به نقل از «همشهری آنلاین»

چرا درد در برخی از مبتلایان کرونا شدیدتر است؟

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۴۰۵۳۹

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر مصطفی عظیمی پزشک متخصص پزشکی ورزشی و عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا گفت: کووید۱۹ در بیماران دردهای حاد و مزمن ایجاد می‌کند، به‌علاوه نوع اختصاصی‌تر درد هم در مبتلایان به بیماری کووید۱۹ اتفاق می‌افتد که با مکانیسم خاصی دردهای اسکلتی_عضلانی ایجاد می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: پیرامون دردهای اسکلتی_عضلانی در بیماران مبتلا به کووید۱۹ اظهار کرد: دو نوع درد اسکلتی_عضلانی داریم که شامل درد حاد و شدید و درد مزمن و طول کشیده، است.

دکتر عظیمی با بیان اینکه درد حاد نیز دو نوع است، گفت: نوع اول که در بیماری‌های ویروسی مثل آنفلوآنزا و سرماخوردگی شدید شایع است، درد عمومی و منتشر عضلانی است که به آن میالژیا هم گفته می‌شود که در پی واکنش سیستم ایمنی بدن به دنبال عفونت ویروسی و ایجاد التهاب رخ می‌دهد.

علت بروز دردهای حاد در برخی مبتلایان

پزشک متخصص پزشکی ورزشی با اشاره به اینکه کووید۱۹ در بیماران دردهای حاد ایجاد می‌کند، افزود: به ‌علاوه نوع اختصاصی‌تر درد هم در مبتلایان به بیماری کووید۱۹ اتفاق می‌افتد که با مکانیسم خاصی دردهای اسکلتی عضلانی ایجاد می‌کند. به‌طوری‌که حتی در بررسی‌های عمومی و اولیه آزمایشگاهی کرونا که گلبول‌های سفید و فاکتورهای التهابی را بررسی می‌کنیم، LDH و CPK اختصاصی عضلانی را هم چک می‌کنیم. چراکه کرونا با ایجاد التهاب و آسیب درون سلول‌های عضلانی، این دو فاکتور را نیز بالا می‌برد.

وی دردهای مزمن را نیز به دو شکل عنوان کرد و افزود: نوع اول درد، بیماری‌های قبلی فرد را تشدید می‌کند. مثلاً اگر کسی سابقه دیسک کمر و کمردرد دارد، در صورت ابتلا به کرونا ممکن است دچار کمردرد شدیدتر شود یا اگر آرتروز گردن داشته باشد، دچار گردن‌درد شدید می‌شود. چون قبلاً یک سری اختلالات در بدن فرد مثل ضعف عضلانی، کوتاهی عضلات، اسپاسم و یا ستون فقرات غیر نرمال مثل قوز یا گودی کمر وجود داشته و بنابراین فرد مستعدتر است که در نواحی از بدنش که ضعف دارد، علائم به شکل اغراق‌آمیز و شدیدتری بروز پیدا کند.

عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا حالت دیگر درد در بیماران مبتلا به کووید۱۹ را بروز یک سری علائم طولانی همچون ضعف عمومی، تنگی نفس تا دو سه ماه و درد مفاصل تا یک ماه دانست و افزود: این سه علامت از طولانی‌ترین علائمی هستند که بعد از درمان کووید ممکن است باقی بمانند، در حالی  که بقیه علائم ممکن است طی دو سه روز تا یک هفته خوب شود، اما درد مفاصل و عضلات به‌خصوص مفاصل، تنگی نفس و ضعف عمومی بدن از علائم طولانی قابل‌توجهی است که در درصد قابل‌توجهی از بیماران وجود دارد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا این دردها در برخی از مبتلایان به کووید شدیدتر است، توضیح داد: ما معمولاً طیفی از علائم را در بیماری‌های ویروسی به‌خصوص در کووید۱۹ داریم که از ناقل بدون علامت تا مرگ بیمار می‌تواند گسترده باشد. این مسئله می‌تواند به میزان کشندگی ویروس، بیماری‌زایی و جهش‌های ویروس بستگی داشته باشد، به‌عنوان نمونه کسانی که در بیمارستان‌ها و بخش آی‌سی‌یو کار می‌کنند، به ویروس‌هایی با میزان کشندگی بالاتر مبتلا می‌شوند و علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند.

این متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه هرچه میزان ویروس در بدن افراد بیشتر باشد می‌تواند علائم بیشتری ایجاد کند، گفت: سیستم ایمنی بدن افراد نیز در این مسئله دخیل است. تا جایی که کسی که آمادگی جسمی و عضلات قوی دارد، در مقایسه با کسی که تناسب‌اندام خوبی ندارد و از قبل اختلالات اسکلتی_عضلانی و دردهای این‌چنینی داشته، احتمالاً علائم کمتری خواهد داشت.

راهکارهای کاهش دردهای حاد در بیماران

عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا با اشاره به راهکارهایی برای کاهش دردهای حاد در بیماران کووید، اظهار کرد: در فاز حاد اگر التهاب تورم در مفاصل باشد باید وزن گذاری بر روی مفصل کم شود، مثلاً در مورد درد زانو، بیمار کمتر باید راه برود و کمتر وزن خود را روی زانو بیندازد، یخ گذاری روی ناحیه درد هم می‌تواند مؤثر باشد به شکلی که هر یک ساعت، به مدت ۱۵ دقیقه یخ خردشده را در داخل پلاستیک گذاشته و با استفاده از یک‌لایه پارچه که مانع تماس مستقیم یخ با پوست شود، کیسه یخ را روی مفصل گذاشت که باعث کاهش تورم و التهاب می‌شود.

عظیمی با بیان اینکه با دردهای حاد در بیماران مبتلا به کووید مثل یک آسیب‌دیدگی حاد برخورد می‌کنیم، گفت: کاهش وزن گذاری، بالا بردن عضو، یخ گذاری و کاهش فعالیت می‌تواند التهاب عضو را کم کند و همچنین داروهای مسکن و ضدالتهابی که البته بهتر است با نظر پزشک باشد، مثل استامینوفن، ناپروکسن، ایبوبروفن و داروهایی از این‌ دست می‌تواند درد را به‌صورت مقطعی کاهش دهد.

متخصص پزشکی ورزشی تأکید کرد: در کنار اقدامات اولیه برای کاهش التهاب و مصرف دارو، پیشنهاد می‌شود بیمار به مقدار فراوان آب بنوشد. اگر کمبود ویتامین دی دارد به مدت هشت هفته، هر هفته یک عدد و سپس ماهی یک عدد قرص ۵۰ هزار ویتامین دی مصرف کند، اما اگر کمبود ویتامین دی ندارد هر ماه یک عدد قرص ۵۰ هزار و همچنین مکمل‌های زینک، سلنیوم و منیزیم استفاده کند.

مکمل‌های دارویی و غذایی برای تقویت سیستم ایمنی

عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا در مورد جایگزین مکمل‌های دارویی برای تقویت سیستم ایمنی افراد سالم و نیز بیماران درگیر کووید، اظهار کرد: در صورتی‌که به مکمل‌های دارویی دسترسی نباشد، منبع خوبی از روی، سلنیم و منیزیم در نان‌های غنی‌شده با غلات مثلاً با آرد گندم، جو، جوی دو سر و همچنین حبوبات مثل انواع لوبیاها و بلغور، سبزی‌ها مثل اسفناج و همچنین تخم‌مرغ، آجیل به‌خصوص بادام و بادام‌زمینی و نیز میوه‌های متنوع و سبزی‌هایی مثل سیر و پیاز می‌تواند منبعی غنی برای افراد باشد.

بهبود وضعیت خلقی و جلوگیری از ضعف سیستم ایمنی با کنترل استرس

عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا، کنترل استرس و افزایش آرامش را راهکار دیگری برای کاهش درد در بیماران کووید برشمرد و افزود: افراد سالم و بیماران می‌توانند با روش‌های مختلف مثل تکنیک‌های تنفسی، مراقبه و گوش دادن به موسیقی، استرس‌ خود را کنترل کنند که باعث بهبود وضعیت خلقی فرد و جلوگیری از ضعف سیستم ایمنی  می‌شود.

وی با اشاره به‌سختی فعالیت‌های بدنی در بیمارانی که دچار درد هستند و نیز خستگی زودرس و تنگی نفس که از علائم اصلی طولانی کووید است، گفت: بهتر است این بیماران سه تکنیک را مدنظر داشته باشند. اول تقسیم‌بندی فعالیت‌ها در طول هفته، مثلاً چند فعالیت مهم و سنگین را پشت سر هم انجام ندهند و بین آن‌ها فاصله بیندازند. دوم توجه به میزان استراحت بین فعالیت‌های روزانه تا دچار ضعف و بی‌حالی و رخوت و خستگی نشوند. سوم اولویت‌بندی کارها، به‌طوری‌که کارهایی که اهمیت بیشتری دارد را در اولویت انجام قرار دهند و کارهای کم‌اهمیت‌تر را به آینده موکول کنند. این برای کسانی است که دردهای اسکلتی عضلانی قابل‌توجه و ضعف و خستگی ناشی از بیماری کووید دارند.

پس از بهبودی چه کنیم؟

دکتر عظیمی با بیان اینکه پس از بهبودی بیمار و گذشتن از شرایط حاد و شدید، بهتر است یک فعالیت فیزیکی سبُک داشته باشد، افزود: مثلاً فعالیت فیزیکی سبک و پیاده‌روی آهسته داشته باشند و نباید فعالیت‌های شدید مثل دویدن که منجر به عرق کردن و افزایش بالای ضربان قلب می‌شود، انجام دهند. از سوی دیگر باید مانع از بی‌تحرکی طولانی شد. چراکه بی‌تحرکی خود عاملی برای تحلیل عضلانی و افزایش دردها به دنبال ضعف‌های ایجادشده خواهد بود.

این متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه بیمار بهبودیافته کووید در کنار فعالیت هوازی، می‌تواند فعالیت‌های قدرتی سبک داشته باشد، تصریح کرد: منظور از فعالیت‌های قدرتی، وزنه سنگین و دمبل زدن نیست، بلکه منظور این است که فرد با کمک وزن خودش، تمرین انجام دهد، مثلاً چندین بار روی صندلی بنشیند و بلند شود، یا تمرینات قدرتی بازویی با وزنه‌های کوچک مثل وسایل یک کیلوگرمی داخل منزل انجام دهد.

عضو کالج پزشکی ورزشی آمریکا و استرالیا، یادآور شد: این شدت فعالیت‌ها برای افرادی که به بیماری کووید مبتلا شده‌اند توصیه می‌شود، اما برای فرد سالم، فعالیت فیزیکی باید با شدت متوسط باشد، مثلاً پیاده‌روی که نه در حد قدم زدن ساده که برای مبتلایان پیشنهاد شد باشد و نه آن‌قدر شدید که منجر به عرق ریختن و افزایش زیاد ضربان قلب شود. به‌طوری کلی بیماران، فعالیت‌های ساده و سبک و افراد سالم فعالیت متوسط انجام دهند، اما بهتر است هر دو گروه بیماران و افراد سالم، فعالیت بدنی شدید انجام ندهند.

فعالیت بدنی شدید و افت کوتاه‌مدت سیستم ایمنی بدن

دکتر عظیمی با تأکید بر اینکه فعالیت فیزیکی با شدت متوسط باعث افزایش ایمنی بدن می‌شود، گفت: این موضوع به بهبود سیستم ایمنی افراد سالم کمک می‌کند، درحالی‌که همان‌طور که گفته شد فعالیت فیزیکی شدید باعث افزایش زیاد ضربان قلب شده و نفس‌ها به شماره می‌افتد، تعریق زیاد می‌شود و باعث می‌شود برخلاف فعالیت بدنی متوسط، کیفیت سیستم ایمنی بدن برای مدت کوتاهی افت پیدا کند.

این متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه در مجموع در ارتباط با انواع دردهای حاد و مزمن در بیماران مبتلا به کووید پیشنهاد می‌شود افراد اقداماتی برای کاهش التهاب اولیه با مصرف داروهای مسکن و اقدامات حمایتی تغذیه‌ای مثل نوشیدن آب و مصرف زینک، سلنیم، منیزیم و مواد غذایی غنی از آن‌ها داشته باشند و در کنار آن فعالیت بدنی که شدید نباشد انجام دهند.

وی خاطرنشان کرد: بیماران مبتلا به کووید یا افراد مشکوک به بیماری درصورتی‌که در یک مفصل دچار درد شدید شوند و گرمی، قرمزی و تورم قابل‌توجه پیدا کند یا علائم دیگری همچون اختلال سطح هوشیاری و اختلال تعادل در کنار تب و لرز و علائم عمومی عفونت‌های ویروسی تنفسی باید حتماً به اورژانس بیمارستان مراجعه کند و درمان‌های خانگی در این موارد به‌هیچ‌عنوان توصیه نمی‌شود.

کد خبر 580195 برچسب‌ها كرونا در ايران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: كرونا در ايران بیماران مبتلا به کووید دردهای اسکلتی عضلانی متخصص پزشکی ورزشی سیستم ایمنی بدن فعالیت فیزیکی دردهای حاد بیماری کووید فعالیت بدنی افراد سالم برای کاهش فعالیت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۴۰۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا زنان پزشکان بهتری هستند؟

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یاهو لایف یافته‌های این بررسی که در نشریه «سالنامه‌های پزشکی داخلی» منتشر شده است، نشان داد که هم بیماران مرد و هم بیماران زنی که پزشکان زن آنها را درمان کرده بودند، به طور کلی کمتر در معرض خطر مرگ قرار گرفته بودند و میزان بستری شدن دوباره ۳۰ روزه آنها کمتر بود.

نکته جالب این بود که این اثر مثبت درمان شدن به‌وسیله پزشکان زن در بیماران زن به خصوص آنهایی که دچار بیماری شدید بودند، بارزتر بود.

این بررسی در یک نمونه شامل بیش از ۷۰۰۰۰۰ بیمار ۶۵ ساله و بالاتر تحت پوشش بیمه سالمندان در آمریکا انجام شد که در فاصله سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ بستری شده بودند و به‌وسیله «پزشکان بیمارستانی»، پزشکانی که فقط در بیمارستان طبابت می‌کنند، درمان شده بودند.

آتسوشی میاواکی، یکی از نویسندگان مقاله این مطالعه و مدرس در دانشکده پزشکی دانشگاه توکیو دراین‌باره گفت: «به نظر ما، پزشکان زن ممکن است نسبت به پزشکان مرد در ایجاد ارتباط با بیماران زن و ارتباط مؤثر با کل بیماران بهتر عمل کنند که منجر به توافق بیشتر بیمارانشان با آنها در مورد توصیه‌های ارائه‌شده می‌شود.» به گفته او، همچنین، پزشکان زن ممکن است نسبت به پزشکان مرد در ارزیابی علائم و بیماری در بیماران زن «سوگیری» (bias) کمتری داشته باشند. این سوگیری کمتر این امکان را ایجاد می‌کند که پزشکان زن زودتر متوجه تغییر حال زنان دچار بیماری شدید شوند.

پژوهش‌های پیشین هم این یافته‌ها را تایید می‌کنند

این اولین بررسی نیست که نشان می‌دهد جنسیت پزشک می‌تواند بر کیفیت مراقبت از بیمار تأثیر بگذارد. یک بررسی دیگر که نتایج آن در دسامبر ۲۰۲۱ در نشریه «جراحی جاما» (JAMA Surgery) منتشر شد، نشان داد نتایج درمان بیماران زن هنگامی که پزشکان مرد مسئول مراقبت از آنها بودند، بدتر بود، اما برعکس هنگامی که مردان به‌وسیله پزشکان زن درمان می‌شدند، نتایج درمانی بدتر نبود.

یک بررسی دیگر در سال ۲۰۱۸ نشان داد که پزشکان مرد خطر سکته مغزی را در بیماران زن دست‌کم می‌گیرند، درحالی‌که پزشکان زن در ارزیابی خطر سکته مغزی در زنان به خوبی عمل می‌کنند. و یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ که در ژورنال «پزشکی داخلی جاما» (JAMA Internal Medicine ) منتشر شد نشان داد که پزشکان زن در مقایسه با پزشکان مرد بیشتر به راهنماهای بالینی و طبابت مبتنی بر شواهد علمی پایبند هستند.

رویکردهای پزشکان زن و مرد در مراقبت از بیماران چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

میاواکی می‌گوید که بر اساس تحقیقات قبلی در این زمینه، دلایل متعددی وجود دارد که باعث می‌شود بیماران زن در مقایسه با پزشکان زن توسط پزشکان مرد متفاوت رفتار کنند، ازجمله چالش‌های ارتباطی و سوگیری‌های جنسیتی در ارزیابی شدت علائم یا یک بیماری.

یکی دیگر از عوامل ارجاعات میاواکی، آموزش پزشکی است: «آموزش پزشکی محدود در زمینه مسائل بهداشتی زنان در برنامه‌های درسی دوره پزشکی عمومی ممکن است این مشکلات را تشدید کند. با توجه به این الگوی سنتی در آموزش پزشکی، ممکن است به ویژه پزشکان مرد درک محدودی از مسائل خاص زنان داشته باشند.»

دکتر جنیفر ویدر، کارشناس سلامت زنان می‌گوید که از یافته‌های این بررسی تعجب نکرده است. او می‌گوید: «وجود سوگیری جنسیتی و نابرابری جنسیتی مدت‌هاست که در حوزه مراقبت‌های بهداشتی ثابت شده‌اند.»

او می‌گوید: «بررسی‌های گذشته نشان داده‌اند که نگرانی‌های بیماران زن با احتمال بیشتری به‌وسیله پزشکانشان نادیده گرفته می‌شوند، همچنین با احتمال بیشتری ممکن است درد آنها دست‌کم گرفته شود و علائم قلبی آنها به اندازه بیماران مرد جدی شمرده نشود. پزشکان زن به طور میانگین کمتر احتمال دارد که علائم بیماران زن را نادیده بگیرند و درنتیجه معاینه و آزمایش‌های بیشتری انجام می‌دهند.»

بر اساس بررسی که در سال ۲۰۲۰ در «ژورنال پزشکی نیوانگلند» منتشر شد، پزشکان زن مسئول مراقبت‌های اولیه (PCPs) در مقایسه با مردان همردیفشان زمان بیشتری را در هر ویزیت با بیماران مرد و زن صرف می‌کنند و این رویه به کاهش درآمد آنها هم می‌انجامد. پژوهشگران نوشتند: «مطالعات دیگر نشان داده‌اند که پزشکان زنان مسئول مراقبت‌های اولیه ممکن است از این زمان اضافی برای گرفتن تاریخچه کامل‌تر بیمار، مشارکت در تصمیم‌گیری مشترک با بیمار، ارائه توضیحات دقیق‌تر به بیمار و استفاده از رویکردهای ارتباطی مبتنی بر شواهد و بیمار-محور استفاده کنند.»

دکتر ارغوان سالس، دانشیار بالینی پزشکی در دانشگاه استنفورد می‌گوید که پژوهش‌های مربوط به دهه‌های قبل نشان می‌دهند که پزشکان زن بیشتر در مورد شرایط اجتماعی و سایر عواملی که ممکن است بر سلامت افراد تأثیر بگذارند، سؤال می‌کنند. همچنین آنها از بیماران می‌پرسند که آیا داروهای خود را مصرف می‌کنند یا نه.

او می‌گوید: «پزشکان زن به احتمال زیاد رویکردی مشارکتی نسبت به بیمارانشان دارند. آن‌ها به احتمال زیاد در مورد مراقبت از بیمار خود با متخصصان مشورت می‌کنند. این رفتارها حکایت از آن دارد که پزشکان زن طرحی برای بهینه سازی مراقبت از بیمارانشان دارند و اینکه آنها اعتقاد دارند که هر فردی همیشه همه چیز را نمی‌داند. پزشکان زن با انجام این کارها مراقبت‌های مناسبت‌تری را به بیماران ارائه می‌دهند.»

آیا بیماران با پزشکان زن راحت‌تر صحبت می‌کنند؟

خانم میاواکی، سرپرست این پژوهش، بر اساس تجربیات خود به عنوان یک پزشک معتقد است که چنین است. او می‌گوید: «برای برخی از بیماران زن ممکن است صحبت کردن در ارتباط با مسائل مربوط به سلامت زنان - مانند مشکلات کلیه و مجاری ادرای و بیماری‌های زنان و پستان - با یک یا انجام معاینات مربوط به بخش‌های خصوصی بدن را از یک به‌وسیله پزشک زن راحت‌تر باشد. همچنین مشخص است که پزشکان زن تمایل به داشتن الگوهای ارتباطی دارند که برای همدلی با بیماران ارزش قائل هستند.»

دکتر آلیسون هاینن، استادیار پزشکی بیمارستانی در کالج پزشکی بیلور در تگزاس با این نظر موافق است و می‌گوید: «به راحتی می‌توان دید که بیماران ممکن است احساس راحتی بیشتری در به اشتراک گذاشتن اطلاعات حساس با پزشکی داشته باشند که به نظر آنها بیشتر شبیه خودشان است و می‌تواند نگرانی‌هایشان را در سطحی شخصی‌تر درک کند.»

آیا زنان باید به دنبال پزشکان زن باشند؟

هاینن می‌گوید که بسیاری از بیماران زن در حال حاضر این کار را انجام می‌دهند زیرا به دلایل مختلف با پزشک زن احساس راحتی بیشتری می‌کنند. هاینن می‌گوید: «به نظر من مهم‌ترین ویژگی‌ای که باید هنگام انتخاب پزشک به دنبال آن باشید، این است که پزشک صرف نظر از جنسیت خودش یا جنسیت شما، به نگرانی‌هایتان گوش دهد و به اندازه کافی به آنها رسیدگی کند.»

کد خبر 846773 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها جنسیت خبر مهم پزشکی