به نقل از «تسنیم»

نماینده ویژه آمریکا در امور ایران کیست؟ فردی مناسب راهبرد فشار هوشمندانه بایدن

تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۳۹۷۶۰

رابرت مالی که دولت بایدن تصمیم گرفته او را به عنوان نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران منصوب کند یکی از چهره‌های دخیل در مذاکره برجام است. - اخبار بین الملل -

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم-  رسانه‌ها در آمریکا ساعاتی قبل‌تر گزارش دادند دولت جو بایدن قصد دارد به زودی «راب مالی»، از دستیاران سابق «باراک اوباما» را به مقام نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران منصوب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«مالی»، یکی از مذاکره‌کنندگان ارشد دولت اوباما در گفت‌وگوهایی بود که سال 2015 به حصول «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) منجر شد.

جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)

پدر این سیاستمدار 58 ساله یک روزنامه‌نگار یهودی بود که در مصر بزرگ شد و در سال‌های اوج جنبش «جمال عبدالناصر» برای روزنامه دولتی «الجمهوریه» کار می‌کرد. پدر مالی سال 1969، زمانی که رابرت 6 سال سن داشت زندگی‌اش را به فرانسه منتقل کرد و در آنجا روزنامه چپ‌گرای «Africasia» (آفریقا-آسیا) را پایه‌گذاری کرد. 

مالی دکترایش را در رشته فلسفه سیاسی از دانشگاه آکسفورد گرفت. او در ضمن درس‌خوانده رشته حقوق در دانشگاه هاروارد است و یکی از هم‌کلاسی‌هایش در این دانشگاه رئیس آینده او، «باراک اوباما»، بود.

او در دولت «بیل کلینتون» از سال 1994 تا 1996 مدیر میز دموکراسی، حقوق بشر و مسائل بشردوستانه در شورای امنیت ملی آمریکا بود. مالی در این سمت وظیفه هماهنگ‌سازی سیاست‌ها در خصوص مسائل پناهندگان و تعیین سیاست‌های آمریکا در قبال کوبا را به عهده داشت.

اکتبر 1998 او در دولت بیل کلینتون به عنوان دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اعراب-اسرائیل منصوب شد و تا پایان این دولت در سال 2001 در همین سمت باقی ماند.

بعد از پایان دولت کلینتون، مالی مشاور «مرکز صلح و توسعه اقتصادی در خاورمیانه» شد که دفتر مرکزی‌اش در واشنگتن دی‌سی قرار داشت. اندکی بعدتر رابرت مالی مدیر برنامه خاورمیانه و آفریقای شمالی در مرکز غیرانتفاعی «گروه بین‌المللی بحران» شد. 

سال 2008 که باراک اوباما وارد کارزار انتخاباتی شد رابرت مالی مشاور غیررسمی ستاد انتخاباتی او بود، هر چند که به صورت رسمی نقشی در این ستاد ایفا نمی‌کرد. با این حال، همکاری مالی با دولت اوباما از فوریه 2014 شروع شد و او مشاور مسائل خلیج فارس در شورای امنیت ملی شد.

رابرت مالی سپس از آوریل 2015 دستیار ویژه باراک اوباما در مسائل مربوط به خاورمیانه، شمال آفریقا و منطقه خلیج فارس شد. او تا چند ماه بعد که توافق هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 حاصل شد در این سمت حضو داشت. وی در مطلبی در آتلانتیک درباره توافق هسته‌ای برجام نوشت: «انتخاب واقعی در سال 2015 میان رسیدن به توافقی بود که برنامه هسته‌ای ایران را برای سال‌های طولانی محدود می‌کرد و بازرسی‌های سرزده ابدی در این کشور را تضمین می‌کرد و یا نداشتن توافق، که به معنی آن بود که محدودیتی بر برنامه ایران انجام نشود و راستی‌آزمایی‌‌های بسیار کمتری وجود داشته باشند.»

رابرت مالی نوامبر 2015 از سوی باراک اوباما به عنوان مشاور ویژه رئیس‌جمهور در امور مربوط به ائتلاف بین‌المللی مبارزه با داعش منصوب شد. بعد از اتمام دولت اوباما او به گروه بین‌المللی بحران برگشت و تا به امروز ریاست این سازمان را بر عهده داشته است.

دیدگاه کلی رابرت مالی که این روزها او را در سیبل انتقادات گروه‌های جنگ‌طلب قرار داده این است که باید با طرف‌های متخاصم با آمریکا گفت‌وگو کرد.

به عنوان مثال، او معتقد است مذاکره با فلسطینی‌ها در حال حاضر مستلزم گفت‌وگو با حماس است زیرا سازمان آزادی‌بخش فلسطین دیگر تنها نماینده مشروع مردم فلسطین به شمار نمی‌رود.

مالی درباره ایران و سوریه هم دیدگاه مشابهی دارد و خواستار گفت‌وگو با این دو کشور شده است. او بر همین اساس از دولت سابق آمریکا به دلیل دامن زدن به تنش‌ها با تهران، بدون داشتن راهبرد مشخص انتقاد کرده است.

خبر تصمیم دولت بایدن برای انتصاب مالی به عنوان نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران با انتقادهای گسترده‌ای از سوی گروه‌های افراطی در آمریکا از جمله لابی صهیونیستی «بنیاد دفاع از دموکراسی» مواجه شده. این گروه‌ها رابرت مالی را به همسویی بیش از اندازه با ایران متهم می‌کنند.

با وجود این، طرفداران رابرت مالی معتقدند که او بهترین فرد برای اعمال «فشار هوشمندانه» بر ایران است که جو بایدن گفته قصد دارد آن را به جای سیاست «فشار حداکثری» به کار بگیرد.

جزئیاتی از نقشه راه بایدن برای ایران؛ راهبرد ترامپ،‌ تاکتیک اوباما/ سیگنال غلط ایرانی، خطرناک‌تر از بازی آمریکاییمتن کامل یادداشت بایدن در سی ان ان درباره راه‌های «هوشمندانه‌تر» سختگیری علیه ایران

 

رابرت مالی همانند «آنتونی بلینکن» که دیدگاه‌های افراطی در خصوص ضرورت اعمال فشار بر طرف‌های متخاصم با آمریکا دارد، معتقد است که چنین فشاری را باید با همکاری شریکان و متحدان به خصوص اروپایی‌‌ها به کار گرفت، ضمن آنکه چنین فشاری نباید به صورت بی‌هدف و غیرمنسجم به کار گرفته شود بلکه باید در خدمت یک هدف گسترده و از قبل اعلام‌شده باشد. 

این مسئله را یک مقام وزارت خارجه آمریکا در واکنش به انتقادها از انتصاب رابرت مالی بیان کرده است. این مقام در گفت‌وگو با خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت مالی، «کارنامه موفقی در زمینه مذاکره برای اعمال محدودیت علیه برنامه هسته‌ای ایران دارد و بلینکن اطمینان دارد که او یک بار دیگر می‌تواند این کار را انجام دهد.»

درواقع انتخاب رابرت مالی به این دلیل صورت گرفته که او یکبار موفق به مذاکره در خصوص توافقی شده که به صورت یک‌طرفه به نفع آمریکا بوده و هیچ منفعتی به ایران نرسانده است. تیم بایدن امیدوار است رابرت مالی از طریق مذاکره بتواند یکبار دیگر این تجربه را این بار در حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای تکرار کند.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: برجام اخبار آمریکا برجام اخبار آمریکا آمریکا در امور ایران باراک اوباما نماینده ویژه رابرت مالی گفت وگو هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۳۹۷۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیاست‌گذاری هوشمندانه حوزه انرژی، توسعه درآمدهای ارزی کشور در شرایط تحریم را میسر کرد

به گزارش تابناک اقتصادی؛ کشور‌های نفت و گازخیز عمدتاً به درآمد‌های حاصل از فروش این منابع وابسته هستند. ما هم از این قاعده استثنا نیستیم. دشمن با توجه به این موضوع، از این امر به عنوان یک پاشنه آشیل استفاده کرد و به تحریم صنایع نفت و گاز کشورمان مبادرت کرد.

دولت سیزدهم به اعمال سیاست‌هایی در راستای خنثی سازی تحریم‌ها پرداخت. طرح‌هایی مانند اتکا به خود، استفاده از ظرفیت دانش بنیانی کشور، صدور خدمات فنی و مهندسی به دیگر کشورها، سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی و عرضه نفت به مینی ریفاینری‌ها در شرق آسیا مدنظر قرار گرفت.

توسعه زنجیره ارزش محصولات نیز از جمله راهکار‌هایی بود که با جدیت دنبال شد. مجلس نیز به ریل گذاری قانونی برای خنثی سازی تحریم‌ها پرداخت. در شرایطی که دسترسی کشور به اقلام راهبردی در صنایع نفت و گاز مسدود شده بود، قانون ترک تشریفات مناقصه و جهش تولید دانش بنیان به کمک آمد.

با اجرای قوانینی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، وزارت نفت بیشترین استفاده را از دستاورد‌های دانش بنیانی داشت و تولید نفت و گاز کشور ادامه یافت. در زمینه فروش نیز سیاست‌هایی مانند فروش نفت به پالایشگاه‌های فراسرزمینی و مینی پالایشگاه‌ها در دستور کار قرار گرفت.

برای دسترسی به وجوه مربوط به نفت و گاز نیز از روش‌هایی مانند تهاتر و استفاده از ارز‌هایی غیر از دلار بهره بردیم. در نهایت این سیاست‌ها ما را به فروش نفت و گاز در شرایط تحریم رساند.

نظرات محمدطاهر رحیمی، سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور را در ادامه می‌خوانید. رحیمی با اشاره به این موضوع که بر اساس آمار سازمان گمرک کشور طی سال ۱۴۰۲ توانستیم حدود ۳۶ میلیارد دلار درآمد حاصل از صادرات نفت داشته باشیم، تصریح کرد: با در نظر گرفتن این موضوع که در حال فروش نفت با تخفیف هستیم و قیمت نفت بین ۷۰ تا ۷۳ دلار است، روزانه قریب به ۱ میلیون و ۳۵۰ هزار بشکه نفت فروخته ایم. صادرات نفت تا این حد قطعاً موفقیت ویژه‌ای برای دولت سیزدهم و وزارت نفت در شرایط تحریمی محسوب می‌شود.  

وی ادامه داد: این موضوع جای تأمل و تحسین دولت دارد که با چه استراتژی‌هایی توانستیم به این میزان فروش نفت داشته باشیم. اولین سیاست درستی که دولت در راستای افزایش فروش نفت کشور به اجرا گذاشت، تلاش در راستای کاهش تکثر فروشندگان نفت بود.

سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور توضیح داد: اقدام دولت در کاهش تکثر فروشندگان و ایجاد نوعی تمرکز مدیریت صادرات نفت کشور مثبت ارزیابی می‌شود. این اقدام اثرات مثبتی دارد که تأثیرگذاری آن را در موفقیت کشور در فروش نفت دیدیم.

رحیمی گفت: دومین اقدام مثبتی که دولت انجام داد این بود که حداقل بخشی از صادرات نفت کشور در قالب صادرات نفت به پالایشگاه‌های کشور‌های دیگر انجام شد. عملاً طرح پالایشگاه‌های فراسرزمینی برای کشور در دستور کار قرار گرفت که اقدام مثبتی به شمار می‌رود.

وی ادامه داد: در طرح مورد بحث، به جای اینکه صادرات نفت را به طور مستقیم به دیگر کشور‌ها داشته باشیم، نفت به پالایشگاه‌های نیمه کاره یا از کار افتاده کشور‌های دیگر تحویل داده شد. این پالایشگاه‌ها با کمک فنی ایران راه اندازی شدند و توانستند به پالایش نفت بپردازند و فرآورده تولید کنند. از این طریق، عواید ارزی بیشتری نصیب کشورمان شد.

سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور توضیح داد: اقدام مثبت سوم که دولت به اجرا گذاشت، باز کردن حساب ویژه روی کشور چین بود. این کشور امکان خنثی سازی تحریم‌ها را به واسطه نظام پولی و مالی اش می‌تواند برایمان فراهم کند. چین از موضوع صادرات نفت ایران به این کشور به لحاظ سیاسی و راهبردی سود می‌برد. زیرا پکن از نفت روسیه بی نیاز می‌شود و این موضوع برای چین اهمیت زیادی دارد.

رحیمی گفت: ما تلاش کردیم با تکیه بر سه اقدام مهم در جهت تنوع بخشیدن به مقاصد صادراتی، پالایشگاه‌های کوچک مقیاس و همچنین تمرکز بر بازار شرق آسیا و نظامات جدید تسویه مالی با چین بوده است که از فرصت به دست آمده استفاده کردیم و به صادرات نفت خود به مشتریان جدید پرداختیم. این سیاست گذاری‌های هوشمندانه دولت فروش نفت در شرایط تحریم را میسر کرد.