به نقل از «خبرگزاری برنا»

خواسته های جوان امروز از فیلتر دفاع مقدس

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۹۲۸۸۶۰

لیلی عاج نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر است. این هنرمند نمایش های متعددی از جمله «شب»، «باله روی سطرهای بی معنی»، «فکاهی نامه‎ی یک زن»، «قند خون» را کارگردانی کرده است و همچنین نویسندگی نمایش هایی دیگری چون «مامان گلابی»، «ترمه طلا»، «بازار نیم‌رخ»، «مثبت من»، «رنگین‌کمان» و «دنیای تابستان» را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است و در حال حاضر نیز با نمایش « کجایی ابراهیم؟» در سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

لیلی عاج، نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان تئاتر است. او تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی به اتمام رسانده و دوره ‎تکمیلی فیلم‌سازی در انجمن سینمای جوانان ایران را پشت سر گذاشته است. این کارگردان در حوزه فیلم کوتاه و تلویزیون فعالیت داشته است که باید از ساخت فیلم‌های کوتاه «پاییز»، «همین»، «هه ره وس»، «زن خط تیره مرد» و «هرچه تو را به یاد من بیندازد زیباست» نام برد.

از فعالیت‌های او در مدیوم تلویزیون در سمت‌هایی به‌عنوان نویسنده و کارگردان، مدیر تولید و دستیار تهیه فعالیت داشته و نویسنده مجموعه‌هایی مانند «مامان گلابی»، «ترمه طلا»، «بازار نیم‌رخ»، «مثبت من»، «رنگین‌کمان»، «دنیای تابستان» و... بوده است.

با این اوصاف، همچنان می‌توان در انتظار کار‌های درخشانی از این نویسنده و کارگردان بود که با دل و جان آنچه را که زیسته است، به صحنه می‌آورد. او با فراهم آوردن بسترهای گوناگون اجتماعی در آقار خود سعی دارد به شکلی از واقع‌گرایی دست پیدا کند که فارغ از تلخی‌ها، روزنه‌ای از امید را به تصویر بکشد. از نمایش‌هایی که این نویسنده در آنها به عنوان دستیار کارگردان حضور داشته باید به «قرمز»، «دیگران» و «گل‎های شمعدانی» اشاره داشت. همچنین این کارگردان تاکنون نمایش‌هایی چون «شب»، «باله روی سطرهای بی معنی»، «فکاهی نامه‎ی یک زن»، «خواب زمستانی» و «قند خون» را تولید کرده است که هر کدام از نمایش‌ها جوایزی را در جشنواره‌های تئاتر دانشگاهی و تئاترشهر کسب کرده‌اند.

لیلی عاج با توجه به اینکه امسال با چه نمایشی در جشنواره تئاتر فجر حضور دارد و سبک و ژانر داستانش چگونه است؟ به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: در جشنواره تئاتر فجر با نمایش «کجایی ابراهیم؟» به نویسندگی و کارگردانی خود حضور دارم. نمایش «کجایی ابراهیم؟»  اولین اثر من در حوزه دفاع مقدس هست که امسال هم در تماشاخانه سرو روی صحنه بوده است.

او ادامه داد: نمایشنامه سال گذشته جایزه اول بهترین نمایشنامه جشنواره نمایشنامه نویسی اقتباسی گام دوم را گرفته است و امسال هم در جشنواره مقاومت جایزه دوم نمایشنامه نویسی و تندیس جایزه ویژه سردار سلیمانی را گرفته است. به طور کل «کجایی ابراهیم؟» ترکیبی از حال و گذشته است درواقع برش ها و لحظاتی از زندگی شهید ابراهیم هادی در کانال کمیل است که با رویداد هایی از جوان های نسل امروزی که شکوه ها و خواسته هایی دارند گره خورده است.

این کارگردان در خصوص این که وضعیت جشنواره با توجه به پروتکل های بهداشتی چگونه خواهد بود بیان کرد: تا قبل از این جشنواره، جشنواره مقاومت را با نمایش «کجایی ابراهیم؟» پشت سر گذاشته ام و فعلا تا به اینجا خدارا شکر همه چیز روی روال بود و واقعا می توان امیدوار بود که از این جا به بعد هم اتفاقات خوبی بیفتد.

او افزود: در جشنواره تئاتر مقاومت این اتفاق افتاد که داوران اثر را به صورت حضوری می دیدند و پروتکل های بهداشتی را هم کاملا رعایت کرده بودند اما مخاطبان تئاتر این نمایش را در پلتفرم مانند تیوال مشاهده می کردند که این مسئله به شدت امیدبخش بود. درمورد جشنواره تئاتر فجر نیز با توجه به تجربه ای که از رعایت پروتکل ها در جشنواره تئاتر مقاومت داشتم امیدوارم همه چیز به خوبی پیش برود. در نهایت همین که چراغ تئاتر روشن مانده است جای شکر گذاری دارد. بنابر این باید امیدوار باشم که اوضاع خوب پیش رود و هر گونه بلا مانند کرونا از بدنه نحیف تئاتر دور باشد.

او در پاسخ به این سوال که موافق برگزاری جشنواره هست یا خیر تصریح کرد: بله، قطع به یقین موافق برگزاری جشنواره هستم. چراکه شخصی مثل من یا هر فرد دیگری تئاتر برایمان مقوله جدی تلقی می شود و اساسا من موافق هر چیزی که به تئاتر کمک کند هستم.

او اظهار کرد: راستش من در جریان اندازه و مقدار بودجه جشنواره فجر نیستم و آگاهی هم در این باره ندارم اما می دانم هر جایی که به تئاتر اهمیت داده شود و برای احیای آن کاری انجام شود قطعا مفید واقع می شود و می دانم که برگزاری جشنواره نیز به همین گونه خواهد بود.

این کارگردان با اشاره به اینکه به فکر اجرای عموم در سال بعد است یا همین امسال گفت: اجرای عموم را تقریبا رفته ام چرا که از اوایل مهرماه شروع شد و بعد از آن نیز به دلیل  ویروس کرونا تعطیل کردیم ولی شاید بخواهم برای نمایش جدیدی اجرا داشته باشم اما برای نمایش مجدد «کجایی ابراهیم؟» برنامه ای ندارم.

کارگردان «کجایی ابراهیم؟ » در خصوص اینکه چقدر امیدوار است هزینه هایی که برای نمایش خرج کرده برگردد خاطرنشان کرد: در سال های گذشته با نبود کرونا و پویا بودن باز هم این چالش با من بود که هزینه های تولید برگردد و بتوانم مبلغ مورد نظری را برگردانم و شرمنده عوامل و اعضای گروهم نباشم چرا که همچین مسئله ای همیشه برای کارگردانی چون من چه با وجود کرونا و چه بدون کرونا چالش بوده  و هست.

او افزود: موضوع دخل و خرج هزینه ها همواره دغدغه من بوده است و فکر می کنم هیچ کاری از دست من بر نمیاید جز اینکه تلاش کنم کیفیت اثرم را بالا ببرم و بعد از آن می دانم برای تولید اثری می جنگم که قابل دفاع هست.

لیلی عاج در پایان و با اشاره به اینکه چگونه می شود سال گذشته تئاتر را جبران کرد؟ اظهار کرد: همیشه به نظر می رسد برای هر جبرانی پول حلال مشکلات است. به نظر می رسد این جبرانات به دو نوع تقسیم می شود. نوع اول: قطعا به حمایت مالی و معنوی نیاز است و مدیر و مسئولان باید همدلانه پشت اهالی تئاتر بایستند. شاید این بخش بتواند آسیب های کرونا را جبران کند اما برای بخش و نوع دوم: به طور کل اهالی تئاتر افراد فرهیخته و با سوادی هستند و به محض این که شرایط برای تولید محیا شود درواقع کارگردان ها و نویسنده هایی که نمایشنامه ای نوشته اند به میدان خواهند آمد ولی فقط باید از آن ها حمایت مالی شود و در این صورت اوضاع حتما خود به خود درست خواهد شد.

کرونا از آن دست اتفاقاتی است که نه در مورد تئاتر بلکه در مورد خیلی از مشاغل دیگر آسیب هایی از خود به جا گذاشته است درواقع فکر می کنم باید زمان بگذرد تا بتوانیم متوجه شویم چه کاری به صورت ویژه انجام دهیم.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر نمایش صحنه کارگردان جشنواره بین المللی فیلم فجر نمایشنامه نویس لیلی عاج سی ونهمین جشنواره تئاتر فجر کجایی ابراهیم جشنواره تئاتر کجایی ابراهیم تئاتر فجر نمایش ها لیلی عاج

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۲۸۸۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟

نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

حمود دولت‌آبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند‌.

در ابتدای این مراسم شهرام گیل‌آبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد می‌شود. هیچ لحظه‌ای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمی‌شود.

وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاک‌های مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاری‌شان از ژاله علو، علیرضا کوشک‌جلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.

وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستان‌مان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش می‌رویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.

گیل‌آبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میان‌مان نیست. یادش را گرامی می‌داریم.

سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زنده‌یاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد‌.

در ادامه احسان حاجی‌پور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.

علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمی‌زنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبان‌مان را نگیرد.

در ادامه آرش دادگر عضو هیأت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشک‌جلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بین‌المللی به تئاتر ایران داده است.

سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.

وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.

وی به ذکر نام کارگردان‌ها و نمایش‌هایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.

علو تاکید کرد: فکر می‌کنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کار‌های خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کار‌هایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد می‌شود و خوشحالم کار‌هایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.

در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشک‌جلالی را به وی اهدا کرد.

سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روز‌های رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره‌آزاد داشت، خواند.

وی خطاب به کوشک‌جلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برای‌مان.

سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.

در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی می‌کنم که قدر هنرمندان‌شان را می‌دانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش می‌کنند با فعالیت‌های خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیه‌شان است.

حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را می‌گیرم.

در این بخش از مراسم تصاویری از گفت‌وگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.

سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمی‌کنند چه می‌کنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقت‌ها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.

وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شب‌ها را برپا می‌کنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.

سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کار‌های تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیده‌ام. کار درخشانی بود که لحظه‌لحظه‌اش کلاس درس بود.

وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.

سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.

در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوست‌داشتنی است.

وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.

دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکن‌الدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرت‌زده‌ام کرد.

وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزه‌ای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.

نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت می‌کشم. خیلی دوست‌تان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.

سپس شهرام گیل‌آبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمی‌شود که ته مانده غذا‌ها را به گربه‌ها می‌داد و برای‌شان «هملت» می‌خواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبه‌روی دیوار می‌ایستاد و دیالوگ‌های خود را مرور می‌کرد. ما با حکمت‌های مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.

وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درس‌های بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه می‌آورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبرو‌های زمین است.

در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر می‌گویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی می‌کرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.

وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق می‌ورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.

ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار می‌کرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.

اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریف‌ها مسؤولیت آدم را زیاد می‌کند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش می‌کنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.

وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمی‌شود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم می‌رسیم که کمتر حرف بزنیم.

زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.

در پایان این مراسم گیل‌آبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولت‌آبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهره‌های هنری برگزار شد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر