آیا ممکن است ریه‌ها بدون علائم درگیر کرونا شوند؟
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۹۱۷۲۲۳
به گزارش «تابناک» به نقل از خبرگزاری صدا و سيما، دکتر مسعود مردانی فوق تخصص بیماری‌های عفونی در پاسخ به این سوال که در صورت ابتلا به کرونا چگونه بفهمیم ریه‌هایمان درگیر شده است؟ گفت: چنانچه بیمار مبتلا به کرونا احساس تنگی نفس داشته باشد و روی قفسه سینه احساس فشار کند و همچنین هنگام راه رفتن دچار مشکل شود، احتمالا دچار درگیری ریوی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عضو کمیته علمی ستاد کرونا ضمن اشاره به اینکه در صورتی که بیماری با این علائم رو به رو بود حتما باید مراکز درمانی مراجعه کند تا اکسیژن خون او گرفته شود، افزود: چنانچه سطح اکسیژن خون بیمار کمتر از ۹۳ باشد، پزشک معالج در خواست سی‌تی اسکن و عکس ریه می‌دهد و مشخص می‌شود، میزان درگیری ریوی بیمار به کرونا چه قدر است.
این فوق تخصص بیماری‌های عفونی در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است بدون نشانه خاصی ریه افراد درگیر کرونا شود؟ گفت: به طور معمول درگیری ریه همراه علامت است.
اغلب درگیری‌های وسیع و خطرناک با علائم همراه هستنددکتر حمید عمادی نيز درباره درگیری ریوی مبتلايان به کرونا گفت: بیماران مبتلا به کرونا که دچار علائمی نظیر تنگی نفس و احساس درد و سنگینی در قفسه سینه هستند و همچنین مدام نسبت به هوا احساس عطش داشته باشند، به احتمال زیاد درگیری ریوی پیدا کرده اند و باید هر چه سریع به پزشک مراجعه کنند.
وی همچنین در پاسخ این سوال که آیا ممکن است بیمار بدون علائم خاصی دچار درگیری ریوی شده باشد؟ افزود: گاهی اوقات ممکن است چنین اتفاقی رخ دهد و این موضوع بیشتر برای بیمارانی که درگیری ریوی خفیفی دارند، اتفاق می‌افتد و اغلب درگیری‌های وسیع و خطرناک با علائم همراه هستند.
منبع: تابناک
کلیدواژه: علی انصاریان دهه فجر حکومت پهلوی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر اسدالله اسدی مسعود مردانی پزشک متخصص ویروس کرونا ابتلا به کرونا ریه علی انصاریان دهه فجر حکومت پهلوی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر اسدالله اسدی درگیری ریوی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۱۷۲۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جویدن ناخن با کدام اختلالات سلامت روان ارتباط دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سلامت نیوز، ناخن جویدن یک عادت بیمارگونه در نظر گرفته می شود که با ناخن جویدن تکراری و به ظاهر کنترل نشده مشخص می شود.
در کنار سایر رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن، جویدن ناخن در DSM-IV تحت عنوان «سایر اختلالات وسواسی اجباری» طبقه‌بندی می‌شود و مطالعات نشان می‌دهد که اونیکوفاژی با چندین اختلال روانپزشکی مرتبط است، از جمله:
اختلال کمبود توجه بیش فعالی: با تکانشگری و بیش فعالی و همچنین مشکل در توجه مشخص می شود.
اختلال نافرمانی مخالف: با سرپیچی و نافرمانی نسبت به افرادی که در موقعیت های قدرت هستند مشخص می شود.
اختلال اضطراب جدایی: با اضطراب بیش از حد در هنگام جدا شدن از افراد یا حیوانات خاص مشخص می شود.
سندرم تورت: با حرکات و صداهای غیر ارادی مشخص می شود.
رفتارهای مرتبط شامل کندن مزمن پوست، کشیدن مو، گاز گرفتن گونه و دندان قروچه است.
علائم اختلال جویدن ناخن چیست؟
اونیکوفاژی ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
احساس تنش قبل از گاز گرفتن (که می تواند به صورت اضطراب، ناراحتی، هیجان و غیره ظاهر شود)
احساس هایی مانند خارش، سوزن سوزن شدن یا درد
احساس لذت و آرامش بعد از گاز گرفتن و کندن ناخن
احساس گناه یا شرم از جویدن ناخن
آسیب به بافت های اطراف انگشتان و کوتیکول ها
آسیب به دهان یا مشکلات دندانی
در حالی که جویدن ناخن در کودکان شایع‌تر است، اونیکوفاژی می‌تواند در نوجوانان و حتی بزرگسالان رخ دهد که ممکن است این عادت را به عنوان یک تیک عصبی داشته باشند.
چه چیزی باعث اونیکوفاژی می شود؟
در حالی که علت دقیق ناخن جویدن هنوز موضوع بحث علمی است و شناخته شده نیست، مطالعات نشان داده اند که ناخن جویدن ممکن است توسط عوامل زیر ایجاد شود:
کمال گرایی
کسالت
فشار
تنهایی
بلوغ
اکثر محققان بر این باورند که افرادی که رفتارهای تکراری مانند ناخن جویدن دارند، کمال گرا هستند. آنها ممکن است نتوانند یک کار را با سرعت متوسط به پایان برسانند و زمانی که به اهداف خود نمی رسند مستعد ناامیدی، بی حوصلگی و نارضایتی می شوند.
افرادی که ناخن های خود را می جوند معمولاً این عادت را از روی کسالت یا به عنوان واکنشی به یک موقعیت استرس زا انجام می دهند، اما این رفتار می تواند ناخودآگاه شود و در طول فعالیت های معمول مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه روی آنها تأثیر بگذارد.
به طور معمول، ناخن جویدن در دوران نوجوانی و زمانی که نوجوان تجربیات و احساسات جدیدی را تجربه می کند، ایجاد می شود. دانشمندان معتقدند که اکثر مردم در نهایت از آن عبور می کنند.
گزینه های درمانی اونیکوفاژی چیست؟
اونیکوفاژی می تواند باعث اضطراب، استرس عاطفی و مشکلات جسمی شود. درمان آن نیز بستگی به شدت بیماری دارد. به عنوان مثال، اونیکوفاژی خفیف نیازی به درمان ندارد زیرا کودکان اغلب این عادت را ترک می کنند. نکاتی برای جلوگیری از جویدن ناخن عبارتند از:
اجتناب از تحریک بیش از حد که ممکن است محرک جویدن ناخن باشد.
مشغول نگه داشتن دهان و دست ها (مانند جویدن آدامس)
مدیریت استرس و اضطراب (مانند ورزش)
کوتاه نگه داشتن ناخن ها، مانیکور کردن یا پوشاندن آنها برای کاهش وسوسه جویدن
استفاده از ترکیبات تلخ مزه روی ناخن برای جلوگیری از جویدن ناخن (بیشتر پزشکان این روش را توصیه نمی کنند)
در برخی موارد رفتار درمانی ممکن است برای رسیدگی به هر گونه مشکل زمینه ای سلامت روان یا اختلالات روانی مورد نیاز باشد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت