به نقل از «ایسنا»

تمام پزشکان شهر را می‌شناسم

تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۹۲۰۸۶۹

به آدم‌هایی «خودبیمارانگار» می‌گویند؛ کسانی که با وجود سالم بودن، مدام فکر می‌کنند بیمارند...

به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «بهترین پزشکان شهر را می‌شناسد. کافی است از او بپرسید چیره‌دست‌ترین متخصص ارتوپدی کیست. آن وقت است که یک لیست به ترتیب اولویت برایتان ردیف می‌کند که اگر اولویت یک نبود و وقت نداد و این حرف‌ها، انتخاب‌های دیگری هم داشته باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک طبقه کمدش را هم اختصاص داده به مدارک پزشکی و نتیجه آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های مختلف که از سونوگرافی کلیه تا ام‌آرآی قوزک پای چپ داخلش پیدا می‌شود. یک کیف دارو هم هست که هر جا می‌رود، دنبال خودش می‌برد و اصلاً بدون آن احساس امنیت ندارد. حالا اگر بپرسید مشکلش چیست، خودش هم نمی‌تواند توضیح درستی بدهد چون هر چند وقت یک بار به خیال خودش دچار یک جور مرض می‌شود و می‌افتد توی پروسه دکتر رفتن و آزمایش دادن و این کارها. آخرش هم که معلوم می‌شود چیزی نبوده، می‌گردد دنبال یک درد دیگر. خلاصه که همیشه حالش نزار است و آدم‌های دور و برش او را فردی مریض‌احوال می‌دانند.

به آدم‌های شبیه خانم اکبری «خودبیمارانگار» می‌گویند؛ کسانی که با وجود سالم بودن، مدام فکر می‌کنند بیمارند. آقای شریفی هم مشکل مشابهی دارد. پرونده پزشکی او هم حسابی قطور است؛ پرونده‌ای که چیز قابل عرضی در آن پیدا نمی‌شود: «من خودم نمی‌دانستم دچار چنین مشکلی هستم. وسواس درباره بیماری را همیشه داشتم که بیشتر به خاطر سابقه خانوادگی‌ام بود. چون پدر و مادرم فشار خون و بیماری قلبی داشتند، فکر می‌کردم حتماً من هم مشکلی دارم که دیر یا زود خودش را نشان می‌دهد. از سن ۲۲ سالگی شروع کردم دکتر قلب رفتن و چکاپ شدن و تا همین حالا که ۴۵ ساله‌ام، این کار را انجام می‌دهم. البته که چکاپ شدن خوب و لازم است اما برای من حالت افراطی داشت. دکتر می‌گفت سال بعد برای چکاپ بعدی بیا و من یک ماه بعدش می‌رفتم.

همیشه از درد مبهم در قفسه سینه یا چیزی شبیه آن شکایت داشتم. دکتر می‌گفت طوری نیست و من عصبانی می‌شدم. حتی یک بار آن قدر به قلبم فشار آمد که روی زمین افتادم اما باز هم در مراجعه معلوم شد نوار قلبم هیچ مشکلی ندارد. در این سال‌ها به پزشکان زیادی مراجعه کردم و همه هم می‌گفتند مشکلی ندارم. عاقبت یکی از همان پزشک‌ها توصیه کرد پیش روانپزشک بروم. آنجا بود که با اصطلاح خودبیمارانگاری آشنا شدم و تحت درمان دارویی قرار گرفتم تا اضطرابم کم شود.»

برای مهسای جوان اما تصور بیماری مربوط به دوره کرونا می‌شود. هر شب تمام علائم را در خودش می‌بیند و فردا حالش خوب می‌شود: «آن قدر علائمم شدید می‌شود که دیگر مطمئن می‌شوم کرونا گرفته‌ام. تنگی نفس پیدا می‌کنم و فکر می‌کنم بدنم داغ است. بی‌حال می‌شوم و با این فکر که فردا باید بروم تست بدم با قرص مسکن می‌خوابم اما فردا صبح خوب می‌شوم و هیچ علائمی ندارم.»

شاید برای شما هم که با خودبیمارانگاری آشنایی ندارید، جالب باشد بدانید چه فرد چه زمانی دچار این اختلال می‌شود و آیا کسانی که در دوره پاندمی کرونا احساس بیماری دارند، جزو این گروه بیماران محسوب می‌شوند یا نه.

دکتر احسان طوسی، روانپزشک، در این باره می‌گوید: «کسی که دچار خودبیمارانگاری است، خودش فکر نمی‌کند که مشکلی دارد. این‌ها کسانی هستند که باور محکمی دارند مبنی بر این که یک بیماری دارند و روی حساب همان مدام به دکتر مراجعه می‌کنند و تلاش دارند درمان‌های مختلف بگیرند. معمولاً برای این افراد آزمایش‌های تشخیصی زیادی انجام می‌شود. حتی وقتی بر اساس تشخیص پزشک به آنها گفته می‌شود که آن بیماری را ندارند، ممکن است در ابتدا حرف پزشک را بپذیرند ولی ممکن است بعد از آن، تشخیص پزشک معالج به اصطلاح به دلشان ننشیند و ته دلشان هنوز این باور را داشته باشند که بیماری هست اما پزشک آن را تشخیص نداده است. یا این که ممکن است حرف پزشک را در مورد آن بیماری بپذیرد اما بعد از مدتی نسبت به ابتلا به بیماری دیگری وسواس پیدا کند. مثلاً طرف فکر می‌کند سرطان معده دارد و وقتی مطمئن می‌شود که به این بیماری مبتلا نیست، می‌گوید پس من تیروئیدم کم‌کار است. وقتی این بیماران به پزشکان مختلف مراجعه می‌کنند و در نهایت یک پزشک متوجه می‌شود که تمام اقدامات تشخیصی انجام شده و فرد بیماری جسمی ندارد، او را به روانپزشک و روانشناس ارجاع می‌دهد، البته اگر بتوانند بیمار را راضی کنند پیش روانپزشک برود وگرنه که او خودش فکر نمی‌کند خودبیمارانگاری دارد.»

طوسی توجه را به نکته مهمی جلب می‌کند: «مرزهای تشخیص در مورد بیماری‌ها خیلی وقت‌ها مبهم است. مثلاً فردی با علائمی مراجعه می‌کند و از دردهایی شکایت دارد. پزشک هم می‌بیند به هر حال باید کاری برای بیمار انجام دهد. به عنوان مثال ممکن است بیمار از درد آپاندیس شکایت داشته باشد و آپاندیسش را خارج کند و ببیند مشکلی نداشته است. بعد از آن بگوید پس مشکل کیسه صفراست و همین طور بیمار تحت عمل‌های جراحی مختلف قرار بگیرد. پس اینجا می‌بینید کسانی که خودبیمارانگاری دارند حتی ممکن است تحت جراحی‌های مختلف قرار بگیرد چون حتی علائمی را از خودشان نشان می‌دهند که پزشکان را به اشتباه می‌اندازد و این مختص هیچ محدوده جغرافیایی و دوره زمانی خاصی هم نیست و همه جا وجود دارد.

باید به این نکته توجه داشته باشید که خودبیمارانگاری وسواس نیست اما می‌شود آن را با وسواس مقایسه کرد. فردی را در نظر بگیرید که ظرفی را خودش شسته بنابراین می‌داند که چطور آن را شسته. فرد بعد از شستن ظرف آن را می‌گذارد تا آبش برود. بعد از آن پیش خودش می‌گوید نه تمیز نشده و دوباره باید بشویم. در واقع دلش راضی نمی‌شود و با این که خودش ظرف را شسته و قاعدتاً باید به تمیزی آن اطمینان داشته باشد، باز آن را می‌شوید. خودبیمارانگاری هم همین است و طرف دائم به خودش می‌گوید من فلان بیماری را دارم، مثلاً باور دارد که به سرطان مبتلاست و با این فکر وقتی از او آزمایش هم می‌گیرند، باور نمی‌کند بیمار نیست. غیر قطعی بودن طب هم به این مسأله دامن می‌زند. مثلاً آزمایش و نمونه‌برداری می‌کنند و سلول سرطانی نمی‌بینند، جواب این است که ما سلول سرطانی ندیدیم نه این که سرطان نداری چون هیچ وقت جواب قطعی نیست. پس بیمار در ذهنش می‌گوید شما ندیدید اما من دارم.»

اما پاندمی کرونا چه تأثیری روی خودبیمارانگاری داشته است؟ وی می‌گوید: «در این دوره زمانی که در آن هستیم، یعنی دوره کرونا موارد خودبیمارانگاری چندانی ندیدم که بگویم بیشتر شده است گرچه زمینه تا حدودی برای آن مهیاست چون غالب جامعه این افزایش اضطراب عمومی را تجربه می‌کند و آدم‌های سالم هم نگران بیمار شدنشان هستند اما در کسی که زمینه دارد این مسأله بیشتر نمود پیدا می‌کند. اما نکته‌ای که در تشخیص‌های روانپزشکی مد نظر ماست این است که همیشه جامعه را مد نظر قرار می‌دهیم. اگر در یک جامعه یک باور و رفتار و واکنشی، معمول و رایج است آن را بیماری در نظر نمی‌گیریم. ممکن است بعضی از رسوماتی که کسی در کشوری دیگر انجام دهد، به نظر شما غیر عادی برسد و بگویید این فرد سایکوتیک است اما نیست. چون مثلاً در روستای محل سکونت او همه همین طورند. الان هم که به خاطر کرونا کمی اضطراب بالا رفته، باید حواسمان باشد که به اضطراب موجود در اثر پاندمی برچسب بیماری نزنیم.»

با این حساب لزوماً کسانی را که دچار وسواس ابتلا به کرونا شده‌اند، نمی‌توان خودبیمارانگار نامید. به هر حال شرایط عادی نیست و در وضعیت موجود همه‌مان تا حدی نگران سلامتی خود و عزیزان‌مان هستیم. کرونا حتی شاید باعث شده باشد خودبیمارانگاران کمتر دنبال دیگر دردهای خیالی خود بگردند.»

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: روانشناسي خودبیمارانگاری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۲۰۸۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اصرار بیرانوند و انکار مستند پزشکان برای وضعیت دروازه پرسپولیس

به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا بیرانوند در تمرین امروز پرسپولیس مورد معاینه دقیق تیم پزشکی با دستگاه های مخصوص مربوط به سنجش قدرت عضله های دست قرار گرفت تا شانس خود را برای دریافت تایید از سوی آنها و ایستادن در دروازه پرسپولیس برای دیدار با سپاهان پیدا کند.

دروازه بان ملی‌پوش پرسپولیس که قبل از آغاز تست پزشکی هم احساس درد ناشی از تحمل وزن داشت با معاینه پزشکان از حضور در دروازه این تیم برای بازی فردا منع شد.

دروازه بان پرسپولیس به هیچ وجه آمادگی لازم را برای مهار شوت های سنگین و چرخش کامل مچ دست ندارد اما اصرار به بازی کردن داشت که منع شد.

بیرانوند در بخش هایی از تمرین اختصاصی دروازه بان ها نیز شرکت کرد تا تلاش دوباره ای برای بهبود وضعیت خود داشته باشد اما کمترین شانس را برای ایستادن در چارچوب دروازه تیمش در بازی فردا با سپاهان دارد.

امیررضا رفیعی دروازه بان جوان سرخ ها که در چهار دیدار قبلی این تیم مسوولیت حفاظت از دروازه پرسپولیس را داشت گزینه اصلی ایستادن در چارچوب دروازه سرخپوشان است. با این حال باید دید آیا دستیاران اوسمار می توانند بیرانوند را راضی به یک هفته نیمکت نشینی دیگر در لیگ کنند یا این بازیکن در مهم ترین رویداد پنج هفته آخر تیمش در لیگ برتر فصل جاری شرکت خواهد کرد.

دیدار تیم های فوتبال پرسپولیس و سپاهان اصفهان ساعت ۱۹:۳۰ فردا چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ در ورزشگاه ازادی برگزار می شود.

کد خبر 6093453