به نقل از «تسنیم»

با چه کسانی معاشرت کنیم؟

تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۵۶۸۳۵

امام کاظم علیه‌السلام در روایتی به دو شاخصۀ افرادی که صلاحیت آداب معاشرت را دارند، اشاره کرد. - اخبار فرهنگی -

حجت‌الاسلام ادیب یزدی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم ضمن بیان برخی شاخصه‌های آداب معاشرت گفت: در مراتب اخلاق و درجات سلوک، منزل‌گاهی به نام «اعتزال» داریم. به این معنا که فرد سالک برای در امان ماندن دین خود، از مردمی که تقیدی به دینیات ندارند، گوشه‌گیری اختیار می‌کند؛ چرا که مخالِطت و آمیختگی با مردمی که فرهنگ خود را مبتنی بر دنیاگرایی و فراموشی ارزش‌های دینی قرار دادند، مساوی است با تأثیرپذیری روح از محیط و بعد رخت بستن نور ایمان از قلب.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در چنین شرایطی است که افراد به مرور زمان از تقیدات دینی فاصله می‌گیرند و بی‌تفاوتی نسبت به حدود شرعی گریبانگیر آنها می‌شود. 

وی افزود: آنگاه که انسان دین خود را در خطر می‌بیند و شاهد آن است که بسیاری از ارزش‌های شیطانی در جامعه معمول و مرسوم شده و ارزش‌های الهی به حاشیه رفته است و کسی به آن توجهی نمی‌کند، در چنین شرایطی ضروری است از مردم فاصله بگیرد؛ اما از این سخن نباید چنین برداشت شود که انسان روابط اجتماعی خود را قطع کند بلکه به این معنا است که از فرهنگ مردم فاصله بگیرد. با جامعه باشد، اما آلودۀ فرهنگ‌های غلط رایج در آن نشود؛ همان فرهنگ بی‌دینی، فرهنگ بی‌قیدی نسبت به ارزش‌هایی مثل نماز، حجاب، فرهنگ‌های غلطی مثل اسراف، زیاده‌خواهی، جمع‌آوری مال به قیمت از دست دادن آخرت و بسیاری از فرهنگ‌هایی که در جامعه مرسوم شده است. اینها مسائلی است که شیطان با ابزارهای رایج خود از آنها استفاده می‌گیرد تا گوهر ایمان را از  قلب مردم برباید. خوشا به حال فردی که در هر شرایطی بتواند دین خود را حفظ کند.

این کارشناس دینی با اشاره به اینکه گاهی مشاهده می‌کنیم حرف افرادی که از دین سخن می‌گویند، خریدار ندارد بلکه مورد تمسخر قرار می‌گیرند، گفت: خداوند در قرآن وعده داده استهزاءکنندگان را به سزای اعمال‌شان می‌رساند؛ همان‌ها که تا فرد مؤمنی لب باز می‌کند و از ارزش‌ها سخن می‌گوید، او را مورد تهمت، اهانت و تمسخر قرار می‌دهند و در مقابل، به کسی که بی‌دینی و بی‌قیدی را روش زندگی خود قرار می‌دهد، احترام قائلند. اگر انسان همرنگ جامعه شود و خود را شبیه آنها کند، یعنی دخترش مانند برخی دختران حامعه، بی‌حجاب باشند، همسرش مانند سایر زنان حد و حدود نامحرم را نداند،  نه تنها دین و آخرت خود را در معرض نابودی قرار می‌دهد بلکه باید پاسخگوی تربیت غلطی باشد که به خانوادۀ خود ارائه داد.

ادیب یزدی گفت: پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه معصومین علیهم‌السلام تأکید فراوانی نسبت به پرهیز از دنیا و فرهنگ رایج جامعه کردند و ما را از همنشینی با افراد بی‌قید و جاهل بر حذر داشته‌اند. امام کاظم علیه‌السلام در روایتی فرمود «إیّاکَ و مُخَالِطَهُ النّاس و الإنس بِهِم إلا أن تَجِدَ مِنهُم عَاقِلاً و مَأمُوناً فَآنَسَ بِه و أهرَبَ مِن سایِرهِم کَهَربُکَ مِن السِّباعِ الضّارِیه» یعنی بپرهیز از معاشرت با مردم و اُنس با آنان، مگر اینکه عاقل و امانت‌داری در میان آن‌ها بیایی که (در این صورت) با او انس گیر و از دیگران بگریز، به مانند گریز تو از درنده‌های شکاری. امام هفتم علیه‌السلام دو ویژگی عقل و امانت‌داری را برای معاشرت معرفی فرمود. عاقل یعنی کسی که دنیا را به آخرت نمی‌فروشد و آن را بر دنیا ترجیح می‌دهد. همین بیماری کرونا نشانه‌ای است برای آنکه دل از دنیا جدا کنیم، چرا که هیچ کدام از ما از فردای خود خبر نداریم. بنابراین باید دل در گروی آخرت داشته باشیم، چرا که آخرت، نهایتی ندارد و نامحدود است؛ از این جهت عقل حکم می‌کند دنیا را بر آخرت نفروشیم و به آبادانی آخرت بپردازیم؛ یا به تعبیر امیرالمؤمنین علیه‌السلام «اَلعَقلُ‌ ما عُبِدَ بِهِ‌ الرَّحمٰنُ‌ وَ اکتُسِبَ بِهِ الجَنان»؛ عقل چیزی است که با آن، خداوند رحمان عبادت می‌شود و بهشت به دست می‌آید.

وی افزود: خداوند نیز در قرآن بارها ما را دعوت به نگاه اُخروی می‌کند و از تجملات دنیا پرهیز می‌دهد؛ مثلاً در آیۀ4 سوره ضحی می‌فرماید «وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ» آخرت نسبت به دنیا برای شما بهتر و خیرش بیشتر است. خود اهل‌بیت وحی با وجود آنکه در مواقعی دارایی داشتند، اما زاهدانه زیستند. معمولاً کوخی داشتند، اما از هزاران کاخ برتر بود؛ برترین معلمان بشر در این خانه‌های گلی ساکن شدند و عالم را به سمت اهداف الهی مدیریت کردند. 

از دیگر ویژگی‌هایی است که امام کاظم (ع) ما را دعوت به معاشرت با آنها کرد، امانت‌دار است. اول امانتی که در دستان ما قرار دارد، دین‌مان است که از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم‌السلام به ما سپرده شده است. ما وظیفه داریم این امانت را صحیح و سالم به نسل‌های بعدی خود انتقال دهیم. چه بسا فرزندان‌مان تقیدشان نسبت به دین و مسائل شرعی بیشتر از ما باشد و بهتر از والدین خود پاسدار حریم خداوند باشند.

مناجات امام کاظم (ع) در زندان؛ وای بر من اگر مرا مشمول رحمتت قرار ندهی3 ویژگی شیعیانِ عصر غیبت که مورد تحسین امام کاظم (ع) قرار گرفت

انتهای‌پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: امام موسی کاظم ع امام موسی کاظم ع علیه السلام امام کاظم دین خود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۵۶۸۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(عکس) قبرستان ممنوعه تهران، کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟

«قبرستان ممنوعه تهران» یکی از قبرستان‌های قدیمی و ناشناخته شهر تهران است. در این قبرستان افراد نامی و مشهور بسیاری دفن شده‌اند. چهره‌های علمی، سیاسی و خارجی‌هایی که در ایران مشغول فعالیت بودند و در دوران سکونتشان در تهران جان خود را از دست داده‌اند.

به گزارش همشهری آنلاین، قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشور‌های فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آن‌ها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.

افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبر‌ها نیز علائمی، چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبر‌ها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.

اولین قبر متعلق به پزشک مخصوص دربار

این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعد‌ها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعد‌ها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آن‌ها این محل را مدیریت می‌کنند.

قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آن‌ها افراد نامی و سرشناسی، چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.

ترسناک‌ترین بخش قبرستان

مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبر‌های این افراد در زیرزمین و لای دیوار‌ها قرار دارد و سنگ قبر آن‌ها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوار‌های نصب شده است.

در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری، چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.