سهم اندک دهه شصتی‌ها در طرح‌های تسهیلی ازدواج

بر اساس آمار منتشر شده در حال حاضر ۲.۵ میلیون دختر و پسر دهه شصتی در بازه سنی ۳۰ تا ۳۹ سال مجرد قرار دارند، در صورتی که فکری به حال آن‌ها نشود «تجرد قطعی» در انتظار آن‌ها خواهد بود. خبرگزاری میزان _ فارس نوشت: «تجرد قطعی» واژه‌ایست که در سال‌های اخیر در بحث‌های حول محور جمعیت و خانواده زیاد می‌شنویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادبیات جامعه‌شناسی و جمعیت به کسانی گفته می‌شود که بدون تجربه هیج ازدواجی به ۴۰ سالگی برسند و پیش‌بینی می‌شود این افراد دیگر شانس ازدواج نخواهند داشت. آمار‌ها نشان می‌دهد بعد از دهه شصت نرخ موالید و تعداد فرزند در هر خانواده به دلایل متعددی از جمله فرهنگی و سیاسی به شدت کاهش یافته‌است. این در حالیست که دهه شصتی‌ها هم دوران تحصیلی سختی را پشت سر گذاشته‌اند و هم پشت کنکور زیاد ماندند و مهم‌تر از همه این‌ها در ازدواج ناکامی‌های زیادی داشتند. به طوری که آمار‌ها نشان می‌دهد در حال حاضر ۲.۵ میلیون دختر و پسر دهه شصتی در بازه سنی ۳۰ تا ۳۹ سال مجرد هستند و اگر فکری به حالشان نشود در آستانه تجرد قطعی قرار می‌گیرند.   چندوقت پیش نیز گله یک دختر تحصیلکرده ۴۰ ساله در یک ویدئو در فضای مجازی دست به دست چرخید و حسابی دیده شد. ویدئویی که در آن یک دختر حدودا ۴۰ ساله که از کار و تحصیل خوبی برخوردار بود نسبت به تجردش در این سن گله داشت تا دوباره بحث تجرد متولدین دهه شصت بر سر زبان‌ها بیفتد.   مجلس شورای اسلامی نیز چندوقت پیش از تسهیلات تازه برای تشویق به ازدواج و پایین آوردن سن ازدواج صحبت کرد. در این طرح آمده‌است وام ازدواج به ۷۰ میلیون افزایش پیدا می‌کند و اگر پسران زیر ۲۵ سال و دختران زیر ۲۳ سال بودند. از وام ۱۰۰ میلیونی بهره خواهند برد. طرحی تسهیلی که بازهم فایده‌ای برای دهه شصتی‌ها نداشت و عده‌ای برایش آسیب‌هایی نیز مطرح کردند.   «فاطمه ابراهیمی» فعال حوزه واسطه‌گری ازدواج و عضو نهاد رهبری دانشگاه شهید بهشتی در این باره صحبت کرد.   مصوبه تازه مجلس مبنی بر تسهیل ازدواج اشتباهات ازدواج دهه شصتی‌ها را تکرار می‌کند خانم ابراهیمی معتقد است با اینکه هدف از این مصوبه این بوده که به ازدواج جوان‌ها کمک شود و نرخ ازدواج پایین بیاید همچنان در آن مشکلی وجود دارد که اشتباه مسائل ازدواج دهه شصتی‌ها را تکرار می‌کند. اشتباهی که منجر به مجرد ماندن دختران دهه شصتی زیادی شد: «در مصوبه اخیر هدف این بوده که با با این کار جوان‌ها را به ازدواج تشویق کنند. ولی یکسری مشکلاتی وجود دارد که اتفاقا این مشکلات در جامعه ما پررنگ‌تر است. به طور مثال ما همینجوری هم پسرهایمان تمایل دارند با دختر‌های خیلی کم‌سن‌تر از خودشان ازدواج کنند. همین الان همگی شاهد هستیم که این تمایل چه بلایی سر دختران دهه شصت آورد. پسران دهه شصتی با دختران دهه هفتادی ازدواج کردند و ما با یکسری تجرد اجباری دختران دهه شصت مواجه شدیم. چون در جامعه ما ازدواجی خوب به حساب می‌آید که دختر چندین سال از پسر کوچکتر باشد!»   تسهیل وام بیشتر به دختران زیر ۲۳ سال رغبت ازدواج با دختر سن بیشتر را کم می‌کند! از آنجایی که هرکدام از زوجینی که زیر سن مشخص شده باشند می‌توانند وام بیشتری دریافت کنند اغلب پسران در سنین بیشتر از سن ۲۵‌سال باز تمایل به ازدواج با دختران زیر ۲۳ سال دارند. موضوعی که خانم ابراهیمی معتقد است باید چاره‌ای برایش داشت: «اگر این وام صدمیلیونی فقط به کسانی داده شود که هم سن آقا پسر زیر ۲۵ سال و هم دخترخانم زیر ۲۳ سال باشد مشکلی وجود نداشت. چون طبیعی بود. مثلا طبیعی‌ست که یک پسر ۲۵ ساله با یک دختر ۲۳ ساله ازدواج کند. این طرح هم اینجا جواب می‌دهد. ولی طبق چیزی که من شنیده‌ام اگر پسر ۲۸‌ساله‌ای با دختر زیر ۲۳ سال ازدواج کند هم این وام را شامل می‌شود. اینطوری که خود پسر ۷۰ میلیون را می‌گیرد. اما دختر خانم به خاطر زیر ۲۳ سال بودن  ۱۰۰ میلیون می‌گیرد. با اینکار انگیزه‌ایست که پسران در هر سنی سراغ  دختر‌های زیر ۲۳ ساله بروند. دقیقا بلایی که سر دختران دهه شصتی آمد. پسر متولد ۶۵ تمایلی به دختر ۶۹ نداشت و ترجیح می‌داد با دختر ۷۲‌ی ازدواج کند. همه این‌ها باعث می‌شود یکباره دختری که سنش بیشتر از ۲۳ سال است شانس ازدواج کمتری پیدا کند.»   وام ازدواج دختران لزوما برای خودشان نیست! به گفته خانم ابراهیمی اعضای کمیسیون تلفیق باید در نظر بگیرند که ممکن است تصور آن‌ها هنگام تصویب قانون با چیزی که رخ می‌دهد یکی نباشد: «استدلال اعضای تصویب کننده این است که این وام به طور مثال برای شخص دختر است و چه ۷۰ میلیون و چه ۱۰۰ میلیون این وام را می‌گیرند و با آن جهیزیه می‌گیرند. برای پسر چه تفاوتی می‌کند که دختر چقدر پول می‌گیرد؟ ولی باید گفت که بله فرق می‌کند. الان بسیاری از دختر‌های ما، چون خانواده بالاخره از یک طریقی دغدغه جهیزیه را برطرف می‌کنند، مبلغ این وام را به پسر می‌دهند تا کنار وام مسکن همان اول زندگی یک خانه بخرد. یا حتی پسر‌هایی هستند که می‌گویند شما وام ازدواج را بده در عوض جهیزیه ساده‌تری بیاور و خیلی از پسر‌ها روی این وام حساب باز می‌کنند. پس ما نمی‌توانیم به قطعیت بگوییم که وام ازدواج دختران فقط برای خودشان است و برای پسران مهم نیست. البته ممکن است دچار بروز یکسری مشکلات فرهنگی هم شود. به طور مثال همه خانواده‌ها در کشور دچار سطرح فرهنگی بالایی نیستند. ممکن است، چون این وام به دختران کم‌سن‌تر تعلق می‌گیرد دختران را تحت فشار ازدواج اجباری قرار دهند فشار هم حتما این نیست که دخترت را به زور سر سفره عقد بنشانی یا او را برای ازدواج کتک بزنی. همین که شما او را از نظر روانی و کلامی تحت فشار قرار دهید و مدام به او بگویید که بدو، دارد دیر می‌شود. اگر بیشتر از این ازدواجت به تاخیر بیفتد ما نمی‌توانیم هزینه ازدواج تو را بدهیم هم مساله است که باید برای این موضوع هم فکر شود. باید بدانید اصلا مشکل ازدواج ما این بازه سنی نیست.»   مشکل ازدواج دهه شصتی‌ها مهمتر از زیر ۲۳ سال و ۲۵ سال است خانم ابراهیمی معتقد است ازدواج دختران و پسران زیر ۲۳ و ۲۵ مشکل اصلی ازدواج در جامعه امروز نیست و متاسفانه یکی از مشکلات مهم سال‌های اخیر که ازدواج دهه شصتی‌ها و تجرد قطعی آنهاست اصلا در سیاست‌های کمک کننده به ازدواج در نظر گرفته نمی‌شود: «ما دوست داریم در کشور به ازدواج جوانان کمک کنیم. اما دست روی نقطه‌ای گذاشته‌ایم که مشکل اصلی ازدواج جوانان ما نیست. اصلا مشکل ما ازدواج دختران زیر ۲۳ سال نیست. یک زمانی هست شما در جامعه‌ای زندگی می‌کنید که دختران زیر ۲۳ سال شما اصلا دوست ندارند ازدواج کنند. خب شما برای آن‌ها این طرح تشویقی را می‌گذارید. حداقل چیزی که من با تجربه محدودم دارم می‌بینم که دختران زیر ۲۳ سال در کشور ما بی میل به ازدواج نیستند. باقی سنین پسر‌ها هم گرایش به ازدواج با این دختر‌ها را دارند. پس اصلا این سن مشکل نیست. ما مشکل ازدواج پسر‌های کم‌سن را داریم. چون پسر‌های کم‌سن به دلیل نداشتن، شغل و مسکن و سربازی نمی‌توانند ازدواج کنند. این پسر‌ها با ۲۰ یا ۳۰ میلیون پول اضافه هم مشکلشان حل نمی‌شود برای حل این مشکل هم باید به فکر راهکاری چندجانبه بود و صرفا با بالا بردن مبلغ وام مشکلی حل نمی‌شود.»   دهه شصتی‌ها باید تسهیلات مخصوص به خودشان را داشته باشند دختران دهه شصتی به گفته این فعال حوزه خانواده و ازدواج بیشترین آسیب را دیده‌اند و همچنان جایی در تصمیمات مسوولان ندارند. خانم ابراهیمی می‌گوید مسوولین خودشان را جای دختران دهه شصتی قرار دهند تا متوجه تاثیر تصمیماتشان شوند: «نکته خیلی مهم‌تر درباره تصویب چنین طرحی این است که لحظه‌ای خودتان را جای دختران دهه شصتی بگذارید. ما در حال حاضر ۱.۲ میلیون دختر دهه شصتی مجرد داریم. دختر دهه شصتی مجرد الان به خودش می‌گوید که خب همینطوری که بچه‌های دهه هفتادی و بعد از آن دهه هشتادی در حال ازدواج هستند. این همه هم که قرار است به آن‌ها تسهیلات بدهند. پس ما انگاری فقط بهر تماشای جهان آمده‌ایم. البته در حال حاضر مشکل ازدواج دختران و پسران دهه شصتی ما لزوما مالی نیست. چه بسا به خاطر جو تحصیل و کار برای بچه‌های دهه شصت خیلی هایشان در حال حاضر از نظر مالی، تحصیلی و شغلی در جایگاه‌های بسیار خوبی هستند، اما این دلیل نمی‌شود که بحران ازدواج پسران و به خصوص دختران دهه شصت را نادیده بگیریم. متاسفانه این مشکل اصلا در فکر و نظر مسوولین مرتبط با تسهیلات ازدواج نیست؛ لذا نباید هر تسهیلاتی که برای ازدواج برای گروهی می‌دهیم موجب ایجاد نا‌امیدی برای گروه‌های دیگر شود. بچه‌های دهه شصت هیچ‌گاه حمایت ازدواج نداشتند. ما برای ازدواج دهه شصتی‌ها هم باید تسهیلات ازدواج مخصوص به خودشان را فراهم کنیم که البته ممکن است این تسهیلات همه‌اش جنبه مالی نداشته باشد.»   کارشناسان و متخصصان باید به کمک ازدواج و باروری دهه شصتی‌ها بیایند و باور‌های غلط را از بین ببرند ایجاد تسهیلات مشخص مخصوص ازدواج دهه شصتی‌ها ایده‌ای است که خانم ابراهیمی روی آن تاکید ویژه‌ای دارد و معتقد است باید روی این ایده خام تا دیرتر نشده فکر و اقدام شود، چون از سال بعد متولدین دهه شصت به ۴۰ سالگی نزدیک می‌شوند: «من نمی‌توانم نظر قطعی بدهم و بگویم چه راهکاری درست است. اما می‌توانم به شکل یک ایده خام بگویم که باید یک تیمی اعم از یکسری از معرف‌ها، مشاوران برجسته، پزشکان متخصص زنان و ژنتیکی را مخصوص دختران و پسران دهه شصت گردآوری کنیم که به صورت رایگان و یا با هزینه اندک به زوج‌های دهه شصتی مشاوره بدهند. این تیم باید آنقدر باید قوی باشد که حس اعتماد محکمی بین آن‌ها و دهه شصتی‌ها شکل بگیرد. تا دیرتر نشده نباید اجازه بدهیم که بچه‌های دهه شصت قربانی یکسری اشتباهات و سیاست‌های فکری غلط جامعه شوند و این نا‌امیدی را با خودشان حمل کنند که ما تا آخر عمر مجرد خواهیم ماند. می‌شود یکسری کار‌های روانشناسی خیلی عمیق درباره باور‌ها و ملاک‌های بچه‌های دهه شصت نسبت به ازدواج انجام داد و با کمک متخصصان نگرانی‌هایشان را در خصوص باروری برطرف کرد. باروری برای دهه شصتی‌ها خیلی مهم است. سیاری از مشکلات دهه شصتی‌ها یکسری باور‌های روانی و فکری و حتی برخی مشکلات پزشکی است. بسیاری از پسر‌های دهه شصتی خیال می‌کنند اگر با دختران دهه شصتی ازدواج کنند، چون بالای سی‌سال هستند در باروری برایشان مشکل به وجود می‌آید. یا عده‌ای خیال می‌کنند شادابی و سرحالی دختران دهه هفتادی بیشتر از دهه شصتی‌هاست. یا اینکه دختران دهه شصتی، چون سن بیشتری دارند لابد توقعات مالی بیشتری هم دارند. پس سراغ دختران متولد دهه شصت نمی‌رویم. بهتر است روی این باور‌های غلط کار شود و یا متخصصان مختلفی در این خصوص وقت جدی بگذارند که در صورت مشکل به راحتی بتوانند به زوج‌ها کمک کنند.»   در پایان خانم ابراهیمی مشاور و فعال حوزه خانواده معتقد است سیاست‌های تشویقی ازدواج باید بر اساس ملاک‌های کیفی باشد نه براساس یکسری ملاک‌های کمی مثل سن؛ و باید به طور مثال به جوان‌هایی که می‌خواهند ساده ازدواج کنند تسهیلات ویژه‌ای داده شود. مثل دختر و پسری که مهریه کم انتخاب کرده‌اند و جهیزیه ساده و ایرانی گرفته‌اند و یا فاکتور‌های مشابهی که بتوان به شکل کیفی هم کمک کرد. بیشتر بخوانید: تنها مزیت کرونا؛ هدیه‌ای برای جوانان دم بخت! انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود. برچسب ها: وام ازدواج تجرد

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: وام ازدواج تجرد ازدواج دهه شصتی ها دختران زیر ۲۳ سال دختران دهه شصتی بچه های دهه شصت دختران دهه شصت خانم ابراهیمی ازدواج دختران ازدواج کنند مشکل ازدواج حال حاضر طور مثال وام ازدواج تجرد قطعی دختر ها باور ها ۲۵ سال پسر ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۴۸۷۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این دهه‌شصتی خبرساز طراح لایحه حجاب است؛ سمت‌های او چه بوده است؟

عصرایران به قلم سروش بامدادی در یادداشتی نوشت: خیلی‌ها دوست دارند بدانند لایحۀ حجاب و عفاف را کی نوشته که این قدر شورای نگهبان به آن ایراد شرعی و قانونی می‌گیرد؟ روشن است که یک روحانی و فقیه آشنا با شرع آن را ننوشته و گرنه این همه مشکل شرعی نداشت و آقای حسین شریعتمداریِ کیهان را هم به این نتیجه نمی‌رساند که قانون (لایحه نهایی نشده) را بگذارید کنار و با همین طرح نور (گشت ارشاد - ۲ نیروی انتظامی) جلو بروید. فرمانده کل فراجا هم از حرکت بی‌درنگ به جانب «عفت اسلامی» سخن گفته و به قانون خاصی استناد نمی‌شود. آنچه یک نماینده مجلس هم هر از گاهی می‌گوید پیشنهادهای محدود کننده اوست و هنوز تصویب و نهایی نشده.

 

اما این لایحه را کی نوشته؟ یک فقیه؟ نه! یک خانم؟ نه! چهرۀ اصلی این لایحه آقایی است به نام ابوالفضل اقبالی که سال ۸۸ و در گرماگرم التهابات انتخابات لیسانس علوم اجتماعی خود را از دانشگاه علامۀ طباطبایی گرفت و ۸ سال بعد موفق شد در رشتۀ مطالعات زنان فوق لیسانس خود را از دانشگاه غیر دولتی خوارزمی دریافت کند.

او وقت و همت خود را صرف مطالعات زنان کرده و حاصل آن چند مقاله و کتاب است که در نگاه اول این تصور را ایجاد می‌کند که نوشتۀ یک خانم باشد اما به قلم اوست که امسال ۴۰ساله شد:

از گشت ارشاد تا چادر المیرا، زنان در دنیای وارونه، ساخت اجتماعی طلاق توافقی…

نگاهی به مشاغل او بعد از دریافت مدرک و حتی حین دانشجویی نیز نشان می‌دهد در جامعه به مفهوم عام آن کار و زندگی نکرده بلکه در نهادهای مختلف حکومتی و نه حتی دستگاه‌های اجرایی دولتی (دست‌کم تا پیش از روی کار آمدن دولت ابراهیم رییسی) مشغول بوده است: معاون رصد و پایش موسسه بینا وابسته به سازمان تبلیغات، مدیر روابط عمومی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، کارشناس کودک و نوجوان سازمان رسانه‌ای اوج، دبیر کارگروه زنان در مؤسسۀ اشراق وابسته به بنیاد خاتم‌الاوصیا و سرانجام در دولت آقای رییسی وارد دولت می‌شود (ستاد حجاب و عفاف وزارت کشور).

چون در برخی گفت‌وگوها از او به عنوان «آقای دکتر» یاد می‌شود بررسی‌ها حاکی از آن است در دانشگاه علوم تحقیقات دانشگاه آزاد وارد تحصیل در مقطع دکتری جامعه‌شناسی شده اما ادامه نداده و گویا به تازگی در دانشگاه تهران از سر گرفته است.

ویژگی آقای اقبالی این است که مانند امامان جمعه به شرع استناد نمی‌کند (هر چند آقای علم‌الهدی مشهد هم به تازگی از شاهنامه گفت و این شعر را خواند: «منیژه منم، دُختِ افراسیاب/ برهنه ندیده تنم آفتاب» و تفاخر دختر افراسیاب به بیژن درباره جایگاه طبقاتی خود را بی‌توجه به ابیات قبل درباره شادنوشی این دو را به حساب الگوی حجاب و پوشش گذاشت!) یا به قانون. چون قانون را خودش نوشته و در گیر و دار رفع اشکالات شرعی است. از این رو تعابیر خاص خود را به کار می‌برد کما این که به تازگی در برنامه تلویزیونی «بدون گارد» گفت:

«تحمل مخالف، رفتار اخلاقی است اما بی‌حجابی مزاحمت برای ماست و تحمل مزاحم رفتاری انفعالی است». تعابیری که ما به ازای شرعی و قانونی ندارد.

پیش‌تر در مناظره با دکتر احمد بخارایی - جامعه شناس- هم وقتی مجری پرسید: «با توجه به این که برای سلبریتی‌ها جریمه‌های بیشتر تعیین کرده‌اید آیا نباید نگران بود این رفتار‌ها به مهاجرت بینجامد؟» او پاسخ داد: جریمه‌های آنان را بیشتر تعیین کردیم چون رفتارشان تبعیت اجتماعی دارد ولی اگر هم به مهاجرت بینجامد، خوب بینجامد!

منت‌ها بلافاصله اضافه کرد: البته قدم هنرمندان روی چشم ما! انگار او میزبان و مالک است و دیگران قرار است وارد قلمرو او شوند. در فضای مجازی هم در واکنش گفته شد: قدم‌تان روی چشم برای فردی بیرونی به کار می‌رود. یک ایرانی متولد ۱۳۶۲ که نماینده اقلیت جامعه است (به گواه انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲) نمی‌تواند به ایرانیان دیگر بگوید قدم‌تان روی چشم! چون این خاک که متعلق به اوی تنها نیست! بحث انگیزترین سخن او اما باز در همان مناظره با دکتر احمد بخارایی بود که در آن گفت:

بی‌حجابی جلوی حرص و ولع را می‌گیرد در حالی که هر چه افراد حریص‌تر و گرم‌تر و پرقدرت‌تر و ولع بیشتری داشته باشند برای تشکیل خانواده مصمم‌تر می‌شوند و اگر در غرب خانواده‌ها واقعی نیست به خاطر این است که ولع ندارند و بعد از آن آماری ارایه داد.

هنگامی که مجری گفت چون این آمارها را مراکز رسمی و حکومتی منتشر می‌کنند برخی در آن‌ها تشکیک می‌کنند او این گونه پاسخ داد: آمارگیران پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات ظاهری کاملا مردمی دارند. با یک من ریش و انگشتر و یقه آخوندی که آمار نمی‌گیرند.

این که یک آقا و همکاران غالبا مرد او و نه خانم‌ها متولی طراحی و دفاع از لایحه حجاب هستند و تحصیلات فرد هم نه در فقه و حقوق که در زمینه علوم اجتماعی است ولی ماحصل صبغه مجازات دارد و ادبیاتی که به کار می‌گیرد مطلقا شبیه فقیهان و حتی واعظان یا حقوق‌دانان نیست در حالی که به شرع و قانون استناد می‌شود مورد توجه ناظران قرار گرفته و روشن شده بنای او بر دو اصل است: یکی این که حجاب کم یا بی‌حجابی حرص و ولع تشکیل خانواده و ارتباط مشروع را از بین می‌برد و دوم این که «مزاحم ما هستند». [این «ما»‌را هم توضیح نداده مشخصا شامل چه کسانی می‌شود؟ همه مردم ایران که بار تامین نصف بودجه دولت را با پرداخت انواع مالیات بر عهده دارند یا تنها همفکران ایشان؟]

با این اوصاف این سوال هم قابل طرح است که چرا آقای رییسی، ابوالفضل اقبالی را برای معاونت زنان و خانواده انتخاب نکرده با توجه به این که خانم خزعلی معاون کنونی بارها گفته اولویت خانم‌ها باید خانه و خانواده باشد و طبعا این قاعده شامل خود خانم انسیه خزعلی هم می‌شود.

در تاریخ معاصر ایران یک ابوالفضل اقبالی دیگر هم البته داریم که ربطی به حجاب و زنان نداشت و ۱۶ سال قبل از تولد این ابوالفضل اقبالی درگذشته و او نماینده آستارا در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی بود و مدتی قائم مقام دکتر حسین خطیبی در جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران.

آقای اقبالیِ مورد نظر این نوشته اما جایی قائم مقام نبوده او مدیر عامل موسسه فرهنگی هنری بصیرت است.