اصلاحات سن بازنشستگی در تأمین اجتماعی و کشورهای منتخب
تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۷۱۱۲۱
مؤسسه عالی پژوهش های تامین اجتماعی در گزارشی تحت عنوان «پیامدها و ابعاد بازنشستگی پیشازموعد بر اقتصاد و صندوقهای بازنشستگی» اصلاحات سن بازنشستگی در کشورهای منتخب و سازمان تأمین اجتماعی را بررسی کرد.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، طرح «بازنشستگی پیشاز موعد» که به امضای ۳۹ نفر از نمایندگان رسیده بود، در ۲۷ آبان ماه ۱۳۹۹ در مجلس اعلام وصول شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اصلاحات سن بازنشستگی در کشورهای منتخب
سن بازنشستگی، بهعنوان یک پارامتر مهم طرحهای بیمهای، در بسیاری از کشورها متناسب با امید زندگی افزایش یافته است تا از این طریق هم به پایداری صندوقها کمک شود و هم اثرات مثبت اقتصادی ناشی از آن ظهور یابد. این اصلاحات به دو شکل انجام میشود: نخست، اصلاح سن بازنشستگی عادی و دوم، افزایش تدریجی سن بازنشستگی متناسب با افزایش امید زندگی. درواقع، بسیاری از کشورها علاوه بر افزایش سن بازنشستگی بهصورت تدریجی یا یکباره، برنامههایی برای تنظیم خودکار سن بازنشستگی متناسب با امید زندگی مصوب میکنند. ایتالیا، قبرس، دانمارک، یونان، هلند، پرتغال و اسلواکی در میان این کشورها قرار دارند.
درحالیکه چنین اصلاحاتی در کشورهای مختلف در جریان است، در ایران، سن بازنشستگی «عادی» در سازمان تأمین اجتماعی (برای مردان ۶۰ و برای زنان ۵۵ سال) بدون تغییر مانده است. در زمانی که این سن بهعنوان سن بازنشستگی تعیین میشد (سال ۱۳۵۴)، امید زندگی ۵۷.۶ سال برای مردان و ۵۷.۴ سال برای زنان بوده است. درحالیکه بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران، امید زندگی در سال ۱۳۹۵ به ۷۲.۵ سال برای مردان و ۷۵.۵ سال برای زنان افزایش یافته، سن بازنشستگی عادی همچنان بدون تغییر مانده و حتی به دلیل تصویب قوانین بازنشستگی پیشازموعد سن بازنشستگی مؤثر کاهش هم یافته است؛ بهطوری که بر اساس گزارش مستمریبگیران سازمان در سال ۱۳۹۸، میانگین سن برقراری بازنشستگان ۵۶.۶ سال است. با توجه به پایینبودن سن بازنشستگی زنان، این رقم برای زنان کمتر هم است. با کسر سن بازنشستگی مؤثر از امید زندگی، متوسط زمان بهرهمندی بازنشستگان از مستمری سازمان حدود ۱۷ سال است.
اصلاحات سن بازنشستگی در سازمان تأمین اجتماعی
در این گزارش همچنین آمده که از زمان تصویب قانون تأمین اجتماعی در سال ۱۳۵۴، قوانین مختلفی در طول زمان مصوب شده که بر سن و سابقۀ ملاک بازنشستگی در سازمان تأمین اجتماعی اثرگذار بوده است. برخی از این قوانین بهصورت مقطعی باعث افزایش تعداد بازنشستگان سازمان شده و برخی هم بهطور دائمی بر آن اثر داشتهاند.
مرور سیر تطور این قوانین در طول زمان نشان میدهد درحالیکه امید زندگی در کشور همواره در حال افزایش بوده است، قانونگذار بهطور مداوم به کاهش سن بازنشستگی (درست عکس جهت حرکت امید زندگی) اقدام کرده است. با بروز انقلاب اسلامی، که ذاتاً با تغییر رویکردها همراه بوده است، در اواخر دهۀ ۵۰، بهناگاه مسیر بازنشستگی پیشازموعد هموار شد و این روند در سالهای بعد ادامه یافت تا اینکه در دهۀ ۷۰، زمانی که امید زندگی با پایانیافتن جنگ، بهطور متوسط به بیش از ۶۷ سال افزایش یافت،
علاوهبر تمدید مهلت قانون بازنشستگی پیشازموعد مصوب سال ۱۳۶۷، اصلاح مواد مرتبط با سنوات و سن بازنشستگی در قانون تأمین اجتماعی رخ داد. بر این اساس، سن بازنشستگی برای مشاغل سخت و زیانآور از ۵۵ سال به ۵۰ و ۴۵ سال بهترتیب برای مردان و زنان کاهش یافت (که البته در سال ۱۳۸۰ این شرط هم برداشته شد) و مجدداً شرط سنی برای بازنشستگی با ۳۰ سال سابقه تعیین شد (۵۰ و ۴۵ سال بهترتیب برای مردان و زنان) که البته نسبت به آنچه در سال ۱۳۵۴ تعیین شده بود کمتر است.
همچنین، بازنشستگی افراد با ۳۵ سال سابقۀ کار بدون داشتن شرط سنی هم به قانون اضافه شد. علاوهبراین، قانونی در این دهه تصویب شد که اجازه میداد زنان کارگر با حداقل ۴۲ سال سن با ۲۰ سال سابقه به شرط پرداخت حقبیمه با ۲۰ روز حقوق بازنشسته شوند.
در دهۀ ۸۰، امید زندگی به حدود ۷۲ سال افزایش یافت، اما شرط سنی برای مشاغل سخت و زیانآور برداشته شد و همچنان بازنشستگی پیشازموعد بهصورت مقطعی در قالب قوانین بودجه یا بهطور مجزا مجاز و تصویب شد. گرچه در سال ۱۳۸۰، حداقل سابقۀ موردنیاز برای تقاضای بازنشستگی از ۱۰ سال در قانون تأمین اجتماعی به ۲۰ سال افزایش یافت، در قوانین بودجۀ سالهای ۱۳۸۶ و ۱۳۸۸ همین تغییر هم بهطور موقت کنار گذاشته شد.
در دهۀ ۱۳۹۰ مهمترین تغییر مربوط به سال ۱۳۹۲ و تصویب قانون تعیین تکلیف تأمین اجتماعی اشخاصی که ده سال و کمتر حقبیمه پرداخت کردهاند بوده است که بهموجبآن، امکان پرداخت مستمری به کسانی که کمتر از ۱۰ سال سابقه دارند ازطریق پرداخت مابهالتفاوت حقبیمه مهیا شد.
لینک کوتاه: asriran.com/003F7yمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: اصلاحات سن بازنشستگی بازنشستگی پیش ازموعد سازمان تأمین اجتماعی بازنشستگی پیش برای مردان افزایش یافت امید زندگی برای زنان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۷۱۱۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نتایج جالب از پژوهشی درباره حس پیری/ زنان درباره سن پیری مردان چطور فکر میکنند؟
به گزارش خبرآنلاین، به نظر میرسد پاسخ این پرسش که «از چند سالگی پیر محسوب میشویم؟»، در حال تغییر است زیرا عمر مردم طولانیتر شده است، دیرتر بازنشسته میشوند و تا سنین بالاتری همچنان از سلامتی جسمی و روحی برخوردارند.
ایسنا در خبری نوشت: طبق پژوهشی که نتیجه آن در مجله انجمن سالمندی آمریکا منتشر شد، افراد در اواسط دهه ۶۰ سالگی معتقدند که پیری از ۷۵ سالگی شروع میشود، در حالی که افراد مسنتر فکر میکنند سن پیری دیرتر از این شروع میشوند.
به گزارش انبیسی، این تحقیق که در مجله روانشناسی و سالمندی انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، دادههای ۱۴ هزار شرکتکننده در یک نظرسنجی سالمندی در آلمان را بررسی کرد که درباره پیری بهعنوان مرحلهای از زندگی مطالعه میکرد. تاریخ تولد شرکتکنندگان بین سالهای ۱۹۱۱ و ۱۹۷۴ بود و از سن ۴۰ تا ۸۵ سالگی به این مطالعه وارد شده بودند.
شرکتکنندگان طی ۲۵ سال، هشت بار درک خود را از سالمندی گزارش کردند. آنها هر چهار تا پنج سالی که میگذشت، آغاز سن پیری را یک سال دیرتر از بار قبل اعلام کردند. شرکتکنندگانی هم که زودتر یعنی بین سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ به دنیا آمده بودند، در مقایسه با افرادی که بعد از ۱۹۳۵ متولد شده بودند، فکر میکردند که پیری زودتر آغاز میشود.
«مارکوس وتشتاین»، نویسنده ارشد این مطالعه و روانشناس دانشگاه هومبولت برلین، گفت: درک و تصور ما از پیری در گذر زمان بهوضوح تغییر میکند. افرادی که امروز در سنین میانسالی هستند یا افراد مسنتر باور دارند که سن پیری آنها دیرتر از همسالانشان در ۲۰ سال پیش است.
به گفته وتشتاین، این تغییر تا حدودی به بالا رفتن سطح امید به زندگی در افراد برمیگردد. امید به زندگی در آلمان حدود ۸۱ سال است که از ۷۱ سال در ۱۹۷۴ بیشتر شده است. همچنین بسیاری از مردم برای مدت طولانیتر یک زندگی همراه با سلامتی دارند.
وتشتاین میگوید: افرادی که احساس جوانی میکنند، معتقدند پیری دیرتر شروع میشود.
شرکتکنندگانی که تنهاتر بودند، بیماریهای مزمن داشتند یا از سلامتی کامل برخوردار نبودند، بیشتر بر این تصور بودند که پیری زودتر آغاز میشود. زنان هم فکر میکردند که سن پیری در مردان حدود ۲.۴ سال دیرتر آغاز میشود.
با این حال برخی کارشناسان می گویند این نتایج ممکن است قابل تعمیم به کشورهای دیگر نباشد زیرا دیدگاههای فرهنگی درباره پیری و روند تحولات جوامع در طول زمان متفاوت است. به عنوان مثال امید به زندگی در ایالات متحده در طول همهگیری کووید از ۷۹ سال در ۲۰۱۹ به ۷۶ سال در ۲۰۲۱ رسید در حالی که امید به زندگی در آلمان از سال ۲۰۱۴ نسبتا پایدار بوده است.
به گزارش ایندیپندنت، تحقیقات قبلی نیز نشان داده بود باورهای منفی درباره افزایش سن با افزایش سطح استرس مرتبط است که به نوبه خود میتواند خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد. برعکس افرادی که به پیری نگرشی مثبت دارند، احتمالا کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند و در مقایسه با افرادی که نگرش منفی درباره افزایش سن دارند، طولانیتر عمر میکنند.
همچنین افرادی که خود را جوانتر از سن شناسنامهایشان میدانند، زوال حافظه آهستهتر، عملکرد شناختی بهتر و کاهش علائم افسردگی را گزارش کردند. در مقابل افرادی که خود را مسنتر از سن حقیقیشان میبینند بیشتر در معرض خطر مرگومیر قرار دارند.
۴۷۲۳۶
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899530