل نکردن به وعده‌ها شکل گرفته و باعث شده همبستگی و همکاری شهروندان با توصیه‌ها و اقدامات رسمی در کنترل همه‌گیری کاهش یابد. عامل دیگر ظهور شبه علم با ادعاها و فرضیات ظاهراً قوی و مستدل و درواقع بی‌پایه است که پاندمی کووید19 را زیر سؤال برده و با تشکیک در داده‌های علمی می‌کوشد که همه‌گیری کرونا را توطئه سیاستمداران و در جهت منافع قدرت‌های سیاسی و اقتصادی در سطح جهان تلقی کند و به این ترتیب رفتارهای پیشگیرانه را بی‌فایده یا مضر جلوه دهد و افراد را در رعایت آنها مردد کند. عامل دیگر برخی ویژگی‌های شخصی و شخصیتی است که با رویکردهای تقدیرگرایانه یا کلبی مسلکانه به ترویج مسئولیت گریزی و بی‌اهمیت تلقی کردن بیماری می‌انجامد یا اینکه برخی شخصیت ضد اجتماعی دارند و رفتارهایی را در پیش می‌گیرند که با هنجارها و نُرم‌های اجتماعی دوره همه‌گیری مطابقت ندارد. همه این ویژگی‌ها افراد را نسبت به توصیه‌های بهداشتی بی‌اعتنا می‌کند و از آنها تهدیدی برای سلامت عمومی می‌سازد. عامل دیگر که می‌توان به آن اشاره کرد، بی‌امکانی و قرار گرفتن در موقعیتی است که رعایت توصیه‌های بهداشتی میسر نیست. بخشی از جامعه که به چنین وضعیتی مبتلا هستند، ضرورت پیشگیری و رفتارهای بهداشتی را درک می‌کنند، اما بواسطه دسترسی اندک‌شان به منابع و امکانات، قادر به رعایت توصیه‌های پیشگیرانه نیستند. پرداخت هزینه تهیه اقلام بهداشتی از توان‌شان خارج است، در صورت بیمار شدن مسکن مناسب و اتاقی برای قرنطینه و جدا شدن از بقیه ندارند، مجبورند برای تأمین معیشت از منزل خارج شوند، با وسایل نقلیه عمومی شلوغ تردد کنند و در محل کار که ممکن است پرخطر باشد، حضور یابند. گروه اخیر در واقع قربانیان شرایط نابرابر اقتصادی و تبعیض‌های اجتماعی‌اند و در دوره همه‌گیری هم بیش از گروه‌های برخوردار بیماری و مرگ ناشی از آن گریبانگیرشان می‌شود.
تهیدستان و فرودستان جامعه برای آنکه بتوانند به برنامه‌های پیشگیری از کووید 19 بپیوندند، نیازمند حمایت و دیده شدن شرایط‌شان هستند و با دریافت کمک‌های واقعی و متناسب با وضعیت‌شان است که قادر خواهند شد با کرونا مقابله کنند. همراهی گروه‌های دیگر با برنامه پیشگیری و کنترل همه‌گیری نیازمند بازسازی اعتماد عمومی و نیز آگاهی دادن به جامعه توسط منابع و مراجع علمی و مورد وثوق و نیز مقابله با مدافعان جریان‌های ضد علم است.



 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: رفتارهای پیشگیرانه توصیه های بهداشتی رعایت توصیه کنترل همه گیری کووید 19

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۹۲۲۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش انتخابات در بهبود رشد فرهنگ و زندگی اجتماعی جامعه

ایسنا/لرستان یک پژوهشگر مسائل اجتماعی با اشاره به اینکه انتخابات مهم‌ترین و بارزترین نوع مشارکت افراد در عرصه سیاسی است که از یک سو پایه‌های اجتماعی قدرت سیاسی را نشان می‌دهد و از سوی دیگر مالک خوبی برای ارزیابی توزیع قدرت در جامعه است، بیان کرد: در شرایط حساس فعلی کشور در دومین دوره از انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی رویداد مهم سیاسی پیش روی تمام آحاد جامعه است که همه ما باید با شور و شعور در آن نقش‌آفرینی کنیم.

فرید نصیری در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به نقش انتخابات در بهبود رشد فرهنگ و زندگی اجتماعی جامعه، گفت: لزوم مشارکت مردم در تمام فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی امروزه در همه جوامع پذیرفته شده و روزبه روز نیز بر اهمیت آن افزوده می‌شود.

وی ادامه داد: انتخابات از ارکان مهم شکل گیری ساختار سیاسی در نظام‌های دموکراتیک به شمار می‌رود و در برگیرنده چرخش مسالمت آمیز قدرت، گسترش نظارت مردم، مشارکت لایه‌های مختلف و رشد نهادهای جامعه مدنی است.

نصیری با اشاره به اینکه انتخابات مهم‌ترین و بارزترین نوع مشارکت افراد در عرصه سیاسی است که از یک سو پایه‌های اجتماعی قدرت سیاسی را نشان می‌دهد و از سوی دیگر مالک خوبی برای ارزیابی توزیع قدرت در جامعه است، بیان کرد: در شرایط حساس فعلی کشور در دومین دوره از انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی رویداد مهم سیاسی پیش روی تمام آحاد جامعه است که همه ما باید با شور و شعور در آن نقش‌آفرینی کنیم.

این پژوهشگر با اشاره به اینکه عدم مشارکت گستردە مردم به هر دلیلی که باشد، به مفهوم گام نهادن ناخواسته در مسیر دشمنان ایران است، تصریح کرد: آنچه مهم است این است که مردم در انتخاب نمایندگان خود آگاهانه و دلسوزانه مشارکت کنند و این امر را دغدغه خود بدانند و به کسانی رأی دهند که صدای آن‌ها هستند و در جهت سامان بخشیدن به وضعیت کنونی کشور، قادر به ایفای نقش مؤثر هستند.

وی با بیان اینکه همه نظام‌های سیاسی که خواستگاه آن‌ها مردم سالاری است، دغدغه مشارکت شهروندان در فرأیندهای سیاسی بعنوان بازیگران مؤثر این فضا را دارند، اضافه کرد: دموکراسی و مشارکت مردمی نیز رویکردهای متعددی دارد، اما انتخابات بارزترین جلوه آن است و بنا به زمینه‌های سیاسی هر کشور، می‌تواند شاخصی از مشروعیت آن کشور باشد.

نصیری با اشاره به اینکه علاوه‌بر توجه به فزونی نقش شگفتی‌ساز انتخابات در  سرنوشت اکثر کشورهای رو به توسعه، اهمیت بررسی و تحلیل رفتار انتخاباتی در کشور ما نیز مضاعف شده است، بیان کرد: نظر به اینکه رفتار انتخاباتی مردم  تغییر یافته، لذا باید ساز و کارها و شیوه‌های متناسب با آن جهت هدایت و افزایش مشارکت انتخاباتی مردم به کار بسته شود.

این پژوهشگر تصریح کرد: شناخت رفتار انتخاباتی شهروندان و الگوی شرکت در انتخابات آن‌ها برای احزاب، سیاستمداران و دولت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا مشارکت فعال، گسترده و فراگیر جامعه در انتخابات کشورها به منزله پشتوانه ملی در سطح داخلی و اعتبار و پرستیژ در سطح بین‌المللی و منطقه‌ای است.

رفتار رأی‌دهی شهروندان بیانگر عمق گرایشات نهفته در جامعه است

وی افزود: جامعه‌شناسان سیاسی معتقدند رفتار رأی‌دهی شهروندان بیانگر عمق گرایشات نهفته در جامعه است که به عنوان کنش سیاسی ریشه در فرهنگ و مشخصاً فرهنگ سیاسی دارد و از این رو در تحلیل رفتار انتخاباتی نقش عوامل فرهنگی، ساختار اجتماعی و شکاف‌ها و تعارضات منبعث از آن‌ها اهمیت بسیار دارد.

نصیری با اشاره به اینکه دیدگاه‌های نظری در الگوی رفتاری مردم  در ادبیات علوم سیاسی و جامعه‌شناسی سیاسی، رفتار رأی‌دهی و مشارکت از موضوعات مهم برای بررسی و مطالعه هستند، بیان کرد: به‌طور کلی دیدگاه ‌و نظریه ها مرتبط با رفتار رأی‌دهی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد، در دسته اول به جستجو آن است که آیا مردم رأی می‌دهند و در انتخابات مشارکت می‌کنند؛ و در دسته دوم صحبت از این است که افراد شرکت کننده در انتخابات به چه گروه‌های سیاسی یا فردی رأی می‌دهند.

این پژوهشگر ادامه داد: دلایل مردم برای شرکت کردن یا نکردن در انتخابات در بسترهای سیاسی متفاوت، با هم فرق می‌کند و انتخاب گروه‌های سیاسی گوناگون نیز بسته به عملکرد آنان انتخاب افراد با رویکرد قومی و قبیله‌ای وابسته به شرایط سیاسی در هر واحد سیاسی است.

وی با اشاره به اینکه دیدگاه دیگر در انتخاب دیدگاه انتخاب عاقلانه اصلاح شده است، بیان کرد: مطابق با این رویکرد آنچه باعث بروز رفتار انتخاباتی و رأی دادن شهروندان می‌شود برداشتی از میزان تحقق منافع و ابراز خود است، به عبارت دقیق‌تر رأی دادن برای تحقق منافع شخصی و بیان خود است. بیان خود میزان تمایل فرد برای ابراز وجود در عرصه اجتماعی را ارائه می‌کند.

نصیری گفت: طبق این دیدگاه اگر رأی دادن منجر به هیچ گونه احساس قدرتمندی در تأثیرگذاری بر سرنوشت فردی و اجتماعی، یا احساس اهمیت داشتن نظر شخصی برای نظام سیاسی نشود، بیان خود یا احساس قدرت محقق نمی‌شود، به این ترتیب هرگونه احساس بی‌قدرتی در عرصه اجتماعی و سیاسی، به عدم تمایل به مشارکتسیاسی منجر می‌شود.

این پژوهشگر با اشاره به ضرورت انتخاب اصلح در اندیشه و کلام امام خمینی(ره) بیان کرد: امام خمینی(ره) در سخنان خود درباره انتخابات، همواره ضرورت انتخاب اصلح را به مردم یادآور می‌شد و از همه رأی دهندگان می‌خواست از میان نامزدهای نمایندگی مجلس، بهترین و شایسته‌ترین افراد را انتخاب کنند، ایشان در بخشی از سخنانشان می‌فرماید: «انتخاب اصلح برای مسلمین، یعنی انتخاب فردی که تعهد به اسلام و حیثیت آن داشته باشد... د. اگر اصلح را انتخاب کردید، کاری اسلامی می‌کنید و این یک محکی است برای خودتان که تشخیص بدهید انتخاب برای اسلام است یا برای صلاح خودتان».

انتخابات مطلوب چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

وی در پاسخ به این پرسش که انتخابات مطلوب چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ گفت: در این رابطه نکته‌های گوناگونی را می‌توان بیان کرد، مثلاً انتخابات مطلوب انتخاباتی است که در فضایی آرام و به دور از هرگونه تشنج و درگیری انجام شود یا اینکه در آن بهترین نامزدها به نمایندگی برگزیده شوند.

نصیری افزود: مقام معظم رهبری در یکی از سخنان خویش، انتخابات مطلوب را این‌گونه توصیف می‌کند که «انتخابات مطلوب، انتخاباتی است که سالم، آزاد و طبق قانون برگزار شود، انتخاباتی که مردم، با شور و نشاط در آن شرکت کنند. انتخاباتی که به عنوان وظیفه دینی، همه مردم، خود را موظف به برگزاری باشکوه آن بدانند».

این پژوهشگر با اشاره به اینکه امام خمینی(ره) شرکت در انتخابات را نه تنها وظیفه سیاسی، بلکه تکلیفی دینی و الهی می‌دانست و همیشه تأکید می‌کرد یک فرد مسلمان نباید به آینده خود و جامعه بی‌اعتنا باشد و از مشارکت در این امر مهم خودداری کند، بیان کرد: در واقع، همان‌گونه که نماز خواندن، تکلیفی دینی است و موجب نزدیکی انسان به پروردگار می‌شود، شرکت در انتخابات هم تکلیفی الهی است که زمینه‌های رشد اجتماعی و معنوی انسان را فراهم می‌آورد، بنابراین، در یک جامعه اسلامی، انتخابات را نباید تنها در قالب اصول و برنامه‌های رایج در نظام‌های سیاسی جهان تحلیل کنیم، بلکه باید آن را حرکتی عبادی ـ سیاسی بدانیم که برای کسب رضای پروردگار صورت انجام می‌شود.

وی با اشاره به ضرورت انتخاب اصلح، افزود: رأی دادن به نمایندگان بهتر و برتر که در ادبیات سیاسی ما از آن به «انتخاب اصلح» یاد می‌شود، ضرورتی عقلی و شرعی است؛ یعنی هم منطق عقل و هم آموزه‌های دین به ما این گونه حکم می‌کند که مسئولان سیاسی و اجتماعی کشور، از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی را از میان بهترین افراد برگزینیم، در این باره حدیثی از پیامبر اعظم(ص) نقل شده است که ضرورت و اهمیت همین موضوع، یعنی واگذاری مسئولیت‌های اجتماعی به افراد شایسته را یادآوری می کند و می‌فرماید: «هر کس شخصی را مأمور رسیدگی به امور مسلمانان کند، در حالی که می‌داند در میان مردم، فرد دیگری بهتر از او و آگاه‌تر از او به کتاب خدا و سنت پیامبرش وجود دارد، همانا به خدا و رسول و همه مسلمانان خیانت کرده است.»

نصیری با اشاره به اینکه انتخابات در کشور ما تنها امری سیاسی نیست، بلکه جنبه عبادی و معنوی نیز دارد، تأکید کرد: اساساً در یک جامعه اسلامی، همه چیز با دین و ایمان ارتباط دارد و رنگ و بوی الهی به خود می گیرد، ازاین رو هرگونه کار و فعالیت یا هر نوع خدمت رسانی و مشارکت اجتماعی می‌تواند نوعی عبادت شمرده شود، براین اساس حضور در انتخابات افزون بر آنکه وظیفه‌ای سیاسی ـ اجتماعی است، تکلیف دینی و شرعی نیز به شمار می‌آید.

دعوت اسلام به مشارکت در فعالیت‌های سیاسی

یک پژوهشگر بیان کرد: بی‌شک، دین اسلام هرگز به ما اجازه نمی‌دهد به آینده خود و کشورمان بی‌اعتنا باشیم و از کنار هر اتفاق مهمی که در جامعه اسلامی روی می‌دهد، به سادگی عبور کنیم، پیشوایان دین همواره کوشیده‌اند مسلمانان در برابر تحولات سیاسی و اجتماعی زمان خود حساس باشند، ازاین رو آنها را به حضور و مشارکت در فعالیت‌ها تشویق کرده‌اند.

وی ادامه داد: نگاه به توسعه و عمران کشور و جامعه اصولاً به ارائه امکانات اقتصادی و خدماتی منحصر بوده، درحالیکه توسعه واقعی فراتر از ارائه خدمات اجتماعی است، تغییری که از یک سو متضمن تغییر در آگاهی، انگیزش و رضایت افراد است و ازسوی دیگر، باید مهیا کننده توان بخشی و قدرت‌دهی در تصمیم‌گیری و اجرا برای مردم باشد.

نصیری تأکید کرد: شهروندان باید این تجربه را داشته باشند که مشارکت آن‌ها در اداره امور جامعه نمادین نبوده و تأثیرگذار است، به تدریج باید حجم دخالت دولت در اداره امور کم شود و این امور به شهروندان واگذار شود.

انتهای پیام