گسست فرهنگی امروز ناشی از ظهور تلفن‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی است
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۵۰۴۸۴
چهارمین جلسه از سلسله جلسات کارگروه پاسداری از مشارکت به همت واحد سیاسی اتحادیه دفتر تحکیم و با مشارکت نمایندگان انجمن‌های عضو با موضوع بررسی علل و موانع مشارکت سیاسی در انتخابات ۱۴۰۰ برگزار شد.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، چهارمین جلسه از سلسله جلسات کارگروه پاسداری از مشارکت به همت واحد سیاسی اتحادیه دفتر تحکیم و با مشارکت نمایندگان انجمن‌های عضو با موضوع بررسی علل و موانع مشارکت سیاسی در انتخابات ۱۴۰۰ برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گسست فرهنگی امروز ناشی از ظهور تلفن‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی است
مهدی مزینانی دبیر سیاسی انجمن اسلامی حکمت دانشگاه علامه طباطبایی در این نشست گفت: یکی از موضوعاتی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم گسست‌های اجتماعی است که در کشورمان وجود دارد. گسست‌های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی زیر مجموعه‌ای از گسست اجتماعی است.
وی اظهار داشت: امروزه ما تقریبا با تمام این موارد، یعنی گسست فرهنگی، اقتصادی و سیاسی مواجه هستیم، اما آنچه زود‌تر به چشم می‌آید گسست اقتصادی و سیاسی است.
مزیانی ادامه داد: برای درک گسست فرهنگی نیاز به زمانی نسبتا طولانی‌تر وجود دارد. گسست فرهنگی که امروز با آن مواجه هستیم ناشی از ظهور تلفن‌های هوشمند، شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جمعی است که در دو دهه اخیر مورد استفاده کودکان و نوجوانان بوده است.
وی افزود: برای برون رفت از گسست اجتماعی راه‌هایی وجود دارد. بوجود آمدن یک ایدئولوژی ملی که همه مردم را حول محوری جمع کند. دیگر موردی که می‌تواند به برون رفت از گسست اجتماعی کمک کند، حضور یک فرد کاریزماتیک است که مورد قبول افراد زیادی از جامعه باشد و بتواند اعتماد ملی را به خود جلب کند.
سه حالت کلی جهت بالا بردن مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰
زهرا مظهری دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده شریعتی هم در ادامه گفت: در حال حاضر با توجه به غیرقابل پیش بینی بودن وضعیت کرونایی و شرایط کشور در خرداد ماه سال آینده، برای ارائه پیشنهادات جهت بالا بردن مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نیاز است که در ابتدا سه حالت کلی در نظر گرفته شده و سپس با توجه به هر یک راهکار‌های مناسب ارائه شود.
وی اظهار داشت: حالت نخست که می‌توان متصور شد، وضعیت تقریباً مناسب است که یکی از راهکار‌های موجود در این شرایط؛ افزایش روز‌های برگزاری انتخابات برای کاهش حضور همزمان است.
این فعال دانشجویی تاکید کرد: حالت دوم وضعیت نیمه مناسب است؛ راهکار‌هایی که در این میان اجرایی به نظر می‌رسند برگزاری انتخابات به صورت الکترونیکی و در کنار آن به صورت پستی است.
وی افزود: حالت آخر وضعیت نامناسب است که راه حل موجود در این شرایط برگزاری انتخابات به صورت مجازی و غیرحضوری است. در این میان مسئله اساسی بررسی شیوه‌های احراز هویت رای دهندگان و نظارت بر صحت انتخابات است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: انتخابات الکترونیکی پاسداری از مشارکت انتخابات ریاست جمهوری انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریعتی تحکیم وحدت گسست فرهنگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۵۰۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودتخریبی در نظام های سیاسی
یکی از ویژگی‌های نظام‌های سیاسیِ هوشمند،"گشودگی به تجربه" است.
"گشودگی به تجربه"، دست کم واجد دو معناست:
۱. از تجربه‌ی جدید و نو استقبال می‌کند. امکان‌های مواجهه شدن با واقعیت‌ها را با شیوه‌ای جدید، از دست نمی‌دهد. جسارت آزمودن راه‌حل‌های جدید را دارد.
۲. به تجربه‌های زیسته‌ی خود، به منزله‌ی منبعی معرفت‌بخش توجه می‌کند و در هر گونه تصمیم‌گیری آتی از این منبع بهره می‌برد.
تجربه، حاصل مجموعه‌ی مواجهات با موقعیت‌های مختلف و نیز تصمیمات موفق و ناموفق است. از این رو تجربه‌ها می‌توانند شیرین و یا تلخ باشند زیرا شامل پیروزی و شکست می‌شوند. تجربه‌ی شکست، یعنی عدم وصول به نتیجه‌ی مورد انتظار. به عبارت دیگر، آنچه رخ داده با آن چه در ابتدا مورد انتظار بوده است، تطابق نداشته باشد. نظام هوشمند با تکیه بر تجربه‌های مکرر خود می‌تواند بن‌بست‌ها را شناسایی کند.
گشودگی به تجربه در دو گونه و دو سنخ قابل صورت بندی است:
ا. گشودگی به تجربه‌ی خود
۲. گشودگی به تجربه‌ی دیگران
شناسایی بن‌بست‌ها در سیستم‌های سیاسی هوشمند فرایند پیچیده‌ای دارد که طی آن، به نقد و بررسی عملکرد خود می‌پردازند و با تحلیل سیاست‌های مشابه در دیگر نظامها و ایجاد مکانیزم‌ها و فرصت‌ها برای شنیدن نظرات و ایده‌های منتقدین به تصحیح روش‌ها و تصمیمات خود اهتمام می‌ورزند این گونه نظام‌های سیاسی نه فقط به تجربه‌های زیسته‌ی خود اهمیت می‌دهند و راه‌های مسدود و بن‌بست را می‌فهمند که با مطالعه و تدقیق در سرنوست دیگران از تجربه‌های آنان می‌آموزند. برای آنان تجریه‌ی دیگران، به منزله‌ی معلمی است که دانایی و خردمندی را در آنان پرورش می‌دهد و سبب می‌شود عمر و سرمایه در راه بی حاصل هدر ندهند.
"تاریخ"، انباشت تجربه‌های پیشینیان است که به ما یاد می‌دهد مسیرهای منتهی به بن‌بست کدام است. تاریخ به ما نمی‌گوید چه باید بکنیم، اما به شیوه‌ی سلبی، دست کم به ما یاد می‌دهد از چه مسیرهایی نباید برویم و از چه روش‌هایی نباید استفاده نماییم. از این منظر، مطالعه‌ی تاریخ، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای "بن‌بست‌شناسی" است.
"بن‌بست‌شناسی" و "واقع‌نگری"، دو رکن اساسی نظام های هوشمند است. توجه به واقعیت‌ها و ثبت مسیرهای منتهی به بن‌بست در حافظه، لازمه‌ی کنش خردمندانه و عقلانی است. آدمیان و یا نظام‌های سیاسی که بن‌بست‌ها و راه‌های مسدود به هدف را تشخیص نمی‌دهند، عموما از دو بیماری رنج می‌برند و مردمان را با همین دو بیماری در فراز و نشیب درد و رنج می‌کشانند. سرمایه‌های‌شان را در مسیر شکست خورده هدر می‌دهند و دچار فرسودگی می‌شوند.
این گونه نظامها "خودتخریب‌اند"، زیرا:
اولا، آرزواندیش‌اند یعنی واقعیت‌های موجود را نادیده می‌گیرند و به جای آن، آرزوهای خود را می‌نشانند.
ثانیا، فروبسته به تجربه‌اند. یعنی تجربه‌های پیشین خود و تجربه‌ی سایر نظامها و ساکنان دوره‌های تاریخی را نادیده می‌گیرند.
این دسته از نظامها که بهره‌ی چندانی از عقلانیت ندارند مجبور به پرداخت هزینه‌های گزاف و اما بی‌حاصل می‌شوند و شکست‌ها و ناکامی‌های پی‌درپی را تجربه می‌کنند.
مبتنی بر آن چه به اختصار آمد، تصمیمات و سیاست‌های نظام سیاسی ایران را می‌توان ارزیابی کرد. مثلا می‌توان شیوه و سیاست نظام را در برابر مقوله‌ی بی‌حجابی، مورد ارزیابی واقع‌بینانه قرار داد. در چنین حالتی خواهیم دید که نظام سیاسی در ایران آرزواندیش و فروبسته به تجربه است و از گذشته‌ی خود و شکست‌هایش استفاده نمی‌کند. گویی فاقد حافظه‌ی لازم برای ثبت بن‌بست‌های تجربه شده است. و درست به همین علت است که به صورت تکراری یک سیاست شکست‌خورده را به تکرار اجرا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
وقت شمردن جوجه های آخر پاییزهفرمان به نقض حریم شخصی
نه به تحقیر
تغییرات اجتماعی پس از انقلاب
حجاب قانونی یا حجاب اجباری؟
216216
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری