به نقل از «ایمنا»

هوشمندسازی سد محکمی در مقابل بحران

تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۷۰۶۷۵

جهان به دنبال روش‌هایی برای افزایش تاب آوری شهری در برابر بحران‌ها است شهر هوشمند، رویکرد جدیدی برای توصیف چگونگی استفاده از فناوری برای کارآمدتر کردن شهرها است.

به گزارش ایمنا، شهر به عنوان خاستگاه تمدن بشری همواره مورد توجه نظریه پردازان علوم مختلف بوده است. فضای پیچیده شهر، انسان‌های اندیشمند را برای رهایی از مشکلات و نارسایی‌ها در رسیدن به حد متعالی زندگی به فکر اصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری وادار کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در هزاره سوم، فن آوری اطلاعات به عنوان عمده‌ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و دستاوردهای ناشی از آن چنان با زندگی مردم عجین شده است که بی توجهی به آن، اختلالی عظیم در جامعه و رفاه و آسایش مردم به وجود می‌آورد و نقش کلیدی فن آوری های نوین اطلاعات و ارتباطات را در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نمی‌توان نادیده گرفت. امروزه شهر هوشمند و شهر الکترونیک به عنوان راهکار بی‌بدیل رفع معضلات شهری مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری واقع شده است.

حرکت شتابان به سمت شهر هوشمند

یکی از مؤلفه‌های اصلی شهر هوشمند، زندگی هوشمند است که تأثیرات زیادی بر تصمیمات سیاست گذاران و تصورات ساکنان از شهرها و رضایتمندی آن‌ها به ویژه در ایام کرونا دارد. «فروغ کریمی‌دهکردی» مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد با اشاره به حرکت شهرسازی به سمت هوشمندسازی می‌گوید: بسیاری از افراد به خصوص جوانان از روستاها و مناطق دور افتاده به سمت شهرها مهاجرت کردند تا شغل و درآمد بهتری کسب کنند و از رفاه بیشتری از نظر اقتصادی برخوردار شوند، در نتیجه این موضوع کم کم جمعیت شهرها افزایش یافت البته هنوز هم در تمام دنیا در حال افزایش است.

وی می‌افزاید: پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، ۶۰ درصد جمعیت جهان شهرنشین شود که این امر مشکلاتی را به وجود می‌آورد.

این کارشناس حوزه شهرسازی ادامه می‌دهد: منابع شهرها به ویژه منابع طبیعی در محیط محدود هستند و باید به نحوی کنترل شود که برای رفع نیازهای آینده باقی بمانند لذا باید به سمت توسعه پایدار رفت که این امر زمانی امکان پذیر است که بتوان این جمعیت را کنترل کرد.

وی اظهار می‌کند: یکی از روش‌ها برای حصول این مهم در شهرسازی، هوشمندسازی شهرها است که از فناوری اطلاعات و ارتباطات (آی سی تی) استفاده می‌شود.

تأثیر هوشمندسازی بر شهرها

کریمی با اشاره تأثیر هوشمندسازی بر شهرها تصریح می‌کند: هوشمندسازی شهری می‌تواند در زمینه‌های مختلف از جمله حمل و نقل عمومی، بهداشت عمومی شهر و جامعه، آموزش عمومی (مدارس و دانشگاه‌ها)، صرفه‌جویی در مصرف انرژی و… تأثیرگذار باشد.

وی با بیان اینکه از تأثیر مثبت هوشمندسازی شهرها، کاهش آلودگی محیط زیست و صرفه‌جویی در زمان افراد است، می‌افزاید: بسیاری کشورها برای داشتن شهر هوشمند زیرساخت‌های لازم را فراهم کردند و دیگر موارد نیز به دنبال آن پدیدار شد.

این کارشناس شهرسازی ادامه می‌دهد: ایران نیز همچون بسیاری از شهرها به موضوع هوشمندسازی ورود کرده و برخی از شهرها برای دستیابی به آن زیرساخت‌هایی را فراهم کرده اند، اما به طور کامل این زیرساخت‌ها فراهم نشده و جای کار بیشتری دارد.

کاربرد هوشمند سازی در ایام کرونا

وی با اشاره به همه گیری ویروس کرونا در کشورهای مختلف می‌گوید: با انتشار ویروس کرونا در کشورهای مختلف آمار همه گیری این ویروس در بعضی کشورها بسیار بالا بود، اما بعضی از این کشورها همچون چین در زمینه شهر هوشمند پیشگام بودند و توانستند به واسطه زیرساخت‌هایی که در زمینه هوشمندسازی در آن فراهم است استفاده کنند.

کریمی ادامه می‌دهد: در پکن و چند شهر دیگر آن که شهر هوشمند عملیاتی شده است توسط دوربین‌های هوشمند افرادی که نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کردند شناسایی می‌شدند همچنین در چین از سیستم فناوری پهباد استفاده می‌شد که از طریق پهباد اوضاع شهر رصد می‌شد.

وی می‌افزاید: همچنین در این شهرها از سیستم ربات بسیار استفاده می‌شد تا در قسمت‌هایی که تصمیم گرفته شده بود پزشک و پرستار در ارتباط مستقیم با بیمار نباشد، بکار گرفته شود و بر روی کلاه‌های نیروهای پلیس سیستمی تعبیه شده بود که از پنج متری می‌توانست حرارت بدن افراد را تشخیص دهند همچنین در این کشور برای افراد کد «کیو آر» تعیین شد که شامل سه رنگ سبز (افراد سالم)، زرد (افرادی که به مدت هفت روز قرنطینه هستند) و قرمز (افرادی که باید ۱۴ روز قرنطینه باشند) بود.

آمادگی شهر در مواقع بحرانی

مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد با بیان اینکه امروز مسئولان و مدیران شهری باید در ایران و بسیاری از کشورهای دنیا بیش از از پیش بر موضوع هوشمندسازی ورود پیدا کنند، می‌گوید: بعد از کرونا ممکن است بیماری‌های دیگری به وجود آید که هوشمندسازی به مدیریت شهری کمک کند و البته در این میان باید بسیاری از متولیان کمک کنند زیرا تنها محدود به یک ارگان نیست.

وی با بیان اینکه در برنامه‌ریزی شهری، شهرهای ایران موفق نیستند، خاطرنشان می‌کند: در روزهای کرونایی نمی‌توان از رفت و آمد مردم به شهر در تمام ساعات شبانه روز جلوگیری کرد البته افراد در این شرایط چندان تمایل ندارند از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند که در میان وسایل نقلیه شخصی مانند دوچرخه گزینه مناسبی است که اگر مسیرهای خوب دوچرخه در شهر وجود داشت، مردم می‌توانستند با فاصله مشخص حرکت کنند و امور روزمره خود را با آرامش بیشتری انجام دهند.

کد خبر 484658

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهاي ايران شهر هوشمندسازي شهر هوشمند مدیریت شهری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق زیرساخت ها شهر هوشمند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۷۰۶۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا برنامه سلامت خانواده قوی تر از پزشک خانواده است

به گزارش خبرنگار مهر، اجرای برنامه سلامت خانواده و نظام ارجاع، از سال گذشته با ۵۹ شهر کلید خورد و در ادامه بر تعداد شهرهای تحت پوشش برنامه افزوده شد.

این برنامه که وزارت بهداشت اصرار زیادی بر اجرای آن دارد، تا حدود زیادی شبیه برنامه پزشک خانواده است که گفته می‌شود برنامه سلامت خانواده جایگزین آن شده است. اما، روند اجرای برنامه سلامت خانواده در شهرهایی که کلید خورده است، نشان می‌دهد که تفاوت چندانی با برنامه پزشک خانواده ندارد. با این تفاوت که تغییراتی در ترکیب تیم مراقب سلامت به وجود آمده است.

حسین فرشیدی معاون بهداشت وزارت بهداشت، در دفاع از برنامه سلامت خانواده و نظام ارجاع؛ معتقد است که با توجه به اهمیت مراقبت‌های بهداشتی اولیه PHC و آثار ارزشمند آن، دولت سیزدهم و وزارت بهداشت به دنبال توسعه این مدل هستند و با توجه به عدم پوشش مناسب خدمات سلامت خانواده در سطح شهرها، طرح پزشک خانواده در شهرها برای ما اهمیت دارد و متأسفانه پزشکان ما کوریکولوم درسی مناسب در این زمینه با محتوای آموزشی لازم را نداشته‌اند. لذا بهتر است مراقبان سلامت را از کارشناسان حوزه پرستاری یا مامایی در مراکز شهری داشته باشیم که بعد از دو سال طرح، آن گونه که پزشکان برنامه‌ریزی می‌کنند، قصد خداحافظی و رفتن به دوره تخصص را نداشته باشند و چنین افرادی، مسئول پیگیری و درمان ساکنان شهرها خواهند بود و followup را در حوزه درمان نیز به عهده خواهند داشت.

وزارت بهداشت مدعی است که اساس برنامه سلامت خانواده، بر این نکته قرار گرفته که هر شهروند ایرانی یک مراقب سلامت و هر خانم ایرانی نیز یک مامای مراقب داشته باشد و هر شهروند و خانواده‌اش، علاوه بر مراقب سلامت سطح اول، یک پزشک خانواده نیز داشته باشند که در صورت نیاز ارجاع به وی انجام شود و در صورت نیاز به سطوح بالاتر ارجاع داده و پیگیری‌ها صورت می‌گیرد.

در این طرح، مراقب سلامت به عنوان رکن اصلی است که می‌تواند کارشناس بهداشت یا پرستاری باشد و باید یک کارشناس مامایی نیز در ازای هر بلوک ۳۰۰۰ نفره در نظر گرفته شود و رکن دیگر این برنامه، یک پزشک خانواده با حداقل مدرک پزشکی عمومی و گذراندن آموزش‌های لازم است و در مرکز جامع سلامت دندانپزشک، کارشناسان ناظر، کارشناس سلامت روان، کارشناس تغذیه و دیگر حرفه‌های مورد نیاز نیز حضور دارند.

در سطوح اولیه ارائه خدمات سلامت، پایگاه‌های سلامت خانواده را خواهیم داشت و سپس با ظرفیت ۴ بلوک از چنین زیرمجموعه‌هایی؛ مرکز خدمات جامعه سلامت را داریم که در آن خدمات تجمیع می‌شوند و تعداد ۴۰ تا ۸۰ هزار نفر را پوشش می‌دهند و در این سطح کارشناسان بهداشت محیط، بهداشت حرفه‌ای و مدیریت سلامت هم جزو برنامه هستند.

منتقدان چه می‌گویند

محمدجواد کبیر عضو شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت، با عنوان این مطلب که حدود ۶۳ درصد بیمه شدگان کشور تحت پوشش تأمین اجتماعی هستند، گفت: اجرای یکپارچه این طرح به نظر می‌رسد که قابل تحقق نباشد زیرا بیمه شدگان همگانی بیمه سلامت به خوبی قابل پوشش هستند، اما بیمه تأمین اجتماعی تکلیفش روشن نیست.

وی افزود: اگر به نظام ارائه خدمت در PHC توجه کنیم، به نقش عوامل محیطی مانند سالم‌سازی آب و…، نیز پرداخته می‌شد که در شهرها قابلیت اجرا ندارد. همچنین اگر بخواهیم بر خانواده متمرکز شویم؛ باید در شهرها به اختیارات و خواسته‌های مردم هم با توجه به گستردگی انتخاب‌های آنان در مقایسه با روستا توجه کنیم.

امیدوار رضایی عضو پیوسته فرهنگستان و عضو شورای آینده‌نگاری نیز گفت: در نظام جمهوری اسلامی باید همه اقدامات و برنامه‌ها بر اساس سیاست‌های کلی نظام باشد و از ابلاغ سیاست‌های کلی سلامت ۱۰ سال می‌گذرد و در مجمع تشخیص مصلحت روی آن کار شده و در بند ۷ این سیاست‌های کلی آمده است که قانون به صورت مصوبات مجلس یا لوایح وزارتی باید زیربنای اصلی هر برنامه‌ای باشد که تاکنون در برنامه سلامت خانواده این نکته دیده نشده است.

حسین ملک افضلی عضو پیوسته فرهنگستان و عضو شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت گفت: باید در شهرها با توجه به سطح بالای تحصیلات مردم، برنامه را به جای مراقب محور بودن، در قالب پزشک محور بودن طراحی کنیم؛ زیرا پزشکان جایگاه والایی برای جلب اعتماد مردم در اجرای این برنامه دارند و مراقبان سلامت زیر نظر پزشکان فعالیت کنند.

وی افزود: پیشنهاد بنده تکمیل کار کارشناسی با کمک خبرگان این عرصه و داشتن صبر لازم قبل از آغاز عجولانه برنامه فعلی است که منابع را به‌هدر خواهد داد و این برنامه قرار نیست تمام مشکلات حوزه سلامت یا PHC را حل کند و باید منابع مالی و انسانی آن تأمین شود و در نگاه حداکثری باید مشکلات انباشته PHC در سنوات گذشته را با کمک آن حل کرد.

فاطمه درخشانی عضو پیوسته و عضو شورای آینده‌نگاری، نظریه‌پردازی و رصد کلان سلامت در بیان دیدگاه خود گفت: در این طرح به بحث پرداخت بیمه‌ها در مقایسه با دوره‌های گذشته که پزشک خانواده را اجرا می‌کردیم، کمتر توجه شده است.

وی افزود: در اجرای طرح پزشک خانواده در تجربه‌ای که ما داشتیم، مردم به پزشک عمومی اعتماد کافی نداشتند. اکنون که قرار است مراقب سلامت با مدرک کارشناسی، مسئولیت این برنامه را داشته باشد، باید ببینیم اعتماد مردم تا چه حد است.

کد خبر 6087494 حبیب احسنی پور