تفاوت‌ها و شباهت‌های نوسازی در دو نیمه قرن | نوسازی بافت‌های ناکارآمد تهران از آبادی تا کلانشهر
تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۶۵۴۱۱
همشهری آنلاین- مجید جباری: زهرا نژادبهرام، عضو هیئت رئیسه و رئیس کمیته معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران در این میزگرد با مقایسه رویکردهای شهرسازی و نوسازی در دو نیمه قرن حاضر، گفت: «اگر بخواهیم ریشه ایجاد بافت‌های ناکارآمد شهری را بررسی کنیم، باید ابتدا نگاهی به پیشینه تهران داشته باشیم. برای بررسی این موضوع ابتدا لازم است ببینیم که تهران در گذشته چه بوده و چگونه به این شهر تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او با بیان اینکه آن زمان برای مدرن شدن تهران باید از ظرفیت‌های حاکمیتی استفاده می‌کردند، خاطرنشان کرد: «دولت‌های اقتدارگرا و مدرن، حاکمیت سیاسی پیدا کرده بود و حاکمیت، از طریق اقتدار خود به ایجاد شهر اقدام کرد. گام نخست هم برای ایجاد شهر، پر کردن خندق‌ها و برداشتن دیوارها بود. در ابتدای امر، با توجه به اینکه اولین محور شهر مدرن مواصلات آن است، دیوارها را برداشتند و به جای آن خیابان درست کردند؛ برای همین اولین قانونی که بعد از حکم بلدیه مصوب شد، قانون خیابان‌ها بود. در آن زمان، ایجاد خیابان‌ها منجر به فرو ریختن بسیاری از پیوستگی‌های محله‌ای و ارتباطی انسان‌ها شد.»
نژادبهرام در ادامه صحبت‌هایش با تشریح سیر تحولات تهران گفت: «اگر بخواهیم سال به سال و مقطع به مقطع تحولات تهران را بررسی کنیم، جالب است که به سال‌های منتهی به عدد ۶ می‌رسیم. یعنی سال‌های ۱۳۹۶، ۱۳۵۶، ۱۳۴۶، ۱۳۲۶، ۱۳۲۶ و ۱۳۱۶ سال‌هایی است که ایده تحولات در تهران به وقوع پیوسته و با توجه به شرایط سیاسی در کشور تصمیم گرفته شده بود که تهران به سمت مدرن شدن حرکت کند. در این بین جدا از حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، موضوع کالبدی مطرح است. یعنی مردمی که با تغییرات مواجه شده‌اند حالا باید در فضای دیگری زندگی کنند که شکل آن شبیه شهر باشد.»
رئیس کمیته معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه قانون خیابان‌ها عینیت مداخله مستقیم حاکمیت آن زمان تهران بود، تصریح کرد: «اما نخستین بار که مسکن و خانه‌سازی در این شهر مطرح شد در سال ۱۳۲۵ بود. بر این اساس، امروز که از بافت فرسوده حرف می‌زنیم؛ اگر بخواهیم سیر نوسازی را در این شهر بررسی کنیم، در زمان تهران قدیم، دیوارها و خندق‌ها از جنس بافت فرسوده‌ای بودند که امروز ما به شکل دیگری آن در شهر می‌بینیم.»
شباهت‌های نوسازی در دو نیمه قرن حاضرنژادبهرام با مقایسه اقدامات تهران قدیم با تهران امروز، گفت: نگاه حاکمیت گذشته در تهران قدیم، (با رویکرد اقتدارگرایانه خودشان) نوسازانه بوده و آن‌ها هم به دنبال به وجود آوردن شرایط جدیدی برای شهروندان بودند؛ اما امروز شرایط جدیدی که در اولویت ما قرار دارد بر مقوله‌هایی همچون امنیت اجتماعی، کیفیت زندگی، حق بر شهر و حق انسان به شهر و دیگر مفاهیم تازه و جدیدی که وارد ادبیات شهری شده، استوار است. بنابراین اگر بخواهیم نوسازی گذشته و نوسازی بعد از انقلاب اسلامی را مقایسه کنیم، شباهت‌هایی در این بین وجود دارد که همه برگرفته از حاکمیت سیاسی است.»
عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران صحبت‌هایش را اینطور ادامه داد: «آن زمان هم حاکمیت سیاسی بعد از استقرار تصمیم گرفته بود که شکل شهر را تغییر دهد. ما بعد از سال ۵۷ یعنی بین سال‌های ۵۷ تا ۶۸ با جنگ تحمیلی و فضای بعد از انقلاب روبه‌رو بودیم و در آن شرایط، این مقوله نتوانست جای خودش را باز کند. اما از سال ۱۳۶۸ تحت رویکردهای حاکمیت سیاسی قرار گرفتیم که نظر این حاکمیت، دولت سازندگی بود. دولت سازندگی هم رویکردش را بر مبنای مداخله مستقیم قرار داد و با قوه قهریه خود تصمیم گرفت اتوبان نواب بسازد؛ ساختمان‌های بلند بسازد و شهرک‌هایی را پیرامون شهر تهران ایجاد کند.»
نژادبهرام تصریح کرد: «با بررسی شرایط در تهران قدیم و جدید به مقایسه دو نیمه از یک قرن می‌رسیم. یعنی مقایسه نیمه اول قرن گذشته و پایان سال ۱۳۹۹ که نیمه دوم قرن است. در نیمه اول قرن، حاکمیت تصمیم می‌گیرد مدل ورودی به عرصه شهر را تعریف کند. در آن زمان دغدغه نوسازی مطرح بوده و در این دوره هم همین‌طور. ایده‌آل آن زمان این بود که شهر را مدرن کنند اما ایده ما در این دوره این است که شهر را امن کنیم و شهر، انسان‌محور باشد. ایده‌آل ما این است که کیفیت زندگی در شهر ارتقا پیدا کند. آن موقع اما مقوله خانه‌سازی مطرح بوده است. بر همین اساس، در سال ۱۳۱۶ اولین قانون خانه‌سازی شکل می‌گیرد. چراکه با شرایط جدید مردم با کمبود مسکن مواجه می‌شوند. آن‌ها به سراغ کوی‌سازی می‌روند که نتیجه‌اش ساخت تهران ویلا، چهارصد دستگاه، نارمک و... است که این مدل، درواقع بدل مسکن ملی و مسکن امید ما به حساب می‌آید.»
عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در ادامه خاطرنشان کرد: «مقایسه دو نیمه قرن و تحولاتی که در زمینه نوسازی رخ داده، نشان می‌دهد که هر کدام در ساختار خودشان مسیری را طی کرده‌اند که الان ما طی کرده‌ایم. ما بین ۶۸ تا ۷۸ مقوله دوره سازندگی و مداخله مستقیم را طی کردیم که البته از ۷۷ تا ۷۸ قالب رویکرد مداخله‌ای ما تغییر پیدا کرد.»
نژادبهرام با اشاره به اینکه در این میان اما همیشه حاکمیت در صدر نشسته بود و تصمیم‌گیری‌ها با استفاده از قوه قهریه و تصمیمات بالا به پایین بوده است، گفت: «به هر حال باید تغییر به وقوع می‌پیوست؛ هر چند که این تغییر ممکن بود زوایای زیادی داشته باشد. این در حالی است شرایط آن زمان مثل جمعیت، با امروز قابل مقایسه نیست.»
او خانه‌دار شدن و خرید مسکن را دغدغه مشترک در سال‌های پیش از انقلاب و شرایط حاضر دانست و گفت: «مقوله مسکن جدی‌ترین مقوله‌ای است که در نیمه اول قرن و نیمه وم قرن موضوعیت داشته است. یعنی در نیمه اول قرن و طی سال‌های ۵۴ و ۵۵ با کمتر از ۳ میلیون جمعیت و الان که آخرین روزهای قرن را پیش رو داریم و جمعیت تهران بیش از ۱۰ میلیون نفر است، باز هم مسکن، دغدغه جدی مردم است.»
تغییر رویکردها با تغییر مدیریت، مشکل اساسی بازآفرینیعضو هیات علمی گروه شهرسازی دانشگاه علم و صنعت هم در این میزگرد تخصصی با اشاره به رویکردهایی که بازسازی و نوسازی در دوره‌های مختلف طی کرده است، گفت: «ما در زمینه بازآفرینی و نوسازی به همه جریان‌ها توجه کرده‌ایم. اما به اعتقاد من، در مجموع و طی یک قرن گذشته کالبد مصنوع در همه زمینه‌ها رویکرد پیشرو بوده است.»
مصطفی بهزادفر اظهار کرد: «در بحث بافت و نوسازی نمی‌توانم بگویم که ما سیاست‌های منظم و دقیقی را پیش گرفته‌ایم، اما به باور من در حال حاضر، از نظر گزینش رویکرد در جایگاه خوبی قرار داریم. مثلا بحث تسهیل‌گری نگاه اجتماعی به حوزه‌های ناکارآمد دارد که این رویکرد شروع شده و در جال اجراست.» بهزادفر در پایان یکی از مشکلات اساسی بازآفرینی را تغییر رویکردها با تغییر مدیریت عنوان کرد.
کد خبر 589753 برچسب‌ها بافت فرسوده شورای شهر مدیریت شهریمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: بافت فرسوده شورای شهر مدیریت شهری شورای اسلامی شهر تهران حاکمیت سیاسی نیمه اول قرن نوسازی در دو اگر بخواهیم تهران قدیم آن زمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۶۵۴۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ علت خرید اتوبوس شهری از چین | تفاوت اتوبوس داخلی با چینی چقدر است؟
همشهری آنلاین- مهدی اسماعیل پور: شهردار تهران در جریان بخشی از صحبت هایش در جلسه شورای اسلامی شهر تهران و در پاسخ به برخی از اعضا که ایراد ها و انتقاد هایی از قرارداد منعقد شده با طرف چینی داشتند، توضیحاتی را ارائه کرد که بخشی از آن در قالب یک ویدئوی کوتاه با عنوان " چرا ناراحتند؟" در فضای رسانه و مجازی دست به دست می شود. علیرضا زاکانی در این برش کوتاه از صحبت هایش می گوید: «چرا ناراحتند که قرار است ما ماشین با کیفیت ارزان در اختیار مردم قرار دهیم؟ خودرویی که ما در چین با تامین قطعات آن درشهر تهران قرارداد بستیم ۲۲۰ هزار یورو است. جرم ما این است که پا در کفش عده ای کرده ایم که اصلا علاقه ندارند تا بازی شان در کشور بهم بخورد.»
اتوبوس برقی داخلی ۱۵ میلیارد، نه ۱۲ میلیارد تومان
از جمله موارد و شبهات مطرح شده در این رابطه قیمت اتوبوس برقی داخلی است و مدعی شده اند که برخلاف آنچه که شهردار تهران گفته است، قیمت داخلی این خودرو ها ۱۲ میلیارد تومان و معادل ۱۸۱ هزار یورو است! نکته اول؛ کلانشهر در فروردین ماه امسال با کمک دولت از ۴۰ اتوبوس برقی داخلی رونمایی کرد،در همین رابطه علی قاسم‌پور عضو شورای اسلامی شهر کرج که این قیمت هر دستگاه اتوبوس برقی را ۱۵ میلیارد تومان اعلام کرده است، نه ۱۲ میلیارد تومان که این روزها برخی ها روی این قیمت مانور می دهند.
قیمت اتوبوس های برقی داخلی ۳۳۳ هزار یورو
با توجه به نرخ یورو در ارز مبادله ای در این روزها که حدود ۴۵ هزار تومان است، حتی معادل ارزی همان قیمت ۱۲ میلیارد تومان ادعایی هم ۲۶۶ هزار یورو می شود، اما افرادی که به شهردار تهران ایراد گرفته اند ومثلا نکته بین هستند، معادل ارزی این مبلغ را ۱۸۱ هزار یورو به خورد مخاطب خود می دهند! حالا اگر معادل ارزی همین حدود ۱۵ میلیارد تومان قیمت واقعی که عضو شورای اسلامی شهر کرج برای هرکدام از اتوبوس های برقی خریداری شده عنوان کرده است را محاسبه کنیم، رقمی درحدود ۳۳۳ هزار یورو می شود. یعنی تقریبا ۱۵۲ هزار یورو کمتر از قیمت واقعی!
۳۲۳ هزار یورو قیمت درج شده در قرارداد
حالا این حساب و کتاب های فرضی را کنار می گذاریم و برای پی بردن به اصل ماجرا سراغ برگه قراردادی می رویم که در وزارت کشور به امضا رسیده است. در این برگه مبلغ قرارداد هر دستگاه اتوبوس برقی داخلی ۳۲۳ هزار یورو است. این در شرایطی است که قیمت هر دستگاه اتوبوس برقی ساخت چین جدا از اینکه کیفیت و خدمات پس از فروش بهتری دارد، ۲۲۰ هزار یورو است؛ یعنی حدود ۱۰۳ هزار یورو ارزان تر!
اتوبوس های چینی حدود ۵ میلیارد تومان ارزان تر
به عبارت دیگر تفاوت ریالی اتوبوس برقی داخلی و چینی جدا از دیگر فاکتورها از جمله کیفیت، خدمات پس از فروش و سرعت تحویل، به نرخ امروز حدود ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیارد تومان ارزان تر است. اینکه شهردار تهران اعلام کرده اتوبوس های چینی ارزان تر از نمونه های داخلی است حرف امروز نیست. زاکانی در اول اسفند سال گذشته هم عنوان کرده بود که تفاوت قیمت اتوبوس‌های برقی چینی با اتوبوس‌های برقی داخلی بین حدود ۵ میلیارد تومان در هر اتوبوس است، در این رابطه گفته بود: «اتوبوس‌های چینی به مراتب ارزان‌تر از اتوبوس‌های داخلی هستند.»
کلاهی که می‌خواهند بر سر مردم بگذارند
به این ترتیب مشخص می شود که مخالفان و منتقدان سیاسی شهرداری و البته افرادی که منافع شان با بحث واردات خودروی ارزان قیمت و با کیفیت تر چینی به خطر افتاده تلاش دارند تا به مخاطبان و افکار عمومی القا کنند که با قرارداد چین کلاه گشادی بر سرشان رفته است و خرید اتوبوس های برقی بی کیفیت و گران تر مونتاژکاران داخلی به سرعت تحویل بسیار پایین به سود تهران و تهرانی ها است! در واقع کسانی که می‌خواهند سر مردم کلاه بگذارند و در راستای منافع خودشان از جیب مردم پول بردارند همان هایی هستند که برای کنسل شدن قرارداد واردات خودرو و اتوبوس برقی از چین تلاش می کنند و دست و پا می زنند!
کد خبر 848534 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها حمل و نقل خودروی برقی علیرضا زاکانی اتوبوس - شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه شهرداری شهردارى تهران تهران مافیا
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت