کشف دروازه کوروش بعد از 10 سال کاوش باستان‌شناسی
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۹۵۳۵۶۸
کاوش‌های ده ساله، باستان‌شناسان ایرانی - ایتالیایی را وارد دروازه پارسه پردیس در نزدیکی تل آجری در فارس کرد. این کشف یکی از ردپاهای مهم حضور هخامنشیان پیش از به قدرت رسیدن داریوش هخامنشی و ساختن تخت جمشید است.
دروازه‌ای که بعد از فتح بابِل در عراق امروزی توسط کوروش هخامنشی طرح‌ریزی و توسط پسرش کمبوجیه ساخته می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
باستان‌شناسان در این کشف به مجموعه بزرگی از آجرهای لعابدار در این دروازه رسیده‌اند که تاریخ‌گذاری آنها نشان می‌دهد طرح‌ریزی آن بعد از فتح بابِل شکل می‌گیرد. دروازه بابِل در حدود سال ۵۷۵ پیش از میلاد به دستور بخت‌النصر ساخته می‌شود. اصل این دروازه اکنون در موزه پرگامون برلین نگهداری می‌شود. این برای نخستین بار است که باستان‌شناسان بنایی کشف می‌کنند که از روی بنای دیگری ساخته شده است. این دستاورد نشان می‌دهد دروازه پارسه پردیس توسط کمبوجیه به همان رنگ خیره‌کننده دروازه اصلی یعنی آبی ساخته شده است. هیأت باستان‌شناسی مشترک ایرانی- ایتالیایی به سرپرستی مشترک پی‌یر فرانچسکو کالیری از دانشگاه بولونیا و علیرضا عسگری چاوردی از دانشگاه شیراز از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ طی ۱۰ فصل کاوش باستان‌شناسی مجموعه اسناد و مدارک گسترده باستان‌شناسی از این محوطه کشف کردند.
عسکری ساخت این دروازه توسط پدر و پسر هخامنشی را یک مسأله ایدئولوژیکی، حکومتی و پیوند فرهنگی می‌داند و می‌گوید: «هخامنشیان برای مشروعیت بیشتر لازم دانسته‌اند که این بنا در پارسه ساخته شود.» به گفته او کوروش به دنبال فتح فرهنگی بین‌النهرین توسط فلات ایران بوده است. بنابراین علاوه بر تبادلات سیاسی، تجاری و علمی بویژه نجوم به دنبال پیوند فرهنگی بابل و پارسه می‌رود.
کشف سکوهای نشیمن در اتاق مرکزی راهروی دروازه همراه با تزئین گل‌های لوتوس و شناسایی دیوار الحاقی واقع در شمال شرقی بنا، باستان‌شناسان را به این نتیجه رساند که طرح و پلان دروازه مکشوفه درست بر‌اساس پلان دروازه بابِل طراحی شده است. عسکری احتمال می‌دهد که کمبوجیه برای ساخت این دروازه از معماران بابلی استفاده می‌کند. او می‌گوید: «روش‌های قالب‌گیری، لعابدهی آجرها، به کار بردن موتیف‌هایی غیرایرانی، سمبل ایزدمردوک یعنی موشخوشو و علایم معماری روی آجرها این گمانه را سنگین می‌کند که بنا را معماران بابِلی ساخته‌اند.» موشخوشو، نماد مذهبی اسطوره‌ای و سمبلیک ایزد مردوک، خدای بابِلیان است.
به گفته عسگری فتح بابِل برای کوروش هخامنشی یک فتح مهم است. بابِل یک شهر مذهبی چندهزار ساله بوده که حاکمیت سیاسی خاورمیانه باستان در‌اختیار روحانیون آن بوده است. عسگری از بابِل به عنوان یک شهر مقدس یاد می‌کند و می‌گوید عناصر معماری این شهر را مقدس جلوه می‌دهد. به همین خاطر دروازه پردیس پارسه پس از فتح بابِل در سال 539 قبل از میلاد از روی آن ساخته می‌شود. به گفته او در ساخت این دروازه از موتیف‌های پارسی مثل گاو بالدار استفاده می‌شود اما در بیشتر نقش‌ها خبری از مزداییسم، نماد فرَوَهر و خط پارسی باستان وجود ندارد. عسگری می‌گوید: «این موارد و شیوه معماری، پلان بنا، نما و تزئینات، موضوع نقش‌ها، کتیبه‌های بابِلی و عیلامی و تاریخ‌گذاری مطلق آزمایش کربن 14 نشان می‌دهد این دروازه باید بین سال‌های 539 تا 522 قبل از میلاد یعنی در دوره حاکمیت کوروش و فرزندش کمبوجیه بنا شده باشد.» باستان‌شناسان تا پیش از این کشف، شهر پارسه را به داریوش هخامنشی نسبت می‌دادند. دروازه پردیس پارسه در محوطه تل آجری در ۳ کیلومتری شمال غرب تختگاه تخت جمشید قرار دارد.
عسگری چاوردی در رابطه با ویژگی‌های این دروازه می‌گوید: این دروازه بنایی به ابعاد ۳۰ در ۴۰ متر به ارتفاع تقریبی ۱۲ متر و دارای کریدوری در مرکز بوده که بخش مرکزی آن را اتاقی مستطیل شکل به ابعاد ۸ در ۱۲ متر تشکیل می‌داده و درون این اتاق مرکزی ۴ صندلی نشیمن وجود داشته است. راهروی مرکزی از دو طرف به سوی پردیس هخامنشی باز می‌شده است.
او می‌گوید: «کوروش برای نخستین بار با تشکیل اتحادیه مادها، بابِلی‌ها، عیلامی‌ها و لیدی‌ها (آسیای صغیر) به یک سازمان بزرگ حکومتی دست یافته بود. بنابراین لازم بود بابِل به عنوان مهمترین مرکز مذهبی این دوره را با خود داشته باشد. بنابراین استفاده از معماری بابِلی و پیوند فرهنگی پارس با بابِل بعد از فتح آن برای کوروش اهمیت داشت.»
بعد از کمبوجیه قدرت به داریوش هخامنشی می‌رسد. عسگری می‌گوید: «در این دوره استفاده از سنت‌های بابِلی نه به‌عنوان یک سبک کلاسیک بلکه به عنوان یک تجربه معماری در کنار سایر فنون معماری به کار می‌رود.» داریوش تخت‌جمشید را بنیان می‌گذارد و آیین مزداییسم و نمادهای فرَوَهر به عنوان سبک اعتقادی و کلاسیک فارسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
عسگری پارسه را یک شهر کهن پارسی با سکونت یک هزارساله می‌داند و می‌گوید به آثاری از دوره هخامنشی، سلوکی، اشکانی، ساسانی وعصر اسلامی در آن دست یافته‌اند.
پس از یک دهه کاوش باستان‌شناسی، باستان‌شناسان می‌دانند که یک زلزله پارسه را ویران می‌کند اما هنوز زمان دقیق این زلزله را نمی‌دانند. آنها به دنبال پاسخ به این سؤال هستند که آیا زلزله ویران‌کننده در عصر هخامنشی اتفاق افتاده است یا خیر؟
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: داریوش هخامنشی باستان شناسان باستان شناسی فتح باب ل یک شهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۵۳۵۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۳ مورد از شگفت انگیزترین اکتشافات مصر باستان؛ از شهر طلایی تا مقبره نفرین شده (+عکس)
مصر باستان یکی از دوره‌های تاریخی است که به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است و باستان شناسان تا به امروز همچنان در حال کشف یافته‌های بزرگی هستند. در ادامه سه مورد از بزرگترین اکتشافات مصر باستان در تاریخ مدرن را جمع‌آوری کرده‌ایم.
شهر طلایی اقصردر آوریل ۲۰۲۱، وزارت آثار باستانی مصر از کشف شهری به نام «ظهور آتن» خبر داد. گفته می‌شود قدمت این شهر گمشده به دوران سلطنت آمنهوتِپ سوم برمی‌گردد که حدود ۳۰۰۰ سال پیش رخ داد.
به گزارش روزیاتو، این شهر در جریان مأموریتی در نزدیکی شهر اقصر کشف شد و کارشناسان آن را مهمترین کشف از زمان یافتن مقبره توت‌عنخ‌آمون توصیف کردند.
این شهر همچنین به «شهر طلایی گمشده اقصر» لقب گرفت و به بزرگترین شهر باستانی که تاکنون در مصر یافت شده است تبدیل شد.
در متون باستانی از «شهر طلایی اقصر» نام برده شده است که باعث شد بسیاری از کارشناسان در طول سالیان در جستجوی آن باشند.
ابوسِمبِلابوسمبل مکانی است که به خاطر دو معبد بزرگ سنگ‌تراشی‌شده و برخی از شگفت‌انگیزترین نماهای صخره‌ای که قدمت آن به مصر باستان بازمی‌گردد، شناخته می‌شود.
این بنا توسط رامسس دوم در قرن سیزدهم قبل از میلاد ساخته شد. معابدی با اتاق‌های اسرارآمیز که به قدری پیچیده طراحی شده بود که پرتو خورشید دقیقاً به داخلی‌ترین نقطه معبد بتابد و مجسمه رامسس دوم را دو بار در سال درخشان و روشن کند.
این مکان در سال ۱۸۱۷ کشف شد، اما در سال ۱۹۶۰ به دلیل ساخت یک سد جدید، کل مجموعه منتقل و در زمین‌های مرتفع‌تر بازسازی شد.
مقبره توت‌عنخ‌آمون«شاه توت» مشهورترین فرعون مصر باستان است. او بیش از ۳۰۰۰ سال پیش از ۱۳۳۲ تا ۱۳۲۳ قبل از میلاد بر مصر حکومت می‌کرد.
توت‌عنخ‌آمون به عنوان «پسر-شاه» نیز شناخته می‌شود زیرا تنها ۱۰ سال داشت که تاج و تخت را به دست گرفت.
پس از کشف مقبره در سال ۱۹۲۲، ۲۷ باستان‌شناس و دانشمند و حتی اعضای خانواده آنها در مدت کوتاهی بر اثر بیماری‌های وحشتناک یا تصادفات عجیب جان خود را از دست دادند. این موضوع باعث شکل‌گیری شایعه‌ای مبنی بر «انتقام توت‌عنخ‌آمون» شد و برخی معتقدند که این مرگ‌ها تصادفی نبوده است.
توت عنخ آمون و بسیاری از اقلام موجود در مقبره او از آن زمان به موزه بزرگ مصر در قاهره منتقل شدند.
کانال عصر ایران در تلگرام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند