به نقل از «ایسنا»

جهان از نگاه خورشید+تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۸۳۱۵۵

همانطور که فضاپیمای پارکر سولار پروب(Parker Solar Probe) به طرز نفس‌گیری نزدیک به خورشید حرکت می‌کند، حرارتی نزدیک به ۲۵۰۰ فارنهایت(۱۳۷۱ سانتی‌گراد) به آن می‌خورد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیسکاور، این کاوشگر طوری طراحی شده که بتواند در برابر شرایط بسیار سخت مقاومت کند تا ابزارهای آن بتوانند اطلاعات ارزشمند زیادی در مورد پدیده‌های خورشیدی که بر روی زمین اثر می‌گذارند مخابره کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از جمله این پدیده‌ها  انفجارهای عظیم انرژی و پلاسما و همچنین بادهای خورشیدی است که در نتیجه آن‌ها میلیاردها تن ذرات باردار با سرعت یک میلیون مایل در ساعت به سمت زمین می‌آیند.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا با نزدیکی باورنکردنی به خورشید اطلاعات جدید و ارزشمندی در مورد این پدیده ها فراهم می‌کند که می‌توانند میدان مغناطیسی زمین را برهم بزنند و باعث ایجاد اختلالات جدی در ماهواره‌ها، شبکه‌های ارتباطی و سامانه‌های قدرت شود.

همچنین نکته مثبت دیگری نیز وجود دارد. تصویربرداری گسترده‌ی این کاوشگر می‌تواند تصویری منحصر به فرد به ما می‌دهد اما نه از خورشید! نور رئوفی(Nour Raouafi) دانمشند پروژه‌ی کاوشگر پارکر می‌گوید: این تصویر طوری است که انگار روی خورشید ایستاده‌ایم و ستاره‌ها را تماشا می‌کنیم.

تصویر بالا به ما نشان می‌دهد که این چشم انداز چگونه است. این کاوشگر در هفت ژوئن سال ۲۰۲۰ به فاصله ۱۱.۶ میلیون مایلی سطح خورشید رسید و دو تصویر گرفته شده را در کنار هم قرار داد. شش سیاره در میدان دید هستند: عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری و زحل.

شاید تصور محل قرارگیری آن با توجه به عکس بالا دشوار باشد اما نمودار زیر می‌تواند به درک بهتر آن کمک کند.

مدار کاوشگر ، به وسیله‌ی حلقه‌های سبز در نمودار کلی نشان داده شده است، فضاپیما دقیقاً در سمت راست خورشید قرار دارد. همانطور که دیده می‌شود، سپر حرارتی کاوشگر به سمت خورشید است و ابزار تصویربرداری آن متشکل از تلسکوپ‌های داخلی و خارجی رو به منظومه شمسی قرار دارند. مناطقی که کمی روشن‌تر هستند نشان‌دهنده‌ی بخش‌هایی است که نمای دو تلسکوپ تداخل پیدا می‌کنند.

رئوفی می‌گوید: دیدن همزمان چندین سیاره از جمله سیاره‌ی خودمان در یک تصویر بسیار هیجان‌آور است. ما معمولا به فکر تماشای منظومه‌ی شمسی از بیرون هستیم اما این تصویر به ما کمک می‌کند تا آن‌ را از درون ببینیم. این نمایی است که تنها چند فضاپیما می‌توانند ارائه دهند و نمایی که فضاپیمای پارکر به ما داده است دید ما را از جایگاهمان در فضا به کلی تغییر داده‌ است.

نمایی از فضا از یک زاویه دیگر

فضاپیمای پارکر تنها فضاپیمایی نیست که چنین تصویر منحصر به فردی از زمین و سایر بخش‌های منظومه‌ی شمسی گرفته است. سولار اوربیتر(Solar Orbiter) که همکاری مشترک آژانس فضایی اروپا و ناسا بوده نیز چشم اندازی متفاوت و به همین اندازه جالب ثبت کرده است.

هنگامی که این فضاپیما تصویر بالا را در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ ثبت کرد در فاصله ۱۵۵.۷ میلیون مایلی زمین قرار داشت و علاوه بر زمین، ناهید و مریخ نیز قابل مشاهده بودند. خورشید در سمت راست قرار دارد و در تصویر دیده نمی‌شود عطارد نیز اگرچه دیده نمی‌شود در تصویر حضور دارد. اورانوس نیز یکی از نقطه‌های کوچک پایین تصویر است. اما ناسا هنگام انتشار این تصویر از وجود آن خبردار نبود و دانشمندان خبر از وجودش دادند.

سولار اوربیتر اگرچه در هنگام ثبت این تصویر از خورشید فاصله داشت، اما مانند کاوشگر خورشیدی پارکر این کاوشگر نیز خورشید را از فاصله‌ای نزدیک مورد بررسی قرار داده است.

ناسا می‌گوید: همکاری این دو فضاپیما با یکدیگر و استفاده از ابزارهای سولار اوربیتر و نمای نزدیک پارکر می‌تواند به دستیابی به نمایی جهانی که هیچ‌گاه دیده نشده است کمک کند. ارتباط گسترده‌ی ماموریت این دو می‌تواند امکان مشاهده‌ی نقاط مختلف مغناطیسی بخش‌های یکسان را به ما بدهد یا به ثبت تصویری گسترده‌تر از فضا کمک کند.

سولار اوربیتر در فوریه گذشته به فضا پرتاب شد و از آن زمان به نزدیک‌ترین فاصله به خورشید رسیده است. همچنین این فضاپیما برای انجام ماموریتی ساخته شده که هیچ فضاپیمای دیگری تاکنون انجام نداده است: فرستادن عکس از قطب‌های خورشیدی

هر ۱۱ سال یک‌بار قطب‌های مغناطیسی خورشید جابه‌جا می‌شوند پیش از آن‌ که این اتفاق بیفتد فعالیت‌های خورشیدی بیشتر می‌شود و تعداد شعله‌ها و فوران‌های بزرگ بیشتر می‌شود. دانشمندان معتقدند این فضاپیما با ارائه اطلاعاتی جدید درباره‌ی این قطب‌ها به درک علت رخ دادن جابه‌جایی قطب‌ها کمک می‌کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: خورشيد ناسا فضاپیما سولار اوربیتر قطب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۸۳۱۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دنباله‌داری که هنوز نیامده سر و صدا به پا کرد

ستاره‌شناسان به تازگی دنباله‌داری را کشف کرده‌اند که وقتی سال آینده در آسمان نمایان شود می‌تواند از بسیاری از ستاره‌ها درخشان‌تر باشد.

به گزارش ایسنا، اخترشناسان دنباله‌دار جدیدی را کشف کرده‌اند که پتانسیل آن را دارد که خبر مهم سال آینده باشد. اگرچه این دنباله‌دار که C/۲۰۲۳ A ۳ یا «سوچینشان-اطلس» (Tsuchinshan–ATLAS) نامیده می‌شود هنوز بیش از ۱۸ ماه تا نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین و خورشید باقی مانده است، اما در حال حاضر در رسانه‌های اجتماعی سر و صدا به پا کرده است و مقالات خوش‌بینانه‌ای درباره اینکه چگونه می‌تواند منظره‌ای تماشایی ایجاد کند نوشته شده است.

معرفی دنباله‌دار سوچینشان-اطلس

هر ساله، چند ده دنباله‌دار جدید کشف می‌شود. دنباله‌دار‌ها گلوله‌های برفی هستند که در مسیر‌های بسیار طولانی به دور خورشید حرکت می‌کنند. اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها آنقدر ضعیف هستند که با چشم غیر مسلح نمی‌توان آن‌ها را مشاهده کرد. اما شاید یک دنباله‌دار در سال آینده به لبه دید با چشم غیر مسلح نزدیک شود.

گاهی اوقات، یک دنباله‌دار بسیار درخشان از راه می‌رسد. از آنجا که دنباله دار‌ها اجرامی با زیبایی زودگذر و گذرا هستند، کشف یک دنباله‌دار درخشان همیشه هیجان‌انگیز است.

دنباله‌دار سوچینشان-اطلس مطمئنا یک گزینه مناسب است. این دنباله‌دار که به‌طور مستقل توسط ستاره‌شناسان رصدخانه کوه بنفش در چین و سامانه آخرین هشدار برخورد زمینی سیارک کشف شد، در حال حاضر بین مدار مشتری و زحل، در فاصله یک میلیارد کیلومتری زمین قرار دارد و به سمت داخل در حال حرکت است و در مداری حرکت می‌کند که در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۴ آن را به فاصله ۵۹ میلیون کیلومتری از خورشید می‌رساند.

این حقیقت که این دنباله‌دار در حالی که بسیار دور است پیدا شده، بخشی از دلیل هیجان ستاره‌شناسان است. اگرچه در حال حاضر نور آن بیش از حد ضعیف است که با چشم غیر مسلح بتوان دید، اما برای جرمی بسیار دور از خورشید درخشان است؛ و مشاهدات نشان می‌دهد که مداری را دنبال می‌کند که می‌تواند به آن اجازه دهد واقعا تماشایی شود.

دستور العملی برای عظمت دنباله‌دار

وقتی دنباله‌دار‌ها به خورشید نزدیک‌تر می‌شوند، گرم می‌شوند و یخ‌های سطح آن‌ها بخار می‌شود. این گاز که از سطح دنباله‌دار فوران می‌کند، گرد و غبار را با خود حمل می‌کند و هسته را در ابری غول‌پیکر از گاز و غبار که گیسو نامیده می‌شود، می‌پوشاند و سپس توسط باد خورشیدی، گیسو از خورشید دور می‌شود و در نتیجه یک دُم مستقیما به سمت خورشید قرار می‌گیرد.

هر چه یک دنباله دار به خورشید نزدیک‌تر شود، سطح آن داغ‌تر و فعال‌تر می‌شود. از نظر تاریخی، اکثریت درخشان‌ترین و دیدنی‌ترین دنباله‌دار‌ها مدار‌هایی را دنبال کرده‌اند که آن‌ها را به خورشید نزدیک‌تر از مدار زمین کرده است.

به نظر می‌رسد که این دنباله‌دار هسته بزرگی دارد که آن را درخشان‌تر می‌کند و به اندازه کافی روشن است که بتوان آن را تا این اندازه دور از خورشید کشف کرد. قرار است یک برخورد بسیار نزدیک با ستاره ما داشته باشد و سپس تقریبا مستقیم از بین زمین و خورشید عبور کند و تنها دو هفته پس از حضیض یعنی نزدیک‌ترین حالتش به خورشید به فاصله ۷۰ میلیون کیلومتری از ما برسد. هر چه یک دنباله‌دار به زمین نزدیک‌تر شود، برای ما درخشان‌تر خواهد بود.

نفرین پیشگویی

پیش‌بینی رفتار دنباله دار‌های تازه کشف شده یک بازی خطرناک است. برخی ممکن است دیدنی و جذاب باشند، در حالی که برخی پیش‌بینی‌ها شکست می‌خورند.

برای مثال، دنباله‌دار کوهوتک در سال ۱۹۷۳ را در نظر بگیرید. این دنباله‌دار مانند سوچینشان-اطلس، به‌طور غیرمعمولی دور از خورشید کشف شد و در مداری نزدیک به ستاره ما حرکت می‌کرد. ستاره شناسان به مردم وعده «دنباله دار قرن» را دادند و پیش بینی کردند کوهوتک می‌تواند به اندازه کافی درخشان شود که در روز روشن دیده شود.

اما کوهوتک همانطور که به سمت خورشید می‌چرخید، روشن شد، اما آهسته‌تر از حد انتظار. به جای اینکه در روز روشن قابل مشاهده باشد، فقط به اندازه درخشان‌ترین ستاره آسمان روشن شد و پس از حضیض به سرعت محو شد. اگرچه این هنوز هم نمایش خوبی بود، اما دنباله دار قرن نبود. به دلیل تبلیغات زیاد، بسیاری به کوهوتک لغب یک ناامیدی تماشایی را دادند.

این احتمال وجود دارد که سوچینشان-اطلس، مانند دنباله دار کوهوتک، برای اولین بار به درون منظومه شمسی نزدیک شود. ما هنوز مطمئن نیستیم، اما اگر اینطور باشد، ممکن است کمتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد تماشایی باشد.

وقتی همه چیز به هم می‌ریزد

این می‌تواند حتی بدتر نیز باشد. دنباله دار‌ها مستعد فاجعه هستند. آن‌ها اغلب تکه تکه می‌شوند، از هم می‌پاشند و به طرز شگفت انگیزی متلاشی می‌شوند. آن‌هایی که برای اولین بار وارد منظومه شمسی داخلی می‌شوند، به طور ویژه‌ای شکننده هستند.

برای مثال زمانی که دنباله‌دار سوان (SWAN) کشف شد، امیدوارکننده به نظر می‌رسید و تصور می‌شد در ماه مه سال ۲۰۲۰ با چشم غیر مسلح دیده شود. اما با نزدیک شدن به خورشید، ناگهان درخشان شد، سپس شروع به محو شدن کرد. در زمانی که باید درخشان‌ترین حالت آن می‌بود، تماما ناپدید شد و در مقابل چشمان ما از پاشید.

آیا سوچینشان-اطلس ارزش انتظار را دارد؟

ما به طور قطع نمی‌دانیم که دنباله‌دار سوچینشان-اطلس تماشایی خواهد بود یا خیر. ممکن است از هم بپاشد و کمتر روشن شود، یا ممکن است ما را غافلگیر کند؛ و حتی می‌تواند بیش از حد انتظار روشن شود و یک منظره شگفت‌انگیز در آسمان صبح در اواخر ماه سپتامبر و اوایل ماه اکتبر سال ۲۰۲۴ ایجاد کند.

اما ما نمی‌دانیم. ما اولین نکات را در ماه‌های آینده دریافت خواهیم کرد. با ردیابی نحوه درخشان شدن ستاره دنباله‌دار در حین حرکت آن به سمت خورشید، اولین نشانه‌های خود را در مورد سرنوشت واقعی آن به دست خواهیم آورد و بنابراین فعلا باید منتظر بمانیم.