به نقل از «ایسنا»

چه شد که صالح حسینی «کتاب سیاه» اورهان پاموک را ترجمه کرد؟

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۳۱۷۸۳

ایسنا/خوزستان همزمان با انتشار ترجمه صالح حسینی از رمان «کتاب سیاه» نوشته اورهان پاموک، نشست علت ترجمه این اثر از زبان ترکی با حضور وی در کتابفروشی رشد اهواز برگزار شد.

به گزارش ایسنا، حسینی گفت: یک بار دوستی به من گفت که چرا از آثار اورهان پاموک ترجمه نمی‌کنی. این در حالی است که عده‌ای آماده‌اند و هر کتابی که منتشر می‌شود بی‌درنگ آن را ترجمه می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مثل آثار خالد حسینی که عمده شهرتش به خاطر این است که بر اساس رمان «بادبادک‌باز» او در آمریکا فیلمی ساخته و باعث شهرت او شد. بعد از این اتفاق همه کتاب‌های او را در ایران ترجمه کردند. مگر خالد حسینی کیست؟

وی افزود: رمان کتاب سیاه نوشته اورهان پاموک را قبلا عین‌له غریب ترجمه کرده است که نمی‌شود آن را خواند. این در حالی است که ترجمه خوبی از رمان «موزه معصومیت» اورهان پاموک با ترجمه گلناز غبرایی که در لندن چاپ و منتشر شده است. این رمان پاموک نیز اثر فوق‌العاده‌ای است.

او ادامه داد: برای ترجمه کتاب سیاه ابتدا به سخنرانی پاموک در دانشگاه هاروارد مراجعه کردم. در این سخنرانی پاموک به نقل از شیللر می‌گوید که نویسنده بدون توجه به سبک و امثال آن اثر خود را به شکل جوششی خلق می‌کند. با این همه، عده‌ای هم هستند که در عین جوششی بودن تیمار سبک را هم دارند. اینجا بود که دریافتم که پاموک چه نویسنده عجیبی است!

حسینی تاکید کرد: پاموک آدم عجیبی است. خیلی هم باسواد است و شش ماه از سال در دانشگاه‌های آمریکا تدریس می‌کند. پاموک معتقد است که نویسنده هم باید جوششی باشد و هم به سبک توجه کند. پاموک از بقیه نوسندگان ترک مجزا است زیرا تحولی در رمان‌نویسی ایجاد کرده است. عده‌ای به این خاطر با او دشمن شده‌اند چون واقعا فضا را تغییر داد. دیگر اینکه شیوه رمان‌نویسی پاموک دقیقا اروپایی است. این در حالی است که رمان متعلق به غربی‌ها است و نه به ایرانی‌ها تعلق دارد و نه به ترک‌ها.

وی با بیان اینکه در ابتدا ترجمه انگلیسی کتاب سیاه را خوانده اما کتاب را از زبان اصلی آن یعنی ترکی ترجمه کرده، توضیح داد: رگه و مضمون اصلی کتاب سیاه این است که داستان در زمان کودتای ترکیه اتفاق می‌افتد. در این کتاب، آتاتورک مثل غول و استامبول هم مانند جعبه‌ای است که این غول از آن بیرون می‌آید.

او با اشاره به شخصیت‌های رمان کتاب سیاه اظهار کرد: اسم‌هایی هم که برای شخصیت‌های کتاب انتخاب کرده خیلی جالب‌اند. این اسم‌ها به زبان انگلیسی منتقل نمی‌شوند اما انتقال‌پذیر به زبان فارسی هستند. «غالب» که غلبه پیدا می‌کند و ماندگار می‌شود. «رؤیا» که نام همسر و نیز دختر عموی غالب و رؤیای همگان است. رؤیا قبلا با یک انقلابی ازدواج کرده و بعد جدا می‌شود و به مدت سه سال به همسری غالب درمی‌آید. رؤیا همچنین برادری ناتنی به نام جلال دارد که روزنامه‌نگار است و به طور ناگهانی به همراه رؤیا ناپدید می‌شود. در انتها، غالب با روای یکی می‌شود. یعنی روای هم می‌شود غالب.

حسینی تصریح کرد: پاموک می‌خواهد بگوید در مملکتی که کودتا می‌شود جلال و رؤیا از بین می‌رود. که به زبان انگلیسی منتقل نمی‌شود اما در زبان فارسی امکان‌پذیر است.

او تاکید کرد: نکته در خور اهمیت این است که ترجمه اثر از نویسنده که با مترجم فرهنگ مشترک دارد که بسیار دشوار است و سخت منتقل می‌شود. من برای ترجمه کتاب سیاه سه سال جان کندم. اما کاری از فاکنر را یک ساله تمام کردم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری اورهان پاموک ترجمه مترجم ادبیات داستانی ادبیات ترکی اورهان پاموک کتاب سیاه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۳۱۷۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌ او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد